LOGINShare
บทที่ 1339
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1368
ข่าวจางไป่เจิงยกทัพไปตงไห่เผยแพร่ออกไป ทำให้เหล่าตระกูลชนชั้นสูงกระวนกระวาย แปดตระกูลใหญ่ล้วนกังวลภัยจะมาถึงตัวแปดตระกูลใหญ่อยู่ที่ตงไห่มานานนับร้อยปี ทรัพยากรของตงไห่ถูกจัดสรรปันส่วนจนหมดเกลี้ยงตั้งนานแล้ว แต่ละตระกูลต่างกุมชะตาชีวิตของตงไห่ไว้ในกำมือทำเกลือ ทอผ้า ตีดาบ ถลุงแร่...อำนาจของแปดตระกูลใหญ่ซับซ้อน หยั่งรากลึกอย่างมั่นคงครั้งนี้จางไป่เจิงยกทัพมาตงไห่ เกี่ยวพันถึงสถานการณ์ในภายภาคหน้าของตงไห่ ไปจนถึงอนาคตของแปดตระกูลใหญ่ ดังนั้นเจ้าบ้านทุกคนจึงไม่กล้ารอช้า พากันมาปรึกษาสถานการณ์กับหลู่จงหมิงจวนพระเชษฐภาดาหลู่จงหมิงเห็นเจ้าบ้านทุกคน อารมณ์ดีอย่างมาก เสียงหัวเราะอารมณ์ดีดังก้องไปทั้งโถง “ไม่ได้พบเจ้าบ้านทุกท่านนานมากแล้ว สบายดีหรือไม่! ช่วงนี้มีงานติดพัน ไม่สามารถรับรองดูแลทุกท่านได้ เสียมารยาทต้อนรับ หวังว่าจะให้อภัย”เจ้าบ้านทั้งหมดสวมใส่ชุดหรูหรานั่งล้อมอยู่ภายในหอประชุม สีหน้าแข็งทื่อดุจเหล็ก กระวนกระวายหวาดกลัว จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเจ้าบ้านสกุลโจวผู้เป็นหัวหน้าค่อยๆ ลุกขึ้น “พระเชษฐภาดา วันนี้พวกเราเจ้าบ้านแปดท่านมารวมตัวกันไม่มีอารมณ์พูดล้อเล่นอยู่ที่นี่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1367
ฮองเฮาหลินไม่เคยสูญเสียการควบคุมตนเองเช่นนี้มาก่อน ไม่มีท่วงท่าสง่างามเหมือนเมื่อครู่อีกหม่ายงก้มหน้าน้อยๆ พูดว่า “เพราะรัชทายาท ฝ่าบาทจึง...”จู่ๆ ทั้งตำหนักก็เงียบงัน ได้ยินแม้แต่เสียงเข็มตกฮองเฮาหลินอึ้งงันอยู่กับที่ ใบหน้าแข็งทื่อนางเองก็ทอดสายตามองหม่ายง พูดเสียงเคร่งขรึม “เจ้าหมายความว่าความตายของฝ่าบาทเกี่ยวข้องกับองค์ชาย?”หม่ายงรีบหมอบลง คุกเข่าบนพื้น “ฮองเฮา กระหม่อมก็แค่แจ้งพระองค์ตามข่าวที่ได้รับมาจากตงไห่ ไม่กล้าใส่สีตีไข่เลยแม้แต่น้อย รายงานตามสัตย์จริงพ่ะย่ะค่ะ!”หม่ายงย่อมรู้ว่าฮองเฮาหลินเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดหลี่หลงหลินพูดว่าลูกชายนางอกตัญญูเนรคุณต่อหน้ามารดา นั่นเท่ากับกำลังพุ่งชนกำแพงฮองเฮาหลินมองจางไป่เจิง เอ่ยถาม “แม่ทัพจาง ท่านเป็นคนสนิทของฝ่าบาท! ท่านบอกข้า ตกลงเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่! เจ้ารู้จักองค์ชาย เขาไม่มีวันทำเรื่องเช่นนี้!”