Share

บทที่ 166

Author: จันทร์กระจ่างภูผา
คำพูดของลั่วอวี้จู๋ ฟังดูแล้วน่าสนใจแต่ใช้งานจริงไม่ได้

หากเป็นสถานการณ์ปกติ เหล่าพ่อค้าต้องมิอาจข่มตนเองได้ แย่งกันซื้อแล้วเป็นแน่

ทว่าวันนี้ไม่เหมือนวันวานแล้ว

เหล่าพ่อค้ากลับไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย ชนิดที่ว่ามีคนไม่น้อยอ้าปากหาวแล้ว

ลั่วอวี้จู๋พูดอยู่นาน ปากสีกันจนจะแตกแล้ว คอเองก็เริ่มแสบร้อน แต่ก็ยังไม่สามารถขายได้

พ่อค้าคนหนึ่งลุกขึ้น พูดเสียงดัง “เจ้าของร้านลั่ว ท่านเองก็คือคนทำการค้า! มิใช่พวกเราไม่ชื่นชมองค์ชายเก้า! แต่พวกเจ้าขายร้านราคาสูงเกินไปแล้ว!”

พ่อค้าคนอื่นต่างพากันร้องรับ “ใช่แล้ว ตอนนี้เป็นเวลาใด? เผ่าหมานใกล้ตีถึงเมืองหลวงแล้ว เมื่อนั้นร้านเหล่านี้ก็ราคาไม่ถึงหนึ่งอีแปะแล้ว!”

“หากถูกลงกว่านี้อีกหน่อย พวกเราอาจยังพิจารณาดู!”

“แพงเพียงนี้ คนโง่ต่างหากจะซื้อ!”

แม้ฐานะของพวกพ่อค้าในสังคมต่ำมาก แต่พวกเขาล้วนมีไหวพริบ ไม่มีวันติดกับอย่างง่ายดาย

ลั่วอวี้จู๋เอือมระอา ทอดสายตาขอความช่วยเหลือไปทางหลี่หลงหลิน

ตอนนี้ หลี่หลงหลินกำลังนั่งอยู่ที่ฝั่งหนึ่ง ขาทั้งสองข้างไขว้กัน จิบชาช้าๆ

ซูเฟิ่งหลิงถือกระบี่อาญาสิทธิ์ ยืนข้างกายเขา ทำหน้าที่เป็นผู้คุมกัน

“องค์ชายเก้า พวกพ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1534

    ภายในกระโจม เงียบสงัด มีเพียงเสียงน้ำเดือดพล่านในหม้อทองแดงเท่านั้น ซุนชิงไต้และกงซูหว่านต่างเคยเห็นวิธีการของเสิ่นชิงโจวด้วยตาตนเอง แผนร้ายซ้อนแผนร้าย ทำให้ตาพร่าไปหมด แต่… ทั้งสองเงยหน้าขึ้น มองหลี่หลงหลินอย่างลึกซึ้ง เสิ่นชิงโจวแม้จะเก่งกาจเพียงใด เมื่อเทียบกับหลี่หลงหลินแล้ว ก็ยังด้อยกว่ามาก ว่าด้วยเรื่องแผนร้าย เสิ่นชิงโจวก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่หลงหลิน “ฮึบ…” กงซูหว่านพลันสูดลมหายใจเย็นเฉียบ “ท่านกับเสิ่นชิงโจว ยอดนักวางแผนร้ายทั้งสอง ใช้ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเป็นกระดานหมาก เปิดศึกสังหาร! คราวนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะต้องประสบเคราะห์กรรมแล้ว!” ซุนชิงไต้กลืนน้ำลายลงคอ คราวนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือไม่เพียงแต่ประสบเคราะห์กรรม แต่ยังอาจถึงขั้นล่มสลายเลยก็เป็นได้ ไม่ว่าจะเป็นหลี่หลงหลิน หรือเสิ่นชิงโจว แผนร้ายของทั้งสองคนนั้นโหดเหี้ยมเกินไป ใช้ทุกวิถีทาง ไม่หยุดยั้งที่จะทำลายขีดจำกัดทางศีลธรรม ต่อจากนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะต้องได้ชมการแสดงที่น่าตื่นเต้นแล้ว หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย ยกจอกเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด “เสิ่นชิงโจว ก็

