LOGINShare
5 พบหน้าสามี
Last Updated:
2025-03-18 08:36:35จ้าวฟางลู่ ยืนหมุนตัวไปมาเพื่อที่หน้ากระจก เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ก็ได้เลวาเริ่มปฏิบัติการ
" ไปกันเถอะซินเอ๋อ " นางมองมาที่ข้าอย่างกับคนแปลกหน้า ' ตะลึงในความสวยของพี่หรอค่ะน้อง ' ถึงชาติที่แล้วจะปฏิบัติภารกิจบ่อย แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องเข้าสังคมเธอก็จัดเต็มทั้งเสื้อผ้าหน้าผม งดงามไม่แพ้ลูกคุณหนูในเมือง หรืออาจจะสวยกว่าพวกนางซะด้วยซ้ำ คนที่ไม่จะรู้จักคงคิดว่าเธอเป็นลูกสาวของนายพลสักคนมากกว่า ที่จะเป็นทหาร ไม่ต้องรอให้ ซินเอ๋อขานตอบ ฟางลู่จึงเดินออกจากห้องมาก่อน ตามองตรงไปข้างหน้าเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย หลังตั้งตรง ก้าวเท้าอย่างมั่นคงสง่างาม ' ต้องไปขออนุญาติคุณสามีก่อนสินะถึงจะไปได้ ' " รอด้วยเจ้าคะฮูหยิน " ดูเหมือนซินเอ๋อจะพึ่งไดสติ วิ่งตามหลังนายสาวอย่างไม่รักษากิริยา ห้องตำรา ท่านแม่ทัพใหญ่ ' ตงเฟยหลง ' กำลังนั่งอ่านรายงานของกองทัพทมิฬ มีเรื่องเกี่ยวกับการซ่องสุมกำลังของ โจรภูเขา เขาคงต้องนำเรื่องนี้เข้าประชุมในราชสำนักโดยด่วน " อาเต๋อ เตรียมรถม้าเข้าวังหลวง " "....." ห้าวชวน เห็น อาเต๋อ ที่มัวแต่เหม่อมอง ฮูหยินน้อยนางสวมชุดสีเข้มต่างจากทุกวัน ผมที่เกล้าขึ้นอย่างเรียบง่าย ปักเครื่องประดับเงินน้อยชิ้น แต่กับดูสง่างามอย่างน่าประหลาดและกำลังเดินมาโดยมีสาวใช้ข้างกายวิ่งตามมา เห็นดังนั้น ห้าวชวนจึงสะกิด อาเต๋อ เบา ๆ " ขอรับนายน้อย ข้าจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยขอรับ " เมื่ออาเต๋อ ออกไปแล้วห้าวชวนจึงพูดขึ้นว่า " นายน้อยขอรับ ฮูหยินน้อยกำลังเดินมาทางนี้ แล้วขอรับ " " อืม..แล้วอย่างไร " " วันนี้นางดูงามสง่า ดุจนางพญา เลยขอรับ" " นี่ข้าคงใช้งานเจ้ามากไปจนทำให้เจ้าสติฟั่นเฟือน " "^°^" ' ท่านก็เงยหน้าขึ้นมามอง หน่อยไม่ได้หรืออย่างไรกัน ' ห้าวชวนได้แต่ร่ำร้องอยู่ในใจ " รายงาน ฮูหยินน้อยขอเข้าพบขอรับท่านแม่ทัพ " " เชิญนางเข้ามา " " ขอรับ " ทหารยาม รับ คำ แล้วจากไป ท่านแม่ทัพก็ยังตั้งหน้าตั้งตา อ่านรายงานต่อ โดยที่ไม่วางมือจากงานตรงหน้าเลย ' นายน้อยท่านก็เป็นซะแบบนี้ ถึงได้ไม่มีแม่นางคนไหน ทำลายป้อมปราการน้ำแข็งในใจของท่านได้ ข้าละเหนื่อยใจจริง ๆ ' ห้าวชวนคิดอย่างปรงตก " คารวะ ท่านแม่ทัพเจ้าคะ " เสียงหวานใสเอ่ยขึ้นเมื่อเดินเข้ามาถึง " อืม เจ้ามีธุ...ระอันได้หรือ " คำถามดูเหมือนจะชะงักไปชั่วครู่เมื่อ ตงเฟยหลง เงยหน้าขึ้นมาสบตากับสตรีที่ยืน อยู่ตรงหน้า ตวงตากลมโตฉายแววมุ่งมั่นน่าค้นหาและท้าทายอยู่ในตัว ไม่เหลือแววของความหมองหม่นเช่นแต่ก่อน ใบ หน้าเรียวรูปไข่ แต่งหน้าบาง ๆ ชุดที่สวมก็เป็นโทนสีเข้ม ช่วยขับผิวให้ขาวเนียนขึ้น " ข้าอยากขออนุญาตออกไปเดินเที่ยวชมตลาดสักหน่อยเจ้าค่ะ " นางพูดจาฉะฉานทั้งยังตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม " อืม ได้สิ ข้าต้องเข้าวังหลวงต้องผ่านทางนั้นพอข้าแวะส่งเจ้าก่อนได้ ถ้าเจ้ายินดีรวมทางกับข้า " ห้าวชวน แย้มยิ้มในใจ ' นั่นใช่ทางผ่านที่ไหนกัน