LOGINShare
บทที่ 669
Latest chapter
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 678
“หากครั้งนี้ธิดาศักดิ์สิทธิ์ยอมออกหน้าทวงความยุติธรรมให้จวนจงหย่งโหว นับจากนี้ไม่ว่าเรื่องใดพวกเราจวนจงหย่งโหวจะสนับสนุนธิดาศักดิ์สิทธิ์ คอยรับใช้ธิดาศักดิ์สิทธิ์”ไม่มีใครคาดคิดว่าหลังชุยเส้าเจ๋อเกิดเรื่องที่จวนเจิ้นกั๋วกง จงหย่งโหวที่ทราบข่าวไม่ไปจวนเจิ้นกั๋วกง แต่กลับมาที่ภูเขาหนานทันที พร้อมตะโกนเสียงดังหน้าอารามสุ่ยเยว่ เชิญเวินซื่อออกหน้าแทนจวนจงหย่งโหวผ่านไปสักครู่ เวินซื่อยืนอยู่หน้าประตูใหญ่อารามสุ่ยเยว่บนขั้นบันได้ นางยืนอยู่ที่สูง สีหน้าเรียบเฉย“ข้าน้อยคารวะธิดาศักดิ์สิทธิ์ ธิดาศักดิ์พันปีพันปีพันพันปี”จงหย่งโหวทำความเคารพอย่างนอบน้อมเวินซื่อเอ่ยเสียงเรียบ “อารามสุ่ยเยว่เป็นดินแดนบริสุทธิ์ ไม่ว่าเรื่องใดจงหย่งโหวโปรดระวังกิริยาวาจาด้วย อย่าเอะอะโวยวาย”“ขอธิดาศักดิ์สิทธิ์โปรดอภัย ข้าน้อยร้อนใจไปชั่วขณะจึงทำเช่นนี้ วันหน้าจะขึ้นเขามาใหม่ เพื่อขอรับผิดกับพระพุทธองค์ ขอขมาอาจารย์ทั้งหลายภายในอาราม”จงหย่งโหวรู้ว่าตัวเองทำกิริยาไม่เหมาะสม ดังนั้นจึงกล่าวคำขอรับผิดและขอขมาอย่างจริงใจเวินซื่อดูออก จึงไม่ถือสาหาความกับเขา“ดังนั้นท่านโหวเสียงดังด้วยเรื่องใด ตอนนี้พู
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 677
เขาจะไม่ถือสาได้อย่างไร?!นั่นคือยาพิษเชียวนะ!ซ้ำยังทำให้ลำไส้เน่าเฟะ เป็นยาพิษร้ายแรงที่ทำให้คนทรมานยิ่งกว่าตายเชียวนะ?!เดิมทีชุยเส้าเจ๋อก็ทรงตัวไม่มั่นอยู่แล้ว เมื่อเห็นเวินจื่อเยวี่ยถือยาพิษเดินเข้ามาหาเขา เขาตกใจจนเซถอยหลังติดต่อกัน“ท่านอย่าเข้ามา อย่าเข้ามานะ!”“เวินจื่อเยวี่ย! ข้าเป็นญาติผู้น้องของท่านนะ เป็นสามีของเยวี่ยเอ๋อร์! ทั้งที่ตอนนี้พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ทำไมพวกท่านยังทำกับข้าเช่นนี้?!”“ที่แท้เจ้ายังจำได้ว่าตัวเองเป็นสามีของน้องหกหรือ?”เวินจื่อเยวี่ยเดินไปตรงหน้าเขา สายตาที่มองดูเขาเย็นชามาก“ดังนั้นเจ้าในฐานะสามีที่เพิ่งแต่งงานของน้องหก กลับบ้านพร้อมน้องหก เจ้าไม่อยู่กับน้องหก แล้วมาอยู่ที่นี่ทำไม?”ชุยเส้าเจ๋อที่เหมือนถูกจับผิดในใจลนลานขึ้นมาทันที“ข้า...ข้าก็แค่ออกมาเดินเล่นเท่านั้น...”สายตาของเขาหลบหลีก ท่าทางที่แค่มองก็รู้ว่าร้อนตัวไม่อาจปิดบังเวินจื่อเยวี่ยกับเวินอวี้จือได้ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขารับรู้ถึงความคิดที่น่ารังเกียจของชุยเส้าเจ๋อตั้งแต่แรกนึกไม่ถึงว่าตอนนี้เขาแต่งงานกับเวินเยวี่ยแล้ว แต่ก็ยังนึกถึงเวินซื่อ!“ออกมาเดินเล่น?”เว
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 676
