เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม

เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม

last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-11
Oleh:  moonlight -miniOn going
Bahasa: Thai
goodnovel12goodnovel
10
3 Peringkat. 3 Ulasan-ulasan
31Bab
3.7KDibaca
Baca
Tambahkan

Share:  

Lapor
Ringkasan
Katalog
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi

ท่านช่างใจดำยิ่งนัก ท่านกับข้าเปรียบดั่งเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ ข้าเชื่อว่าสักวันท่านจะกลับมาเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับข้า แต่ใยท่านจึงพาสตรีอื่นกลับมา แล้วถอนหมั้นข้าอย่างไร้เยื่อใย

Lihat lebih banyak

Bab 1

บทนำ

[Vivienne]

The dinner at the table turned cold an hour ago but no sign of Caden.

I check the time on the wall clock for the hundredth time perhaps, and try to suppress the hurt that once again rises to the surface like an angry volcano beneath my chest.

It’s our third anniversary, and it’s almost midnight now, but like every single day in the past three years, he’s late as usual.

I don’t know why I even try. My husband has dismissed me, rejected my efforts, and broken my heart so many times in the past, one would think I would have learned my lesson.

But unfortunately, I have been cursed to be always hopeful.

“Madam, should I reheat the dinner?” The head maid asks, pulling me out of my thoughts.

I suck in the hurt and wipe away the tears from my eyes, not wanting to look as devastated as I feel.

I smile at her like I always do.

“No. That won’t be necessary,” I say and get up from the chair, pretending to yawn, hoping to look tired. “I think Caden got caught up in the meeting again,” because that happens so often that now it has become the best excuse of my life. “You can clean the table and leave when you’re done.”

I start to leave when she speaks again. “And what about the cake? Should I—?

Before she gets to finish, a tear finally rolls down my face. I’m just glad with my back turned to her, she can’t see how miserable I feel right now. “Distribute it among the staff. It’s been a long, tiring day for all of us. Let them treat themselves.”

Doesn’t matter the fact that I baked the cake myself, that I spent almost my whole day preparing for the dinner and the celebration after. Nothing matters anymore.

I head upstairs to my room, wanting to get rid of the red gown I wore for the occasion. It wasn’t myfavourite color, but back in time when we dated for a few weeks, he once complimented me during one of our dates, saying that red looked good on me. It brought my hazel eyes out.

At that time, I was the girl over the moon at his words. I thought no one was more beautiful than me, luckier than me, fortunate than me.

I was wrong.

I discard the dress on the couch and walk into the bathroom to get fresh. By the time I return, my phone is already crying for my attention. With a strength that I no longer feel in my bones, I somehow drag myself to where I left it on the bed and almost frown at the name that flashes on the screen,

Samuel: Wanna see what Caden’s up to tonight?

Not again, I think.

Samuel is Caden’s older brother and although he’s nice to me and all, I don’t like the way he talks about Caden. He’s always trying to paint a bad picture of my husband in front of my eyes, always trying to prove how I do not deserve him, how Caden hasn’t moved on from his first love—Astrid—and still meets with her behind my back, and how everything I do for my husband is nothing but a waste of my time.

The truth is he’s right. And I know that because at the time we got married, Caden made it pretty clear that Astrid holds a special place in his heart and that no matter what happens between us, no matter how long we stay in this marriage, nothing I do would change that fact ever.

I scoff at my stupid heart, because even though deep down I always knew he would never love me like he loved Astrid, I still stupidly acted like a lovesick puppy around him.

I tap on the screen and the text message opens with a picture on display. A screenshot of a News channel, showing my husband walking to an after-party with a blonde woman in his arm.

Not only is my husband glued to the hip of that woman, but they also seem to be sharing a passionate kiss.

On the lips.

What the fuck?

I throw the phone away and slump on the bed, crying my heart out.

I don’t even know for how long I stay like that, curled up in myself, that when the next time I open my eyes, I feel a little disoriented.

I feel warm hands on my body, and someone whispering hot breath next to my ear.

