LOGINShare
บทที่ 0219
Latest chapter
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0232
เสียงตบหน้าดังกังวาน ทําให้ซ่งหว่านชิวล้มลงกับพื้นซ่งหว่านชิวเจ็บไปทั้งตัวแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรฉินซวงสงสารลูกสาว จึงปกป้องเธอเอาไว้ “ตอนนี้ตีลูกไปจะมีประโยชน์อะไร? ตอนนี้สิ่งที่สําคัญที่สุดคือไม่ให้คนตระกูลกงเห็นพิรุธ!”ซ่งเสียนไป๋โกรธจนหน้าอกกระเพื่อมอย่างรุนแรง ปลายนิ้วชี้ไปที่ซ่งหว่านชิวและเอ่ยอย่างดุดันว่า “ใครกัน? ผู้ชายที่หลอกแกเป็นใครกันแน่?”ซ่งหว่านชิวรู้สึกผิดและไม่กล้าพูดอย่างชัดเจน "พ่อไม่ต้องกังวลค่ะ ไม่มีใครคิดออกถึงคนนี้แน่นอน แม้แต่คุณชายสามก็ไม่สามารถคิดออกได้เหมือนกัน หนูกับเขาตัดขาดกันแล้ว ครั้งที่แล้วดื่มกับซินหน่ามากเกินไปถึง......”เมื่อได้ยินชื่อของหลิวซินหน่า ซ่งเสียนป๋อถึงค่อยๆ ปรับสีหน้าคุณท่านกงยังต้องการให้ซ่งหว่านชิวไปตีสนิทกับหลิวซินหน่า ซ่งหว่านชิวยังคงปลอดภัยชั่วคราวเขาพูดอย่างไม่พอใจว่า “แกรีบหาวิธีให้คุณชายสามยอมลงทุนกับซ่งกรุ๊ปซะ”ซ่งหว่านชิวเพิ่งพยักหน้า โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เป็นวิดีโอสองคลิปที่เสิ่นเยียนส่งมาในนั้นมีคลิปของหลินจืออี้ที่ทดสอบหลี่ฮวนนาฬิกาข้อมือ!สีเลือดของซ่งหว่านชิวที่ฟื้นฟูมาอย่างยากลําบากหายไปทัน
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0231
ปลายนิ้วของเขาทะลุผ่านเส้นผมของเธอ คาดไม่ถึงว่าจะแฝงไว้ด้วยความอาลัยอาวรณ์หลินจืออี้กําหมัดแน่น ไม่พูดอะไรสักคํา อุณหภูมิร่างกายไม่เพิ่มขึ้นแต่กลับลดลงเธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา “มีอะไรกันไม่ได้มีหมายความอะไรทั้งนั้น อาเล็กไม่แคร์ ฉันก็ไม่แคร์ ขอแค่มีโอกาส ฉันจะจากไปแน่นอน”“เธอไม่มีทางหรอก”“……”หลินจืออี้เกร็งไปทั้งตัว แผ่นหลังสั่นเล็กน้อย เขากําลังขู่เธออยู่เขารู้ดีว่าแม่ของเธออยู่ที่บ้านตระกูลกง!ทว่าในวินาทีต่อมา จูบเบาๆ ก็ตกลงมา ขาดความเผด็จการและการยึดครอง เพียงแค่สัมผัสเบาๆ ขณะที่เธอเหม่อลอย นิ้วมือของผู้ชายก็เกี่ยวโซ่ที่คล้องคอเธอออกมาไผ่หยกแกว่งไกวไปมาระหว่างคนทั้งสองสีเขียวมรกตสดใสเขาพูดซ้ำ "เธอไม่มีทางหรอก"หลินจืออี้ยื่นมือไปแย่ง แต่เขาหลบได้เธอปากแข็งพูดว่า "ฉันลืมเอาลงมา"“อืม”เขาไม่ได้ถามอะไรอีก อุ้มเธอขึ้นมาแล้ววางลงบนโซฟา จากนั้นก็หยิบถุงยาออกมา“หลี่ฮวนบอกว่าก่อนนอนให้เปลี่ยนยาอีกครั้ง”“ฉันทําเอง” หลินจืออี้ยื่นมือออกไป“อย่าขยับ”กงเฉินผลักมือของเธอออก และยกเท้าของเธอขึ้นวางบนหัวเข่าของเธอหลินจืออี้นั่งนิ่งไม่กล้าขยับไปไหน มองผู้ชายตรงหน้าอ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0230