“อะไรนะ ยาพิษร้ายแรง?”เวินจื่อเยวี่ยมองเวินอวี้จืออย่างเหลือเชื่อทันที “สิ่งที่อยู่ในมือเจ้าคือยาพิษร้ายแรงจริงหรือ?”“พี่สาม ทำไมท่านเชื่อคำพูดของคนนอกอย่างชุยเส้าเจ๋อ กลับไม่ยอมเชื่อคำพูดของน้องชายแท้ๆ อย่างข้าหรือ?”เวินอวี้จือเหลือบมองชุยเส้าเจ๋อแวบหนึ่ง เพียงครู่เดียวเท่านั้นสีหน้าบิดเบี้ยวบนใบหน้าของเขาหายไปจนหมดจน ท่าทางเรียบเฉยนั้น ราวกับคนที่บ้าคลั่งและต้องการสังหารผู้อื่นเมื่อครู่นี้ไม่ใช่เขาเวินจื่อเยวี่ยได้ยินดังนั้น จึงแค่นหัวเราะทันที “คำพูดของพวกเจ้าข้าไม่เชื่อแม้แต่คนเดียว น้องสี่ นำสิ่งที่อยู่ในมือเจ้ามา”เขาเดินไปตรงหน้าเวินอวี้จือ ระหว่างที่พูดแย่งขวดยาขวดนั้นมาจากมือเวินอวี้จือ หลังเปิดออกเทลงพื้นทันที“ท่านดูสิ พี่สามท่านดู ข้าบอกแล้วว่าเป็นยาพิษร้ายแรง เขา...” ชุยเส้าเจ๋อเอ่ยอย่างฉุนเฉียว นึกว่าจะยืนยันคำพูดตัวเองได้แล้ว สรุปวินาทีต่อมา เมื่อเขาเห็นน้ำบนพื้นที่ธรรมดาไร้การเปลี่ยนแปลง ทำให้ตะลึงในทันทีเวินอวี้จือยิ้มอ่อน “พี่สาม คงเห็นแล้วละสิ ข้าบอกแล้วว่าไม่ได้ทำสิ่งใด เดิมทีก็แค่อยากขู่ให้เขาตกใจเท่านั้นเอง”สายตาเยือกเย็นของเขามองชุยเส้าเจ๋อ สายตาท
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 675
ต่อมาเวินอวี้จือกลับหัวเราะอย่างไม่แยแส “พวกเจ้าไม่กล้าลงมือ เพราะกลัวจวนจงหย่งโหวจะแก้แค้นไม่ใช่หรือ แต่พวกเจ้าเชื่อหรือไม่ หากวันนี้พวกเจ้ากล้าไม่ลงมือ ถ้างั้นพวกเจ้าจะตายอยู่ที่นี่ทันที!”องครักษ์หลายคนตัวสั่นทันที แล้วคุกเข่าลงพื้นดังตุบทั้งหมด “คุณชายสี่ใจเย็น คุณชายสี่ไว้ชีวิตด้วย!”“ข้าบอกแล้ว ลงมือเดี๋ยวนี้ ฆ่าเขาซะ!”เวินอวี้จือโยนเตาผิงมือถือออกไป กระแทกลงหัวองครักษ์คนหนึ่งอย่างแรง ทันใดนั้นองครักษ์หัวแตกมีเลือดไหลออกมาแต่องครักษ์เหล่านั้นก็ยังไม่กล้าลุกขึ้น“เจ้าพวกโง่ไร้ประโยชน์! เลี้ยงเสียข้าวสุกจวนเจิ้นกั๋วกง แม้แต่คำสั่งของนายก็กล้าไม่ฟังหรือ!”ขณะนี้ชุยเส้าเจ๋อที่ล้มอยู่บนพื้นฝืนลุกขึ้นได้แล้ว จากนั้นคิดจะหลบหนีไปด้านนอกเขากลัวเวินอวี้จือแล้วจริงๆเวลาบ้าขึ้นมาผิดมนุษย์มนา!ดังนั้นฉวยเวลานี้ที่เหล่าองครักษ์ยังไม่กล้าลงมือ อีกทั้งเวินอวี้จือขยับไม่ได้ เขาต้องรีบออกไปเรียกคนด้านนอก ขอเพียงพวกท่านลุงและพี่ใหญ่มาแล้ว เวินอวี้จือต้องไม่กล้าทำอะไรอีกแน่ๆ!แต่ชุยเส้าเจ๋อไม่นึกไม่ฝัน เวินอวี้จือยังบ้าได้ยิ่งกว่านี้“ได้ พวกเจ้าไม่กล้าลงมือสินะ”เวินอวี้จือมองปราดเ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 674
