หนี้รักบังตา 11

กุญแจบ้านที่คิณณ์คืนให้ยังคงอยู่ในมือของอิงฟ้า เอกสารสัญญาปรับโครงสร้างหนี้ที่ไร้ดอกเบี้ยก็วางอยู่บนโต๊ะ ใบหน้าของคิณณ์ที่เต็มไปด้วยความจริงใจและความหวังผุดขึ้นในห้วงความคิด เธอใช้เวลาครุ่นคิดตลอดคืนเกี่ยวกับคำพูดของเขา ทุกคำพูดของเขา แม้จะเริ่มต้นจากความลับและการปิดบัง แต่ก็ดูเหมือนจะซ่อนความปรารถนาดีและความรู้สึกที่จริงใจเอาไว้

"หนูจะลองดูค่ะแม่" อิงฟ้าพูดกับแม่ในเช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เธอกำลังจัดเตรียมอาหารเช้า "หนูจะลองให้โอกาสคุณคิณณ์"

แม่มองหน้าอิงฟ้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโล่งใจและกังวลในคราวเดียวกัน "อิงฟ้ามั่นใจแล้วเหรอลูก?"

"หนูไม่รู้ว่าหนูมั่นใจแค่ไหนค่ะแม่" อิงฟ้าสารภาพ "แต่หนูเชื่อว่าเขาไม่ได้มีเจตนาร้ายกับเราจริงๆ แล้วหนูก็อยากรู้ว่าเขาต้องการอะไรจากหนูจริงๆ"

พ่อเดินเข้ามาร่วมวงสนทนา "ถ้าลูกตัดสินใจแล้ว พ่อกับแม่ก็อยู่ข้างลูกเสมอนะ" พ่อพูดพลางตบไหล่ลูกสาวเบาๆ "แต่ถ้ามันไม่ดีอย่างที่คิด ลูกต้องรีบบอกพ่อกับแม่นะ เราจะช่วยกันหาทางออก"

"ค่ะพ่อ" อิงฟ้ายิ้มให้กับพ่อและแม่ คำพูดของท่านทำให้เธอรู้สึกเข้มแข็งขึ้น

เมื่อมาถึงบริษัท อิงฟ้าเดินตรงไปยังห้องทำงานของคิณณ์ด้วยหัวใจที่เต้นรัว เธอเคาะประตู และเมื่อได้รับอนุญาต เธอจึงก้าวเข้าไป คิณณ์เงยหน้าขึ้นจากจอคอมพิวเตอร์ ใบหน้าของเขาดูประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นเธอมาหาตั้งแต่เช้า

"คุณอิงฟ้า มีอะไรหรือเปล่าครับ" คิณณ์ถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

อิงฟ้ายื่นเอกสารสัญญาปรับโครงสร้างหนี้คืนให้เขา "ดิฉัน... ดิฉันตกลงค่ะ"

คิณณ์มองเอกสารในมือของเธอ สลับกับมองใบหน้าของอิงฟ้า แววตาของเขาปรากฏแววดีใจอย่างเห็นได้ชัด

"คุณตัดสินใจแล้วเหรอครับ" คิณณ์ถามย้ำ เหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง

"ค่ะ ดิฉันจะลองเปิดใจให้ท่านประธานได้พิสูจน์ตัวเอง" อิงฟ้าตอบด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงขึ้น "แต่ดิฉันขอเรียนให้ท่านประธานทราบว่า ดิฉันยังไม่ลืมเรื่องที่ท่านประธานปิดบังดิฉัน และดิฉันก็ยังไม่แน่ใจในความรู้สึกของท่านประธานทั้งหมด"

คิณณ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าอิงฟ้า ดวงตาคมกริบของเขาจ้องมองเธอด้วยความจริงใจ

"ผมเข้าใจครับคุณอิงฟ้า และผมจะทำให้คุณเชื่อใจผมให้ได้" คิณณ์พูดเสียงทุ้มต่ำ เขาเอื้อมมือไปจับมือของเธอไว้แน่น "ขอบคุณนะครับ ที่ให้โอกาสผม"

อิงฟ้ารู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามาในมือของเธอ เธอถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ราวกับปลดปล่อยความกังวลบางอย่างออกไป

"แล้วเรื่องสัญญา... ท่านประธานจะให้ดิฉันเริ่มผ่อนชำระเมื่อไหร่คะ" อิงฟ้าถาม

คิณณ์ยิ้มบางๆ "คุณยังไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นในตอนนี้หรอกครับ สิ่งสำคัญที่สุดคือคุณได้บ้านของคุณคืนแล้ว และคุณก็ปลอดภัยจากพวกแก๊งเงินกู้นอกระบบแล้ว" เขาหยุดไปครู่หนึ่ง "จากนี้ไป ผมอยากให้คุณใช้ชีวิตอย่างมีความสุข และไม่ต้องกังวลเรื่องหนี้สินอีกต่อไป"