ต้องอ้อมไปตั้งไกลเลยนะขอรับ นายน้อย ' ท่านแม่ทัพเหมือนจะรู้ ตัว ว่าเขาคิดอะไร จึงส่งสายตาดุมาให้ " ข้ายินดีเจ้าค่ะ " " งั้นก็ไปกันเถอะ อาเต๋อ คงเตรียมรถม้าเสร็จแล้ว " ท่านแม่ทัพพูดจบก็เดินนำทุกคนออกไป ฟางลู่เดินตามหลังร่างสูง เว้นระยะห่างเล็กน้อย มองแผ่นหลังกว่า ' บุรุษผู้นี้ หล่อเหลาเอาการเลยที่เดียว ถ้าเป็นโลกปัจจุบันนะ คงเป็นดารา ไม่ก็นายแบบ สรุปได้ว่า โอป้าสุด ๆ ติดอยู่ตรงที่เขาไม่ยิ้ม ทำหน้าอย่างกับแบกโลกไว้ทั้งใบ '
Related chapters
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 6 แค่ละครฉากหนึ่ง
เมื่อรถม้าเคลื่อนเข้าใกล้ตลาด เสียงพ่อค้าแม่ค้าที่ร้องเรียกลูกค้าอยู่หน้าร้าน มีเสียงของบุรุษและสตรีวัยใสกำลังคุยหยอกเย้ากัน และมีเสียงของเด็ก ๆ ดังเจี๊ยวจ๊าวผ่านเข้ามาในรถม้า จ้าวหาลู่ เปิดผ้าม่านขึ้นเล็กน้อยเพื่อดูบรรยากาศข้างทาง มีร้านค้า ขายของเกลือบ ทุกประเภทมากมายตั้งเรียงรายเต็มทั่วทั้งสองฝั่งของถนนสายนี้ บรรยากาศคึกคักสมกับเป็นเมืองที่เจริญแล้ว ลมสายหนึ่งพัดมาแผ่วเบาพัดพาเอากลิ่นอาหารอันหอมหวนน่าลิ้มลองชวนให้น้ำลายสอ นางเผลอสูดอากาศเข้าเต็มปอด และเผลอกลืน น้ำลายลงคอ สายตาสอดส่องถึงต้นตอของกลิ่น ไม่นานก็พบเป็นเหลาอาหารขนาดใหญ่เนืองแน่นไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งบุรุษ และสตรี รวมถึงขุนนางน้อยใหญ่มากมาย ที่พาครอบครัวมาทานอาหาร ข้าง ๆ มีร้านน้ำชาขนาดปานกลางที่ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของใบชา รอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏบนใบหน้าสวย ' คงต้องขอชิมอาหารเลิศรสของที่นี่ซักหน่อยแล้วละ ' การกระทำต่าง ๆ ของนางอยู่ในสายตาของใครอีกคนตลอดเวลา เขากลัวว่าน้ำลายนางจะย้วยลงมาซะก่อนจึงสั่งให้หยุดรถ " หยุดรถ " เป็นท่านแม่ทัพที่สั่งหยุดรถม้า ' นี่ท่านแอบอ่านใจข้างั้นหรอถึง ได้รู้ว่าข้าอยากลงตรงนี้ ' " อะ.
Last Updated : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 7 เที่ยวตลาด
อาหารขึ้นชื่อสามสี่อย่างถูกยกเข้ามาวางบนโต๊ะ ส่งกลิ่นหอมเป็นอย่างมากแถมการจัดจานก็สวยงาม ตามด้วยน้ำชาและขนมขึ้นชื่อ ของเหลาอาหาร ' เทียนฝู ' เป็นเหลาอารที่ใหญ่ที่สุดของแคว้นเหลียงเลยก็ว่าได้ จ้าวฟางลู่ กวาดตามองอาหารตรงหน้าด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม จึงเรียก เจียวซิน และอาเต๋อ ให้มานั้ง กินด้วยกัน " ซินเอ๋อ อาเต๋อ มานั่งสิ " " เอ่อ " เจียวซิน " แต่ว่า " อาเต๋อ " ถ้าพวกเจ้าไม่กิน ข้าก็จะไม่กิน งั้นก็ไปกันเถอะ " พูดจบนางทำท่าทางเหมือจะลุกขึ้นยืน " นั่งแล้วเจ้าค่ะ/ขอรับ " พวกเขาตอบรับแล้วรีบนั่งลงเกือบจะทันที นางจึงยิ้มน้อย ๆ อย่างพอใจ ' ก็ถ้าจะข้ากินคนเดียวข้าคงกินไม่ลงหรอก ' พวกนางนั่งทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยเเละพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ไม่ได้สนใจคนรอบข้างว่าจะมองพวกนางเช่นไร คนส่วนใหญ่ล้วนชื่นชมนาง มองภายนอกนางนั้นรูปโฉมงดงามกิริยามารยาท เหมือนฮูหยินน้อยของจวนสกุลใหญ่ซักจวน แต่นางกับเอ่ยปากชักชวนสาวใช้แล้วผู้ติดตามให้ร่วมโต๊ะอาหารด้วย น้อยคนนักที่งามทั้งกายทั้งใจแบบนี้ เมื่อออกจากเหลาอาหารแล้วพวกนางก็ตรงไปร้านขายผ้า ' ฝ่านอิ่น ' เป็นร้านที่มีผ้าเนื้อดีมากมายราคาก็