“พวกเจ้ากล้าหรือ! ข้าเป็นซื่อจื่อแห่งจวนจงหย่งโหวเชียวนะ!”เมื่อชุยเส้าเจ๋อหันมอง เวินอวี้จือกล้าให้คนลงมือกับเขาจริง เขาจึงตะโกนเสียงดังอย่างโมโหเหล่าองครักษ์ที่ถือกระบองลังเลชั่วขณะ พวกเขาย่อมรู้สถานะของชุยเส้าเจ๋อ แต่คุณชายของพวกเขาออกคำสั่งแล้วดังนั้นเมื่อพวกเขาหันมองสายตาเยือกเย็นของคุณชายสี่ พวกเขาไม่กล้าลังเลทันที รีบบุกเข้าไปข้างหน้า ใช้กระบองในมือหวดไปที่ชุยเส้าเจ๋อชุยเส้าเจ๋อถูกพวกเขาล้อมไว้ตรงกลาง ไม่มีทางหลบหลีกเพียงครู่เดียวกระบองที่มีขนาดเท่าแขนก็หวดลงบนตัวเขาอย่างแรง แต่ละกระบองฟาดลงมาติดต่อกัน หวดจนชุยเส้าเจ๋อร้องเสียงดังเขารีบกอดหัวตัวเองเอาไว้ เจ็บไปด้วยร้องไปด้วย พร้อมตะโกนเสียงดัง “ให้ตายสิ เวินอวี้จือ! เจ้ารีบสั่งให้พวกเขาหยุดเดี๋ยวนี้!”สั่งให้พวกเขาหยุดคงเป็นไปไม่ได้ยามนี้ในใจเวินอวี้จือเต็มไปด้วยไฟโกรธและความแค้นที่ต้องการระบาย หากเขาชุยเส้าเจ๋ออยู่ที่โถงรับแขกโดยดีคงไม่เป็นไร แต่เขากลับกล้าออกมาลอยหน้าลอยตาอีกฝ่ายมาเจอเขาตอนโกรธพอดี เวินอวี้จือจะปล่อยไปได้อย่างไร?“ฟาดให้แรงๆ”เวินอวี้จือไม่สั่งให้หยุดตามคาด ไม่เพียงเท่านี้ เขายังหัวเราะเสียงเ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 673
ไม่ได้มาจวนเจิ้นกั๋วกงเสียนาน ชุยเส้าเจ๋อรู้สึกคิดถึงอย่างบอกไม่ถูก ดังนั้นหลังออกจากโถงรับแขก เขาจึงเดินเล่นเพียงลำพังภายในจวนเจิ้นกั๋วกงเมื่อเดินไปเรื่อยๆ เขานึกถึงเวินซื่อในวันแต่งงานโดยไม่มีสาเหตุดังนั้นเมื่อเดินไปเรื่อยๆ จึงมุ่งหน้าไปเรือนหลังเล็กที่เวินซื่อเคยอาศัยอยู่ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะเดินไปถึง มีคนหนึ่งยืนขวางหน้าเขาไว้เป็นเวินอวี้จือที่ถูกเวินเฉวียนเซิ่งไล่ออกมาก่อนหน้านี้ชุยเส้าเจ๋อก้าวเดิน มองดูเวินอวี้จือตรงหน้าที่นั่งอยู่บนรถเข็นซึ่งอยู่ห่างออกไปสามเมตร สายตาล่องลอยกวาดผ่านร่างกายช่วงล่างที่เป็นอัมพาตของเขา“น้องสี่ ทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่? ท่านลุงสั่งให้เจ้ากับพี่สามไปที่ห้องครัวพร้อมกันไม่ใช่หรือ...”“เจ้าไม่ควรแต่งกับนาง”ชุยเส้าเจ๋อเอ่ยปากพูดอย่างกระอักกระอ่วน แต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ จู่ๆ เวินอวี้จือก็เอ่ยคำพูดเช่นนี้ออกมาชุยเส้าเจ๋อหยุดพูดทันที แล้วจ้องเขาเวินอวี้จือนั่งเงียบๆ อยู่บนรถเข็น ใบหน้าที่หล่อเหลายิ่งดูซีดเซียวไร้เลือดฝาดบวกกับสีหน้าเย็นชาของเขาตอนนี้ เรียกได้ว่าราวกับน้ำค้างในฤดูหนาวเหน็บ แสลงตาเหลือเกินเขาหันมามองชุยเส้าเจ๋อ น้ำเสียง
You may also like
กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย
เสี่ยวชิงเทียน8.3K viewsข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่46.7K viewsสตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น14.8K viewsเพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม
moonlight -mini3.9K viewsเสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน102.8K viewsกลวิธีเปลี่ยนนางร้ายเป็นนางเอก
กะปอมพ่นไฟ2.9K views