เมื่อกงเยี่ยนพูดถึงจุดอ่อน ก็ตั้งใจมองหลินจืออี้หลินจืออี้สงสัยเล็กน้อย ขณะที่กําลังจะเอ่ยปากถาม ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังมาจากด้านหลัง“หลินจืออี้”กงเฉินเดินเข้ามาด้วยขายาวๆ ชุดสูทสีดําและสีขาวที่เรียบง่ายที่สุดดูเรียบง่ายและเคร่งขรึม เช่นเดียวกับเขา ออร่าของเขาแข็งแกร่งมากจนไม่ต้องการการตกแต่งใดๆ ทั้งสิ้นเพียงไม่กี่ก้าว ความรู้สึกกดดันก็ปะทะเข้ามาแม้แต่บุหรี่ที่นิ้วของกงเยี่ยนที่ไหม้จนงอลงไป แต่ภายใต้สายตาเคร่งขรึมของเขา กงเยี่ยนถึงกับขยับตัวไม่ได้มีเพียงดวงตาของเขาเท่านั้นที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและความโกรธแต่กงเฉินเดินผ่านเขาไปอย่างไม่สะทกสะท้าน อุ้มหลินจืออี้ขึ้นมาแล้วหันหลังจากไป“อาเล็ก”กงเยี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึมอยู่ข้างหลังทั้งสองคนกงเฉินหยุดเดิน แต่ไม่ได้หันตัวกลับหลินจืออี้หันมองกงเยี่ยน เห็นสีหน้าหวาดระแวงของเขามากขึ้นเรื่อยๆ ก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกงเยี่ยนยิ้มเยาะ “อาเล็ก อาต้องไม่รู้แน่ว่า จืออี้บอกว่าขอแค่ผมพยักหน้า ก็จะยินดีที่จะไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศกับผม”ได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ดิ้นรนจะกระโดดลงจากตัวกงเฉิน เหมือนแมวที่ขนพอ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0229
เธอมองกงเฉินอย่างประหลาดใจ เขารู้ได้ยังไงว่าเธออยากกินซุปปลากงเฉินเอียงคอ เอ่ยเสียงเรียบว่า “กินเถอะ”“อืม”หลินจืออี้พยักหน้าแล้วดื่มซุปปลาเมื่อเห็นดังนั้น สีหน้าของกงเยี่ยนก็คาดเดาไม่ได้ กําตะเกียบในมือแน่นเฉินซู่หลานเอาผ้าเช็ดปากมากดที่มุมปากแล้วยิ้มเบาๆ ว่า “จืออี้ ทําไมเธอออกมากินข้าวเย็นกับน้องสามล่ะ? ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ก็ต้องเตือนเธอหน่อยว่า เรื่องที่ไม่ควรทําไม่ควรทําซ้ำแล้วซ้ำอีก สิ่งที่สําคัญที่สุดสําหรับผู้หญิงคือชื่อเสียง”หลินจืออี้หน้าซีดเผือดเธอรู้ว่าเฉินซู่หลานกําลังพูดถึงเรื่องที่เธอและกงเฉินมีอะไรกันในคืนนั้นเรื่องมันผ่านไปนานขนาดนั้น คนทั้งตระกูลกงไม่มีใครกล้าพูดต่อหน้า แต่เฉินซู่หลานกลับทําให้เธออับอายต่อหน้าคนอื่นที่โต๊ะอาหารในเวลานี้ เสียงเทน้ำชาก็ดังขึ้นบนโต๊ะพอวางกาน้ำชาลง กงเฉินก็ยกกาน้ำชาขึ้นอย่างช้าๆ สายตาเย็นชาจับจ้องไปที่เฉินซู่หลาน“ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมต้องอธิบายตารางเดินทางของผมให้คนนอกฟังด้วย คุณว่าใช่ไหมล่ะ?"คําว่า'คนนอก'ทิ่มแทงเฉินซู่หลานอย่างลึกซึ้งเธอวางตะเกียบลงอย่างแรง “เจ้าสาม คําพูดนี้ของเธอหมายความว่ายังไง?”กงเฉินค่อยๆ ว