It takes me a moment to catch up with what’s going on around me and another moment to realize that it’s not a dream.

Caden yanks at the strings of my night dress, revealing my breasts to him. Without wasting any time, he latches his mouth on one of my nipples, while pinching the other one roughly.

I hiss in pain. “Caden—” I say, my voice hoarse from crying.

Tampilkan Lebih Banyak
Bab Selanjutnya
Unduh

Bab terbaru

Komen

default avatar
Tip
จะดรามาอะไรกันตั้งแต่บทแรก…ยาวไป ยาวไปซะทุกบท
2025-02-26 12:45:45
0
default avatar
Applejack
เศร้าจุงเบย
2025-02-17 00:50:43
0
default avatar
Buarew
เยี่ยมยอด แม้ตอนแรกจะปวดใจบ้าง แต่สรุปแล้ว ดีมากค่ะ
2025-01-11 07:55:40
0
31 Bab
บทนำ
บทนำหากจะกล่าวถึงคู่รักที่ทั่วทั้งเมืองหลวงต่างอิจฉาและอยากประสบพบเจอกับคนรักที่ดีเช่นนี้บ้างสักครา ก็คงไม่พ้นจะต้องเอ่ยถึงบุตรสาวของท่านราชครูเหลียง เหลียงลู่จื้อ และอดีตคุณชายน้อยแห่งจวนหยุน หยุนหลิวเหว่ย แม้ท่านราชครูจะไม่ได้เอ่ยออกมาตรง ๆ และยังไม่ได้ทำพิธีหมั้นหมายอย่างเป็นทางการ นั่นก็คงเป็นเพราะฐานะของอดีตคุณชายน้อยแห่งจวนหยุนที่แม้จะเป็นบุตรของขุนนางใหญ่ แต่บิดามารดากลับต้องใช้ชีวิตของตนสังเวยการเมืองของราชวงศ์การเปลี่ยนผ่านของราชบัลลังก์แต่ละครั้ง จะเลือกข้างก็ดีไม่เลือกข้างก็ช่างล้วนมีปัญหาทั้งหมดทั้งสิ้น ยิ่งอยู่ในตำแหน่งที่น่ากังวลและถูกเล่นงานได้ง่ายอย่างขุนนางขั้นสามรองเสนาบดีกรมพระคลังแล้ว สุดท้ายก็ต้องจากไปทั้งที่ไม่ได้ทำผิดอะไรสิบวันสิบคืนที่ทุกคนในกรมพระคลังถูกทรมาน บ้างก็พิการ บ้างก็บาดเจ็บหนัก แต่รองเสนาบดีกรมพระคลังทนการทรมานไม่ไหวสุดท้ายก็สิ้นใจก่อนที่ความจริงจะเปิดเผย ว่าเขานั้นไม่ได้ร่วมทำความผิดอะไรแม้แต่นิด ทั้งหมดเป็นเพียงกลอุบายของคนที่ไม่ต้องการให้องค์รัชทายาทขึ้นครองราชย์ก็เท่านั้น แต่คนก็สิ้นไปแล้วจะผิดหรือถูกก็คงไม่สนแล้วอีกทั้งฮูหยินตระกูลเจ้าผู้แต่
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-04
Baca selengkapnya
บทที่1
