LOGINShare
42 เมืองหลวง & ครอบครัว
Last Updated:
2025-05-07 09:33:41จวนแม่ทัพ
ตงเฟยหลง มองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ลมหายใจสม่ำเสมอ แสงเทียนเพียงหนึ่งเล่มที่นางจุดทิ้งไว้ทำให้เขามองเห็นใบหน้าของนางชัดเจน ใบหน้าหวานดูสดใส มีน้ำมีนวลขึ้นมากกว่าตอนที่เขาจากไป ร่างสูงล้มตัวลงนอนข้าง ๆ นางมือหนาโอบกอดคนตัวเล็กไว้ จุมพิตหน้าผากนูนด้วยความคิดถึง สูดดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากซอกคอขาวผ่อง ชวนให้เลือดในร่างสูบฉีด " อืมมม " เสียงหวานครางเบา ๆ เมื่อมีอะไรบางอย่างมาคลอเคลีย ที่ซอกคอของนางมือเล็ก ๆ ยกขึ้นมาปัดป่ายเพื่อให้เจ้าสิ่งนั้นออกไปให้พ้น โดยที่นางยังไม่ได้ลืมตาขึ้นมามองด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร คนตัวโตหยุดนิ่ง มองคนขี้เซายิ้ม ๆ ที่ตอนนี้ดึงเอาผ้าห่มผืนบางขึ้นมาคลุมตัวไว้ ช่างน่ารักน่าเอ็นดูเสียจริง ในตอนใกล้รุ่งสางของวันใหม่ อากาศเริ่มเย็นลงทำให้ร่างบางขยับเขาหาไออุ่นจากผ้าห่มผืนใหญ่ที่อ้าแขนรับนางเข้าไปกอดไว้ กลิ่นอายจากคนตัวโตและสัมผัสที่คุ้นเคยทำให้นางยิ่งบดเบียดร่างกายเข้าไปแนบชิดกับแผงอกกว้างมากยิ่งขึ้
Related chapters
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 43 ภรรยาขี้สงสัย ( ถุงหอมเป็นเหตุ สังเกตุุได้ )
มือเรียวลูบไล้แผงอกกว้างของผู้เป็นสามีเบา ๆ มือหนายกขึ้นมากอบกุมมือของนางไว้ แล้วยกขึ้นมาจุมพิตเบา ๆ ที่หลังมือของนาง " คืนนี้พี่ต้องกลับดึกหน่อยนะ เจ้ากับลูกเข้านอนก่อนได้เลยไม่ต้องรอพี่ " เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นขณะที่จมูกยังคลอเคลียอยู่กับแก้มนวลของภรรยาตัวน้อย นางจึงใช้มือเล็ก ๆ ดันหน้าเขาออกก่อนที่จะต้องโดนจับกินอีกรอบ เมื่อคืนนี้กว่าจะได้นอนก็ทำเอานางแทบหมดแรง หากจะต่ออีกรอบนางคงไม่มีแรงไปรับมือกับเจ้าสองแสบนั้นแน่ ๆ เลย " พอได้แล้วเจ้าค่ะท่านพี่ ป่านนี้เจ้าสองแสบคงใกล้ตื่นแล้ว ให้ข้าช่วยแต่งตัวให้ท่านก่อนดีกว่านะเจ้าค่ะ " " อืม...ต่ออีกหน่อยไม่ได้หรือ " เสียงทุ้มครางในลำคออย่างขัดใจ " หากท่านจะรังแกข้าอีกละก็ข้าจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปสู้รบกับเจ้าสองแสบละเจ้าค่ะ.....ท่านพี่ ท่านจะมิใจร้ายไปหน่อยหรือเจ้าค่ะ " " ก็ได้...ครั้งนี้พี่จะปล่อยเจ้าไปก่อนก็แล้วกัน..." แต่ก่อนที่จะปล่อยให้นางเป็นอิสระก็ยังมิ
Last Updated : 2025-05-08ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 44 ไม่ได้ตามสืบ แค่มาเปิดหูเปิดตา