พูดไป ฮองเฮาหลินเกือบล้มลงกับพื้นโชคดีจางไป่เจิงมือไม้ว่องไว ประคองฮองเฮาหลินที่เกือบหมดสติไปเอาไว้ได้ฮองเฮาหลินพูดเสียงสั่น “เจ้าบอกข้า ตกลงเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่!”จางไป่เจิงส่ายหน้าอย่างเอือมระอาแล้วพูดว่า “ฮองเฮ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1366
หลู่จงหมิงเริ่มจินตนาการตนเองสวมชุดมังกร ท่าทางกำลังนั่งอยู่ในท้องพระโรง ออกคำสั่งขุนนางบุ๋นบู๊ทั้งหลายบัดนี้ฮ่องเต้หวู่สิ้นพระชนม์ภายในจวนอ๋องตงไห่ หลี่หลงหลินกระโดดลงแม่น้ำเหลืองก็ล้างมลทินไม่สะอาด ยิ่งไปกว่านั้นขุนนางในราชสำนักก็ไม่มีวันปล่อยหลี่หลงหลินไปอย่างง่ายดายจะต้องทำให้เขาชดใช้อย่างสาสมบัดนี้ขอเพียงหาทางกำจัดหลี่หลงหลิน จากนั้นราชสำนักก็จะไม่ต่อต้านตนตนเองพระเชษฐภาดาผู้ยิ่งใหญ่ย่อมสามารถครองตำแหน่งฮ่องเต้ที่ได้รับความเคารพจากทุกคน กลายเป็นกษัตริย์ของแคว้น!ความฝันอันงดงามที่หลู่จงหมิงวาดไว้ใกล้จะกลายเป็นจริงแล้ว รู้สึกมีความสุขภายในใจอย่างยากจะควบคุมได้หลู่จงหมิงตะเบ็งเสียง “เด็กๆ! รีบส่งม้าเร็วฟาดแส้ ส่งจดหมายลับเร่งด่วนแปดร้อยลี้ของข้าไปแจ้งเจ้ากรมคลังหม่ายงเรื่องฮ่องเต้สิ้นพระชนม์แล้ว!”“รัชทายาทหลี่หลงหลินล่วงเกินเบื้องสูง ปลงพระชนม์โอรสสวรรค์ สมควรตาย! ขอให้ราชสำนักส่งทหารมาในทันที จับกุมหลี่หลงหลิน เพื่อปลอบโยนวิญญาณของฮ่องเต้หวู่บนสวรรค์! หากเด็กคนนี้ไม่ยอมออกมา ก็จะเป็นการทำลายความน่าเกรงขามของเชื้อพระวงศ์ต้าเซี่ยข้า!”สีหน้าหลู่จงหมิงแดงเรื่อ ข่มความดีใ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1365
หลู่จงหมิงตะคอก “หลี่หลงหลิน! เจ้าบังอาจล่วงเกินเบื้องสูง อวดดีถึงเพียงนี้ ถึงขั้นกล้าขังฝ่าบาทไว้ในจวนอ๋องกระนั้น หรือเจ้าจะวางแผนก่อกบฏ? เจ้าจงรีบมอบตัวฝ่าบาทออกมา ยังสามารถละเว้นโทษตายของเจ้าได้!”หลู่จงหมิงร้องตะโกนอยู่นอกจวนอ๋องหลายชั่วยามแล้วประตูใหญ่จวนอ๋องปิดสนิท ไม่มีความเคลื่อนไหว อีกทั้งยังไม่เห็นคนของฮ่องเต้หวู่หลู่จงหมิงขมวดคิ้วแน่น รู้สึกเพียงว่าอยู่ต่อหน้ากองทัพใหญ่ ตนเองเสียหน้าไปจนหมดสิ้นหลู่จงหมิงตะคอก “เหลวไหลไร้สาระ! ไม่เห็นข้าหลู่จงหมิงอยู่ในสายตาจริงๆ! เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะบุกเข้าจวนอ๋องของพวกเจ้าในทันที!”