กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย

กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย

last updateLast Updated : 2025-03-04
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
10
4 ratings. 4 reviews
51Chapters
9.3Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

หลังจากได้ช่วยคนจมน้ำจนตนเองตาย นางได้เกิดใหม่เป็นนางร้ายในนิยายเรื่องดัง ตอนอ่านว่าเกลียดพระนางของเรื่องมากแล้ว แต่พอได้เป็นนางร้ายกลับเกลียดยิ่งกว่า นางไม่ยินยอมตายเช่นในนิยายเป็นอันขาด

View More

Chapter 1

บทนำ

I acquired a gossip-tracking system that informed me the world I lived in was actually a book.

And I? I was the tragic side character, doomed to have the most miserable fate.

The protagonist was Alicia Stone, a fake heiress showered with unconditional love by the Stone Family.

After rereading countless times about the Stone Family's ridiculously irrational decisions and my own string of misfortunes, I made up my mind. I would stop hoping for familial love, respect their inevitable bankruptcy, and play along with the plot.

The Stone Family adored their fake heiress and looked down on me, their real one, who had been meekly surviving outside their home all these years.

Sure enough, the moment I stepped into their house, I was barely through the door when my three brothers stood in my way.

"Even if you're our biological sister, Alicia is the only one we truly acknowledge. You need to understand your place and not covet things that don't belong to you."

"Even if you're our biological sister, Alicia is the only one we truly acknowledge. You need to understand your place..."

Before they could finish their sentence, they suddenly looked at me as if they had seen a ghost. They exchanged frantic glances and made strange faces.

In my role as the unworthy real heiress, I simply responded, "Got it. Understood. All clear."

But inwardly, I couldn't help thinking, 'Please, I've heard this lousy line so many times I could recite it in my sleep. If you don't respect me, it's fine. It's not like I'm desperate to be here. Do you think I have some death wish, walking into this mess willingly?'

'Seriously, you lot are unbelievable. You wouldn't agree to let me stay away, but now that I'm here, you're unhappy about it.'

My third brother, Harvey Stone, raised an eyebrow at me with a mocking expression. He said, "Some people really need to stop pretending while secretly sabotaging Alicia behind the scenes."

'Oh, my temper's flaring up again. Serves this sharp-tongued jerk right if he ends up losing everything, even his dignity,' I said inwardly.

His scowl deepened as he suddenly grabbed my shoulder with surprising force.

"Harvey! Are you asking for trouble? Is this how you treat your sister?" A middle-aged man's stern voice sounded behind us.

"Yunice!" A graceful middle-aged woman rushed toward me and wrapped me in a tight embrace. "My precious daughter, you're finally home!"

I glanced at them and thought smugly, 'My parents are actually pretty good-looking. No wonder I inherited their stunning genes.'

The woman holding me stiffened slightly. Her gaze flitted between her silent sons and me before she hesitantly said, "Yunice, I made soup for you. Let's go home and have dinner."

My father, Thomas Stone, chimed in, "I told these useless boys to bring you inside, but here you are, still standing outside. I'll deal with them later."

'What a pity. Such kind parents, but in the end, they'll still turn their backs on me because of the heroine's manipulation. They'll refuse to acknowledge me, and their fates won't be any better. Madness for one, death for the other. Alas, the Stone Family is truly cursed.'

At that moment, everyone froze in place. My mother's grip on my hand tightened so much that her nails left red marks on my skin.

"Mom?" I asked, startled.

She quickly let go, giving me an awkward smile as she scanned me from head to toe. "Yunice, are you feeling okay? Anywhere uncomfortable?"

I shook my head obediently. "No, I'm perfectly fine."

'Though I can't say the same when I look at your three biased, brainless sons,' I thought.

"Yunice Stone!" Harvey barked my name with his usual hot-headedness.

"What now? I was standing here quietly, not even saying a word about you, and you're losing it again?"

"Harvey!" Thomas shot a sharp glance at my eldest brother, signaling him to restrain the fuming Harvey.

"Yunice, ignore him. Let's eat."

Finally seated at the dining table, I eagerly prepared to dig in, only for someone to ruin my appetite.

My second brother, Jimmy Stone, placed an empty bowl beside him and spoke slowly, "Yunice, you're probably aware there's another girl living here now. Her name is Alicia. She's not in good health, so I hope you can get along with her and be more accommodating."

The rest of the family stayed silent, clearly agreeing with him.

"Alright," I said calmly.