หลี่เวย มองตามแผ่นหลังกว้างของคู่หมั้นของนางไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย เท้าเล็กก้าวตามหลังเขาไปในทันที " เดี๋ยวก่อนเวยเวย อย่าพึ่งวู่วามสิ...เดี๋ยวพวกเขาก็รู้ตัวกันหมดหรอก " จ้าวฟางลู่ เข้ามาห้ามนางไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นนางได้ตามเข้าไปแหกอกอีตากุนซือนั่นแน่ ๆ ' สืบคดีหรือ.....เดี๋ยวก็รู้ว่าสืบคดีจริงหรือไม่ ' จ้าวฟางลู่ นางมองแม่นางน้อยหลี่เวย ยิ้ม ๆ ท่าทางนางจะเป็นคนใจร้อนไม่เบาเลย ' หึ...พี่รองงานนี้ท่านตายแน่ ๆ ' " พวกเขามาธุระของเขา ก็ปล่อยให้เขาทำไป ...ส่วนเรา....ก็จะทำในส่วนของเราสิ จะไปยากอะไร " " เจ้าหมายความว่าอย่างไร " หลี่เวย เอ่ยถามพร้อมกับทำหน้างง ๆ นางจึงขยับเข้าไปกระซิบใกล้ ๆ ให้รู้กันเพียงสองคน จนคนฟังทำท่าทางลังเล " ทำแบบนั้น มันจะดีหรอฟางลู่ ข้าว่า " " หรือเจ้าไม่อยากรู้แล้ว ว่าพวกเขามาทำอะไรกันแน่.....ไปกันได้แล้ว แค่ไปดูเฉิย ๆ หากเป็นแค่งานก็แล้วไป "
Last Updated : 2025-05-09ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 1 จุดเริ่มต้น
เย่หวังหลิน ทหารสาวสวยมีดีกรีเป็นถึงหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการลับพิเศษของกองทับบก "ความรักไม่ยุ่งมุ่งแต่งาน"นี่คือคติประจำใจของเธอเพราะเหตุนี้เธอจึงไม่เคยมีแฟนกับเขาสักที แต่ใจลึกๆแล้วก็หลังจะได้เจอรักแท้กับเขาสักครั้ง เหมือนโชคชะตาชอบเล่นตลกกับเธอชะจริงหลังจากภารกิจสุดจบลง ตื่นมาอีกทีก็อยู่ในร่างฮูหยินของท่านแม่ทัพใหญ่ผู้แสนเย็นชาซะงั้น ยังไม่เคยมีแฟน แต่ดันข้ามภพมามีสามีเลยจะข้ามขั้นไปไหนเนี่ย โอ๊ยยยย ทหารสาวอย่างเธอจะรอดพ้นสายตาท่านแม่ทัพหน้าตายนั้นได้กี่วันกัน ส่วนเขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ของภาคเหนือผู้ไม่เคยพ้ายแพ้ใคร ลงสนามรบ ครั้งใดเมื่อครั้นฝ่ายศัตรูได้ยินชื่อ ตงเฟยหลง นั้นต่างอกสั่นขวัญหายกันไปหมด จนได้รับสมญานามว่าเป็นแม่ทัพไร้พ่าย เขาที่ไม่เคยหวั่นไหวกับสตรีใดมาก่อนแม้พวกนางจะมีรูปโฉมงดงามมากเพียงใดก็ตาม แต่เมื่อต้องแต่งงานตามคำหมั้นสัญญาของผู้ใหญ่แล้วนั้นก็ดูจะไม่มีปัญหาอะไร จะมีก็แต่ว่าผู้คนต่างกล่าวขานว่าฮูหยินของเขานั้นเรียบร้อยอ่อนหวาน พูดเพราะเชื่อฟังเหมือนดั่งนกน้อยในกรงทอง แต่ที่เห็นอยู่ตรงหน้าเข
Last Updated : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 2 ข้ามภพ
แสงแห่งรุ่งอรุณสาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาพายในห้อง ร่างบางภายใต้ผ้าห่มผืนบางมือเรียวควาญหาบางอย่าง แต่กับเจอเพียงความว่างเปล่าคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแต่เปลือกตายังปิดสนิดอยู่ ใครกันจะกล้ามายุ่งกับตุ๊กตาหมีตัวโปรดของเธอ ก็ในเมื่อเธออยู่คนเดียว หรือว่าเจ้าหมีน้อยจะตกเตียงแล้วนะ หลังทำภารกิจสำเร็จ พวกเธอจะได้รับสิทธิพิเศษในการพักผ่อนหนึ่งวัน ก่อนจะเริ่มทำภารกิจใหม่ เพราะฉะนั้นก็ขอนอนต่ออีกนิดก็แล้วกันแต่คงนอนไม่หลับถ้าไม่ได้กอดเจ้าหมีน้อย คงต้องลงไปเอาเจ้าหมีน้อยขึ้นมานอนกอดซะแล้ว คิดได้ดังนั้น 'เย่หวังหลิน' จึงจำต้องยอมเปิดเปลือกตาขึ้น