Beranda / รักโบราณ / หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ / บทที่ 24 ไปให้พ้นจากคนที่ข้ารัก [2]

Share

บทที่ 24 ไปให้พ้นจากคนที่ข้ารัก [2]

Penulis: Tuk Kung
last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-01 01:05:49

“กำหนดสองเดือนข้างหน้าเจ้าค่ะ ท่านพี่คาดหวังกับเรื่องนี้มากเลยนะเจ้าคะ เขาบอกว่าหากขายข้าวให้แคว้นที่ติดทะเลได้ จะต้องกอบโกยกำไรได้อย่างมหาศาล ข้าเห็นเขาทุ่มเทอย่างหนักเพื่อหาเรือขนส่งไปแคว้นฉิน แต่ตอนนี้ก็ยังหาไม่ได้สักลำเจ้าเหลือก็แต่รอคำตอบจากเถ้าแก่เจียงนั่นแหละเจ้าคะ ไม่รู้ว่าจะได้หรือไม่ เฮ้อ” อันหนิงทำท่าหนักอกหนักใจ เฝ้ารอคอยให้อีกฝ่ายติดกับดักที่วางไว้

“แย่จริง อันหนิงข้าเพิ่งนึกออกพอดีมีนัดตรวจของกับเถ้าแก่หยง ข้าต้องขอตัวกลับก่อนนะ เอาไว้ข้าว่างจะรีบติดต่อเจ้าไป”

“เดี๋ยวก่อนสิเจ้าคะ เราเพิ่งจะได้พบกันเองไม่จิบชาด้วยสักหน่อยหรือเจ้าคะ” อันหนิงแสร้งตะโกนไล่หลัง ทว่าใบหน้ากลับเปื้อนยิ้ม รีบ ๆ ไปหาเถ้าแก่เจียงซะ เจ้าจะได้เรือผุ ๆ พัง ๆ ไว้ส่งข้าว

ชาติก่อนก็เป็นเช่นนี้พอนางบอกความลับสามีให้โจวเชินฟัง เขาก็แจ้นหาเรือขนส่งทันที ทว่าเพราะช้ากว่าหวังเหล่ยไปหนึ่งก้าว จึงไม่สามารถจองเรือขนส่งได้ทัน

ด้วยความเจ็บใจที่เห็นอีกฝ่ายทำอะไรมักทำได้ดีกว่า โจวเชินจึงใช้ในสิ่งที่ตนถนัดล่อลวงอีกฝ่ายด้วยข่าวเท็จ ทำให้หวังเหล่ยได้เรือของเถ้าแก่เจียงในราคาถูก

ด้านเถ้าแก่เจียงที่ขาดทุนมานานปีอยากได้เ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ   บทที่ 23 ช้ำใจ [2]

    ขณะเดียวกันคนที่อยู่ห้องข้างยังคงนอนคุดคู้ เอาหมอนปิดหูเพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงใด ๆ ทั้งสิ้น ได้แต่เศร้าเสียใจที่ไม่อาจจะตัดใจจากเสวียนอ๋องได้ รู้ทั้งรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้แต่ก็ยังถลำลึกเสียจนหลงลืมจิตใจตนเอง ถึงได้เจ็บช้ำใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่เช่นนี้ภายนอกทำเป็นเก่ง ทว่าภายในกลับอ่อนแอเหลือเกินดวงตาแดงก่ำจ้องมองบานประตูอยู่เช่นนั้น แม้จะเลือนรางเพราะม่านน้ำตาบดบังการมองเห็น แต่ก็ยังพยายามเพ่งมองราวกับจะให้ทะลุเข้าไปได้ จิตใต้สำนึกอยากเข้าไปกระชากคนทั้งสองให้แยกจากกันแทบตาย อยากจะบอกให้ทุกคนได้รู้ บุรุษผู้นั้นเป็นของนางคนเดียวได้แต่คิด แต่กลับทำสิ่งใดไม่ได้นอกจากนอนนิ่ง ๆ ราวกับมีแค่ร่างกายแต่ไร้วิญญาณ ซินอ้ายเจ้าช่างโง่เขลานักทว่าเมื่อเพ่งมองบานประตูมากเกินไป ซินอ้ายเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่านั่นคือตัวจริงหรือภาพหลอน เมื่อดวงตาพร่ามัวเห็นร่างสูงโปร่งของเสวียนอ๋องใกล้เข้ามาทุกที หรือว่าเพราะพิษรักแรงหึงทำให้นางเกิดภาพหลอนคิดไปเองกันแน่ ไม่มีทางที่ท่านอ๋องจะอยู่ที่นี่“หึงหวงมากไปประเดี๋ยวจะแก่เร็ว อย่าหาว่าข้าไม่เตือน”“ใครหึงหวงพระองค์กัน หลงตัวเองแล้วเพคะ” คำพูดก่อกวนให้เกิดโทสะเช่นนี้คงมิใช

  • หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ   บทที่ 22 ช้ำใจ [1]

    “อ๊าส์...อีกเพคะ หม่อมฉันจะเสร็จแล้ว แรงอีกเพคะ”วั่งซู่ยังคงขยับไปตามท่วงท่าการเสพสังวาสอย่างถึงอกถึงใจ เต้าอวบแดงไปทั้งแถบจากฝีมือของตนเอง เหงื่อหรือก็ไหลโซมกายราวกับออกแรงอย่างหนัก ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรง บัดนี้ไม่เหลือภาพคุณหนูตระกูลใหญ่ผู้เพียบพร้อมแม้แต่น้อย“ข้าว่าเจ้าใช้ยาเยอะเกินไปหรือไม่” เสวียนหยางจับปลายคางตนเองพร้อมกับคิ้วขมวด คราวก่อนสภาพนางยังไม่ถึงขั้นเพ้อขนาดนี้ด้วยซ้ำ ทั้งการทำรุนแรงกับร่างกายตนเองก็เพิ่งจะเคยเห็นก็วันนี้“ขออภัยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเกรงว่านางจะดื้อยา จึงได้เพิ่มขนาดยามากขึ้นพ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์ผู้ผสมยาลงไปในถ้วยชาออกมาสารภาพตามตรง ยาขนานนี้เมื่อกินเข้าไปแล้วจะทำให้เกิดภาพหลอน คนที่ได้รับเข้าไปจะคิดว่าตนกำลังร่วมสวาทกับคนที่พึงใจ แต่ถ้าได้รับมากเกินไปและสะสมไปเรื่อย ๆ คนนั้นก็จะกลายเป็นคนเสียสติ กระนั้นหากกะระยะเวลาการให้อย่างพอเหมาะสมก็จะไม่ถึงขั้นรุนแรงจนเสียสติพวกเขาใช้ยาห้วงสวาทหวนคำนึงกับคุณหนูวั่งมาแล้วหลายครั้ง ดูเหมือนว่าระยะเวลาที่ยาจะหมดฤทธิ์นั้นสั้นลงทุกที เกรงว่านางจะเกิดการดื้อยา เพื่อป้องกันไม่ให้ผิดพลาดอย่างคราวที่แล้ว ยาหมดฤทธิ์เร

  • หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ   บทที่ 21 ขอ [2]

