บทที่ 868

หลังจากได้ยินเสียง “ตุบ” อันหนักอึ้งดังขึ้น ฟ่านจุ้ยก็ยืนอยู่ที่ขอบหน้าผา ชะโงกศีรษะมองลงไปด้านล่างแวบหนึ่ง จากนั้นจึงเลิกคิ้วกล่าวอย่างพึงพอใจ “อืม ตกลงไปได้ไม่เลวเลยทีเดียว”

ทันใดนั้นเขาก็ตบฝุ่นบนเสื้อผ้าของตน “เอาละ ได้เวลากลับไปรายงานผลเอาความดีความชอบกับพี่หญิงสุดที่รักของข้าแล้ว~”

ขณะที่มือข้างหนึ่งของเขาตบฝุ่นอยู่นั้น ในมืออีกข้างกลับมีปอยผมหนึ่งกระจุกอยู่

เห็นได้ชัดว่าเขาไปดึงมาจากศีรษะของเวินอวี้จือตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่รู้

ฟ่านจุ้ยนำปอยผมนี้ กลับมายังเมืองจงซินอย่างรวดเร็ว

เดิมทีเขาตั้งใจจะไปดูที่ค่ายของกองทัพธงดำก่อน แต่น่าเสียดายที่ไม่เห็นพี่หญิงสุดที่รักของเขา

เขาจึงได้ไปยังเมืองจงซินอีกครั้ง จากนั้นก็พบเวินซื่อที่กำลังจัดเรียงสมุนไพรขึ้นบนชั้นวางในร้านขายยาที่เพิ่งเปิดใหม่แห่งหนึ่ง

“ให้ช่วยหรือไม่?”

เวินซื่อที่ได้ยินเสียงหันหน้าออกไปมอง ก็เห็นฟ่านจุ้ยที่ทำหน้าทะเล้นอยู่

“เจ้าจัดการเสร็จแล้วหรือ?”

เวินซื่อเลิกคิ้ว เอ่ยถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

ฟ่านจุ้ยพยักหน้าหงึกๆ ติดต่อกันหลายครั้ง ราวกับเด็กน้อย แล้วกล่าวอย่างภาคภูมิใจ “ก็แค่การฆ่าคน สำหรับน้องชายอย่างข้าแล้ว