เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 352
บทล่าสุด
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1219
เป็นเสินอ๋องผู้เฒ่าหลังจากพินิจดูทั้งสองคนแล้วก็มีท่าทีราวกับกำลังครุ่นคิดบางอย่างและในเวลานี้เวินเยวี่ยกลับทนไม่ไหว นางชี้นิ้วไปที่เป่ยเฉินหยวน “เช่นนั้นหากท่านเก่งจริงก็ให้เขาถอดหน้ากากออกมาให้พวกเราดูทีว่าเขาใช่อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนเป่ยเฉินหยวนหรือไม่!”เวินเยวี่ยความคิดตื้นเขินนักวิชาบังตาอะไรกัน ก็แค่เปลี่ยนสีผมได้เล็กน้อยเท่านั้น หากเก่งกาจถึงเพียงนั้นจริง เช่นนั้นสองคนนี้จะยังสวมหน้ากากอยู่จนถึงตอนนี้ทำไมเล่า?เผลอ ๆ หญิงชั่วเวินซื่อผู้นี้กำลังโกหกคนที่อยู่ภายใต้หน้ากาก นั่นต้องเป็นอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนเป่ยเฉินหยวนแน่!หลานซื่อปรายตามองนาง พูดเพียง “ในเมื่อเป็นวิชาบังตา ย่อมต้องเปลี่ยนเป็นใบหน้าใดก็ได้ทั้งนั้น เพียงแต่เสินอ๋องท่านแน่ใจหรือว่าจะให้เขาถอดหน้ากาก?”มีอะไรให้ต้องลังเล แน่นอนว่าต้องถอดสิ!“ช่างเถิด ดูท่าสหายน้อยทั้งสองจะไม่ค่อยชอบเปิดเผยใบหน้า ตัวข้าเองก็ไม่บีบบังคับแล้วกัน”เสินอ๋องผู้เฒ่าส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม คำพูดที่เอ่ยออกมานั้นแตกต่างจากที่เวินเยวี่ยคิดไว้อย่างสิ้นเชิงเวินเยวี่ยชะงักงันไปในทันทีช้าก่อนไม่ถอดหรือ?!เหตุใดถึงไม่ถอดเล่า?เพียงถอดออก
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1218
“ฮ่า ๆ นึกไม่ถึงเลยว่าสหายน้อยจะเป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ฝูหมิงแห่งต้าหมิงจริง ๆ ตอนที่เจิ้นกั๋วกงจากแคว้นท่านพูดถึงเรื่องนี้ ข้ายังนึกว่าเขาล้อเล่นเสียอีก เพราะก่อนหน้านี้ธิดาศักดิ์สิทธิ์ยังเป็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งเท่านั้น”เสินอ๋องผู้เฒ่าใช้มือข้างหนึ่งลูบหนวดเคราขาว มองหลานซื่อที่อยู่เบื้องล่างด้วยรอยยิ้มกริ่มหลานซื่อสีหน้าเรียบเฉย เพียงเอ่ยปากว่า “อยู่ข้างนอกตามลำพัง ไปไหนไม่สะดวก แม่ชีจำเป็นต้องปลอมตัวเป็นชาย ได้ยินมาว่าเสินอ๋องใจกว้าง จิตใจเมตตา คิดว่าเรื่องเล็กน้อยเท่านี้คงไม่ถือสาหาความกับข้า”กับคำ ‘เยินยอ’ ที่ขอไปทีอย่างที่สุดของนาง เสินอ๋องผู้เฒ่านั้นหัวเราะเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร“เข้าใจ เข้าใจ ธิดาศักดิ์สิทธิ์มีฐานะสูงส่ง อีกทั้งรูปโฉมดั่งเทพธิดา เดินทางข้างนอก จำเป็นต้องระมัดระวังจริง ๆ”โดยเฉพาะเมื่อมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ต่อหน้าพวกเขาหากเปิดเผยแล้ว ก็ไม่ต่างอะไรกับลูกแกะพลัดเข้าฝูงหมาป่าอย่างเช่นในตอนนี้ ลูกแกะตัวนี้ก็ถูกคนจับจ้องเสียแล้วเสินอ๋องผู้เฒ่าหรี่ตาทั้งสองลง หางตากวาดมองคนอื่น ๆ ภายในตำหนักใหญ่อย่างแนบเนียนศิษย์น้องของเขา ดูเหมือนจะไม่มีความสนใจธิดาศัก