สิ่งแรกที่มองเห็นคือม้านมุ้งสีขาวทรงสี่เหลี่ยผ้า คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเล็กน้อยนี้ไม่ใช่ห้องเธอ หรือว่าเมื่อคืนเธอจะเข้าห้องผิด แต่เมื่อนึกถึงภาระกิจสุดท้ายที่ได้รับหลังจากกดระเบิดแล้วทุกอย่างก็ดับวูบลง ' เธอตายแล้วสินะ หรือที่นี่จะเป็นโลกวิญญาณ ' หวังหลินมองไปรอบตัวด้วยความสงสัย จึงเดินสำรวจไปทั่วห้องล้วนมีแต่สิ่งของแปลกตามากมาย หยั่งกับอยู่ในซีรีย์จีนโบราณที่เธอชอบดูเลย ไม่ทันไรก็มีเสียงเหมือนม
Last Updated : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 3 ร่างใหม่
" มาแล้วเจ้าค่ะฮูหยิน " เจียวซิน เดินนำหน้าสาวใช้เข้ามาในห้องพร้อมนำอาหารวางบนโต๊ะจัดจานให้เรียบร้อย " เชิญเจ้าคะ " " อืม " รับคำ แล้วหวังหลินจึงเดินเข้ามานั่งลงตรงที่ เจียวซินจัดเตรียมไว้ให้ ' อืม กินก่อนแล้วกัน ยังไง กองทัพก็ต้องเดินด้วยท้อง ' ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมเธอถึงรู้ จักสาวน้อยคนนี้ เพราะเป็นความทรงจําของ เจ้าของร่างเดิม ทั้งคนในครอบครัว กิจวัตรประจำวัน การเย็บปักถักร้อย การร่ายรำ เล่นเครื่องดนตรีทุกประเภท การทำอาหาร ทุกอย่างที่ จ้าวฟางลู่ เคยทำ เยหวังหลินก็สามารถทำได้เช่นเดียวกัน เจ้าของร่างนี้มีนามว่า ' จ้าวฟางลู่ ' เป็นบุตรตรีคนเล็กของท่านเจ้ากรมยุติธรรม ของแคว้นเหลียง อันเจริญรุ่งเรือง ' จ้าวเฟยเหยียน ' มีฮูหยินเพียงคนเดียวซึ่งได้จากไปตั้งแต่คลอดคุณหนูเล็ก แต่นั้นมาท่านเจ้ากรมก็ไม่มีฮูหยินรองไม่รับอนุ มีบุตรธิดาแค่ สามคน คุณชายใหญ่ อายุ 23 ' จ้าวเฟยเทียน ' รองเจ้ากรมยุติธรรม ผู้เที่ยงตรง เย็นชา พูดน้อย เก่งทั้งบุ๋นและบู้ ทนงองอาจ เป็นที่หมายปองของสตรีทั่วหล้า คุณชายรอง อายุ 21 ' จ้าวเฟยหลิง '
Last Updated : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 4 เจ้าฟางลู่คนใหม่
ข้าแต่งเข้ามาที่จวนของท่านแม่ทัพได้ร่วมสองเดือนแล้ว มีภาระหน้าที่ ที่ต้องรับผิดชอบภาย ในจวนมากมาย รวมถึงการตรวจบัญชีรายรับ รายจ่ายของจวนทั้งหมด เพราะที่จวนแห่งนี้มีเพียงข้ากับท่านแม่ทัพเพียงสองคน ส่วนท่านโหวกับฮูหยินจะอยู่ที่อีกจวนและจะไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับจวนท่านแม่ทัพมากนัก นาน ๆ ทีถึงจะมาเยี่ยมเยียน วันนี้ข้าจึงอยากออกไปเดินเล่นที่ตลาด สักหน่อย " เจียวซิน มาช่วยข้าเปลี่ยนชุดหน่อย ข้าจะออกไปข้างนอก " " ได้เจ้าค่ะฮูหยิน " เหมือนเจียวซินจะดูแปลกใจและทำหน้างง ๆ แต่ก็เดินมาช่วยข้าเปลี่ยนชุดอยู่ดี ' ไม่ต้อง งงไปยังมีอีกเยอะ ' " ฮูหยินท่านจะสวมชุดไหนเจ้าคะ " " เออ เดี๋ยวข้าเลือกเองดีกว่านะ " ก็ชุดที่นางถือมามีแต่ สีขาว สีชมพู สีครีม ลายดอกโบตั๋น ' โอ๊ย ..ถ้าขืนใส่นะคงมีผีเสื้อบินมาเกาะเต็มตัวแน่เลย ขอผ่านค่ะ ' เจียวซินเห็นข้าค้นตู้อยู่นานก็เริ่มสงสัย " ฮูหยิน ท่านหาอะไรเจ้าค่ะ ชุดที่ข้าเลือกมาคือชุดโปรดของท่านทั้งนั้นเลยนะเจ้าค่ะ ฮูหยิน ''