รองแม่ทัพพูดเสียงเคร่งขรึม “พระเชษฐภาดา จะดูเบากองทัพสกุลซูไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นจวนอ๋องปกป้องง่ายโจมตียาก หากลงมือขึ้นมาก็ไม่แน่ว่าจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ”หลู่จงหมิงสบถเสียงเย็น “ต่อให้เป็นเช่นนี้ ข้าก็จะถ่วงเวลากับเจ้าต่อไป ข้ามีเวลา ข้ากลับอยากเห็นว่าธัญพืชภายในจวนอ๋องของเจ้ายังยื้อต่อไปได้อีกนานมากเพียงใด รอจนกระทั่งธัญพืชหมดเกลี้ยงแล้ว ดูว่าเจ้าจะทำเยี่ยงไร!”“ถ่ายทอดคำสั่งข้า! ส่งทหารติดอาวุธมาเฝ้าทางเข้าออก ต่อให้เป็นแมลงวันก็อย่าคิดจะบินเข้าไป!”ทห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1364
ซูเฟิ่งหลิงพูดเสียงเคร่งขรึม “องค์ชาย หากไม่ได้จริงๆ ก็ให้ข้าพาทหารออกไปต่อสู้กับพวกเขา ด้วยความกล้าหาญของกองทัพสกุลซู ต่อสู้กับอันธพาลอย่างพวกเขาเหล่านี้ เดิมทีก็ไม่เพียงพอให้เอ่ยถึง!”หลี่หลงหลินพยักหน้าเบาๆ เงียบงันครู่หนึ่ง “ตอนนี้หลู่จงหมิงกำเริบเสิบสานต้องการตัวคน จะต้องมั่นใจว่าฝ่าบาทถูกธนูยิ่งได้รับบาดเจ็บแน่ สถานการณ์เร่งด่วนอย่างมาก”“ไม่สู้วางแผนซ้อนแผนเขา จะได้ให้ข้าเห็นว่าตกลงใครเป็นผู้บงการหลู่จงหมิงอยู่เบื้องหลัง ตกลงจะเล่นลูกไม้อะไรกันแน่!”หลี่หลงหลินมาถึงเมืองตงไห่ก็พบว่าจะเมินข้ามความสามารถของหลู่จงหมิงไม่ได้หลี่หลงหลินพูดเสียงเครียด “เสด็จพ่อ อิงตามการมองของลูก หลู่จงหมิงกล้ากำเริบเสิบสานถึงเพียงนี้ ไม่เพียงเพราะฐานะพระเชษฐภาดาของเขา สำคัญที่สุดคือในมือของหลู่จงหมิงมีทรัพยากรส่วนมากของตงไห่ มีผลประโยชน์ให้แสวงหา”“บัดนี้หลู่จงหมิงจนตรอก ก็เพราะที่ดินศักดินาของสกุลหลู่ในตงไห่ถูกลูกจัดสรรให้ราษฎร์หมดแล้ว ดังนั้นจึงตัดสินใจเช่นนี้ออกมา เกิดความคิดสังหารเสด็จพ่อ”ฮ่องเต้หวู่พยักหน้า สีหน้าค่อยๆ เคร่งขรึมลง “เหตุใดเราคิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้หลู่จงหมิงจะกล้าถึงเพียงนี
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1363
ซูเฟิ่งหลิงพูดเสียงเคร่งขรึม “ประเมินคร่าวๆ น่ากลัวว่าอีกฝ่ายมีทหารม้านับหมื่นนาย เสียงอึกทึกกึกก้อง ไม่เคยเห็นพระเชษฐภาดายโสโอหังเช่นนี้มาก่อน!”“อะไรนะ!”ฮ่องเต้หวู่ชะงักคิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อครู่เป็นเพียงอาหารเรียกน้ำย่อย บัดนี้เจอศึกหนักแล้วความกล้าของหลู่จงหมิงมากขึ้นเรื่อยๆ!