Last Updated : 2025-03-18ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 8 มังกรขาวเจ้าเล่ห์
ณ วังหลวง ในท้องพระโรง ฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน เป็นดั่งลูกรักของพระเจ้ารูปงามราวเทพบุตร ยามออกสึกสงครามก็ทรงทรงองค์อาจ นาม 'หลี่หมิงหลง ' พระองค์ทรงตัดสินปัญหาต่าง ๆ อย่างมีเหตุมีผล ให้เกิดประโยชน์สูงสุด แก่ราษฎร ถึง พระองค์ทรงขึ้นครองราชย์ได้ไม่นานก็ทรงเป็นที่รักของราษฎร และเป็นที่เคารพ ของขุนนางน้อยใหญ่ในราชสำนัก พวกขุนนางผู้มิภัคดีถูกกำจัดไปทีละคน จนเกือบจะหมดแล้ว ซึ่งปัญหาใหญ่ในตอนนี้คือพวกขุนนางน้อยใหญ่ต่างอยากให้เขาทรงแต่งตั้งฮองเฮา เสียที ซึ่งเขาเองก็ผลัดวันประกันพรุ่งมาหลายคราแล้ว เมื่อการถกปัญหาต่าง ๆ จบลงขุนนางน้อยใหญ่ก็ทยอยเดินออกไปจากท้องพระโรงจนเกือบหมด " แม่ทัพตง เชิญเจ้าอยู่คุยเป็นเพื่อนเจิ่นก่อนซักหน่อย " ห้องเต้ทรงตรัสด้วยน้ำเสียงราบเรียบ " พะย่ะค่ะผ่าบาท " ตงเฟยหลง ยืนรอขุนนางออกไปหมดก่อนเดินเข้าไปยืนตรงหน้าผ่าบาท " เรื่องโจรภูเขา เป็นอย่างไรบ้าง " " กระหม่อมให้รองแม่ทัพ มู่เฉิน ไปสืบแล้วพะย่ะค่ะ " ฮ่องเต้ทรงได้ฟังคำพูดอันห่างเหินของสหายรัก ก็ทำหน้าขัดใจเล็กน้อย ' นี่เจ้าแม่ทัพหน้าตาย เจ้าจะไม่เหลือ ความเป็นเพื่อนให้ข้าเลยหรืออย่างไรกัน ' " พ
Last Updated : 2025-03-19ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 9 กุนซือหน้าหยก
' ในที่สุดข้าก็ออกแบบอาวุธลับสำเร็จแล้ว ' จ้าวฟางลู่ มองแผ่นกระดาษในมือด้วยรอยยิ้ม แล้วพับเก็บในชองจดหมาย หลายวันมานี้นางมัวยุ่งอยู่กับการออกแบบอาวุธลับและจัดการบันชีต่าง ๆ ของจวน " ซินเอ๋อ " " มีอะไรหรือเจ้าคะฮูหยิน " เจียวซินเดินเข้ามาหานายหญิงที่กำลังนั่งทำบัญชีอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง " เจ้านำจดหมายนี้แอบไปส่งที่ร้านตีเหล็ก ' เมิ่งฉี ' ให้ข้าที ยิ่งคนรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี" " เจ้าค่ะ " เจียวซิน ทำท่าทางแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็รับคำแล้วจากไปทันที " ฮูหยินน้อยเจ้าคะ ท่านแม่ทัพให้มาเชิญไปชิมชาที่ศาลา สระบัวเจ้าค่ะ " นางพยักหน้ารับ " ได้....เจ้ารอเดี๋ยว " ว่าแล้วนางก็จัดเก็บสมุดบัญชีต่าง ๆ ให้เรียบร้อย " ไปกันเถอะ " พูดจบก็เดินนำสาวใช้ออกไป ศาลาสระบัว บุรุษคนแรกสวมอาภรณ์สีขาวราวหิมะ ใบหน้างดงามยิมแย้มอย่างอารมณ์ดี รูปร่างสูงผิวขาวเนียนในมือถือพัดสีขาวสลักลายนกยูงสีดำโบกไปมาเบา ๆ คือ กุนซือหน้าหยกแห่งกองทัพทมิฬ บุรุษคนที่สองสวมอาภรณ์สีดำ ใบหน้าหล่อเหลาแสนเย็นชาไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ เหมือนรูปปั้นที่มีลมหายใจ จ้าวฟางลู่เดินเข้ามาใกล้บุคคลทั้งสองแล้วกล่าวทักทาย
Last Updated : 2025-03-20ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 10 รองแม่ทัพ ( มู่เฉิน )