'Here we go again. My so-called dear brother, who's actually nothing more than the heroine's loyal lapdog, is back with his usual warnings. Isn't this all just because she was born premature and a bit frail? That was years ago. She has long recovered. She's just faking it now, milking it to keep you fools wrapped around her finger. Honestly, I can't stand how gullible these brothers of mine are.'

Before I could mentally rant any further, a light, sweet voice drifted down the staircase. "Dad, Mom, guys!"

Like clockwork, my parents and brothers stood up, as if the family's little princess had descended from heaven itself.

My mother, Natalie Stone, glanced anxiously between me and Alicia, as if worried I would fail to get along with the fake heiress.

Outwardly, I stayed as composed and serene as ever, but in my head, I had a soundtrack playing just for her grand entrance. 'Here she comes, strutting toward us with the cheerful stride of someone about to bring ruin and chaos to this household.'
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

default avatar
Gizmo001
สนุกดีค่ะ แต่เดี๋ยวนะ บทที่ 18 มีซ้ำกัน 2 บท T_T เสียตังค์ซ้ำอ่ะ
2025-05-08 18:23:48
0
user avatar
MY1536
ให้กำลังใจค่ะ
2025-03-18 16:04:11
0
default avatar
สุทธิประภา
ทำไมมมมมมมมมมม ไม่หลินซีฮืออออออออ
2025-02-16 19:32:22
2
user avatar
Sutthiprapa Suwannawong
เอาละ ใครเป็นพระเอกกันนะ หลินซีเถอะกรี๊ดดดดดดดด
2025-02-16 19:11:54
0
51 Chapters
บทนำ
บทนำเปลือกตาสีอ่อนขยับแผ่วเบาก่อนจะเปิดขึ้น เผยให้เห็นนัยน์ตากระจ่างใสดุจผืนธารากว้าง หว่างคิ้วย่นลงเล็กน้อยราวกับไม่คุ้นเคยสถานที่ตรงหน้าเอาเสียเลยหยัดกายลุกนั่งได้จึงเร่งหย่อนเท้าลงข้างเตียงเตาซึ่งแกะสลักลวดลายประณีต ตามประสาตระกูลร่ำรวย เท้าเปล่าเปลือยเหยียบไปบนพื้นห้องเยียบเย็นอย่างระวัง สองเท้าก้าวแผ่วเบา นัยน์ตากลมกระจ่างจดจ้องไปทั่วห้อง แต่อย่างไรก็ไม่พบสิ่งมีชีวิตอื่นใดนอกเหนือจากตนเอง สายตานางจึงมุ่งไปยังประตูไม้ตรงหน้าบนบานประตูประดับกระดาษไขอย่างดีบดบังแสงไม่ให้ส่องเข้ามาภายในห้องมากนักตลอดการกระทำทั้งหมดนี้นางไม่ปริปากออกมาแม้แต่ครึ่งคำ เพราะไม่มีเสียงอื่นใดนางจึงได้ยินเสียงที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลแว่วมา“หลินเฟิง เจ้ากล่าวเช่นนั้นก็ไม่ถูกนัก แม้ข้าจะไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นกับพวกนางทั้งสอง แต่ข้ามั่นใจว่าเจียวเจียวของเรา ไม่มีทางลงมือฆ่าผู้ใดได้” น้ำเสียงที่กล่าวนั่นอ่อนโยนแต่แฝงด้วยความมั่นใจ เป็นน้ำเสียงที่นางรู้สึกคุ้นหูนัก กระนั้นก็นึกไม่ออกว่าเป็นเสียงผู้ใด“เช่นนั้นจี้หยวนเจ้าหมายความว่าคุณหนูอสือโป้ปดข้าหรือ” บุรุษที่เอ่ยคำกล่าวนี้น้ำเสียงช่างเกรี้ยวกราดนัก แต่เหต
last updateLast Updated : 2024-12-08
Read more
ดวงตะวันสีแดงพระจันทร์สีเลือด
1ดวงตะวันสีแดงพระจันทร์สีเลือด“นี่เธอ เมื่อไหร่จะเลิกให้ข้าวคนไร้บ้านพวกนั้นสักที” ชายหนุ่มแต่งตัวจัดจ้านถามขึ้น ขณะดวงตาก็ปรายมองยังคนไร้บ้านสองคนที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ตรงโต๊ะนอกกระจกร้านอาหารของเธอพิมดาว หญิงสาวอายุยี่สิบสองเพิ่งเรียนจบปริญญาตรีสาขาโภชนาการอาหาร หลังเรียนจบก็นำเงินที่มีมาลงทุนเปิดร้านอาหาร ทำเลตั้งอยู่ตรงข้ามทางเข้าหมู่บ้านหรูหากเทียบกับค่าครองชีพในปัจจุบัน“จะทำได้ยังไงคะพี่ เป็นร้านอาหารแต่ปล่อยคนหิวพิมทำไม่ได้” เธอตอบเขาพลางเหลือบมองไปนอกกระจกร้าน มือก็เช็ดโต๊ะที่พึ่งเก็บเสร็จ แม้ไม่ใช่คนร่ำรวย แต่เธอก็มีมากพอจะแบ่งปันให้ผู้อื่นถึงจะแค่เล็กน้อยก็ตามเธอเป็นลูกคนเดียวและตอนนี้ก็เหลือเพียงตัวคนเดียวจึงไม่กังวลกับสิ่งใดอีก ชีวิตเธอก็มีเพียงแค่นี้ทำงานหาเงิน ทำบุญให้อาหารคนหิวโหยบ้าง หลังปิดร้านก็นอนอ่านหนังสือ ดูซีรีส์ตามประสาสาวโสด“งั้นเธอก็ไปใจบุญที่อื่นสิ ลูกบ้านร้องเรียนมาไม่รู้กี่รอบแล้ว เขาบอกว่าร้านเธอทำให้หมู่บ้านดูโลมาก”“ก็แค่ให้อาหารคนหิว มันดูต่ำตรงไหนคะ พิมไม่ย้ายหรอก ถ้าใครไม่พอใจก็ย้ายเองเลย” หญิงสาวไม่ยอมแพ้ เดือนนี้นี่เป็นครั้งที่สี่แล้วที่นิติ
last updateLast Updated : 2024-12-08
Read more
ป่วยจนเลอะเลือน
2ป่วยจนเลอะเลือนห้าวันหลังจากเทศกาลโคมไฟ หญิงสาวลืมตาขึ้นเมื่อผู้คนในห้องออกไปจนหมดก่อน จึงลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงอุ่น เพราะเหตุใดนางจึงมาอยู่ที่นี่ได้เล่า ไม่มีเหตุผลรองรับเอาเสียเลย ซ้ำยังต้องมาอยู่ในร่างนางร้ายสุดแสนอาภัพผู้นี้อีกจะกล่าวว่านางเป็นนางร้ายก็ร้ายไม่เท่านางร้ายคนอื่น ๆ หรือแม้แต่นางเอกของเรื่องยังร้ายเสียกว่า นางร้ายเพราะนางมักถูกมอบบทนางร้ายให้มากกว่าจะแสดงเอง นอกจากนี้สุดท้ายยังต้องตายเพราะพระเอกสุดที่รักของนางอีกต่างหากก่อนตายนางก็เป็นคนดีมาตลอดเหตุใดพอได้มีโอกาสใช้ชีวิตจึงทำให้นางมีโชคชะตาเช่นนี้กันเล่า“ขอบคุณสวรรค์ที่มอบบทตัวละครที่สุดแสนจะโชคดีคนนี้ให้ เฮ้อ เอาไงต่อดีไอ้พิม” หญิงสาวพึมพำกับตนเอง นางอ่านหนังสือมามากส่วนใหญ่ผู้ที่มาเป็นนางร้ายหรือตัวประกอบหากทำตัวโจ่งแจ้งไปจะกลายเป็นที่สนใจ สุดท้ายกลายเป็นตัวดำเนินเรื่องทั้งนั้นนางควรทำอย่างไรดี นางไม่อยากมีส่วนในนิยายเรื่องนี้แล้วยิ่งไม่อยากตายอย่างอนาถภายใต้คมดาบของบุรุษใจคอโหดเหี้ยม หลอกใช้สตรีเช่นมู่หลินเฟิงคิดไปก็พลันปวดหัวไปสงสัยนางจะไข้ขึ้นเสียแล้ว คงเพราะร่างกายบอบบางของโจวเจียวเจียวนี่กระมัง