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1217
เช่นเดียวกัน พลังนั้นก็พยายามจะเข้าปกคลุมตัวนางและเป่ยเฉินหยวนแต่น่าเสียดายที่เพียงชั่วพริบตาเดียว หลานซื่อและเป่ยเฉินหยวนต่างก็สลัดหลุดจากสภาวะนั้นได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เงยหน้ามองไปยังทางเข้าตำหนักเสินอ๋องคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือสือเซี่ยวเขาผู้นั้นตั้งแต่ตอนที่หลานซื่อและเป่ยเฉินหยวนถูกปาเก๋อหลู่ขัดขวางไว้ก็ยืนกอดอกดูอยู่เฉย ๆ มาตลอดเห็นได้ชัดว่าก่อนที่พวกเขาจะได้เข้าเฝ้าเสินอ๋องผู้เฒ่า มีเจตนาจะยืมมืออ๋องปาเก๋อหลู่สั่งสอนพวกเขาทั้งสองเสียหน่อยแต่ใครจะรู้ว่าสถานการณ์กลับพลิกตาลปัตร คนที่ถูกสั่งสอนกลับกลายเป็นปาเก๋อหลู่เสียเองลำคอมีเลือดไหลไม่หยุด ดวงตาทั้งคู่ยังถูกทำลายจนบอดอีกเวลานี้สือเซี่ยวมีสีหน้าย่ำแย่ โดยเฉพาะหลังจากที่มีเสียงของเสินอ๋องผู้เฒ่าดังออกมา ใบหน้าของเขาก็ซีดเผือดในฉับพลันแย่แล้ว หากเสินอ๋องรู้เรื่องเมื่อครู่เข้า เขาต้องแบกรับผลที่ตามมาเองแน่!อย่างไรเสียหากเขายอมออกหน้าห้ามปรามอ๋องปาเก๋อหลู่ตั้งแต่ต้น ดวงตาของอ๋องปาเก๋อหลู่ก็คงไม่ถูกทำลายจนบอด!พอนึกว่าภายหลังตนอาจถูกขังในถ้ำงูทนทุกข์ทรมานเพราะเรื่องนี้ สายตาที่สือเซี่ยวมองหลานซื่อและเป่ยเฉินหยวนทั
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1216
“ฟิ้ว!”ลำแสงเย็นเยียบสายหนึ่งแวบผ่านมาผู้คนล้วนยังไม่ทันตอบสนอง กระบี่ยาวในมือเป่ยเฉินหยวนไม่รู้ถูกชักออกมาเมื่อใด พริบตาเดียวก็แนบอยู่บนลำคอของปาเก๋อหลู่เสียแล้วโลหิตไหลรินลงมาตามลำคอที่ไหลลงมาพร้อมกันยังมีเหงื่อเย็นหยดหนึ่งบนหน้าผากของปาเก๋อหลู่เหล่าทหารด้านหลังเขามีการตอบสนองในที่สุด พากันชักดาบออกมาทันที “วางกระบี่ลง!”“ปล่อยท่านอ๋องปาเก๋อหลู่!”เหล่าทหารต้องการปกป้องชินอ๋องของพวกเขาแต่ยิ่งพวกเขาก้าวเข้ามา กระบี่ในมือเป่ยเฉินหยวนก็ยิ่งกดลึกเข้าไปในลำคอของปาเก๋อหลู่ภายใต้ความเจ็บปวด ปาเก๋อหลู่ไม่กล้าให้เหล่าทหารเข้ามาอีกในทันที “หยุด! ทั้งหมดอย่าขยับ!”ร่างกายเขาแข็งทื่อ สีหน้าซีดเผือด ข่มโทสะเอ่ยถามหลานซื่อและเป่ยเฉินหยวน “พวกท่านคิดจะทำอะไร?! ที่นี่คือตำหนักเสินอ๋อง!”ตำหนักเสินอ๋อง สถานที่ที่เสด็จพ่อของเขาประทับอยู่!คนต่างเผ่าสองคนนี้บังอาจชักกระบี่ใส่เขาตรงนี้!บ้าไปแล้วจริง ๆ!ปาเก๋อหลู่ที่นึกไม่ถึงเลยว่าพอตนเข้ามาก็ถูกจับตัวไว้ จากที่อวดดีเมื่อครู่ถึงตอนนี้ก็รู้สึกเสียใจยิ่งนักรู้อย่างนี้เมื่อครู่เขาไม่น่ามายืนใกล้ขนาดนี้ น่าจะให้พวกโง่เขลาเหล่านั้นบังอ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1215