Last Updated : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 5 พบหน้าสามี
จ้าวฟางลู่ ยืนหมุนตัวไปมาเพื่อที่หน้ากระจก เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ก็ได้เลวาเริ่มปฏิบัติการ " ไปกันเถอะซินเอ๋อ " นางมองมาที่ข้าอย่างกับคนแปลกหน้า ' ตะลึงในความสวยของพี่หรอค่ะน้อง ' ถึงชาติที่แล้วจะปฏิบัติภารกิจบ่อย แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องเข้าสังคมเธอก็จัดเต็มทั้งเสื้อผ้าหน้าผม งดงามไม่แพ้ลูกคุณหนูในเมือง หรืออาจจะสวยกว่าพวกนางซะด้วยซ้ำ คนที่ไม่จะรู้จักคงคิดว่าเธอเป็นลูกสาวของนายพลสักคนมากกว่า ที่จะเป็นทหาร ไม่ต้องรอให้ ซินเอ๋อขานตอบ ฟางลู่จึงเดินออกจากห้องมาก่อน ตามองตรงไปข้างหน้าเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย หลังตั้งตรง ก้าวเท้าอย่างมั่นคงสง่างาม ' ต้องไปขออนุญาติคุณสามีก่อนสินะถึงจะไปได้ ' " รอด้วยเจ้าคะฮูหยิน " ดูเหมือนซินเอ๋อจะพึ่งไดสติ วิ่งตามหลังนายสาวอย่างไม่รักษากิริยา ห้องตำรา ท่านแม่ทัพใหญ่ ' ตงเฟยหลง ' กำลังนั่งอ่านรายงานของกองทัพทมิฬ มีเรื่องเกี่ยวกับการซ่องสุมกำลังของ โจรภูเขา เขาคงต้องนำเรื่องนี้เข้าประชุมในราชสำนักโดยด่วน " อาเต๋อ เตรียมรถม้าเข้าวังหลวง " "....." ห้าวชวน เห็น อาเต๋อ ที่มัวแต่เหม่อมอง ฮูหยินน้อยนางสวมชุดสีเข้มต่างจากทุกวัน ผมที่เกล้าขึ้นอ
Last Updated : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 6 แค่ละครฉากหนึ่ง
เมื่อรถม้าเคลื่อนเข้าใกล้ตลาด เสียงพ่อค้าแม่ค้าที่ร้องเรียกลูกค้าอยู่หน้าร้าน มีเสียงของบุรุษและสตรีวัยใสกำลังคุยหยอกเย้ากัน และมีเสียงของเด็ก ๆ ดังเจี๊ยวจ๊าวผ่านเข้ามาในรถม้า จ้าวหาลู่ เปิดผ้าม่านขึ้นเล็กน้อยเพื่อดูบรรยากาศข้างทาง มีร้านค้า ขายของเกลือบ ทุกประเภทมากมายตั้งเรียงรายเต็มทั่วทั้งสองฝั่งของถนนสายนี้ บรรยากาศคึกคักสมกับเป็นเมืองที่เจริญแล้ว ลมสายหนึ่งพัดมาแผ่วเบาพัดพาเอากลิ่นอาหารอันหอมหวนน่าลิ้มลองชวนให้น้ำลายสอ นางเผลอสูดอากาศเข้าเต็มปอด และเผลอกลืน น้ำลายลงคอ สายตาสอดส่องถึงต้นตอของกลิ่น ไม่นานก็พบเป็นเหลาอาหารขนาดใหญ่เนืองแน่นไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งบุรุษ และสตรี รวมถึงขุนนางน้อยใหญ่มากมาย ที่พาครอบครัวมาทานอาหาร ข้าง ๆ มีร้านน้ำชาขนาดปานกลางที่ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของใบชา รอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏบนใบหน้าสวย ' คงต้องขอชิมอาหารเลิศรสของที่นี่ซักหน่อยแล้วละ ' การกระทำต่าง ๆ ของนางอยู่ในสายตาของใครอีกคนตลอดเวลา เขากลัวว่าน้ำลายนางจะย้วยลงมาซะก่อนจึงสั่งให้หยุดรถ " หยุดรถ " เป็นท่านแม่ทัพที่สั่งหยุดรถม้า ' นี่ท่านแอบอ่านใจข้างั้นหรอถึง ได้รู้ว่าข้าอยากลงตรงนี้ ' " อะ.