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1533

    กล่าวโดยรวมแล้ว ในเมืองหลวงไม่มีอาหารเลิศรสเช่นนี้ ไม่ต้องพูดถึงซุนชิงไต้และกงซูหว่าน แม้แต่ซูเฟิ่งหลิงก็เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก และรู้สึกแปลกใหม่ยิ่งนัก ซุนชิงไต้เป็นคนตะกละ ได้ยินว่ามีเนื้อกิน ก็รีบร้อนเข้าไปนั่งประจำที่ มือถือชามกระเบื้อง จ้องมองเนื้อแกะในหม้อทองแดงด้วยแววตาหิวโหย กงซูหว่านนั้นมาจากตระกูลขุนนาง มีกิริยามารยาทดีเยี่ยม หลังจากทำความเคารพหลี่หลงหลินแล้ว จึงนั่งลงตรงข้ามเขา หลี่หลงหลินลวกเนื้อแกะไปพลาง ถามไปพลางว่า “พี่สะใภ้ทั้งสอง สถานการณ์ทางตงไห่เป็นอย่างไรบ้าง?” กงซูหว่านเม้มริมฝีปากแดงบางๆ แล้วกล่าวเบาๆ ว่า “ทางตงไห่มีฮูหยินผู้เฒ่าประจำการอยู่ ท่านไม่ต้องกังวล เมืองใหม่ตงไห่มีพี่สะใภ้ใหญ่และน้องสี่อยู่ที่นั่น ก็จะไม่พลาดกำหนดการก่อสร้าง!” “ส่วนโจรสลัด ท่านได้สั่งสอนบทเรียนแก่พวกมันอย่างเจ็บปวดแล้ว!” “ช่วงนี้ โจรสลัดหายไป ชาวบ้านต่างแซ่ซ้องสรรเสริญท่าน มีคนถึงกับสร้างศาลและตั้งป้ายให้ท่าน สร้างศาลเจ้าให้ผู้ที่ยังมีชีวิต” หลี่หลงหลินมีสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย ชาวบ้านดีใจเร็วเกินไปแล้ว โจรสลัดผู้หมายจะทำลายต้าเซี่ย จิตใจชั่วร้ายไม่เคยตายจากไป จะต้อ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1532

    หนึ่งวันหนึ่งคืนให้หลัง ณ ค่ายต้าเซี่ย ศพถูกโยนออกไปเกือบหมดแล้ว ซุนชิงไต้พาหมอหญิงน้อยน่ารักกลุ่มหนึ่ง สวมเสื้อสีขาว ใบหน้าสวมหน้ากากอนามัย กำลังฉีดสุรากลั่นบริสุทธิ์ฆ่าเชื้อบริเวณกองศพ เพื่อป้องกันการปนเปื้อนของโรคระบาด ในอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นสุราที่เข้มข้น ทำให้มึนงงไปหมด กลิ่นศพที่เคยมีอยู่ ก็หายไปโดยสิ้นเชิง เหล่าทหารรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาก หายใจสะดวกขึ้นเยอะ “ฮิฮิฮิ แผนการขององค์รัชทายาทช่างร้ายกาจยิ่งนัก!” “กลิ่นศพไม่ได้หายไปไหน แต่ย้ายไปอยู่ที่เมืองซั่วเป่ยต่างหาก” “ให้พวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้สูดกลิ่นศพดูบ้าง!” “หลายวันนี้ ข้าอัดอั้นจะแย่ ไม่กล้าหายใจแรงๆ เลย” ชั่วขณะหนึ่ง ขวัญกำลังใจของกองทัพต้าเซี่ยก็ฮึกเหิมขึ้นมาทันที จางไป่เจิงมองไปยังประตูเมืองซั่วเป่ยที่ปิดแน่น ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “รัชทายาท แผนการของท่าน แม้จะร้ายกาจ แต่สุดท้ายก็ล้มเหลวอยู่ดี!” หลี่หลงหลินเลิกคิ้วขึ้น “ล้มเหลวหรือ? ท่านแม่ทัพจางกล่าวเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?” จางไป่เจิงสีหน้าเคร่งขรึม รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ชนะก็คือชนะ แพ้ก็คือแพ้ มีอะไรที่ไม่อาจยอมรับได้? ท่

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1531

    ในวันนั้น… ที่ เมืองซั่วเป่ย ร่างศพดุจสายฝน! “อ้วก…” เหล่าทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือไม่เคยเห็นฉากเช่นนี้มาก่อน จึงพากันอาเจียนจนหมดไส้หมดพุง พากันทรุดลงกับพื้นอาเจียนไม่หยุด เซียวหงตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ ใบหน้าแดงก่ำ แม้ศพจะไม่มีฤทธิ์ทำลายล้าง แต่เป็นการดูหมิ่นที่รุนแรงยิ่งนัก! ในขณะนี้ เซียวหงรู้สึกตาพร่ามัว แทบจะหมดสติ เขาเข้าใจแล้วว่า หลี่หลงหลินต้องการทำอะไร องค์รัชทายาทผู้นี้ช่างโหดร้ายยิ่งนัก! ถึงกับคิดใช้กลอุบายอันชั่วร้าย อย่างการทิ้งศพเข้าเมือง! ราวกับเป็นยมทูตเดินดิน! ศพเหล่านี้เน่าเปื่อยไปแล้ว มีความเป็นไปได้สูงที่จะติดเชื้อโรคระบาด หากโรคระบาดแพร่กระจายในเมือง ผลลัพธ์ที่ตามมาจะเลวร้ายเกินคาดเดา! “คนมานี่!” “อย่ามัวแต่อาเจียน!” “รีบขนศพออกไป!” เซียวหงเป็นถึงแม่ทัพผู้โด่งดังแห่งทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ย่อมมีไหวพริบอยู่บ้าง จึงรีบตอบสนองและตะโกนด้วยเสียงดังลั่น ศพเหล่านี้จะต้องถูกรวบรวมและเผาทันที มิฉะนั้น ก็จะเกิดปัญหาใหญ่! เหล่าทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก็เข้าใจเรื่องนี้เช่นกัน จึงรีบทำตามคำสั่งของเซียวหง ไม่นานหลังจากนั