" ไหนขอพี่ดูหน่อย " จ้าวฟางลู่ ยื่นมือให้พี่รองของนาง จับดูชีพจร " ชีพจรปกติดี และดูเหมือนจะแข็งแรงขึ้นกว่าเดิมอีกด้วย ถ้าท่านพ่อกับพี่ใหญ่รู้ต้องดีใจมากแน่ " " ดังนั้นข้าก็ฝึกวรยุทธได้แล้วใช่ไหมเจ้าคะ " นางถามพี่รองด้วยความดีใจ เค้าพยักหน้ารับน้อย ๆ ท่านแม่ทัพบังเอิญมองเห็นแววตาเป็นประกายซุกซนของนางเข้า ' มิน่าละ หลายวันมานี้เจ้าดูเปลี่ยนไปมาก เป็นเพราะหายป่วยแล้วนั่น เอง แต่เป็นแบบนี้ก็ดี แล้ว น่ารักดี ' เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย ถ้าไม่สังเกตุดี ๆ ก็จะมองไม่เห็น แต่มีหรือจะรอดพ้นสายตาของกุนซือหน้าหยกไปได้ " ดังนั้นท่านแม่ทัพ รบกวนท่านช่วยสอน วรยุทธนางด้วยแล้วกัน " " ทำไมเจ้าไม่สอนเองละ " เค้าไม่ตอบท่านแม่ทัพแต่หันกลับไปพูดกับน้องสาวแทน " ไม่ใช่พี่ไม่อยากสอนเจ้า แต่พี่ต้องไปช่วยท่านราชครูคัดเลือกบัณฑิตใหม่ต่างหากเล้า " " นายน้อยขอรับ รองแม่ทัพมู่ มาขอพบขอรับ " ห้าวชวน เดินเข้ามารายงาน ทำให้การสนทนาต้องหยุดชะงักลง " พาเขาไปรอที่ห้องตำรา " " ขอรับนายน้อย " ห้าวชวน รับคำแล้วเดินออกไป " มู่เฉิน ก็มาที่นี่บ่อย เขากับเจ้าก็เคยเจอกันแล้วหลายครั้ง ถ้าให้เขาสอนก็คงไม่ใช่เรื่
Last Updated : 2025-03-22ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 11 บุกค่ายโจร
" เจ้าดูจะสนิทกับ ลู่เอ๋อ มากข้าอยากรู้ว่าปกตินางชอบทำอะไรบ้าง " ท่านแม่ทัพทำทีเป็นถามถึงสิ่งที่นางชอบกับ มู่เฉิน ดูว่าเค้าสนิทกับนางมากน้อยแค่ไหน " ข้าเองก็ไม่รู้อะไรมากนัก ยามไปที่จวนสกุลจ้าวถ้านางไม่ไปเรียนดนตรี ก็จะทำขนมมาให้ พี่เฟยเทียนกับเฟยหลิง กิน ข้าก็พลอยได้ชิมอยู่หลายหน แต่นอกจากนั้นข้าก็ไม่รู้ขอรับ " มูเฉิน อธิบายเสียยืดยาว พร้อมทั้งหยิบขนมเข้าปากไปด้วย ท่าทางสบาย ๆ ' หึ ที่แท้ก็เป็นเจ้ากุนซือบ้านั่น ที่คิดจะปั่นหัวข้า อย่าให้ถึงคราวเจ้าก็แล้วกัน ข้าจะเอาคือให้สาสมเลยทีเดียว ' ร่างสูงสง่าสวมชุดสีดำ ในมือถือดาบคู่กายก้าวเดินอย่างมั่นคงสง่างามและน่าเกรงขาม ตามหลังด้วยลูกน้องคนสนิท จ้าวฟางลู่ รู้ดีว่า การออกปฏิบัติภารกิจในแต่ละครั้งนั้น จะประสบความสำเร็จได้ จำลังใจเป็นสิ่งสำคัญมากแค่ไหน ดังนั้นนางก็ควรจะไปส่งเขา " ท่านแม่ทัพเจ้าคะ รอก่อนเจ้าค่ะ " เมื่อเสียงหวานเอ่ยขึ้นทำให้ร่างสูงหยุดเดินในทันทีแล้วหันกลับมามองนางอย่างแปลกใจ " เจ้ามีธุระอันใด หรือเปล่าฮูหยิน " " เปล่าเจ้าค่ะ ข้าแค่อยากเดินไปส่งท่านก็แค่นั้นเอง " เขาพยักหน้ารับแล้วก้าวเดินออกไปพร้อมกับน
Last Updated : 2025-03-26ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 12 ทำแผล
ท่านแม่ทัพมองซ้ายมองขวาเขาตามเงาดำนั่นมาติ ๆ แต่ตอนนี้หายไปแล้ว ' ข้าว่าจะตามมาขอบคุณเสียหน่อยหายไปไหนแล้ว ' อยู่ ๆ ก็เกิดกระแสความเย็นที่คอ ท่านแม่ทัพยืนนึ่งไม่ได้ปัดป้องหรือขยับหนีไปไหน มีดที่จี้คอเขาอยู่ครายแรงกดออกเล็กน้อยแต่ยังไม่ได้ลดมีดลงเขารับรู้ได้ว่าคนผู้นี้ไม่ไดคิดจะเอาชีวิตเขาหรอกและถ้าคิดจะฆ่าเขาก็คงทำไปแล้ว เขารับรู้ได้ว่าคนผู้นี้มีวรยุทธสูงแค่ไหนที่สามารถเข้าประชิดตัวเขาได้โดยที่เขาไม่รู้ตัว " ท่านตามข้ามาทำไม " เสียงที่เอ่ยถามเขานั้นช่างแข็งกร้าวและเยือกเย็น