Beranda / รักโบราณ / หลงกลิ่นลีลาวดี / พลาดท้องนางจันทร์

Share

พลาดท้องนางจันทร์

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-03 02:01:22

เช้าวันรุ่งขึ้นนางจันทร์แรม ที่ไปคลุกอยู่ตำหนักของอาจารย์คงทั้งคืน กลับมาก็สลบคาห้องแลยังสั่งอีชุ่ม ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้ามายุ่งวุ่นวายกับตนเองนอกจากอีชุ่มบ่าวคนใหม่ที่มารับใช้

"อีชุ่มต่อจากนี้ไปบ่าวผู้ชายห้ามเข้ามาใกล้เรือนใหญ่เด็ดขาด" จันทร์แรมสั่งอีชุ่มอย่างจริงจัง

"เจ้าค่ะคุณจันทร์แรม" อีชุ่มตบปากรับคำพร้อมกับนำสารไปป่าวประกาศในครัว

ทำให้ข้าทาสบริวารที่อยู่ ในปกครองของนางจันทร์แรม ถึงกับทำหน้างุนงง เพราะปกตินางจันทร์แรมมักจะเรียกบ่าวไพร่ที่เป็นผู้ชายไปปรนเปรอสวาทให้กับตนเองเสมอมา

"ไอ้ช้างมึงว่าคุณจันทร์แรมแปลก ๆ รือเปล่าวะ ปกติจะเรียกพวกเรา เข้าไปในห้องเสมอเลยหนาเว้ย"

บ่าวไพร่ผู้ชายที่เคยเชยชมนางจันทร์แรมพากันนั่งนินทาผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนาย

"กูก็มิรู้เช่นกันว่ะ แต่เมื่อคืนกูเห็นคุณจันทร์แรมออกจากเรือนหนา มิได้อยู่ที่เรือนตลอดทั้งคืน"

"มึงว่าคุณจันทร์แรมไปติดผู้ชายบ้านอื่นอีกหรือไม่นอกจากไอ้สิงห์หน้าโง่ จักมีผู้ใดที่มิรู้ประวัติคุณจันทร์บ้างวะ"ไอ้เขียวเอ่ยเสริม บ่าวไพร่ผู้ชายพากันนินทานางจันทร์แรมอย่างสนุกปาก


Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • หลงกลิ่นลีลาวดี   ชะตาจันทร์แรม

     สุดท้ายบิดาของนางจันทร์แรมได้ใช้ความเป็นพ่อที่จะบังคับขืนใจบุตรสาวของตนเองให้กับไอ้หมอผีเฒ่าได้รับเลี้ยงดูเป็นบิดาของเด็กในท้องเพราะไอ้หมอผีเฒ่าได้สารภาพความจริงทุกอย่างว่าหลงรักลูกสาวตนจึงได้ออกอุบายเช่นนั้นไป "มิได้หนาพ่อ หากพ่อจักยกข้าให้กับมัน พ่อฆ่าข้าทิ้งเสียเถอะ ข้าไม่แต่งกับมันดอกหนา"นางจันทร์แรมยังคงไม่ยอมอ่อนข้อให้กับบิดา "ข้ามิอาจทนฟังขี้ปากชาวบ้านได้อีก เอ็งจงรับผลของการกระทำของเอ็งเถอะนางจันทร์แรม พ่อมิเคยบังคับขู่เข็ญอันใดเอ็ง หลังจากวันที่แม่เอ็งสิ้นใจเพราะพ่อ พ่อเองก็รู้สึกผิดมาตลอด จึงเลี้ยงดูเจ้าตามใจเช่นนี้จึงทำให้เจ้าเสียผู้เสียคน"ผู้เป็นบิดาก็ยังโทษตัวเองและรู้สึกว่ามีส่วนผิดที่ทำให้ลูกสาวกลายเป็นคนเช่นนี้ "ข้ามิมีทางแต่งกับมันดอก ข้าจักแต่งกับพี่สิงห์เพียงผู้เดียวเท่านั้น"นางจันทร์แรมยังคงคิดถึงไอ้สิงห์ทุกลมหายใจ "ไอ้สิงห์รือ..!? มันไม่มีทางมาสนใจไยดีอันใดเอ็งดอก เพราะบัดนี้เอ็งทั้งตั้งท้อง แลมิบริสุทธิ์ผุดผ่อง เอ็งอย่าคิดว่ามันไม่รู้มิเห็น แต่มันจักพูดหรือไม่ก็เท่านั้น"ผู้เป็นบิดาอยากให้ลูกสาวตาสว่าง "มิจ