บทที่1“อธิฐานสิ่งใดหรือ” หลิวเหว่ยที่กำลังช่วยยกโคมไปลอยที่ลำธารเอ่ยถามหญิงสาวที่เขารัก “ข้าไม่บอกหรอก ท่านก็ลองเดาดูสิเจ้าคะ” ชายหนุ่มทำท่าขบคิด “ต้องมีเรื่องที่อยากให้ข้ากลับมาเร็ว ๆ แน่ ๆ” ลู่จื้อรีบก้มหน้างุด “หลงตัวเองยิ่งนัก” หญิงสาวบ่นออกมาเบา ๆแต่ถึงกระนั้นคำของชายหนุ่มก็ถูก นางอธิฐานขอให้ชายหนุ่มได้กลับมาในตำแหน่งที่เจ้าตัวต้องการ ที่บอกเช่นนั้นเพราะไม่ว่าเขาจะเป็นเพียงหัวหน้านายกองเล็กหรือพลทหารสำหรับลู่จื้อนางก็ไม่สนทั้งนั้น ขอเพียงเป็นเขาตำแหน่งใดในกองทัพสำหรับนางนั้นมิสำคัญเลยสักนิด“ข้าสัญญาว่าจะกลับมาเร็ว ๆ” ดวงตาคมเข้มมองไปยังใบหน้าที่ยังคงไร้เดียงสาแม้เวลาจะผันผ่านไป “จะได้ตำแหน่งที่เหมาะแก่เกียรติของเจ้า และจากนั้นจะขอเจ้ากับท่านราชครูในทันที” ใบหน้าสวยบูดบึ้งขึ้นมาทันที “ต้องรอนานขนาดนั้น มิมีอะไรแสดงให้ข้าเห็นถึงความจริงใจเลยหรือ แม้จะเชื่อใจท่านแต่หากกลับมาแล้วทำเป็นมิรู้มิเห็น ข้าที่ต้องรอจนอาจจะเกินวัยออกเรือนจะทำเช่นไร” หลิวเหว่ยยกยิ้มกับคำพูดของนาง “ที่จริงข้าขอเจ้ากับท่านราชครูไปแล้ว แม้จะยังไม่ถือว่ายกให้แต่ก็ให้สัญญาหมั้นหมายเอาไว้ก่อน ยามนี้ชื่อวันเ
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-04
Baca selengkapnya
บทที่2
บทที่2หลิวเหว่ยขี่ม้าออกนอกเมืองไปราวกับคนไร้จิตใจ สีหน้าของชายหนุ่มนิ่งสนิท เมื่อตอนย่ำรุ่งยามที่เขาสบเข้ากับดวงตาสวยของเสี่ยวจื้อก็เห็นได้ชัดว่ามันบวมแดง เขารู้ว่านางเสียใจกว่าครั้งก่อนที่เขาไปช่วยจัดการเรื่องอ๋องก่อกบฎเรื่องครั้งนั้นไม่ได้เดินทางไปไหนไกลเพราะเรื่องเกิดขึ้นที่เมืองหลวงและเพราะความกล้าหาญที่คนอย่างเขากระทำเมื่อรวมกับเรื่องเก่าในอดีตของบิดาทำให้ในครั้งนั้นเขาได้ตำแหน่งที่ค่อนข้างถือว่าข้ามหน้าข้ามตาใครหลาย ๆ คนแต่เพราะคำพูดของท่านราชครู แม่ทัพหาน และฮ่องเต้ที่ยังคงรู้สึกผิดกับสกุลหยุนในคราก่อนจึงทำให้หลิวเหว่ยได้ตำแหน่งที่มีอยู่มา แม้จะเป็นเพียงนายกองทั่ว ๆ ไป แต่ในเหล่าทหารก็จะรู้ว่าเขามีป้ายพิเศษที่ฮ่องเต้ประทานซึ่งสามารถออกคำสั่งคนที่มียศเดียวกันได้ทำได้แม้กระทั่งสั่งนายกองคนอื่น หรือแม้กระทั่งตูตู ที่จริงป้ายนี้ก็ทำให้ชายหนุ่มมีตำแหน่งเทียบเท่ากับเซี่ยตูตู เขาถึงได้มาขี่ม้าอยู่เช่นนี้ไม่ต้องเดินไปกับเหล่าพลทหารชายหนุ่มถอนหายใจน้อย ๆ หากไม่เพราะเรื่องในวัยเยาว์เขาก็คงไม่ต้องพยายามขนาดนี้ คำพูดของท่านราชครูเขาก็เข้าใจคนเป็นพ่อทุกคนย่อมเป็นห่วงบุตรสาวของตน แต่ยิ
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-04