"แล้วท่านประธานจะให้ดิฉันเชื่อใจท่านประธานได้ยังไงคะ ในเมื่อท่านประธานเคยปิดบังดิฉันมาแล้ว" อิงฟ้าถามตรงๆ

คิณณ์สบตาอิงฟ้าอย่างจริงจัง "ผมรู้ว่าการสร้างความเชื่อใจมันต้องใช้เวลา" เขาเดินกลับไปนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานของเขา "ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นด้วยการกระทำของผม"

"การกระทำแบบไหนคะ" อิงฟ้าถาม

"ผมจะเริ่มต้นด้วยการแนะนำคุณให้ครอบครัวของผมรู้จัก" คิณณ์พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "และผมจะให้คุณได้รู้จักครอบครัวของผมเช่นกัน"

คำพูดของคิณณ์ทำให้อิงฟ้าตกใจ เธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำอะไรแบบนี้

"ท่านประธาน... หมายความว่ายังไงคะ" อิงฟ้าถามเสียงสั่น

"ผมอยากให้คุณเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผม คุณอิงฟ้า" คิณณ์ตอบด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจ "และผมอยากให้ครอบครัวของเราทั้งสองฝ่ายได้รับรู้ถึงความสัมพันธ์ที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นนี้"

อิงฟ้าเงียบไป เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองต่อสถานการณ์นี้อย่างไรดี การแนะนำให้ครอบครัวรู้จักกันมันหมายความว่าความสัมพันธ์ของพวกเขากำลังจะก้าวไปอีกขั้น และนั่นเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน

"แล้ว... ครอบครัวของท่านประธานจะว่ายังไงคะ" อิงฟ้าถามด้วยความกังวล

คิณณ์ยิ้มบางๆ "ครอบครัวของผมไม่ใช่คนหัวโบราณหรอกครับ พวกท่านเป็นคนใจกว้าง และพร้อมที่จะทำความรู้จักกับคนที่ผมรัก"

คำว่า "คนที่ผมรัก" ทำให้อิงฟ้าหน้าแดงก่ำไปหมด

"แล้วครอบครัวของดิฉันล่ะคะ" อิงฟ้าถาม

"ผมจะไปแนะนำตัวเองกับครอบครัวของคุณด้วยครับ" คิณณ์ตอบ "และผมจะอธิบายทุกอย่างให้พวกท่านฟังด้วยตัวเอง"

อิงฟ้ารู้สึกประหลาดใจกับความเด็ดขาดของคิณณ์ เขาไม่ได้เพียงแค่พูด แต่เขากำลังลงมือทำทันที

"ท่านประธาน... ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นก็ได้ค่ะ" อิงฟ้าพูดอย่างเกรงใจ

"ไม่ลำบากหรอกครับ" คิณณ์ตอบ "ผมอยากให้ครอบครัวของคุณมั่นใจว่าผมจะดูแลคุณเป็นอย่างดี"

หลังจากนั้นไม่กี่วัน คิณณ์ก็ทำตามที่พูดจริงๆ เขาพาอิงฟ้าไปพบกับครอบครัวของเขาในงานเลี้ยงอาหารค่ำที่บ้านพักตากอากาศสุดหรูริมทะเล พ่อแม่ของคิณณ์เป็นคนใจดีและอบอุ่นกว่าที่เธอคิดไว้มาก พวกท่านให้การต้อนรับอิงฟ้าเป็นอย่างดี และดูเหมือนจะชื่นชอบอิงฟ้าไม่น้อย ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจขึ้นมาก

"คุณคิณณ์เล่าเรื่องหนี้สินของคุณให้เราฟังหมดแล้วนะหนูอิงฟ้า" คุณหญิงแม่ของคิณณ์พูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่น "ไม่ต้องกังวลไปนะลูก เราจะถือว่าเรื่องนี้เป็นบทเรียนที่ทำให้หนูได้รู้จักคุณคิณณ์มากขึ้น"

"คุณคิณณ์เขาเป็นคนดีนะลูก เขารักใครรักจริง" ท่านประธานพ่อของคิณณ์เสริม "ถ้าหนูเปิดใจให้เขา ลูกชายพ่อก็จะดูแลหนูอย่างดีที่สุด"

คำพูดของครอบครัวคิณณ์ทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา และยิ่งทำให้เธอเชื่อมั่นในความจริงใจของคิณณ์มากขึ้น

หลังจากนั้น คิณณ์ก็พาอิงฟ้าไปที่บ้านของเธอ เพื่อแนะนำตัวเองกับพ่อแม่ของอิงฟ้า บรรยากาศตอนแรกค่อนข้างอึดอัดเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคิณณ์เริ่มต้นอธิบายเรื่องราวทั้งหมดอย่างละเอียดให้พ่อกับแม่ของอิงฟ้าฟัง

"ผมขอโทษนะครับคุณพ่อคุณแม่ ที่ไม่ได้บอกความจริงเรื่องการรับจำนองบ้านของน้องอิงฟ้าตั้งแต่แรก" คิณณ์พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจและสุภาพ "ผมมีเหตุผลของผม และผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายน้องอิงฟ้าเลยแม้แต่น้อย"