last updateLast Updated : 2024-12-08
Read more
กลวิธี
3กลวิธี“เจียวเจียว เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง” เสียงฝีเท้าย่ำรวดเร็วเรียกให้นางฟื้นจากภวังค์ความคิด ลืมตามองไปทางประตูห้อง ตัวยังไม่ถึงแต่น้ำเสียงห่วงใยนี้กลับมาถึงเร็วยิ่งนักหญิงสาวยกมือขึ้นนวดคลึงขมับตนเองแผ่วเบา มีเรื่องให้นางต้องใช้ความคิดอีกแล้ว จากนี้นางควรแสร้งเป็นโจวเจียวเจียวให้สมบูรณ์ไม่เช่นนั้นคงมีเรื่องให้ปวดหัวไม่เว้นวัน“ท่านพี่ เหตุใดโหวกเหวกเช่นนี้” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลดังเช่นโจวเจียวเจียวคนก่อน แม้เอาแต่ใจแต่นางไม่เคยหยาบคายกับพี่ชายเพียงคนเดียวเลยสักครั้งกลับกันมักออดอ้อนจนสุดท้ายก็ได้สิ่งที่ต้องการ แต่วิธีการเช่นนั้นใช้ไม่ได้กับมู่หลินเฟิง“เสี่ยวมั่วกล่าวว่าเจ้าต้องการกระดาษและพู่กัน”“เป็นเช่นนั้น เจียวเจียวเพียงอยากหาสิ่งใดทำเท่านั้น เหตุใดท่านพี่จึงต้องกระวนกระวายเช่นนี้”“เจ้าป่วยหนักหรือ เหตุใดจึงอยากได้ของที่มองแล้วทำตนเองเวียนหัวเล่า”“ตอนนี้เจียวเจียวไม่รู้สึกเช่นนั้นแล้ว ท่านอย่าได้กังวล ข้าหายดีแล้ว” ผู้ฟังขมวดคิ้วจนหว่างคิ้วย่นลง แม้จะไม่เชื่อว่านางหายแล้ว แต่เท่าที่มองเห็นน้องสาวก็ไม่เป็นอันใดอย่างนางกล่าวจริง ๆเขายกมือแตะหน้าผากนาง ดูว่ายังมีอา
last updateLast Updated : 2024-12-08
Read more
ตัวละครสำคัญ
4ตัวละครสำคัญเดิมทีโจวจี้หยวนไม่อยากให้นางไปแต่เมื่อน้องสาวออดอ้อนมีหรือพี่ชายคนนี้จะทนได้ สุดท้ายก็ยอมให้นางไปแต่โดยดี หากไม่ต้องไปตรวจดูการค้าอื่น เขาคงตามไปไม่ให้นางคาดสายตาเป็นแน่เช้าวันต่อมาโจวเจียวเจียวตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางจัดแจงล้างหน้าล้างตา เลือกอาภรณ์สีอ่อนงดงามแต่ไม่โดดเด่น งานพิธีวันนี้เป็นงานปักปิ่นของบุตรสาวตระกูลเฉียน หากแต่งสีฉูดฉาดจนเกินไปเกรงว่านางจะกลายเป็นผู้ที่โดดเด่นเสียเองเมื่อเสี่ยวมั่วมาถึงจึงพบว่าคุณหนูของตนแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงหวีแต่งผมเท่านั้น นางจึงเข้าไปช่วยเหลือ ผมหนาดกดำยาวสลวยครึ่งหนึ่งถูกเกล้าขึ้นไปเป็นมวยอยู่กลางศีรษะ ผมอีกครึ่งที่ปล่อยไว้ถูกมัดปลายด้วยผ้าสีแดงสดปิ่นหยกขาวและปิ่นไข่มุกถูกปักลงไปบนมวยผม แม้ไม่ได้โดดเด่นแต่งดงามไม่น้อยเลย“เสร็จแล้วเจ้าค่ะคุณหนู”“เช่นนั้น เจ้าไปหยิบกล่องไม้บนเตียงข้ามาด้วย” สาวใช้ทำตามอย่างว่าง่ายแต่ก็ไม่ลืมเอ่ยถามความสงสัยภายในออกไป“สิ่งใดหรือเจ้าค่ะ”“วันนี้เป็นพิธีปักปิ่น ข้าย่อมต้องมอบของขวัญให้นางให้สมฐานะบุตรีสกุลโจว ไม่เช่นนั้นก็เสียแรงที่คนเหล่านั้นส่งเทียบเชิญให้แล้ว” นางรู้ดีว่าน้อยคนนักจะช