Baca selengkapnya
บทที่3
บทที่3“คุณหนูเหลียงมีจดหมายจากกองทัพด่านหน้าเมืองฉีขอรับ” เสียงเช่นนี้จะดังขึ้นในทุกเช้า ตั้งแต่หลิวเหว่ยไปถึงค่ายทหารเจ้าตัวก็ใช้เบี้ยเลี้ยงที่มีจ้างนกจากหน่วยส่งข่าวที่มีนกพิราบให้กับคนที่อยากส่งข่าวกลับที่บ้านเพื่อไม่ให้คนในครอบครัวต้องเป็นห่วงแต่หลิวเหว่ยนั้นส่งจดหมายหาลู่จื้อเกือบทุกวันจนคนทั้งกองทัพรู้แล้วว่าชายคนนี้รักคู่หมั้นของตนเองมากแค่เพียงใด แต่ถ้าใครได้เห็นใบหน้าบุตรีของราชครูก็คงพอจะเข้าใจได้‘ข้าเล่าเรื่องที่นี่ให้เจ้ารู้ไม่ได้เพราะพวกเขาเปิดดูข้อความก่อน แค่อยากให้รู้ว่า อาหารวันนี้ไม่อร่อยเหมือนที่เจ้าทำให้เลย’ถ้อยคำที่เขียนในจดหมายส่งให้คู่หมายราวกับคุณชายเจ้าสำราญเกี้ยวพาหญิงสาว ค่อนข้างทำให้คนในค่ายแปลกใจกับลักษณะของชายหนุ่มที่แสดงออกให้คนในค่ายได้เห็นบางวันชายหนุ่มก็บ่นดินฟ้าอากาศให้หญิงสาวได้ฟัง บ้างก็เล่าว่าคนที่หน่วยส่งข่าวนี่ล้อเลียนเขามากแค่ไหนกับถ้อยคำแต่ละคำที่เขียนส่งให้กับคู่หมั้นของตนแต่หลังจากส่งจดหมายอยู่เช่นนั้นเป็นเดือนสงครามที่แท้จริงก็เริ่มขึ้น หลิวเหว่ยไม่มีเวลาจะส่งจดหมายให้กับหญิงคนรักอีก เพราะหน่วยข่าวต้องใช้ทำภารกิจที่สำคัญกว่านั้นข้าศ
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-04
Baca selengkapnya
บทที่4
บทที่4ขณะที่ทางเมืองหลวงกังวลใจเกี่ยวกับข่าวคราวที่หายไปของหลิวเหว่ย ชายหนุ่มเองที่ชายแดนก็กลัวและกังวลว่าคนตระกูลเหลียงและหญิงสาวอย่างลู่จื้อคู่หมั้นของตนจะเข้าใจผิดเช่นเดียวกันจึงพยายามหาวิธีส่งข่าวกลับไปที่เมืองหลวง อย่างน้อยเพื่อบอกว่าเขายังมีชีวิตก็ยังดีแต่ถึงกระนั้นของที่ส่งกลับไปได้ก็มีเพียงแค่เศษผ้าจากชุดที่หญิงสาวเคยเป็นคนเก็บให้แล้วก็ด้ายแดงที่ดึงออกมาจากด้ายแดงที่ข้อมือที่ทั้งสองเลือกซื้อเอาไว้ในเมื่อตอนที่ไปเที่ยวงานโคมไฟแม้จะไม่ได้อยากแกะให้มันแยกออกจากกัน แต่ก็คงมีแค่วิธีนี้เท่านั้นที่จะพอยืนยันให้กับลู่จื้อได้ว่าเขานั้นยังมีชีวิตอยู่จริง ๆ และมันก็ไม่ใช่ของมีค่าพอที่จะทำให้ใครต้องขโมย‘บนสะพานคืนนั้น ข้ายังคงคิดถึงเจ้าอยู่ทุกลมหายใจ ไม่ต้องห่วงข้ายังสบายดี ข้าจะต้องกลับไปแต่งกับเจ้าให้’ใครจะรู้ว่าหลังจากส่งข่าวนั้นให้กับคู่หมั้นเพียงแค่ไม่กี่วันหลิวเหว่ยก็ได้รับบาดเจ็บที่ค่อนข้างบางตายเกือบถึงชีวิต นั่นก็เพราะการนำกองกำลังส่วนหนึ่งออกไปช่วยรองแม่ทัพทำให้มีชีวิตรอดกลับมาได้ ชื่อเสียงในกองทัพที่ตอนแรกมีอยู่แล้วจึงยิ่งโด่งดังเข้าไปใหญ่ แน่นอนว่ามันไม่ใช่ผลดี“คนพวกนั้น