น่ากลัวว่าตระกูลชนชั้นสูงของตงไห่ล้วนกบฏแล้ว นำทรัพย์สินทั้งหมดออกมาฮ่องเต้หวู่พูดเสียงเคร่งขรึม “รวบรวมกำลังพลมากถึงเพียงนี้ หรือพวกเขาคิดจะก่อกบฏกระนั้น! ดูท่าแล้วกลุ่มอำนาจในตงไห่ซับซ้อนยิ่งนัก หาไม่แล้วคงไม่อาจรวมกำลังพลได้มากถึงเพียงนี้ในช่วงเวลาอันสั้น”ซูเฟิ่งหลิงรับคำว่า “ฝ่าบาท ตอนนี้กำลังพลเหล่านี้คล้ายไม่มีการเคลื่อนไหวอันใด ชนิดที่ว่ามีบางส่วนตั้งค่ายอยู่นอกจวนอีกด้วยเพคะ”สายตาหลี่หลงหลินสะท้อนไอเย็น “หลู่จงหมิงวางแผนถ่วงเวลาพวกเรา ถ่วงจนกระทั่งวันที่ไม่อาจทนไหว”ซูเฟิ่งหลิงแปลกใจอยู่บ้าง “ทำเช่นนี้เขาจะได้อะไร หรือวางแผนให้พวกเรามอบฝ่าบาทออกไปจริงๆ? คนโง่เพ้อฝันไร้สาระ!”หลี่หลงหลินเปล่งเสียงเคร่งขรึม “อิงตามความสามารถของกองทัพสกุลซูในตอนนี้ ต้องการปิดล้อมจวนอ๋อง ง่ายดุจพลิกฝ่ามือ ต่อ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1362
ฮ่องเต้หวู่มองของเผ็ดร้อนในถ้วย ดุจได้รับสมบัติล้ำค่า “มียาวิเศษนี้ เหล่าทหารต้าเซี่ยก็เจ็บปวดน้อยลงแล้ว!”ฮ่องเต้หวู่ต่อสู้อยู่ในสนามรบราวครึ่งชีวิต พบเห็นทหารไม่รู้กี่มากน้อยได้รับบาดเจ็บติดเชื้อตาย นอกจากทำได้เพียงมอง ก็ไม่สามารถทำอันใดได้อีกหลี่หลงหลินเปล่งเสียงเคร่งขรึม “เสด็จพ่อ ตอนนี้เป็นเพียงสิ่งที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ ลูกเห็นเสด็จพ่อได้รับบาดเจ็บถูกธนูยิง ร้อนใจไปชั่วขณะ ดังนั้นกรรมวิธีการทำจึงหยาบไปบ้าง สารสกัดกระเทียมที่กลั่นออกมายังไม่เข้มข้นเท่าที่คาดไว้ แต่ก็เพียงพอให้ฆ่าเชื้อได้พ่ะย่ะค่ะ”ดวงตาฮ่องเต้หวู่ทอประกาย “กรรมวิธียังสามารถพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นได้อีกหรือ?”หลี่หลงหลินพยักหน้า “ทำได้พ่ะย่ะค่ะ หลังพัฒนากรรมวิธีแล้ว ความเข้มข้นของการสกัดจะเพิ่มมากขึ้นอีกหลายเท่าพ่ะย่ะค่ะ”ซุนชิงไต้ชะงัก “องค์ชาย เช่นนั้นสารสกัดกระเทียมและชิงฮวาซู่ต่างกันเยี่ยงไร?”หลี่หลงหลินเปล่งเสียงเครียด “นั่นย่อมต่างกัน มองเพียงสรรพคุณ สารสกัดกระเทียมสามารถใช้นำมาใช้ฆ่าเชื้อโรคได้ สามารถใช้กับบาดแผลภายนอกจากสงครามของเหล่าทหารได้ สรรพคุณหลักของชิงฮวาซู่คือนำมาใช้รักษาโรคไข้มาลาเรีย”“ยิ่งไปกว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1361
