ทวงเงินพวกเหนียวหนี้ 1

ทวงเงินพวกเหนียวหนี้

ต้วนหยางเฟยเดินออกมาจากบ้านหยวนก็มุ่งตรงขึ้นเขาเพื่อจะไปดูกับดักสัตว์ที่วางไว้ เมื่อมาถึงพบว่ามีไก่ป่าอยู่ในนั้นหนึ่งตัว ใบหน้าของเขาจึงยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ไม่เสียเที่ยวแล้ว เอาไปให้อันอันดีกว่า” ชายหนุ่มเอาไก่ออกมาแล้ววางกับดักไว้เหมือนเดิม คิดว่าเย็นนี้จะกลับมาดูอีกครั้ง

“โชคดีแล้วนะหยางเฟย วันนี้มีไก่ป่าตัวใหญ่ไว้ทำอาหารแล้ว” หญิงวัยกลางคนพูดอย่างยินดีขณะที่กำลังนั่งเก็บหญ้าให้วัวตามหน้าที่ของตัวเองอยู่ไม่ไกลกัน

ซึ่งข้างเธอมีหางอี๋หรู่นั่งอยู่ด้วย เมื่อได้ยินว่าน้องสามีได้ไก่ป่าไปทำอาหารจึงยิ้มอย่างดีใจ “วันนี้ลาบปากแล้วสิ เอาไก่มาให้ฉันสิ ฉันจะเอากลับบ้าน”

พูดจบสะใภ้รองบ้านต้วนจึงเดินเข้ามาหาน้องชายของสามีแล้วยื่นมือเพื่อขอไก่ตัวนั้น สายตาที่มองไก่ดูละโมบไม่น้อยเลย  

“พี่สะใภ้เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า นี่คืออาหารของบ้านผม ตอนนี้ผมแยกบ้านและย้ายบ้านแล้ว ไม่เกี่ยวอะไรกับบ้านต้วนเลย” ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างเย็นชา สายตาที่มองพี่สะใภ้รองไม่ค่อยชอบใจเท่าไรนัก

เรื่องราวหลายอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ที่เกิดขึ้นไม่ใช่เขาไม่รู้ เพราะก่อนที่จะแต่งงานพี่สะใภ้คนนี้มักจะพูดกับแม่เขาบ่อยครั้งเรื่องที่จะหาภรรยาให้เขา แต่กลับเกิดเรื่องไม่คาดคิดทำให้ต้องแต่งงานกับหยวนอันอันเสียก่อน ไม่อย่างนั้นแล้วสักวันแม่คงโอนอ่อนตามพี่สะใภ้แน่นอน

คิดถึงเรื่องนี้ก็ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย นี่คือสิ่งที่ชายหนุ่มคิดในใจว่า ‘เรื่องแต่งงานไม่ควรให้พี่สะใภ้มายุ่ง’

พอได้ยินน้องสามีพูดหักหน้าตัวเองต่อคนมากมาย ก็เกิดความไม่พอใจ คิดว่าตัวเองเป็นพี่สะใภ้จึงทำตัวข่มเขา “ฉันเป็นพี่สะใภ้ของเธอ แล้วบ้านต้วนก็บ้านพ่อแม่เธอนะหยางเฟย หรือว่าแต่งงานแล้วจะไม่สนใจบ้านต้วน”

“ผมจะสนใจหรือจะตอบแทนบุญคุณพ่อแม่อย่างไรพี่สะใภ้รองไม่ต้องมายุ่งหรอก เรื่องครอบครัวผม ผมจัดการเองได้ และไก่ตัวที่หามาได้ ผมจะเอาไปให้ภรรยา พี่สะใภ้ไม่เกี่ยว!”