    ซินอ้ายที่ได้ยินคำขอกลับนิ่งเฉยไม่สะทกสะท้านใด ๆ ทว่าภายในใจกลับว้าวุ่นไปหมด ไม่คิดว่าวั่งซู่จะมาไม้นี้ อย่างน้อยก็ขอให้ท่านอ๋องเห็นแก่ความดีที่นางคอยปรนนิบัติมานาน ไม่ยอมยกนางให้อีกฝ่ายง่าย ๆ กระนั้นก็แอบหวั่นใจอยู่ลึก ๆ คนอย่างเสวียนอ๋องน่ะหรือจะมาเห็นใจกับแค่บ่าวรับใช้คนหนึ่ง ซึ่งมิได้มีประโยชน์อะไรต่อพระองค์เลยแม้แต่น้อย“ข้าคงยกให้เจ้าไม่ได้หรอกคุณหนูวั่ง เจ้าขออย่างอื่นเถิด” ถ้าหากวั่งซู่ผู้นี้ไม่อยู่ในแผน ป่านนี้เขาคงบีบคอให้ตายไปแล้ว สตรีอะไรช่างน่ารำคาญนักไม่ต่างอะไรกับตาแก่บิดาของนางเลยสักนิด“เหตุใดไม่ได้เพคะ ซู่เอ๋อร์ไม่ได้ขออะไรมากเลย แค่หญิงรับใช้คนเดียวเท่านั้นเองนะเพคะ หรือว่าท่านอ๋องมีใจให้มันเพคะ ถึงได้ไม่ยอมยกให้หม่อมฉัน” หญิงสาวหน้าบูดบึ้ง คำตอบที่ได้กลับทำให้บุตรสาวเจ้ากรมคลังถึงกับหายใจแรง ไม่คิดว่าท่านอ๋องจะกล้าหักหน้าต่อหน้าธารกำนัลเช่นนี้“คุณหนูวั่งเจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ชอบคนพูดมาก” แม้ใบหน้ายามนี้จะยิ้มสู้ ทว่าในใจกลับมิใช่อย่างที่แสดงต่อคนภายนอก เสียงที่เปล่งออกมาเย็นยะเยือกแม้แต่ผู้ที่ไม่มีวรยุทธ์ก็ยังสัมผัสได้ บริเวณโดยรอบต่างพากันเงียบหมด ไม่มีใครกล้าแม้แต่ข

  • หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ   บทที่ 20 ขอ [1]

    ทุกคนในที่นั้นต่างพากันนิ่งค้าง ด้วยไม่คิดว่าเจ้าของวังจะกลับมาในเวลานี้ คนทั้งสามแยกย้ายออกจากกันอย่างรวดเร็ว เมื่อตั้งสติได้บุตรสาวเจ้ากรมคลังปรี่เข้าหาเสวียนอ๋องพร้อมกับยิ้มหวานส่งให้ ทุกอย่างเปลี่ยนไปราวกับหน้ามือเป็นหลังมือ“ท่านอ๋องกลับมาแล้วหรือเพคะ หม่อมฉันก็กลัวอยู่ว่าจะรอเก้อเสียแล้ว”“เจ้ามีธุระอะไรถึงได้มาที่นี่โดยไม่แจ้งก่อน”“หม่อมฉันก็แค่คิดถึงพระองค์เพคะ นี่ก็เกือบเดือนแล้วที่ท่านอ๋องไม่มาหาหรือติดต่อหม่อมฉันเลย ทั้งที่เมื่อก่อนเราอยู่ด้วยกันบ่อย ๆ ทำอะไรร่วมกันก็ตั้งหลายอย่าง ไม่เห็นหน้าพระองค์เลยหม่อมฉันทั้งเหงาและคิดถึงมากเลยเพคะ” วั่งซู่ปรายตามองหญิงรับใช้วังอ๋อง จงใจพูดแสดงตนให้ทุกคนได้รู้ว่านางและเสวียนอ๋องมีความสัมพันธ์ถึงขั้นไหน และมีความสำคัญกับท่านอ๋องมากเพียงใด “พักนี้งานค่อนข้างรัดตัว เจ้าก็คงจะได้ยินจากท่านเจ้ากรมวั่งมาบ้าง งานกวาดล้างอำนาจเก่า ๆ ค่อนข้างยุ่งยากสักหน่อย ไหนจะเรื่องโกงกินบ้านเมืองอีก”“ไม่เลยเพคะ เรื่องการบ้านเมืองมิใช่เรื่องที่สตรีที่ดีพึงทำ ท่านพ่อไม่เคยให้หม่อมฉันเข้าไปยุ่ง อย่าพูดเรื่องชวนปวดหัวเลยเพคะ แค่นี้พระองค์ก็มิได้พักผ่อนแล้ว แ

  • หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ   บทที่ 19 ว่าที่ชายาอ๋อง [2]