  • หลงกลิ่นลีลาวดี   ชะตาของคนทั้ง 3

     "พี่พระพรายเจ้าขา น้องมีข้อสงสัยสักประการหนึ่งเหตุใดพี่จึงสั่งคนที่เรือน หากมีผู้ใดมาถามไถ่ให้แจ้งไปว่าพี่นั้นได้ไปทำการค้าขาย ที่เมืองโคราชหาใช่สุโขทัยละเจ้าคะ"ระย้าแก้วเอง ก็เก็บความสงสัยมาเนิ่นนานจึงได้เอ่ยปากถามกับพระพรายให้รู้แจ้ง "เหตุก็เพราะพี่มิอยากให้ผู้ใดล่วงรู้การเคลื่อนไหวของเจ้าแลพี่ หากคนที่อยู่ในหัวใจของเจ้านั้น จักตามมารังควานหรือราวีเจ้า พี่เองก็คงจักยอมมิได้ หากด้วยพี่รับปากคุณลุงแลคุณป้าเอาไว้ ว่าจักดูแลเจ้าเป็นอย่างดี เจ้าเปรียบเสมือนน้องสาวแท้ๆ ของพี่หนา ระย้าแก้ว"พระพรายอธิบายโดยละเอียด ระย้าแก้วถึงกับทำหน้าตกใจเพราะไม่คิดว่า พระพรายจักเป็นคนที่รอบคอบระเอียดละออเช่นนี้ ทุกย่างก้าวทุกกระเบียดนิ้ว พระพรายจะต้องคิดการอ่านไว้ก่อนเป็นที่เรียบร้อย จึงจะลงมือทำเพราะระย้าแก้ว สังเกตตั้งแต่ที่ให้นางปลอมตัวเป็นชายออกจากเมืองสุพรรณแล้ว "พี่พระพรายคิดการได้ละเอียดรอบคอบยิ่งนักเจ้าค่ะ แล้วหากเป็นคู่ค้าหรือคนอื่น ๆ มาถามไถ่ก็จะมิรู้ว่าพี่อยู่ที่ใดใช่หรือไม่เจ้าคะ" "หากเป็นคู่ค้าหรือคนที่ไว้ใจได้ ที่สนิทสนมกับพี่มาเนิ่นน