Last Updated : 2025-03-18
Latest chapter
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 44 ไม่ได้ตามสืบ แค่มาเปิดหูเปิดตา
หลี่เวย มองตามแผ่นหลังกว้างของคู่หมั้นของนางไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย เท้าเล็กก้าวตามหลังเขาไปในทันที " เดี๋ยวก่อนเวยเวย อย่าพึ่งวู่วามสิ...เดี๋ยวพวกเขาก็รู้ตัวกันหมดหรอก " จ้าวฟางลู่ เข้ามาห้ามนางไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นนางได้ตามเข้าไปแหกอกอีตากุนซือนั่นแน่ ๆ ' สืบคดีหรือ.....เดี๋ยวก็รู้ว่าสืบคดีจริงหรือไม่ ' จ้าวฟางลู่ นางมองแม่นางน้อยหลี่เวย ยิ้ม ๆ ท่าทางนางจะเป็นคนใจร้อนไม่เบาเลย ' หึ...พี่รองงานนี้ท่านตายแน่ ๆ ' " พวกเขามาธุระของเขา ก็ปล่อยให้เขาทำไป ...ส่วนเรา....ก็จะทำในส่วนของเราสิ จะไปยากอะไร " " เจ้าหมายความว่าอย่างไร " หลี่เวย เอ่ยถามพร้อมกับทำหน้างง ๆ นางจึงขยับเข้าไปกระซิบใกล้ ๆ ให้รู้กันเพียงสองคน จนคนฟังทำท่าทางลังเล " ทำแบบนั้น มันจะดีหรอฟางลู่ ข้าว่า " " หรือเจ้าไม่อยากรู้แล้ว ว่าพวกเขามาทำอะไรกันแน่.....ไปกันได้แล้ว แค่ไปดูเฉิย ๆ หากเป็นแค่งานก็แล้วไป "
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 43 ภรรยาขี้สงสัย ( ถุงหอมเป็นเหตุ สังเกตุุได้ )
มือเรียวลูบไล้แผงอกกว้างของผู้เป็นสามีเบา ๆ มือหนายกขึ้นมากอบกุมมือของนางไว้ แล้วยกขึ้นมาจุมพิตเบา ๆ ที่หลังมือของนาง " คืนนี้พี่ต้องกลับดึกหน่อยนะ เจ้ากับลูกเข้านอนก่อนได้เลยไม่ต้องรอพี่ " เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นขณะที่จมูกยังคลอเคลียอยู่กับแก้มนวลของภรรยาตัวน้อย นางจึงใช้มือเล็ก ๆ ดันหน้าเขาออกก่อนที่จะต้องโดนจับกินอีกรอบ เมื่อคืนนี้กว่าจะได้นอนก็ทำเอานางแทบหมดแรง หากจะต่ออีกรอบนางคงไม่มีแรงไปรับมือกับเจ้าสองแสบนั้นแน่ ๆ เลย " พอได้แล้วเจ้าค่ะท่านพี่ ป่านนี้เจ้าสองแสบคงใกล้ตื่นแล้ว ให้ข้าช่วยแต่งตัวให้ท่านก่อนดีกว่านะเจ้าค่ะ " " อืม...ต่ออีกหน่อยไม่ได้หรือ " เสียงทุ้มครางในลำคออย่างขัดใจ " หากท่านจะรังแกข้าอีกละก็ข้าจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปสู้รบกับเจ้าสองแสบละเจ้าค่ะ.....ท่านพี่ ท่านจะมิใจร้ายไปหน่อยหรือเจ้าค่ะ " " ก็ได้...ครั้งนี้พี่จะปล่อยเจ้าไปก่อนก็แล้วกัน..." แต่ก่อนที่จะปล่อยให้นางเป็นอิสระก็ยังมิ
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 42 เมืองหลวง & ครอบครัว