แต่ยังไงก็ยังเป็นเสียงของสตรีอยู่ดี ' คนที่ช่วยข้าเป็นสตรี ' " ข้าแค่อยากมาขอบคุณเจ้า " เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ นางจึงลดมีดลงแล้วถอยหลังไปสามสี่ก้าว ท่านแม่ทัพหันกลับมาเพื่อที่จะดูหน้าของนางแต่นางกับใช้ผ้าสีดำปิดหน้าไว้มองเห็นแค่คิ้วเรียวสวยและดวงตากลมโตฉายแววเด็จเดี่ยว ช่างให้ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด ที่หลังของนางสะพายกระบอกใส่ลูกธนูในมือของนางก็ถือคันธนูไว้ ร่างบางในชุดสีดำเข้ารูป ดูคล่องแคล่ว เหมือนจอมยุทธหญิง " ไม่เป็น ไม่ต้องถือเป็นบุญคุณ ข้าก็แค่ผ่านมาก็เท่านั้น " " ยังไงข้าก็ขอบ
Last Updated : 2025-03-27ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 13 พี่สอนน้อง ( หรือน้อง ซ้อมพี่ )
เจียวซินยืนมองนายหญิงของนางกำลังปีนต้นไม้ด้วยความเป็นห่วง " ฮูหยิน ระวังตกนะเจ้าค่ะ ฮูหยินข้าว่าเรียกบ่าวรับใช้ผู้ชายมาช่วยดีกว่านะเจ้าคะ ฮูหยินท่านลงมาเถอะนะเจ้าคะ " " ซินเอ๋อ เจ้าช่วยเบาเสียงหน่อย ข้าไม่ตกหรอ แค่นี้สบาย ๆ " จ้าวฟางลู่มองลูกนกในมือยิ้ม ๆ " เจ้านกน้อยข้ามาส่งเจ้ากลับบ้านแล้วนะ " นางพูดกับเจ้านกน้องพร้อมวางเจ้านกน้อยไว้ในรัง " ฮูหยินท่านลงมาได้แล้วเจ้าค่ะ " " ก็ได้ ๆ ข้าจะลงไปเดี๋ยวนี้และ " แก๊ก.... " ว๊ายยยย " นางร้องอย่างตกใจ 'กิ่งไม้ดี ๆ มีมากมายทำไมไม่จับ ดันไปจับโดนกิ่งไม้แห้งซะได้ คราวนี้ได้เจ็บตัวจริง ๆ แน่ ' นางหลับตาลงพร้อมยอมรับแรงกระแทกจากพื้นดิน พืบ.…. ' หือไม่เจ็บแฮะ ' นางคิดแล้วลืมตาขึ้นสบเข้ากับสายตาคมที่มองนางอยู่ก่อนแล้ว พบว่าตัวเองตกลงมาในอ้อมแขนแข็งแกร่งของท่านแม่ทัพ ทำให้หัวใจดวงน้อยของนางเต้นแรง ' ป่านนี้หน้าข้าคงแดงมากแน่เลย ' ที่แท้เป็นท่านแม่ทัพนี่เองที่มารับนางไว้ได้ทัน เขามองหน้านางอย่างหมั่นเขี้ยว พร้อมกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายสาว เมื่อสูดดมเข้าไปแล้วทำให้รู้สึกสดชื่นอย่างประหลาด " หึ เป็
Last Updated : 2025-03-29
Latest chapter
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 35 เมืองหลวง & ป่วย
ดวงตากลมโตจ้องมองบุรุษที่นอนกอดนางไว้ในอ้อมแขนไม่ยอมปล่อย เขาหลับตาพริ้มขนตางอนยาวราวกับผู้หญิง ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ นั่นบ่งบอกได้ว่าคนตัวโตกำลังหลับอยู่ มือเรียวยกขึ้นมาลูบไล้แก้มสากอย่างแผ่วเบา เพราะกลัวว่าเขาจะตื่น " สามีเจ้าหล่อเหลามาเลยใช้หรือไม่ " " อืม " อยู่ ๆ เสียงทุ้มก็เอ่ยถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย จนนางเพลอตอบรับไป " หึ หึ ถึงว่าเจ้าถึงได้หลอกกินเต้าหู้พี่กลางดึกเช่นนี้ " นางมองดูคนที่ยังหลับตาพูดด้วยความมั่นใจ ไม่รู้ว่าสามีของนางไปเอาความมั่นใจนี้มาจากไหน " คนหลงตัวเอง... ข้าจะไม่สนใจท่านแล้ว" เสียงหวานเอ่ยอย่างแผ่วเบา พร้อมซุกหน้าลงกับอกกว้าง เพียงไม่นานภรรยาตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาก็หลับไป มือหนาโอบกอดนางไว้แนน คงต้องยอมรับว่าเขาตกหลุมรักนางเข้าแล้วจริง ๆ จนอยากจะเก็บนางไว้เพียงคนเดียว ไม่อยากให้นางออกไปพบเจอผู้ใดเลยก็ว่าได้ กลับไปถึงเมืองหลวงเมื่อไหร่ เขาคงต้องไปจัดการเรื่องในค่ายทหารอย่างเร่งด่วน