  • หลงกลิ่นลีลาวดี   สืบความ

    ชีวิตที่ดูเหมือนไร้สีสันไร้ชีวิตชีวา ไอ้สิงห์ยังคงเฝ้าคอยการกลับมาของระย้าแก้ว ที่ไม่มีข่าวไม่มีวี่แววเล็ดลอดออกมาจากเรือนของนางเลยแม้แต่นิดเดียว ไอ้สิงห์มันสั่งให้คนไปเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของคนในเรือนระย้าแก้ว แต่ก็มิมีอันใดผิดปกติ "ไอ้ดำมึงได้ข่าวว่าเยี่ยงไรบ้างวะ"ไอ้สิงห์ถามบ่าวคู่กายของตน "ข้าให้ไอ้ตาลกับไอ้พวงขาว มันไปเฝ้าที่หน้าเรือนมิได้ออกไปที่ใดเลย สลับกันพร้อมกับเอาข้าวเอาน้ำไปส่ง นี่ก็ผ่านมาแรมเดือนแล้วหนาพี่ ที่มิได้ข่าว แม่ระย้าแก้วเลย"ไอ้ดำรายงานผู้เป็นเจ้านาย "มึงว่านางจะอยู่ที่ใดวะ จักคิดถึงกูบ้างรือไม่" ไอ้สิงห์ที่ยืนเหม่อมองขึ้นไปที่ท้องฟ้าพร้อมกับพ่นคำถามออกไป "หากพี่กับคุณหนูระย้าแก้ว เป็นคู่บุพเพสันนิวาสต่อให้สุดล่าฟ้าเขียว ดั่งเช่นบุษบากับอิเหนา ข้าเชื่อเหลือเกินว่าคุณหนูระย้าแก้วจักต้องกลับมาได้ชีวิตครองคู่กับพี่สิงห์เป็นแน่"ไอ้ดำพูดปลอบใจ "พี่แต่ช่วงหลัง ๆ มานี้ ข้าเห็นคนบ้านของคุณ พระพรายเอากล้วยเอามะพร้าวมาส่งแลคุณพระพรายก็มิได้อยู่ที่สุพรรณบุรี หลังจากที่คุณหนูระย้าแก้วหายตัวไป พี่ว่าจักเกี่ยวกันรือ

  • หลงกลิ่นลีลาวดี   พลาดท้องนางจันทร์

    เช้าวันรุ่งขึ้นนางจันทร์แรม ที่ไปคลุกอยู่ตำหนักของอาจารย์คงทั้งคืน กลับมาก็สลบคาห้องแลยังสั่งอีชุ่ม ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้ามายุ่งวุ่นวายกับตนเองนอกจากอีชุ่มบ่าวคนใหม่ที่มารับใช้"อีชุ่มต่อจากนี้ไปบ่าวผู้ชายห้ามเข้ามาใกล้เรือนใหญ่เด็ดขาด" จันทร์แรมสั่งอีชุ่มอย่างจริงจัง"เจ้าค่ะคุณจันทร์แรม" อีชุ่มตบปากรับคำพร้อมกับนำสารไปป่าวประกาศในครัวทำให้ข้าทาสบริวารที่อยู่ ในปกครองของนางจันทร์แรม ถึงกับทำหน้างุนงง เพราะปกตินางจันทร์แรมมักจะเรียกบ่าวไพร่ที่เป็นผู้ชายไปปรนเปรอสวาทให้กับตนเองเสมอมา"ไอ้ช้างมึงว่าคุณจันทร์แรมแปลก ๆ รือเปล่าวะ ปกติจะเรียกพวกเรา เข้าไปในห้องเสมอเลยหนาเว้ย"บ่าวไพร่ผู้ชายที่เคยเชยชมนางจันทร์แรมพากันนั่งนินทาผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนาย"กูก็มิรู้เช่นกันว่ะ แต่เมื่อคืนกูเห็นคุณจันทร์แรมออกจากเรือนหนา มิได้อยู่ที่เรือนตลอดทั้งคืน""มึงว่าคุณจันทร์แรมไปติดผู้ชายบ้านอื่นอีกหรือไม่นอกจากไอ้สิงห์หน้าโง่ จักมีผู้ใดที่มิรู้ประวัติคุณจันทร์บ้างวะ"ไอ้เขียวเอ่ยเสริม บ่าวไพร่ผู้ชายพากันนินทานางจันทร์แรมอย่างสนุกปาก