ต้วนหยางเฟยไม่สนใจหรอกว่าพี่สะใภ้จะไปบอกกับบ้าน

ต้วนอย่างไร ตอนนี้เขาแยกบ้านแล้ว อาหารที่หาได้จึงไม่จำเป็นต้องเอากลับบ้านต้วนอีก เพราะบ้านนั้นยังมีพี่ชายทั้งสองคนอยู่

และเรื่องนี้พ่อกับแม่ก็บอกเองว่าให้ดูแลครอบครัวตัวเองให้ดี

“นี่...” เมื่อเถียงไม่ได้ก็กระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ เรื่องที่น้องชายของสามีแยกบ้านนั้นทุกคนล้วนรู้ดีรวมถึงเธอเอง

เมื่อต้วนหยางเฟยพูดแบบนี้ออกมาเธอจึงเถียงต่อไม่ได้อีก

ส่วนต้วนหยางเฟยเดินกลับบ้านทันทีเพราะไม่อยากโต้เถียงกับสตรี และรีบไปเชือดไก่ให้ภรรยาเพื่อที่เธอจะได้ทำอาหาร

ชาวบ้านดูเหตุการณ์จนจบต่างก็หลุดขำออกมา คิดว่าการที่ต้วนหยางเฟยแต่งกับหยวนอันอันนั้น เขาอาจจะไม่โดนบังคับก็ได้ ดูแล้วเขาใส่ใจภรรยาตัวเองไม่น้อยเลย ถึงขั้นยอมมีเรื่องกับพี่สะใภ้ตัวเอง

ส่วนทางด้านหยวนอันอัน เธออยากจะเอาอาหารออกมาจากมิติ แต่เพราะกลัวย่าและสามีสงสัยจึงห้ามใจตัวเองทั้งที่อยากจะให้ทั้งสองคนได้กินเนื้อ

ตอนนี้เธอจึงก่อไฟหุงข้าว แล้วก่อไฟอีกเตาเพื่อทำอาหาร อย่างแรกที่ทำคือผัดผักกาดใส่ไข่ แต่เมื่อมองโถน้ำมันและเครื่องปรุงดูเหมือนว่าจะเหลือน้อยแล้ว

‘คงต้องเข้าเมืองไปซื้อของเสียแล้ว’ หญิงสาวได้แต่คิดในใจ อย่างน้อยเธอก็หาเรื่องเข้าเมืองได้แล้ว

ขณะที่ทำอาหารอย่างแรกเสร็จแล้ว ต้วนหยางเฟยก็กลับมาพร้อมกับไก่ป่าหนึ่งตัว ทำให้เธอยิ้มออกมาอย่างดีใจ

“พี่ได้ไก่มาด้วย เอามาค่ะฉันจะไปทำความสะอาดก่อน” หญิงสาวยื่มมือออกมา การเชือดไก่และถอนขนทำความสะอาดไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอ เพราะชาติที่แล้วหากไม่ทำก็จะถูกทุบตี

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมทำเอง คุณรอสักหน่อยนะ” ชายหนุ่มตอบกลับมา เรื่องเชือดและทำความสะอาดและถอนขนไก่สำหรับผู้ชายอย่างเขาคือเรื่องปกติมาก

“พี่หยางเฟย พี่เลิกแทนตัวว่าผมและเรียกฉันว่าคุณได้ไหม แม้ว่าพี่จะไม่มีความรักให้กัน แต่เวลานี้เราสองคนคือสามีภรรยา อย่างน้อยควรจะพูดแบบสนิทสนมกันสักหน่อยเถอะนะคะ”

เธอไม่อยากห่างเหินกับเขาจนเกินไป ถ้าคนเป็นสามียังแทนตัวว่าผมและเรียกเธอว่าคุณอยู่แบบนี้ แล้วเมื่อไรจะสนิทกันล่ะ

“อืม เดี๋ยวพี่ไปจัดการไก่ตัวนี้เอง อันอันรอก่อนนะ”

พูดจบก็เดินออกมาหลังบ้านเพื่อจัดการชำแหละไก่ที่เอามา