จวนแม่ทัพ ตงเฟยหลง มองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ลมหายใจสม่ำเสมอ แสงเทียนเพียงหนึ่งเล่มที่นางจุดทิ้งไว้ทำให้เขามองเห็นใบหน้าของนางชัดเจน ใบหน้าหวานดูสดใส มีน้ำมีนวลขึ้นมากกว่าตอนที่เขาจากไป ร่างสูงล้มตัวลงนอนข้าง ๆ นางมือหนาโอบกอดคนตัวเล็กไว้ จุมพิตหน้าผากนูนด้วยความคิดถึง สูดดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากซอกคอขาวผ่อง ชวนให้เลือดในร่างสูบฉีด " อืมมม " เสียงหวานครางเบา ๆ เมื่อมีอะไรบางอย่างมาคลอเคลีย ที่ซอกคอของนางมือเล็ก ๆ ยกขึ้นมาปัดป่ายเพื่อให้เจ้าสิ่งนั้นออกไปให้พ้น โดยที่นางยังไม่ได้ลืมตาขึ้นมามองด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร คนตัวโตหยุดนิ่ง มองคนขี้เซายิ้ม ๆ ที่ตอนนี้ดึงเอาผ้าห่มผืนบางขึ้นมาคลุมตัวไว้ ช่างน่ารักน่าเอ็นดูเสียจริง ในตอนใกล้รุ่งสางของวันใหม่ อากาศเริ่มเย็นลงทำให้ร่างบางขยับเขาหาไออุ่นจากผ้าห่มผืนใหญ่ที่อ้าแขนรับนางเข้าไปกอดไว้ กลิ่นอายจากคนตัวโตและสัมผัสที่คุ้นเคยทำให้นางยิ่งบดเบียดร่างกายเข้าไปแนบชิดกับแผงอกกว้างมากยิ่งขึ้
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 41 เมืองหนานซี & ล้อมจับ 2
เว่ยอิ่นฉี ยิ้มออกมาอย่างดีใจ ที่ลูกชายนำคนมาช่วยตนได้ทันเวลา แล้วมองแม่ทัพตงอย่างท้าทาย " หึ ... เห็นทีจะไม่ได้ง่ายอย่างที่เจ้าคิดเสียแล้วล่ะ ตงเฟยหลง " " ไม่เห็นจะยากตรงไหน..แค่เพิ่มห้องขังอีกซักสองสามห้องก็เท่านั้น " ท่านแม่ทัพยังตอบด้วยท่าทางสงบนิ่งอย่างเคย แถมยังยิ้มแย้มมากขึ้นอีกด้วย " ทำเป็นพูดดี ไปเถอะ .......ฆ่าพวกมันให้หมด " พอสิ้นเสียงของใต้เท้าเว่ย ลูกชายและลูกสมุนของเขาก็เข้าปะทะกันกับเหล่าทหารในทันที " มู่เฉิน...เจ้าเฝ้าเขาไว้ " " ขอรับ " ตงเฟยหลงที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ กับใต้เท้าเว่ยที่ยืนนิ่งขยับไม่ได้ เขาผลักใต้เท้าเว่ยไปให้มู่เฉิน ก่อนที่จะเข้าปะทะกับคนของฝ่ายตรงข้าม อย่างดุเดือด " ท่านพ่อ ... ส่งตัวท่านพ่อข้ามาเดี๋ยวนี้นะ " " อยากได้ก็เข้ามาเอาเองสิ " " เจ้าหน้าหยก..ข้าฝากด้วยนะ ...ข้าเหม็นขี้หน้าเจ้าบ้านี่เต็มทีแล้ว...ขอสักทีแหะ " กุนซือจ้าว
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 40 เมืองหนานซี & ล้อมจับ
ตงเฟยหลง ให้ห้าวชวนนำตำแหน่งที่ตั้งของเมืองแร่ และแผนการ การบุก ไปส่งให้รองแม่ทัพมู่เฉิน ที่ปักหลักรออยู่นอกเมือง ให้พวกเขาได้เตรียมพร้อมในการล้อมจับในครั้งนี้ " ท่านแม่ทัพ ข้าว่ามันดูรายรื่นจนเกินไปนะขอรับ " เมื่อกุนซือจ้าวเอ่ยเช่นนั้น ทำให้ท่านแม่ทัพที่กำลังนั่งเช็ดดาบคู่ใจอยู่ ต้องชะงักไป เงิยหน้าขึ้นมาสบตา กุนซือหน้าหยก ที่มองเขาอยู่ก่อนแล้ว " แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไรล่ะ " " งานใหญ่ขนาดนี้พวกมันต้องมีกำลังพลมากเป็นแน่......