last updateLast Updated : 2024-12-08
Read more
พอเหมาะพอดี
5พอเหมาะพอดี “คุณชายท่านมองสิ่งใดอยู่หรือ” บ่าวรับใช้ถามพลางรินน้ำชาบนโต๊ะให้ผู้เป็นนายที่นั่งมองเหม่อไปยังโต๊ะสตรีทั้งสอง ซึ่งยามนี้กำลังพูดคุยหยอกล้อกันจนเพลิดเพลิน“นั่นใช่โจวเจียวเจียวหรือไม่” บุรุษผู้นั้นเอ่ยถาม มือก็รับถ้วยชาที่มีไอร้อนลอยกรุ่นมาจิบ แม้สายตาจะเลิกมองนางแต่ยังไม่ละความสนใจจากนางไปเขาเคยได้ยินผู้คนเล่าลือกันว่าโจวเจียวเจียวเป็นหญิงสาวที่เอาแต่ใจตนเอง ไม่สนใจ ไม่ไว้หน้าผู้ใดนอกเสียจากมู่หลินเฟิง บุรุษที่นางพึงใจที่สุด แต่มู่หลินเฟิงไม่ชื่นชอบนาง“ขอรับนั่นคุณหนูโจว บุตรสาวคนเดียวของตระกูลโจว น้องสาวคนเดียวของคุณชายโจว คุณชายท่านสนใจหรือ”“ข้าหรือจะสนนาง เพียงได้ยินข่าวว่านางจงใจผลักบุตรสาวใต้เท้าสือตกน้ำในงานโคมไฟ จึงอยากรู้ว่านางเป็นคนเช่นไร”“เอาแต่ใจตามประสาบุตรสาวเศรษฐีขอรับ มิต่างจากคุณหนูตระกูลอื่น ต่างก็แต่เป็นคนโพงพางไปเสียหน่อยไม่เหมือนคุณหนูบ้านอื่น”
last updateLast Updated : 2025-01-19
Read more
น่าสนใจ
 6 น่าสนใจ   สืออีหรานเป็นสตรีเจ้าเล่ห์ นางมีความคิดลึกซึ้งกว่าผู้อื่น เชี่ยวชาญการใช้เสน่ห์ตนเองในการหลอกใช้ผู้อื่น หลินซีเป็นคุณชายน้อยตระกูลหลินมีอำนาจ มีผู้คนเกรงใจหากได้เขามาคอยอยู่ข้างกาย ผู้ใดจะกล้าเอ่ยคำไม่ดีต่อนาง เมื่อได้รู้จากบุตรสาวคนโตของตระกูลเฉียน วันนี้หลินซีจะมาที่ตระกูลเพื่อร่วมพิธีปักปิ่นนางก็วางแผนไว้แล้ว กลับผิดแผนเพราะหว่านจืออวิ๋นสตรีโง่ผู้นั้นไปเสีย “เจ้า เจ้าคือ...? ช่างเถอะ ข้ามีธุระขอตัวก่อน” สตรีงามย่อมดึงดูดบุรุษ แต่ไม่ใช่กับหลินซีเพราะเขาเองก็งามไม่แพ้สตรี ยิ่งเมื่อไม่มีธุระให้พูดคุยกันเขายิ่งไม่สนใจจะอยู่พูดคุยให้ตกเป็นเรื่องเล่าลือ อีกทั้งเขายังต้องไปขอโทษหญิงสาวที่ถูกเขาตวาด นางตั้งใจช่วยเหลือกลับถูกต่อว่า เขานี่ช่างไร้มโนธรรมยิ่งนัก ร่างสูงโปร่งสวมชุดสีชิงดูสง่ายิ่งเมื่อสอดรับกับใบหน
last updateLast Updated : 2025-01-20
Read more
ข้อที่สอง