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 34 เดินทางกลับ ( ว่าจะไม่ต่อบนรถแล้วนะ NC. )
จ้าวฟางลู่ นางเดินผ่านรถขังนักโทษ มาหยุดอยู่ข้างรถคันที่มีหลิ่วติงลู่นั่งอยู่ข้างใน โดยมีเหวินเยี่ยน และคนของกองปราบเป็นผู้คุมขบวนรถ นางเอียงคอมองคนในกรงขังอย่างสงสัย " เหวินเยี่ยน...ข้าจำได้ว่าข้าใช้มีดปักมือ ตาเฒ่านี่ .. เพียงข้างเดียวไม่ใช้หรือ แล้วมืออีกข้างไปโดนอะไรมา " นางเอ่ยถามสหายอย่างสงสัย เมื่อเห็นมือทั้งสองข้างของตาเฒ่าหัวงูนั้นเต็มไปด้วยผ้าพันแผล เขามองหน้านางแวบเดียวแล้วชี้มือไปยังบุรุษร่างสูงที่กำลังเดินมาทางนี้ " สามีเจ้าเป็นคนทำ " " หา ... ท่านแม่ทัพ น่ะนะ " " อืม...." เหวินเยี่ยนพยักหน้า นางมองไปที่คนตัวโต ที่กำลังเดิมตรงเข้ามาหานาง ปกติแล้วเขาเป็นคนที่มีเหตุมีผลที่สุดในการตัดสินปัญหา แล้วทำไมครั้งนี้ถึงได้ใช้อารมณ์ได้ล่ะ " มีอะไรหรือ " ตงเฟยหลงถามอย่างสงสัยที่เห็นท่าท่างประหลาดใจของภรรยาตัวน้อยของเขา " ไม่มีอะไรหรอกเจ้าค่ะ ..... เราไปกันเถอะ " นางใช้มือเกาะแขนแข็งแกร่งแล้วอ
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 33 ก่อนกลับเมืองหลวง
จ้าวฟางลู่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา มองข้างกายเห็นคนตัวโตหลับตาพริ้มดูมีความสุขนักจนน่าหมั่นไส้ แต่ตัวนางกลับระบมไปทั้งตัวเลย ร่างบางขยับตัวเล็กน้อย มือหนาก็รั้งเอวบางเข้าไปกอดไว้แนบอก เมื่อคืนนี้กว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปยามโฉ่วแล้ว เขาเคี่ยวกรำนางทั้งคือจนไม่รู้จักเหน็บเหนื่อยนางเองก็ไม่รู้ว่าเขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนตั้งมากมาย มือหนาเริ่มลูบไล้ไปมาบนหน้าท้องแบนราบจนนางต้องยกมือขึ้นมาตีมือใหญ่เบา ๆ " โอ๊ยยยย .... พี่เจ็บนะ...เมื่อคืนเจ้าทำให้พี่ช้ำไปทั้งตัวแล้วยังจะมาทำร้ายร่างกายพี่อีก....ช่างใจร้ายยิ่งนัก " ใครกันที่ล่ำลือว่าท่านแม่ทัพนั้นน่ากลัวยิ่งกว่าพญามัจจุราชแต่สำหรับนางแล้ว เขาไม่ต่างจากลูกแมวตัวโตที่ขี้อ้อนเลยสักนิด " คนที่ช้ำคือข้าต่างหากล่ะเจ้าค่ะ ท่านนี่ช่างหน้าหนาเสียจริง แล้วท่านไม่ต้องไปดูแลความเรียบร้อยของขบวนเดินทางกลับเมืองหลวงหรอกหรือเจ้าคะ " " ไม่เอา.....พี่ยังง่วงอยู่เลย " ไม่พูดเปล่า ยังซ
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 32 ทบทวนความผิด NC
ตงเฟยหลง กระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นเมื่อสัมผัสได้ว่าภรรยาตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา นางได้เผลอหลับไปแล้ว และบังคับม้าให้วิ่งช้าลง มองใบหน้าหวานจากด้านข้าง ลมหายใจของนางสม่ำเสมอ บ่งบอกได้ว่านางหลับแล้วจริง ๆ กว่าจะกลับถึงจวนก็เป็นเวลาเกือบรุ่งสาง มือหนาวางร่างบางลงบนเตียงอย่างเบามือ แต่มือน้อย ๆ ของนางกลับยกขึ้นมาโอบรอบคอของเขาอย่างรวดเร็ว จนร่างสูงตั้งตัวแทบไม่ทัน ทำให้เขาล้มลงมาทับบนตัวของนางใบหน้าของเขาและนางอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ดวงตากลมโตจ้องมองเขาด้วยสายหวาน ปนขบขัน " นี่เจ้าตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ " นางยิ้มและหัวเราะเบา ๆ " ก็...