หรือไม่ก็ต้องจ้างนักฆ่าฝีมือมีดีไว้เรียบร้อยแล้ว " ท่านแม่ทัพคิดตามสิ่งที่เจ้ากุนซือหน้าหยกพูด หากเป็นเช่นนั้นจริงล่ะก็... " หรือเจ้าคิดว่านี่เป็นกับดัก " กุนซือจ้าวพยักหน้ารับ แล้วพูดต่อ " ใช่หากเป็นท่านจะทำอย่างไร จึงจะปกปิดหลักฐานทั้งหมดได้ในเวลาอันสั้น " " ง่ายนิดเดียว...ระเบิดทั้งก็สิ้นเรื่อง .....หรือเจ้าคิดว่าพวกมันจะล่อพวกเราเข้าไปข้างในแล้วระเบิดไปพร้อมกับของกลาง " " ใช่...
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 39 เมืองหนานซี & ปฏิบัติภารกิจ
จวนท่านแม่ทัพ จ้าวฟางลู่ นางนั่งอ่านจดหมายที่ท่านแม่ทัพส่งมาให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม นางรู้สึกว่าคุณสามีของนางช่วงนี้ชอบพูดแต่คำหวาน ๆ เขียนจดหมายมาบอกรักบอกคิดถึงนางกับลูกได้ทุกวัน อาเต๋อ ยื่นหน้าไปใกล้ ๆ กับเจียวซิน ที่ยืนเก็บดอกไม้อยู่และสะกิดร่างบางเบา ๆ เมื่อนางหันมาทำให้ริมฝีปากบางสัมผัสกับแก้มสากพอดี ทำให้คนตัวโตยิ้มอย่างพอใจ นางผลักเขาออกเบา ๆ อย่างขวนอาย จ้าวฟางลู่ มองดูคนทั้งคู่หยอกเย้ากันไปมาแล้วยิ้มบาง ๆ ' เห็นที ท่านพี่กลับมาต้องจัดงานแต่งให้สองคนนี่ เสียที ' เมืองหนานซี ตงเฟยหลง ให้หยางหลี่เวย พามาเดินเที่ยวเล่นที่ตลาดก่อนเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย จ้าวเฟยหลิง มองตามหลังร่างบางที่วันนี้ แม่นางน้อยหลี่เวย นางดูเหมือนจะรักษาระยะห่างจากเขา อย่างเห็นได้ชัด เมื่อเขาเดินเข้าใกล้นาง นางก็จะเดินหนีไปอีกทาง ไม่มองหน้าไม่สบตา พวกเขาเดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อย ๆ จน
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 38 เมืองหนานซี & แม่นางน้อยหยางหลี่เวย
จวนนายอำเภอหยาง ตงเฟยหลง มาถึงเมืองหนานซี ก็รีบปรึกษาหารือกันกับท่านลุงของเขาทันที " ภูเขาลูกนี้ลุงให้คนไปสืบมาแล้ว ที่บริเวณหลังเขา มีการเกณฑ์ชาวบ้านไปทำงาน ขุดเหมืองแร่ และ ลักรอบผลิตอาวุธ แต่ลุงยังไม่แน่ใจว่ามีทางเข้ากี่ทาง " ท่านนายอำเภอหยางชี้แผนที่ให้บุคคลทั้งสองดู " ไม่เป็นไรขอรับท่านลุง พวกข้าจะสืบต่อเอง " " แต่พวกเจ้าไม่ชำนาญพื้นที่ ข้าจะให้คนนำทางพวกเจ้าเอง " กุนซือจ้าว เองก็พยักหน้าเห็นด้วย เขามองแผนที่ และจดจำจุดเด่นต่าง ๆ ของสถานที่เอาไว้ในหัว " ข้าขออาสา พาพี่ชายทั้งสองไปเที่ยวเองเจ้าค่ะ " เสียงหวานใสเอ่ยขึ้นที่หน้าประตู ทำให้บุรุษทั้งสามหันไปมองนางด้วยสายตาที่แตกต่าง " เจ้าจะมาป่วนให้แผนล่มนะสิไม่ว่า " นายอำเภอหยาง เอ่ยเสียงเข้มใส่ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา ที่นางทำตัวไม่เหมือนกุลสตรีเอาเสียเลย ชาตินี้ไม่รู้ว่าจะมีบุรุษโชคร้าย คนไหนที่จะได้แต่งกับนาง " ให้ หลี่เวย พาพวกข้าไปก็ได้ขอรับ ผ