คิณณ์ใช้เวลาอธิบายทุกอย่าง ตั้งแต่เรื่องที่เขาตั้งบริษัทสินทรัพย์พรรณรายขึ้นมาเพื่อช่วยเหลือลูกหนี้ที่ติดหนี้นอกระบบ การที่เขาบังเอิญไปเจอเคสของอิงฟ้า และเหตุผลที่เขาเลือกที่จะปิดบังความจริงในตอนแรก เพราะกลัวว่าอิงฟ้าจะเข้าใจผิดและไม่ยอมรับความช่วยเหลือ

พ่อกับแม่ของอิงฟ้านั่งฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของทั้งสองเปลี่ยนไปตามคำอธิบายของคิณณ์ จากความกังวลเป็นความเข้าใจ และสุดท้ายก็กลายเป็นความโล่งอก

"พ่อไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนดีๆ แบบคุณคิณณ์อยู่ในโลกนี้" พ่อของอิงฟ้าพูดเสียงสั่นเครือ "ขอบคุณมากนะครับคุณคิณณ์ ที่ช่วยชีวิตครอบครัวของเราไว้"

"ผมไม่ได้ต้องการสิ่งตอบแทนอะไรหรอกครับคุณพ่อ" คิณณ์ตอบ "ผมแค่ต้องการให้น้องอิงฟ้ามีความสุข" เขาหันไปสบตาอิงฟ้า "และผมก็อยากให้คุณพ่อคุณแม่มั่นใจว่าผมจะดูแลน้องอิงฟ้าให้ดีที่สุด"

คำพูดของคิณณ์ทำให้พ่อแม่ของอิงฟ้าซาบซึ้งใจ และในที่สุดพวกเขาก็ยอมรับในตัวคิณณ์

หลังจากผ่านเรื่องราวทั้งหมด อิงฟ้าก็ค่อยๆ เปิดใจให้กับคิณณ์มากขึ้น เธอได้เห็นมุมมองที่แตกต่างของเขา ไม่ใช่แค่เจ้านายผู้เย็นชา แต่เป็นผู้ชายที่มีความจริงใจ อบอุ่น และใส่ใจ เธอเริ่มเรียนรู้ที่จะเชื่อใจเขา และความรู้สึกดีๆ ที่เคยเป็นแค่ประกายเล็กๆ ก็ค่อยๆ เติบโตขึ้นในหัวใจของเธอ

วันหนึ่ง คิณณ์พาอิงฟ้าไปทานอาหารค่ำที่ร้านอาหารบรรยากาศโรแมนติก

"คุณอิงฟ้า... ตอนนี้คุณเชื่อใจผมมากขึ้นแล้วใช่ไหมครับ" คิณณ์ถามด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

อิงฟ้าพยักหน้าเล็กน้อย "ค่ะท่านประธาน... ดิฉันเริ่มจะเชื่อใจท่านประธานแล้ว"

"เรียกผมว่าคิณณ์เฉยๆ เถอะครับ" คิณณ์พูดพลางจับมือของเธอไว้บนโต๊ะ "เราไม่ได้เป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องแล้วนะ"

อิงฟ้ายิ้มบางๆ "ค่ะ... คุณคิณณ์"

"แล้ว... คุณรู้สึกยังไงกับผมบ้างครับ" คิณณ์ถาม ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวัง

อิงฟ้าเงียบไป เธอรู้สึกเขินอาย แต่ในเมื่อเธอตัดสินใจที่จะเปิดใจแล้ว เธอก็จะไม่ลังเลอีกต่อไป

"ดิฉัน... ดิฉันก็รู้สึกดีกับคุณคิณณ์ค่ะ" อิงฟ้าตอบเสียงเบา ใบหน้าของเธอแดงก่ำ "อาจจะยังไม่เท่าคุณคิณณ์ แต่ดิฉันจะพยายามเรียนรู้และทำความรู้จักคุณคิณณ์ให้มากขึ้นค่ะ"

คิณณ์ยิ้มกว้าง เขากระชับมือของเธอแน่นขึ้น

"แค่นี้ก็พอแล้วครับคุณอิงฟ้า" คิณณ์พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข "ผมจะรอวันที่คุณเปิดใจรับผมเข้ามาในชีวิตอย่างเต็มที่"

ค่ำคืนนั้น อิงฟ้ากลับบ้านด้วยหัวใจที่พองโต เธอรู้ว่าเส้นทางความรักของเธอกับคิณณ์อาจจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ และยังคงมีเรื่องราวอีกมากมายที่ต้องเผชิญ แต่เธอก็พร้อมที่จะก้าวเดินไปข้างหน้ากับเขาแล้ว เพราะในที่สุด เธอก็ได้ค้นพบแล้วว่า ภายใต้เงาของหนี้สินที่เคยมืดมิด มีความรักที่แท้จริงซ่อนอยู่ และเธอก็พร้อมที่จะเปิดใจรับมันเข้ามาในชีวิต