    ทันทีที่เข้ามาถึงสวนจำลองสาวใช้ของวั่งซู่ อาศัยความว่องไวเตะเข้าที่ข้อพับขาซินอ้าย ทำให้หญิงสาวขาอ่อนนั่งคุกเข่าลงกับพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะถูกสาวใช้คนเดิมจับตรึงแขนหนึ่งไพล่หลังไว้ไม่ให้ขยับ เพื่อรอเวลาให้เจ้านายจัดการได้สะดวกโดยที่อีกฝ่ายไม่อาจตอบโต้ได้การกระทำอุกอาจของทั้งสองไม่อาจหลุดพ้นสายตาของเหล่าองครักษ์คุ้มกัน ทว่าพวกเขากลับยืนนิ่งเฉยไม่ห้ามปราม นั่นจึงทำให้วั่งซู่ได้ใจกระทำเกินขอบเขตได้อย่างไม่นึกแคลงใจ“หน้าตาก็ดีใช้ได้ แต่งกายผิดแผกไปจากคนอื่น ถ้าให้เดาเจ้าคงเป็นสาวใช้ข้างห้องหรือไม่ก็อนุท่านอ๋องไปแล้วสินะ ชั้นต่ำ ก็แค่เมียบ่าว ได้ยินมาว่าเคยเป็นนางสนมอดีตฮ่องเต้มิใช่หรือ คิก คิก ปรนเปรอบุรุษมากี่คนเล่า” เคยได้ยินมาว่าเหล่านางสนมที่ไม่ถูกโปรดปราน ถวายตัวแค่ครั้งเดียวที่เหลือก็จะถูกให้คอยปรนเปรอกามของเหล่าเสนา อำมาต มิรู้ว่าท่านอ๋องเอาลงได้อย่างไร ความสะสวยนางไม่เถียง กระนั้นท่านอ๋องก็ควรจะเลือกสักหน่อย มิใช่ไปคว้าเอาสตรีชั้นต่ำที่ผ่านมือใครมาบ้างก็ไม่รู้“แล้วอย่างไรเจ้าคะ ข้าไม่เห็นว่าเรื่องที่ข้าเป็นอะไรมาก่อนจะเกี่ยวกับคุณหนูวั่ง ถ้าหากว่ามันหนักเกินไปก็วางลงบ้าง

  • หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ   บทที่ 18 ว่าที่ชายาอ๋อง [1]

    “ซินอ้ายแย่แล้ว ตอนนี้คุณหนูวั่งซู่อยู่หน้าประตูวังข้าบอกไปแล้วว่าท่านอ๋องไม่อยู่ นางยืนยันจะเข้ามาให้ได้ พวกเราทำอย่างไรดีฉีกงกงก็ไม่อยู่เสียด้วย” ทั้งวังนี่นอกจากฉีกงกงที่สามารถจัดการเรื่องทุกอย่างได้ ผู้มีอำนาจรองลงมาก็มีแต่ซินอ้าย นางจึงรีบเร่งมาขอความช่วยเหลือ“ปล่อยนางเข้ามา ท่านอ๋องสั่งไว้ให้ต้อนรับอย่างดี” เหตุใดคุณหนูวั่งซู่ถึงได้เลือกมาในวันที่ท่านอ๋องไม่อยู่กันนะ มิใช่ว่าเจตนาที่แท้จริงของนางคือการแสดงตน ว่ามีความสำคัญถึงขั้นที่ว่าสามารถเข้าออกวังอ๋องได้อย่างสะดวกหรอกหรือ นางคงจะรู้แต่แรกแล้วว่าเสวียนอ๋องไม่อยู่“ซินอ้ายครั้งนี้เจ้าไม่ต้องออกหน้า คุณหนูวั่งยังไม่รู้สถานะที่แท้จริงของเจ้า ประเดี๋ยวข้าออกไปต้อนรับเอง” ชิงชิงออกตัวต้อนรับแขกเอง ยามนี้แม้ซินอ้ายจะอยู่เหนือกว่าข้ารับใช้ทุกคนก็จริง แต่หากให้คุณหนูวั่งผู้นั้นรู้คงไม่พ้นหาทางกำจัดเป็นแน่ ที่ผ่านมาใคร ๆ ต่างก็รู้ฤทธิ์ของนางดี ยิ่งท่านอ๋องตามใจนางด้วยแล้วก็ยิ่งยากที่จะรับมือกับความเอาแต่ใจซินอ้ายเดินตามหลังชิงชิงไปอย่างเงียบ ๆ หวนนึกถึงคำสั่งเสวียนอ๋องในคืนนั้น ให้ตนเป็นเพื่อนเล่นกับวั่งซู่แสดงว่าต้องคาดการณ์ไว้ก่อน

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status