129

กล่าวถึงแม่เฒ่าหยาง หลังจากที่เข้าใจเรื่องราวทุกอย่างจากปากของลูกชาย และเหตุผลของลูกสะใภ้เธอก็ตระหนักได้ว่า คงไม่มีแม่คนไหนที่จะไม่หวังดีกับลูก ซึ่งเธอเองก็รับรู้มาตลอดว่า ลูกสะใภ้ใส่ใจหลานชายของเธอมาแค่ไหน สิ่งที่กินเข้าไปแต่ละอย่างมีประโยชน์ทั้งนั้น แม่กินอะไรลูกย่อมได้กินด้วย อันนี้เธอเห็นด้วยทุกประการ เธอไม่ใช่เจ้าชีวิตของทุกคน เพราะฉะนั้นเรื่องนี้คงต้องปล่อยวางและเฝ้าดูอยู่ห่างๆ ดีกว่า ไม่อยากจะให้ลูกชายรู้สึกอึดอัด แค่หน้าที่ความรับผิดชอบของเขาก็มากพออยู่แล้ว ไม่ใช่เพราะเหตุผลของลูกสะใภ้รอง แต่เป็นเพราะเธอรักลูกชายของเธอมากต่างหาก

แม่เฒ่าหยางตื่นเช้าเพื่อที่จะไปพบน้องชายและเล่าเรื่องทุกอย่างให้น้องชายฟัง หยางซีฮันเมื่อได้ยินเรื่องจากปากของพี่สาว เขาก็โกรธจนเป็นฟืนเป็นไฟ กล้าดีอย่างไรถึงมายุยงให้พี่น้องแตกคอกัน ภรรยาของเขานั้นคงเกินที่จะเยียวยาจริง ๆ แล้วสินะ

" พี่ไม่ต้องคิดมากครับ หลานไม่ได้มาบังคับหรือขู่เอาที่ดินผืนนั้นจากผม เป็นผมเองต่างหากที่ยกให้หลานมันไปเอง ตามจดหมายที่ผมเขียนบอกพี่ทุกอย่าง

อาเฉิงดีกับครอบครัวผมมากครับ เขากตัญญูไม่เคยทิ้งขว้าง ไม่งั้