มีคนอุ้มมาส่ง...สบายดีออกเจ้าค่ะ " ใบหน้าหล่อเหลายื่นเข้ามาใกล้ ๆ ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ " แล้วใครบอกเจ้าล่ะ ว่าพี่จะแค่อุ้มมาส่ง " เสียงแหบกระซิบข้างหู ลมหายใจร้อน ทำให้ร่างบางหน้าแดงและรู้สึกร้อนรุ่มไปหมดทั้งตัว " ท่าน...พี่ ท่านไม่ต้องไปจัดการเรื่องของนายอำเภอหลิ่ว ก
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 31 จับผู้ร้าย
ตงเฟยหลง จ้องมองไปยังร่างบางที่ นั่งทำหน้าตาเบื่อหน่าย อยู่ถ้ามกลางวงล้อมของศัตรู เขาเห็นชายผู้หนึ่งมีท่าทีคุกคาม และจะยืนมือไปสัมผัสนาง มือหนากำคันศรไว้แน่น ง้างธนูยิงไปที่คนผู้นั้นทันทีโดยไม่มีความลังเลซักนิด ลูกธนูปักเข้าที่มือของลูกสมุนคนนั้นพอดี ' อย่าได้บังอาจคิดที่จะแตะต้องผู้หญิงของข้า ' เสียงร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ทำให้ลูกสมุนทุกคนแตกตื่นวิ่งมารวมตัวกัน ส่วนคนของสำนักม่านเมฆาเองก็อยู่ในท่าเตรียมพร้อม ทุกคนหันมามองตามทิศทางที่ลูกธนูพุ่งมา ก็เห็นเหล่าทหารจำนวนมากปรากฏอยู่ตรงหน้า พวกมันมีท่าทีที่ตกใจมาก แต่เขามิได้สนใจคนพวกนี้เลยที่สนใจมีเพียงนางเท่านั้น ดวงตากลมโตมองมาที่เขาแล้วยิ้มหวานให้ สายตาคมมองสำรวจนางจนแน่ใจว่าร่างบางมิได้บาดเจ็บที่ใดก็รู้สึกเบาใจ ตลอดทางที่มาเขาเป็นห่วงนางแทบแย่ ตงเฟยหลง หยุดม้าและกระโดดลงเดินเข้าไปใกล้ พวกของหลิ่วหยางอี้ โดยมีเหล่าทหารตามหลังมา " มาเร็วดีนี่..แม่ทัพตง " หลิ่วหยางอี้เอ่ย
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 30 ท่านแม่ทัพ & หัวหน้าสำนักม่านเมฆา
จ้าวฟางลู่ นั่งทำหน้าเซ็ง ๆ อยู่บนเตียงไม้เก่า ๆ คนชุดดำแซ่เฉิน เมื่อกี้เขาพกดาบจันท์เซี้ยวมาด้วยแสดงว่าเขาเป็นคนของสำนักม่านเมฆาอย่างแน่นอน และดูท่าทางเขาจะเก่งพอตัวเลย แต่นางเคยได้ยินท่านแม่ทัพบอกว่าคนของสำนักม่านเมฆาจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องในราชสำนัก ส่วนคุณชายหลิ่วนั้น ก็คงจะเป็นลูกชายของนายอำเภออย่างไม่ต้องสงสัย นางถอนหายใจเบา ๆ ' ข้าคิดจะวางมืออยู่แล้วเชียว จับข้ามาทำไมตอนนี้เนี่ย เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์กันกับท่านแม่ทัพเลย มาสร้างเรื่องใหม่ให้ข้าอีกแล้ว ' ตงเฟยหลง ขบกรามแน่น กำกระดาษในมือไว้แน่นและขย้ำจนมันกรายเป็นผุยผง พวกมันส่งจดหมายมาให้เขานำตัวนายอำเภอหลิ่ว ไปแรกกับตัวฮูหยินน้อย ที่จวนร้างนอกเมืองก่อนรุ่งสาง ' พวกเจ้าคิดจะใช้นางมาต่อรองกับข้างั้นหรือ แค่นายอำเภอคนเดียวมีค่าเสียที่ไหนกัน ' " ถ่ายทอดคำสั่ง ให้ทหารทุกหน่วยมารวมตัวกันกันที่หน้าประตูเมือง และส่วนเจ้า อาเต๋อ ไปที่กรองปราบนำตัวนายอำเภอมา " " ขอรับท่านแม่ทัพ " ทุกคนรับคำส
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 29 หลิ่วหยางอี้