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0228
ขณะที่หลินจืออี้กําลังจะหันหลัง ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย“อาเล็ก ไม่เจอกันนานเลยนะครับ เห็นอาไม่เป็นไร ผมดีใจมากเลยนะครับ”คนที่พูดเป็นกงเยี่ยนน้ำเสียงของเขายังคงอ่อนโยนจนเกินคําบรรยาย ราวกับว่าความอ่อนโยนนี้ได้ฝังลึกเข้าไปในกระดูก พูดอะไรก็แฝงไปด้วยความอ่อนโยนแม้ว่าคําพูดของเขาจะแฝงไปด้วยความท้าทายต่อกงเฉินก็ตามหลินจืออี้ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น สบตากับกงเยี่ยนที่เดินมาตรงหน้ากงเยี่ยนยังคงยิ้มเหมือนเดิม เอ่ยเรียกเบาๆ “จืออี้”หลินจืออี้กลับรู้สึกว่าเสียงนี้เหมือนกับงูที่เย็นชา เข้าใกล้เหยื่ออย่างเงียบๆ แล้วค่อยแลบลิ้นงูออกมา“พี่ใหญ่” เธอเรียกอย่างเย็นชาเธอได้ยินหลิ่วเหอบอกว่าเฉินซู่หลานพากงเยี่ยนกลับบ้านตระกูลเฉินโดยอ้างว่ากลับไปดูแลพ่อแม่ที่บ้านเดิมตอนนี้กงเยี่ยนเป็นกุนซือที่อยู่เบื้องหลังของตระกูลเฉิน แทบจะไม่ไปตระกูลกงเลยคุณท่านกงโกรธมากจนไม่ชอบหน้าใครเลยในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาและเนื่องจากตระกูลเฉินได้รับความร่วมมือจากตระกูลร็อคกี้เฟย์ เมื่อเร็วๆ นี้ตระกูลเฉินจึงเดินเตร็ดเตร่ในย่านธุรกิจและไม่เห็นกงเฉินอยู่ในสายตาด้วยซ้ำพอนึกถึงเรื่องพวกนี้ หลินจืออี้ก็เลือดลมพลุ่งพ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0227
ไม่รอให้หลินจืออี้กล่าวคําอําลา รถเข็นก็เลี้ยวออกจากออฟฟิศของหลี่ฮวนทันทีหลังจากลงบันไดมา ท้องฟ้าก็มืดแล้วพอคนขับเห็นพวกเขาก็รีบเปิดประตูรถทันทีเมื่อเห็นดังนั้น หลินจืออี้จึงยันตัวขึ้นจากรถเข็น “อาเล็ก ฉันนั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้แล้วค่ะ ไม่รบกวนอาเล็กแล้ว”แต่เพิ่งก้าวไปได้ก้าวหนึ่ง เท้าก็ราวกับไม่ใช่ของตัวเอง คุกเข่าลงต่อหน้าชายหนุ่มตรงหน้าทันทีโชคดีที่กงเฉินประคองเธอไว้ได้ทันน่าอายจริงๆ!หลินจืออี้ก้มหน้าลงตั้งนานก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาเสียงทุ้มต่ำเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้มของผู้ชายดังมาจากเหนือศีรษะ “สวัสดีปีใหม่เร็วไปหน่อยนะ ปีนี้ฉันให้อั่งเปาไม่พอเหรอ?”