 7 ข้อที่สอง   สตรีทั้งสองแยกจากกันหน้าประตูสกุลเฉียน รถเทียมม้าสกุลโจวมุ่งหน้าไปบนถนนครึกครื้นของตลาดฝั่งประจิม ม่านหน้าต่างถูกตลบขึ้นเพื่อดูผู้คนพลุกพล่านเดินเวียนไปเวียนมา ในนิยายกล่าวว่าถนนเส้นนี้ครึกครื้นเต็มไปด้วยผู้คน วันนี้ได้เห็นกับตาเป็นจริงดังนั้น รอยยิ้มเพลิดเพลินประดับไว้บนดวงหน้าจิ้มลิ้มน่าเอ็นดูตลอดการเดินทาง เมื่อถึงกลางตลาดนางพลันได้ยินเสียงโหวกเหวกของคนหลายคน ครู่หนึ่งรถม้าก็หยุดลง โจวเจียวเจียวนึกสงสัยจึงเอ่ยถามเสี่ยวมั่วที่นั่งอยู่ข้างกาย เด็กสาวโผล่หน้าออกไปถามคนขับรถม้า “มีสิ่งใดหรือ” “เรียนคุณหนู ตรงหน้ามีขอทานขวางอยู่ขอรับ” โจวเจียวเจียวย่นคิ้วตั้งท่าจะลุกไปดูแต่กลัวว่าจะเป็นที่สนใจมากเกินไป เสี่ยวมั่วจึงโผล่หน้าออกไปฟังความให้แน่ชัด จากนั้นกลับมาแจ้งแก่คุณหนูของตนว่า มีขอทาน
last updateLast Updated : 2025-01-21
Read more
เจียวเจียวสำนึกผิดแล้ว
 8 เจียวเจียวสำนึกผิดแล้ว   ตะวันทอแสงยามเช้า หญิงสาวผุดลุกจากเตียงนอนอุ่น ความมุ่งหมายในวันนี้คือถูกมู่หลินเฟิงด่า เขาชอบสตรีเรียบร้อยอ่อนโยนเช่นนั้นวันนี้นางจึงจงใจสวมอาภรณ์สีเข้ม แต่งริมฝีปากด้วยสีชาดที่สดราวกับโลหิตอย่างไรอย่างนั้น นางส่องกระจกพร้อมรอยยิ้ม หมุนตัวไปมาครู่หนึ่งก็เอ่ยชมตนเอง “งามมาก ใช่หรือไม่เสี่ยวมั่ว” “งามเจ้าค่ะ แต่คุณชายมู่คงไม่ชอบกระมังเจ้าคะ” สาวใช้กล่าวขึ้นคุณหนูของนางมักแต่งกายด้วยสีอ่อน เพื่อให้มู่หลินเฟิงสนใจแต่ยามนี้กลับต่างออกไปนางไม่เข้าใจเอาเสียเลย โจวเจียวเจียวคิดว่าเพียงแค่การแต่งกายคงไม่ทำให้มู่หลินเฟิงหันมาสนใจนางได้ในทันที จึงไม่จำเป็นต้องสวมรอยเป็นนางในยามนี้ เพราะอย่างไรนางก็เป็นเจียวเจียวที่เขาไม่ต้องใจ จะสวมเสื้อผ้าสีใดก็คงไม่ต่างกัน เพียงแต่สีเข้มคงทำให้เขาร
last updateLast Updated : 2025-01-22
Read more
บุรุษผู้นั้น
 9 บุรุษผู้นั้น   เจ้าของร่างอรชรวิ่งออกจากห้องตำรามานั่งอยู่ในสวนของลานบ้าน ทั้งที่รู้ว่าตนเองไม่ใช่โจวเจียวเจียวผู้นั้นแต่เมื่อถูกด่าหนักเข้านางกลับรู้สึกแย่ จนไม่อาจละทิ้งคำพูดเมื่อครู่ของมู่หลินเฟิงไปได้เลย “เจียวเจียว” โจวจี้หยวนเสียงเบา น้ำเสียงแฝงความเป็นห่วงไว้มากมาย แม้มู่หลินเฟิงจะเป็นสหาย แต่เขาก็สงสารผู้เป็นน้องสาวเหลือเกิน ในใจมู่หลินเฟิงคงมีเพียงสืออีหราน ไหนเลยจะมีที่ว่างพอให้นาง ถึงจะพูดไปนางก็ไม่มีทางเชื่อเขาอยู่ดี เขาเลยไม่คิดห้ามนางอีก เพียงปลอบใจอยู่ข้าง ๆ เท่านั้น ชายหนุ่มเดินเข้ามาวางมือไว้บนศีรษะนางแผ่วเบา คล้ายกับกำลังปลอบใจนางโดยไร้คำพูดใด โจวเจียวเจียวนางมีพี่ชาย สหาย บิดามารดา และข้ารับใช้ที่ดี เหตุใดจึงหลงรักบุรุษผู้นั้นมากมายถึงเพียงนี้ ทั้งที่หลังจากเขารู้จักสืออีหรานก็ไม่เคยมีความหวังให้นางเลยแม้แต่น้อย
last updateLast Updated : 2025-01-23
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status