ท่านแม่ทัพสั่งการให้ทหารแต่ละหน่วยกระจายกำลังกันออกค้นหาตัวลูกชายของนายอำเภอหลิ่ว หลิ่วหยางอี้กับลูกสมุนให้เจอโดยเร็ว แม่ทัพตงเฟยหลง สังหรณ์ใจแปลก ๆ จึงได้ย้อนกลับไปที่จวนรับรอง เห็นอาเต๋อ กำลังจับลูกสมุนของหยางอี้ อยู่ " ฮูหยินน้อยล่ะ " เขาถามอาเต๋อ ด้วยความกังวลใจ ที่ไม่เห็นนางออกมาข้างนอก เกิดเรื่องขึ้นขนาดนี้นางไม่มีทางทนดูอยู่เฉย ๆ ได้แน่ " ฮูหยินน้อยนางเข้านอนแล้วขอรับ หรือว่า " อาเต๋อ หันไปมองลูกสมุนทั้งสามของหลิ่วหยางอี้ " พวกเจ้าล่อข้าออกมา " " ฮา ฮา ฮา พวกหน้าโง่ กว่าจะนึกได้ก็สายไปแล้วล่ะ " ลูกสมุนคนหนึ่งพูดขึ้น " นายน้อยข้าว่า... .......อ้าวหายไปไหนแล้วเนี่ย..ไม่รอกันบ้างเลย ..พวกเจ้านำตัวพวกมันไปขังไว้ เฝ้าไว้ให้ดี อย่าให้หนีไปได้ " อาเต๋อสั่งทหารยาม และรีบวิ่งตามเจ้านายของตนไปโดยเร็ว ตงเฟยหลง วิ่งมายังห้องนอนด้วยความเป็นห่วงและกังวลใจ นางจะเป็นอะไรหรือเปล่า ขออย่าให้เป็นอย่างที่เขาคิดไว้เลย มือหนาเอื้อมไปเปิดประตูห้องอย
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 28 ลักพาตัว
ท่านแม่ทัพสั่งให้ทหารล้อมรอบจวนของนายอำเภอไว้ ห้ามผู้ใดเข้าออกเป็นอันขาด " ท่านนายอำเภอ หาข้าอยู่หรือ " เขาถามเสียงเหี้ยม จนนายอำเภอหน้าซีด " ท่านแม่ทัพ...เป็นไปไม่ได้ .." " ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ ข้าก็แค่ช่วยให้คนรักกัน...ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ก็เท่านั้นเอง ..... แต่ท่านนายอำเภอคงจะไม่มีโอกาสได้เห็นอีกต่อไป " เขากล่าวเสียงเรียบ แล้วส่งยิ้มให้คุณหนูหลิ่วและคนรักที่อยู่ภายในห้อง " ท่านแม่ทัพหมายความว่าอย่างไร ข้าน้อยมิเข้าใจ " นายอำเภอรู้ว่าแม่ทัพตงสงสัยตนเองแต่คงจะยังไม่มีหลักฐานเป็นแน่ " ข้าเองก็ขี้เกียดอธิบาย เชิญนายอำเภอหลิ่ว ถามหัวหน้าเหวินเองเถอะ " เขาเอ่ยพรางพยักหน้าให้ เหวินเยี่ยน จัดการต่อ " นี่คือคำสารภาพของ หลิ่วติงลู่ น้องชายของท่านนายอำเภอเขาได้ยอมรับสารภาพหมดแล้วว่า การปล้นเสบียง ที่ทางวังหลวงส่งมาครั้งแรกเป็นท่านที่สั่งการ และการรอบสังหารที่ภูเขาหมาป่าก็เป็นท่านนายอำเภอที่สั่งการเช่นกัน และก็ยังมีสัญญาการซื้อขายและสมุดบัญชีที่พวกท่าน
ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย 27 ซ้อนแผน
นายอำเภอหลิ่ว ได้เชิญท่านแม่ทัพมารับประทานอาหารที่จวนเพื่อเป็นการขอบคุณ ซึ่งเขาก็ตอบรับคำเชิญเป็นอย่างดี " ท่านแม่ทัพข้าขอแนะนำให้ท่านรู้จักบุตรีของข้า หลิ่วอี้ฮัว " " อี้ฮัวคาราวะท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ " เสียงหวานเอ่ยขึ้น นางมีใบหน้างดงามส่งยิ้มหวานมาให้ แต่ในแววตาหม่นหมอง เขาพยักหน้ารับและยิ้มให้นาง นายอำเภอหลิ่วสบตากับฮูหยินของตนของตนและยิ้มมุมปากที่ท่านแม่ทัพดูจะสนใจบุตรสาวของตน " และนี่บุตรชายคนรองของข้า หลิ่วหยางอี้ ตอนนี้เขาพึ่งได้รับตำแหน่งเล็ก ๆ ในกองปราบ " " คาราวะท่านแม่ทัพขอรับ " ตงเฟยหลงพยักหน้ารับเบา ๆ และหันไปสนทนากับนายอำเภอหลิ่วอย่างเป็นกันเอง พอทานอาหารเสร็จนายอำเภอหลิ่วชักให้เขาอยู่ร่ำสุราด้วยกันก่อน แล้วเริ่มมอมเหล้าท่านแม่ทัพจนเขาแทบจะทรงตัวไม่ไหว " วันนี้ข้าคงดื่มต่อไม่ไหวแล้ว คงต้องของตัว ....ห้าวชวน " ตงเฟยหลงเอ่ยลาแล้วเรียกห้าวชวนเข้าไปประคอง " หากท่านแม่ทัพกลับไม่ไหวก็พักที่เรือนรับรองก่อนก็ได้ " " ท่าน