หลินจืออี้กัดฟัน แต่กลับเถียงไม่ออกเพราะตั้งแต่เธอมาที่ตระกูลกง กงเฉินก็ให้อั่งเปาเธอทุกปีจริงๆกงเฉินโอบเอวเธอและยกเธอขึ้น บังคับให้เธอมองตรงมาที่ตนเอง“ทีกลับคนอื่นนี่เกรงใจเหลือเกินนะ”“ขอบคุณค่ะ” หลินจืออี้พูดอย่างอึดอัดใจ"อะไรนะ ได้ยินไม่ชัด"กงเฉินก้มศีรษะลงและดึงระยะห่างระหว่างทั้งสองให้ใกล้ชิดยิ่งขึ้นลมหายใจอุ่นๆ ผสมกับลมหายใจของเขากวาดแก้มของหลินจืออี้เบาๆ ทําให้เธอรู้สึกร้อนไปทั้งตัวเธอผลักเขา แต่เขาก
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0226
หลายพันองศา?มันเป็นไปไม่ได้!ตอนหลี่ฮวนและซ่งหว่านชิวอยู่ด้วยกัน เขายังสวมเสื้อหนังที่มีโลโก้ทีมแข่งรถมืออาชีพอยู่เลยด้วยเหตุนี้เธอจึงตรวจสอบเนื้อหาที่เกี่ยวข้องบนอินเทอร์เน็ตเป็นพิเศษไม่รู้ว่าเธอจําโลโก้ผิดหรือเปล่า ดังนั้นเธอจึงไม่พบขบวนรถที่เกี่ยวข้องกับหลี่ฮวนเลยแต่กลับพบมาตรฐานของนักแข่งมืออาชีพมากมายแม้ว่าข้อจํากัดของนักแข่งมือสมัครเล่นจะมีไม่มาก แต่มาตรฐานของนักแข่งมืออาชีพนั้นเข้มงวดมาก หนึ่งในนั้นคือสายตาคนที่มีสายตาสั้นเป็นพันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นนักแข่งรถมืออาชีพชั่วขณะหนึ่งหลินจืออี้ไม่สามารถตัดสินได้ว่าจริงหรือเท็จ หรือนี่จะเป็นวิธีการพรางตาของหลี่ฮวนเธอแอบคิดอยู่สองสามวินาที เงยหน้าขึ้นมองหลี่ฮวน พอดีเขาหันข้างไปดูแผ่นฟิลม์ ทําให้เธอสามารถมองเห็นเลนส์จากอีกมุมหนึ่งได้อย่างชัดเจนเมื่อมองผ่านเลนส์ หลินจืออี้ก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยเมื่อมองสิ่งของเป็นไปไม่ได้ที่หลี่ฮวนจะแกล้งทำเป็นสายตาสั้นนอกจากนี้ กงเฉินไม่แปลกใจที่เขาสวมแว่นตาเลย ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเขาสายตาสั้นจริงๆ หลี่ฮวนดูแผ่นฟิลม์อย่างตั้งอกตั้งใจ ยกมือชี้ไปที่ไหนสักแห่งแล้วพูดว่า “ดูนี่สิ ไ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0225
หลี่ฮวนยังคงเป็นเหมือนเมื่อก่อน แม้ว่าเขาจะเป็นหมอ แต่พอเปิดปากเขาก็พูดเหมือนกําลังพูดครอสทอล์คอย่างไรอย่างนั้นน้ำเสียงขึ้นสูงเสมอ ดูมีชีวิตชีวาและมีความหวังอยู่เสมอแตกต่างกับท่าทางบ้าระห่ำที่จูบซ่งหว่านชิวราวกับเป็นคนละคนถ้าไม่ใช่เพราะหลินจืออี้มองการปลอมตัวของเขาออก เธอก็คงรู้สึกเหมือนกับคนส่วนใหญ่ว่าการเป็นเพื่อนกับหลี่ฮวนมีความสุขมากแม้แต่เธอยังเคยคิดว่า บาปที่หลี่ฮวนก่อไว้เมื่อชาติก่อนอาจถูกบังคับโดยกงเฉินแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะสมัครใจซะมากกว่าตอนที่เขาผ่าตัดซิงซิง