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1530

    หลี่หลงหลินออกคำสั่งพลันมีทหารหน้าตาดุดันเข้ามา จับทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือออกไป ใช้เชือกมัดกับรถขว้างหินเพียงแค่กดกลไก รถขว้างหินก็จะทำงาน แสดงฉากมนุษย์เหินในอากาศทันทีไม่ต้องพูดเลยว่า ชีวิตคงจะหาไม่ เกรงว่าจะไม่เหลือแม้แต่ศพที่สมบูรณ์ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือตกใจจนหน้าซีดเผือด แต่ยังคงปากแข็ง ตะโกนว่า “สองทัพรบกัน ไม่สังหารทูต! องค์รัชทายาท...ท่านทำเช่นนี้ ไม่รักษากฎเกณฑ์ จะต้องถูกคนทั่วหล้าก่นด่า!”หลี่หลงหลินไม่ได้สนใจเขา แต่กลับมองไปยังเหล่าทหารที่นำโดยจางไป่เจิง แล้วเอ่ยปากถาม “ข้าจะฆ่าทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ เพื่อสร้างขวัญกำลังใจ! พวกเจ้าใครเห็นด้วย ใครคัดค้าน?”ไม่มีใครตอบจางไป่เจิงก็ไม่พูดอะไร เห็นได้ชัดว่ายอมรับโดยปริยายหลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อยดี!คำพูดที่ตนเอ่ยไปมิได้เสียเปล่า!ในราชสำนักต้าเซี่ย ขุนนางฝ่ายบุ๋นหัวโบราณคร่ำครึนานวันเข้า ขุนนางฝ่ายบู๊ก็ติดนิสัยหัวโบราณไปด้วยความเมตตาไม่เหมาะกับการคุมทัพการจัดการกับศัตรู ควรจะรุนแรงดุจลมหนาว จะใจอ่อนได้อย่างไร?“ส่งเขาสู่สวรรค์!”หลี่หลงหลินสั่งการสิ้นเสียงคำสั่ง รถขว้างหินก็ทำงาน โยนทู

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1529

    ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือหน้าแดงก่ำ เถียงอย่างแข็งขัน “เจ้า...เจ้ากำลังเถียงข้างๆ คูๆ! เรื่องนี้กับเรื่องนั้นคนละเรื่องกัน พูดเรื่องในอดีตทำไม? ข้าถามเจ้า ในต้าเซี่ยของพวกเจ้า การขุดสุสาน ขโมยศพ เป็นความผิดมหันต์ใช่หรือไม่?”ต้องบอกว่า ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือผู้นี้ ก็มีความสามารถอยู่บ้าง โดยเฉพาะการหลีกเลี่ยงประเด็นสำคัญ การกลับดำเป็นขาวเขาหยิบยกกฎหมายของต้าเซี่ยขึ้นมาโดยตรง กล่าวหาว่าหลี่หลงหลินทำผิดกฎหมายเมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนก็หนาวเยือกไปทั้งใจในกฎหมายของต้าเซี่ย เขียนไว้ชัดเจนการขโมยศพ เป็นความผิดมหันต์จริงๆในหมู่ราษฎร โจรขุดสุสานถูกชาวบ้านจับได้ ไม่จำเป็นต้องแจ้งความด้วยซ้ำ สามารถทุบตีจนตายได้เลยหลี่หลงหลินในฐานะองค์รัชทายาทแห่งต้าเซี่ย กลับขุดสุสานนี่เป็นเรื่องที่พูดไม่ออกจริงๆหลี่หลงหลินไม่รีบร้อน ถามว่า “กฎหมายของต้าเซี่ย มีผลบังคับใช้เฉพาะในอาณาเขตของต้าเซี่ยเท่านั้น! ข้ากลับอยากจะถามว่า เมืองซั่วเป่ยนี้เป็นดินแดนของต้าเซี่ยหรือไม่?”ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือชะงักไป ตอบโดยไม่รู้ตัว “เมืองซั่วเป่ยย่อมเป็นดินแดนของต้าเซี่ย”หลี่หลงหลินแค่นเสียง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status