ปาถูเอ่อร์ไม่พูดอะไร เขาหันมองไปยังไป๋เยวี่ยโหรวรอจนไป๋เยวี่ยโหรวผงกศีรษะส่งสัญญาณ เขาถึงได้พยักหน้าด้วยสีหน้านิ่งเฉย “ในเมื่อนังหนูนี่ขอขมาแล้ว เช่นนั้นเรื่องในวันนี้ข้าจะไม่เอาความนางอีก”คนที่จิตใจใสซื่อได้ยินคำพูดนี้ คงคิดว่าเรื่องราวจบลงเพียงเท่านี้จริง ๆแต่ผู้คนในที่นี่ที่รู้ทันคนนั้นมีอยู่ไม่น้อยพอได้ฟังก็สังเกตเห็นความผิดปกติในคำพูดของปาถูเอ่อร์ได้ทันที เจตนาเจาะจงแค่คำว่า “นาง” ไม่เอาความ “นาง” แล้ว แล้ว “เขา” เล่า?เวินเฉวียนเซิ่งหน้าขรึมลงเห็นทีอ๋องปาถูเอ่อร์ผู้นี้คงไม่คิดจะปล่อยเขาไปง่าย ๆ เสียแล้วก็จริง อย่างไรเสียไป๋เยวี่ยโหรวก็เคยมีความหลังกับเขาช่วงหนึ่งเป็นผู้ชายด้วยกัน ใครบ้างจะไม่รู้จักกัน?ต่อให้ชอบพอไป๋เยวี่ยโหรวเพียงใด แต่พอรู้ว่านางเคยผ่านชายอื่นมาแล้ว ซ้ำยังมีลูกด้วยกันหนึ่งคน ในใจคงรู้สึกตะขิดตะขวงเป็นอย่างมากเพียงแต่ไฟโทสะนี้ไม่อาจระบายลงที่สตรี จึงคิดจะมาลงดาบที่เขาแทนก็เท่านั้นน่าขันเสียจริงเวินเฉวียนเซิ่งเห็นปาถูเอ่อร์เป็นตัวตลก ใบหน้าย่อมปรากฏแววดูแคลนขึ้นมาเป็นธรรมดาแม้จะเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังตกอยู่ในสายตาของไป๋เยวี่ยโหรว
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1214
เสินอ๋องผู้เฒ่าอ้าปาก ท่าทางขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนไม่พอใจอยู่บ้าง เตรียมจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขายังไม่ทันเอ่ยปาก ปาถูเอ่อร์ก็คุกเข่าลงดัง ‘ตุบ’ เสียแล้ว“เสด็จพ่อ ทรงรู้จักลูกดี ลูกไม่ได้ต้องการสิ่งอื่นใด เยวี่ยโหรวคือหนึ่งเดียวที่สำคัญในใจลูก เรื่องอื่นลูกไม่ถือสาทั้งนั้น มีเพียงเรื่องเดียวที่ลูกจะไม่มีวันยอมถอยแม้แต่ครึ่งก้าว มิเช่นนั้น...ก็ประหารลูกเสียเถิด”ภายในโถงใหญ่ บรรยากาศชะงักงันขึ้นมาในฉับพลันพูดมาถึงขนาดนี้แล้ว เสินอ๋องผู้เฒ่าก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่งสีหน้าของเวินเฉวียนเซิ่งดูแย่จนไม่รู้จะแย่อย่างไรแล้ว“เจิ้นกั๋วกง ท่านก็เห็นแล้ว ลูกของข้าคนนี้โง่เขลานัก นิสัยดื้อรั้น เจิ้นกั๋วกง ท่านต้องช่วยผ่อนปรนให้มากหน่อย”เสินอ๋องผู้เฒ่าส่ายหน้ากล่าวกับเวินเฉวียนเซิ่งด้วยท่าทางจนปัญญาเวินเฉวียนเซิ่งเม้มปาก สีหน้าแข็งทื่ออีกฝ่ายแสดงออกชัดเจนถึงเพียงนี้แล้ว หากเขายังไม่เข้าใจอีก เกรงว่าเรื่องที่เขาจะทำภายหลังอีกฝ่ายคงไม่ยินดีให้ความร่วมมือแน่พูดอีกอย่างก็คือ ใบหน้านี้ต่อให้เขาไม่อยากไว้หน้าก็จำเป็นต้องไว้“เยวี่ยเอ๋อร์ ขอขมาท่านอ๋องกับพระชายาเสีย”เวินเฉวียนเซิ่
บางทีคุณอาจจะชอบ
ลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ20.5K viewsปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว178.6K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ34.1K viewsวังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี
ทองประกาย159.3K viewsข้าหมดใจแต่โหวใจร้ายกลับคลั่งรัก
เลี่ยงจิน555 viewsเชลยรัก ท่านอ๋องแฝดนรก
องค์หญิงโนเนม3.8K viewsหลี่ชิงเหมียว..ภรรยาผู้หวนคืน
หลงเวลา /จู้หมิง5.7K viewsพลิกชะตารักหญิงบ้า
ฉู่เฉียว3.0K views