ก็ไม่ได้คิดจะให้ซิงซิงรอดชีวิตอยู่แล้วจริงๆ แล้ว ความผูกพันเพียงหนึ่งเดียวระหว่างหลินจืออี้กับกงเฉินในตอนนั้นก็คือลูกเพราะลูก คนอย่างกงเฉินไม่มีทางทำเรื่องทิ้งพวกเธอแม่ลูกได้อยู่แล้ว ดังนั้นเขาทําได้แค่สงสารซ่งหว่านชิวและลูกของเขาที่ไม่ถูกทํานองคลองธรรม และพยายามทุกวิถีทางเพื่อกําจัดพวกเธอแม่ลูกควบคู่ไปกับการประสานงานภายในและภายนอกของหลี่ฮวนและซ่งหว่านชิว หลินจืออี้และซิงซิงไม่มีทางรอดเลยเพียงแต่หลินจืออี้คิดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายที่มักจะร่าเริงตรงหน้าคนนี้จะบ้าคลั่งถึงขนาดช่วยผู้หญิงของตัวเองพาลูกชาย
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0224
หลินจืออี้ใช้โทรศัพท์มือถือเรียกแท็กซี่ แต่เมื่อตอนกลางวันเรียกแท็กซี่ก็อยู่ที่ปากทาง พอร้อนใจจึงลืมเปลี่ยนจุดขึ้นรถ กว่าเธอจะรู้ตัว คนขับรถก็รับออเดอร์แล้วเธอทําได้แค่อดทนต่อความเจ็บปวดและเดินไปที่สี่แยกระยะทางสั้นๆ แต่เธอกลับเดินอย่างทรมานมากในขณะนี้เอง เสิ่นเยียนก็เดินออกมาจากสตูดิโอพอดีเธอตะโกนเรียก “เสิ่นเยียน เธอ......ช่วยประคองฉันไปที่สี่แยกข้างหน้าได้ไหม”ปกติเสิ่นเยียนชอบแกล้งทําเป็นสนิทกับเธอมากที่สุด ตอนนี้ไม่ใช้ให้เกิดประโยชน์ก็เสียเปล่าสิแต่เธอยังพูดไม่ทันจบ เสิ่นเยียนก็จ้องเท้าเธอแล้วพูดว่า “ขอโทษนะ จืออี้ แม่ฉันบอกว่าเจ็บเอวตอนทํางานตอนบ่าย ฉันต้องรีบไปโรงพยาบาล ช่วยเธอไม่ได้จริงๆ ฉันไปก่อนนะ”ใบหน้าของเสิ่นเยียนดูเหมือนลําบากใจ แต่ดวงตากลับซ่อนรอยยิ้มไว้ถ้าหลินจืออีหกล้มจนหน้าคว่ำต้องสนุกแน่ๆ เธอจะถ่ายรูปไว้แล้วโพสต์ลงเว็บของโรงเรียนแน่ให้พวกผู้ชายที่ชื่นชอบเธอดูความน่าอับอายของเทพธิดาในฝันอย่างเธอซะเพียงแค่คิด เสิ่นเยียนก็ปรับโทรศัพท์เป็นโหมดกล้องแล้วหลินจืออี้ไม่ได้พูดอะไรอีก ตั้งใจจะเดินต่อไปด้วยตัวเองเธอเพิ่งหันหลัง รถหรูสีดําก็จอดอยู่ข้างทางแล
You may also like
บ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย45.5K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย289.3K viewsให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน48.1K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ51.3K viewsเลขาบนเตียง
baiboau-เนื้อนวล19 viewsสตรีเช่นข้ารักท่านได้หรือไม่18+
เฉินม่านอิ๋ง686 viewsMy honey น้องพี่ ที่รัก
plernwalee127 viewsเมียรักท่านประธานสุดฮอต
คุณลูกเกด2.8K views