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-07
Baca selengkapnya
บทที่5
บทที่5ยิ่งเปิดอ่านจดหมายไปแต่ละแผ่นดวงตากลมโตก็ยิ่งบวมแดงในจดหมายไม่ได้เอ่ยหยอกเย้าหรือเกี้ยวพานางเหมือนดั่งเช่นจดหมายช่วงแรก ๆ ที่ส่งมานี่เป็นเพียงจดหมายที่หลิวเหว่ยแค่เพียงตอบในเรื่องต่าง ๆ ที่นางเอ่ยถามออกไปในจดหมายที่ส่งให้ชายหนุ่มก่อนหน้าก็เท่านั้นแม้ทุกอย่างจะถูกตอบกลับมาอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ดีในทุก ๆ คำถามที่นางเคยได้เขียนถามเขาไป แต่คำตอบเหล่านั้นกลับเป็นเพียงคำตอบห้วน ๆ ราวกับไม่ต้องการจะตอบเสียอย่างนั้นทุกตัวอักษรแข็งทื่อราวกลับคนเขียนทำเพียงตวัดปลายพู่กันส่ง ๆ มาลู่จื้อพยายามบอกกับตนเองว่าหลิวเหว่ยไม่มีเวลาจึงได้ทำเช่นนี้ แม้จะไม่อยากน้อยใจอะไรไร้สาระกับเรื่องเล็กน้อย แต่เพราะประโยคที่ไม่เหมือนเคยอีกทั้งระยะทางก็ห่างไกลมันก็มีอยู่บ้างเหมือนกันที่นางคิดว่าอีกหลิวเหว่ยอาจจะมีคนอื่นหรือเปล่า แต่ไม่หรอกนางคงคิดฟุ้งซ่านไปเองเพราะความกังวล นางและเขาเติบโตมาด้วยกันความนึกคิดเขาเป็นเช่นไรนางย่อมรู้ดีกว่าใครยังมิเอ่ยปากนางก็เดาได้ว่าเขาต้องการสิ่งใด อีกทั้งเขารักนางขนาดนั้นและยังให้คำมั่นกับนางนางต้องเชื่อใจหลิวเหว่ยมากกว่านี้ ลู่จื้อลอบโทษตัวเองที่ชั่วขณะหนึ่งคิดว่าเขามีหญิงอื่นม
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-07
Baca selengkapnya
บทที่6
บทที่6ชายหนุ่มที่ขี่ม้าเข้ามาในชุดของแม่ทัพช่างเป็นภาพที่ลู่จื้อไม่คาดคิดเลยว่าจะได้เห็น หญิงสาวมองอีกฝ่ายด้วยดวงตาวาวระยับแต่กลับต้องสงสัยเมื่อไม่ห่างกันมีม้าอีกตัวขี่แทบจะตีคู่กันมาม้าตัวนั้นมีหญิงสาวหน้าตางดงามคนหนึ่งนั่งอยู่ สีและลายปักบนเสื้อคลุมตัวนอกบ่งบอกฐานะของหญิงสาวผู้นี้ได้พอสมควร นางคงเป็นหญิงสาวชาวบ้านทั่ว ๆ ไป แต่เหตุใดหญิงสาวผู้นี้ถึงได้ขี่ม้าตามหลังของคนรักของลู่จื้อไม่ห่างเช่นนี้กัน กองทัพมีหญิงสาวเดินทางไปร่วมศึกได้ด้วยหรือ ยิ่งแววตาที่หญิงสาวผู้นั้นมองตามแผ่นหลังของหลิวเหว่ยยิ่งทำเอาใจลู่จื้อกระตุกมิหน่ำซ้ำ แววตาของชายหนุ่มที่หันมาเจอนางก็ไม่ได้แสดงท่าทางคิดถึงเหมือนอย่างที่นางเป็นเลยแม้แต่น้อย“คุณหนู” เสียงของสาวใช้ที่พาคุณหนูของตนมาหันมองไปยังหญิงสาวที่น้ำตาไหลพรากแล้วก็ทำอะไรไม่ถูก และหากลู่จื้อเงยหน้าขึ้นมามิได้เอาแต่ก้มปาดน้ำตาก็จะเห็นแววตาเจ็บปวดจากชายคนที่นางรักเช่นเดียวกันหลังจากเข้าเฝ้าฝ่าบาทเพื่อรายงานเรื่องต่าง ๆ และได้รับรางวัลที่ควรจะได้รับแล้วหลิวเหว่ยก็กลับมาพักที่จวนหยุนที่เขาเพิ่งได้กุญแจกลับมา“แน่ใจหรือว่านี่คือสิ่งเดียวที่เจ้าจะขอ” ผู้เป็นเจ
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-07
Baca selengkapnya
บทที่7
บทที่7“จะต้องทำอย่างไรกับลูกดี” คนเป็นแม่และภรรยาเอ่ยถามสามี หญิงมีอายุร้อนใจเมื่อได้เห็นสภาพของบุตรสาว นางเองก็พอจะได้ยินข่าวมาบ้างว่าหลิวเหว่ยกลับมากับหญิงสาวคนใหม่ ไม่นึกเลยสักครั้ง ไม่นึกเลยจริง ๆ ว่าคนอย่างหยุนหลิวเหว่ยจะทำเรื่องอย่างนี้กับเสี่ยวจื้อได้ลงคอ“ข้าจะไปจวนหยุน” ได้ยินสามีพูดอย่างนั้นนางก็ต้องเร่งดึงแขนเอาไว้“พวกเรายังไม่รู้เลยนะเจ้าคะว่าเกิดอะไรขึ้น” คนฟังคำพูดนั้นของภรรยายิ่งรู้สึกโมโห“แล้วจะต้องรอให้เด็กอกตัญญู่มันพูดให้ชัดแค่ไหน พวกเราถึงจะตำหนิได้ แค่นี้เจ้าเด็กนั้นยังทำลายชีวิตของเสี่ยวจื้อไม่พออีกหรือ” มือเรียวที่มีรอยเหี่ยวย่นของเหลี่ยงฮูหยินลูบปลอบใจสามีองตนให้ใจเย็นลง“ขอโทษนะเจ้าคะข้าผิดเองที่สนับสนุนเด็กทั้งสอง” ราชครูเหลียงส่ายหน้า “จะโทษเจ้าได้อย่างไร เจ้าก็แค่รักบุตรสาวมากเกินไป ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด หากเจ้าจะบอกว่านั่นคือเจ้าทำผิด ข้าก็คงเป็นคนผิดที่สุดที่พาหยุนหลิวเหว่ยเข้ามาอาศัยในตระกูลของเรา พาเขามาให้เจอกับลู่จื้อ” คนมีอายุทั้งสองถอนหายใจหนักอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ ณ ตอนนี้ดีหลังจากขังตัวเองอยู่ในเรือนของตนไม่ยอมกินอะไรนอกจากน้
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-07
Baca selengkapnya
บทที่8
บทที่8ลู่จื้อกลับมาที่จวนตระกูลเหลียงด้วยสีหน้าไม่ดีนัก“ไปไหนมาเสี่ยวจื้อ” แม้จะได้ยินคำเรียกแต่ก็ไม่อยากเจอหน้าบิดาจนแสร้งทำเป็นไม่ยิน“พ่อรู้ว่าเจ้าได้ยิน เข้ามาดื่มชากับพ่อก่อนสิ” ท่าทางนิ่งเฉย ๆ และเดินนำเข้าเรือนไปไม่ได้ทำให้ลู่จื้อกังวลเท่ากับการชงชาเงียบ ๆ ราวกับอยากให้นางเอ่ยทุกสิ่งออกมาก่อนเอง“ท่านพ่อเรียกลูกมามีอะไรหรือเจ้าคะ” ลู่จื้อถามบิดา