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 37 ข้าแค่แพ้ท้อง ไม่ได้กำลังจะตายเสียหน่อย
ตงเฟยหลง มองสตรีที่อยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่หลากหลายและหวาดกลัว นางดูอ่อนแรง ใบหน้าที่เคยสดใสวันนี้กลับซีดเซียว เขาไม่อยู่เพียงไม่กี่วันแต่นางดูผอมลงไปมาก แล้วงานใหญ่ในครั้งนี้เขาควรจะทำอย่าวไร จะให้เขาทิ้งนางไปได้อย่างไร เขาสวมกอดร่างบางอย่างอ่อนโยนส่งผ่านความรู้สึกที่เขามีต่อนางผ่านอ้อมกอดอันอบอุ่น มือหนาลูบผมนุ่มเบา ๆ " ท่านพี่...ไหนพี่รองบอกว่าท่านต้องเข้าวังอย่างไรล่ะเจ้าค่ะ ทำไมถึงได้กลับมาเร็วจัง " นางเงิยหน้าขึ้นถามคนตัวสูง อย่างสงสัย แต่เมื่อมองใบหน้าหล่อเหลาที่ชอบทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่นางและชอบใช้สายตาหลอกกินเต้าหู้นางอยู่เสมอนั้น วันนี้กลับดูหม่นหมอง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน " ท่านไม่สบายหรือเจ้าคะ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ " เมื่อคนตัวโตยังเงียบอยู่ นางถามเขาด้วยความห่วงใย เขามองคนตัวเล็กในอ้อมแขนนางแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเป็นห่วงเขา....ทั้งที่นางเองก็กำลังป่วยหนัก ' จากนี้และตลอดไปพี่จะมิปล่อยให้เจ้าต้องเผชิญเรื่
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 36 ความเข้าใจผิดของท่านแม่ทัพทัพ
วังหลวง แม่ทัพตงเฟยหลงเข้าพบฮ่องเต้เป็นการส่วนตัว ร่างสูงยืนมองบุรุษที่นั่งอ่านฎีกาอยู่บนบัลลังก์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เขาอยู่ในชุดสีดำปักลายมังกรขาว ปั้ง " บังอาจยิ่งนัก....พวกมันช่างไม่กลัวตายเสียจริง " เสียงเข้มเอ่ยออกมาอย่างดุดันและเสียงฎีกากระทบกับโต๊ะตัวใหญ่...... เมื่ออ่านจบเขามองมาที่สหายอย่างต้องการความเห็น " เจ้ามีแผนว่าอย่างไร " " หากคิดจะจับคนที่อยู่เบื้องหลังให้ได้เราก็ควรเราควรใช้เล่ห์กลสักเล็กน้อย เพื่อล่อตัวการใหญ่ออกมา " คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงเมื่อได้ฟังคำของสหาย " เราว่าเจ้าลงมือเองคงมิมีผู้ใดสงสัย หากอ้างว่าไปเยี่ยมเยียนท่านลุงที่มิได้พบหน้ากันนานจะง่ายต่อการรอบเข้าไปสืบหาที่ตั้งของเหมืองแร่ " หลี่หมิงหลงมองหน้าสหายที่ยืนเงียบอยู่นาน " เจ้ามีอะไรหรือเปล่า " เขาถามตงเฟยหลงอีกครั้ง " ข้าไปได้ เพียงแต่ที่จวนเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย " หลี่หมิงหลง ฟังสหายพูดแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ " เราก็นึกว่าเรื่องอ