  • หลงกลิ่นลีลาวดี   พิธีนะหน้าทองที่หลอกลวง

    คืนจันทร์เพ็ญมาถึง นางจันทร์แรมที่รอคอยวันนี้มาเนิ่นนาน จึงไปหาอาจารย์คงคนเดียว เพราะอาจารย์สั่งว่า ห้ามมีผู้ติดตามแม้แต่คนเดียว หากมีผู้ติดตามมาจะทำให้พิธีไม่ศักดิ์สิทธิ์"อาจารย์ อาจารย์คง ข้ามาแล้วหนา ขอข้าเข้าไปในเรือนได้รือไม่"นางจันทร์แรมส่งเสียงเรียก"มาแล้วก็เข้ามาเถิด ข้ารอทำพิธีอยู่"นางจันทร์แรมเปิดประตูเรือนของอาจารย์คง มีแสงไฟและแสงเทียนจุดสว่างไสว ทำให้เห็นลานพิธีกลางห้องอย่างชัดเจน ในห้องมีสายศิลป์พระเครื่องแลกะโหลกต่าง ๆ ทำให้ดูมีมนต์ขลัง"มึงแน่ใจหนา ว่ามึงจักทำเสน่ห์ หากแต่การกระทำในครั้งนี้ เป็นการตัดสินใจของมึงเองหนา"อาจารย์คงถามนางจันทร์แรมเพื่อความแน่ใจ"ข้าแน่ใจอาจารย์ ข้าอยากเพิ่มเสน่ห์ให้กับตนเองแลอยากทำให้พี่สิงห์รักหลงข้าแต่เพียงผู้เดียว""บางสิ่งบางอย่าง มันต้องแลกหาก เอ็งกล้าที่จะแลกข้าก็จักทำให้เอ็ง""อาจารย์อยากได้อันใด""ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด กูจักต้องสมสู่กับมึง มึงจักทำได้รือไม่..! หากมึงทำมิได้ มึงเดินออกจากเรือนกูไปเสีย"อาจารย์คงยื่นข้อเสนอ"ข้าทำได้"นางจันทร์แรมไม่พูด

  • หลงกลิ่นลีลาวดี   สิงห์เจ็บหนัก

    ไอ้สิงห์ยังคงนั่งที่เถาวัลย์ชิงช้า ที่ที่มันเคยให้ ระย้าแก้วนั่งคอยมันจนย่ำรุ่ง มันนั่งเหม่อมองดวงจันทร์กระจ่าง และมีไอ้ดำกับไอ้ฟักยืนอยู่ข้างๆทคอยดูแลมัน หากแต่ระย้าแก้วในวันนั้น นั่งรอมันผู้เดียวหาก อีแตงไม่มาอยู่เป็นเพื่อนนางคงเหงาจับใจ นางจักกลัวมากเพียงใด ท่ามกลางความมืดมิดบวกกับฝนที่กระหน่ำ หัวใจของระย้าแก้วนางทรมานเพียงใดหนา"พี่สิงห์อีกไม่กี่เพลาก็รุ่งสางแล้วหนา เรากลับเรือนกันเถิด อย่าให้หัวหน้าหมู่บ้านต้องเป็นห่วงพี่สิงห์เลย"ไอ้สิงห์ไม่พูดอะไรยังคงนั่งนิ่งเฉยราวกับร่างไร้วิญญาณ"มึงรู้รือไม่ระย้าแก้วของกูไปที่ใด กูอยากจะเห็นหน้านางอีกสักครา แค่คราเดียวก็ได้..!"ไอ้สิงห์หันมาพูดเพียงสิ่งเดียวที่มันยังคงจดจำ"โถ...พี่สิงห์ พี่อย่าทำเช่นนี้เลย หากพี่เป็นเช่นนี้ผู้ใดจักดูแลหมู่บ้านเล่า แล้วไหนงานอีกตั้งมากมายที่ยังคอยพี่อยู่หนา"ไอ้ดำพยายามที่จะเอ่ยปลอบประโลมผู้เป็นนาย"มึงดูสิ! กูทำระยำ ทำให้ระย้าแก้วต้องเจ็บทั้งตัวเจ็บใจ กูมิรู้จักหาสิ่งใดทดแทนกับการกระทำที่ชั่วช้าของกูได้ หากวันนั้นกูย้อนเวลากลับไปได้ กูจักไม่ให้นางต้องเ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status