เพราะตั้งแต่นางนั่งลงตรงหน้า บิดาของนางก็เอาแต่จับนั่นใส่นี่ มิได้เอ่ยอะไร“ไปจวนของหลิวเหว่ยมาหรือ” ลู่จื้อมีสายตาเศร้า แต่ก็พยักหน้า “ไปทำไมกัน” ลู่จื้อตอบคำถามของบิดาไม่ได้นางยังคงมีความหวัง ตลอดเวลาสองปีกว่าเกือบสามปีที่ผ่านมา ทุก ๆ วันนางเฝ้าฝันที่จะได้เป็นภรรยาที่แสนดีของเขา ได้ต้อนรับเจ้าตัวกลับมาอย่างสมฐานะและก็จะไม่มีใครพูดถึงหลิวเหว่ยในทางที่ไม่ดีได้อีก ไม่ว่าจะเป็นแค่คนอาศัยแต่กลับคิดจะเด็ดดอกฟ้า หรือแม้แต่คำว่าคุณชายตกอับ หลิวเหว่ยก็เคยโดนบรรดาคุณชายในเมืองเอ่ยใส่หน้ามาแล้วทั้งนั้น แม้จะมีคุณหนูหลายบ้านชื่นชมใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาแต่ก็ไม่คิดจะร่วมหอลงโลงแต่ลู่จื้อไม่เคยคิดเช่นนั้นหญิงสาวเชื่อมั่นและคิดเช่นนั้นมาตลอดเพ
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-07
Baca selengkapnya
บทที่9
บทที่9“ท่านพี่ หมายความว่าอย่างไงที่ว่าหลิวเหว่ยเขามีแม่นางที่ทำตัวเหมือนฮูหยินคอยเฝ้าจวนอยู่แต่เจ้าตัวกลับไม่ได้ออกมาพบใครเลยแม้แต่ท่าน”“ใครเป็นคนทำให้เจ้ารู้เรื่องพวกนี้ได้กัน” เหลียงฮูหยินชักสีหน้าไม่พอใจ“จะมีใครได้ก็คนบังคับรถม้าสิเจ้าคะ ห้ามติดหนิเขาจะเจ้าคะท่านพี่ไม่ได้ห้ามไม่ให้เขาพูด หากเขาจะบอกจะกล่าวก็ว่าผิดไม่ได้นะเจ้าคะ” ชายมีอายุถอนหายใจ ก่อนจะยอมเล่าเรื่องที่เห็นให้กับภรรยาฟัง“มีหญิงสาวอายุประมาณเดียวกันกับหลิวเหว่ยอาศัยอยู่กับเขาจริง เจ้าตัวไม่ออกมาพบข้าด้วยซ้ำ มีแค่นางที่ออกมาเอ่ยวาจาน่ารังเกียจ ดูจากท่าทางแล้วจะเป็นหญิงสาวที่ไร้การศึกษา” เหลี่ยงฮูหยินเอามือทาบอก “แต่หลิวเหว่ยมิใช่คนเช่นนั้นนี่เจ้าคะ ทำไมกัน” ดวงตาคมที่แม้จะมีอายุแล้วก็ยังเห็นได้ชัดถึงความมั่นคงหันมองภรรยาของตน“เจ้าไม่รู้หรอกว่าชายหนุ่มนั้น บางทีก็เผลอทำผิดเพราะความไม่ตั้งใจ หากไม่ได้มั่นคงจริงย่อมมีหวั่นไหวไปได้ เป็นข้าที่มองผิดไปเอง ตอนนี้ก็คงเหลือแค่ยกเลิกสัญญาหมั้นหมายให้จบสิ้นไปก็เท่านั้น”“ข้าไม่ยกเลิกนะเจ้าคะท่านพ่อ” ลู่จื้อที่เข้ามาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้เอ่ยเสียงดังจนบิดาต้องมองอย่างตำห
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-07
Baca selengkapnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status