เวลาหนึ่งก้านธูปผ่านไปซุนชิงไต้พาบ่าวทั้งหมดเดินกลับมา ทุกคนต่างก็อุ้มตะกร้ากระเทียมคนละใบไว้ในวงแขนซุนชิงไต้พูดว่า “องค์ชาย อิงตามคำสั่งของท่าน ซื้อกระเทียมทั้งหมดในตลาดมาแล้ว ทั้งหมดมีมากสุดเท่านี้เพคะ”หลี่หลงหลินพยักหน้าและพูดว่า “เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว พวกเจ้าทุกคนนำกระเทียมตรงหน้าเหล่านี้ไปตำให้แหลก”ฮ่องเต้หวู่แปลกใจอย่างมาก ไม่เข้าใจอยู่บ้าง แต่เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ทำได้เพียงมองดูว่าหลี่หลงหลินจะทำอันใดฮ่องเต้หวู่มองแขนขวา ต่อให้มีผงห้ามเลือดที่หลี่หลงหลินทำขึ้นเป็นพิเศษ แต่เลือดยังไหลไม่หยุดดังเดิมเพียงพอให้เห็นว่าบาดแผลสาหัสมากเพียงใดเหล่าบ่าวไม่กล้าสงสัยลังเลใจ อิงตามคำพูดของหลี่หลงหลิน นำกระเทียมในตะกร้าทั้งหมดออกมาตำจนกลายเป็นกระเทียมบดเห็นหลี่หลงหลินเทเหล้าแรงสิบไหลงในหม้อใหญ่ทั้งหมด จากนั้นต้มจนเดือด แล้วเทเหล้าในหม้อกลับลงไหอีกครั้งกองกระเทียมบดตรงหน้าถูกวางไว้ทางด้านข้างคล้ายภูเขาลูกเล็กก็มิปานหลี่หลงหลินชี้ไปที่ไหเหล้าแล้วพูดว่า “กระเทียมที่พวกเจ้าทุบไว้ รวมถึงน้ำกระเทียมด้วย เททั้งหมดลงไหเหล้านี้”ไหเหล้าหลายใบเต็มไปด้วยกระเทียมบดอย่างว่องไวกลิ่นเห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1360
ณ จวนอ๋องตงไห่ ฮ่องเต้หวู่บรรทมอยู่บนเตียง ลูกธนูดอกนั้นยังคงปักคาอยู่ที่แขนขวา สีหน้าซีดขาว ไร้สีเลือด ซุนชิงไต้พอทราบข่าวก็รีบมา พอเห็นสภาพของฮ่องเต้หวู่ก็ตกใจจนหน้าซีด “องค์รัชทายาท ฝ่าบาททรงเป็นอะไรไปเพคะ?” หลี่หลงหลินเอ่ยเสียงขรึม “พระเชษฐภาดาก่อกบฏ ส่งมือสังหารมาลอบปลงพระชนม์ฝ่าบาท โชคดีที่ฝีมือยิงธนูของอีกฝ่ายไม่แม่นยำ ไม่โดนเส้นเลือดใหญ่ของเสด็จพ่อ จึงทรงรอดชีวิตมาได้” ฮ่องเต้หวู่ตรัสเสียงเย็นชา “ไอ้ฟ้าผ่าหลู่จงหมิง เราไม่มีวันปล่อยมันไปง่ายๆ แน่!” แม้ซุนชิงไต้จะได้รับยกย่องเป็นหมอเทวดาแห่งต้าเซี่ย ทะนงในวิชาแพทย์ของตนยิ่งนัก แต่พอเห็นบาดแผลจากธนูเช่นนี้ของฮ่องเต้หวู่ ก็อดขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ได้ชั่วขณะ หลี่หลงหลินเอ่ยเสียงขรึม “แผลธนูลึกเกินไป จัดการไม่ง่ายนัก เสด็จพ่อ เดี๋ยวพระองค์อาจจะต้องทรงอดทนหน่อยพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้หวู่ทรงมีสีหน้าเคร่งขรึม ตรัสเสียงขรึม “เรากรำศึกบนหลังม้ามาครึ่งชีวิต บาดแผลแบบไหนบ้างที่ไม่เคยเห็น แผลธนูแค่นี้เราเห็นมานับไม่ถ้วน ไม่ควรค่าแก่การเอ่ยถึง!” หลี่หลงหลินส่ายหน้า เอ่ยว่า “เสด็จพ่อ ลูกดูแล้ว หัวลูกธนูที่มือสังหารฝ่ายนั้นใช้หล่อขึ้นเ
