เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0231
บทล่าสุด
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0236
เสียงแกร๊งดังขึ้น กระจกรถไม่เพียงแต่ไม่แตก แม้แต่รอยแตกก็ไม่มีหลินจืออี้ประคองประตูรถ รู้สึกไม่รู้จะทํายังไงดีในเวลานี้ หน้าต่างรถค่อยๆ ลดลง เผยให้เห็นสายตาเย็นชาของผู้ชายเกือบจะในเวลาเดียวกัน ประตูรถก็เปิดออก แขนยาวโอบเอวของหลินจืออี้ไว้ แล้วยกเธอขึ้นมา เตะผู้ชายที่เข้าใกล้จนกระเด็นจากไปเมื่อชายคนนั้นเห็นกงเฉิน เขาก็ลุกขึ้นและพาเพื่อนของเขาหนีไปทันทีกงเฉินชําเลืองมองเฉินจิ่นเฉินจิ่นพยักหน้าและจากไปอย่างเงียบๆ เมื่อเห็นสองคนนั้นจากไป หลินจืออี้กําลังจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่เหนือศีรษะก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้น“เกิดอะไรขึ้น?”หลินจืออี้เม้มปาก คําพูดบางคําถึงปากก็กลืนกลับไปใหม่สองคนนี้ เธอแน่ใจว่าเป็นซ่งหว่านชิวที่ส่งมาโทรศัพท์ของเธอคงใหม่เกินไป ซ่งหว่านชิวดูออกแน่ๆ เลยวิ่งมาขวางเธอเพื่อแย่งโทรศัพท์เก่าแต่กงเฉินจะเชื่อไหม?ไม่หรอกเขาเป็นคนที่ทุ่มเงินมหาศาลได้เพื่อซ่งหว่านชิวเชียวนะเธอไม่สามารถแหวกหญ้าให้งูตื่นได้“ปล้นเงินน่ะ” หลินจืออี้พึมพํากงเฉินหลุบตามองเธอ ดวงตาหม่นหมอง “ฉันหลอกง่ายงั้นเหรอ?”“จะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ ปล่อยฉันลงไปนะ”สองเท้าของหลินจืออี
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0235
คิดไปคิดมา ก็มีชื่อหนึ่งผุดขึ้นมาในสมองหลี่ฮวนแน่นอนว่าเธอยังคงประเมินการปลอมตัวของหลี่ฮวนต่ำเกินไปตอนนี้ไม่มีเวลามาคิดมากขนาดนั้นแล้ว เธอต้องหาวิธีรับมือให้ได้หลินจืออี้สับสนเล็กน้อย รินกาแฟหนึ่งแก้วแล้วเดินออกจากห้องน้ำชาไม่ไกลนัก ซ่งหว่านชิวกําลังยืนอยู่ข้างโต๊ะของเธอเธอรีบก้าวไปข้างหน้า “คุณซ่ง คุณมีอะไรหรือเปล่า?”นิ้วมือของซ่งหว่านชิวชี้ไปที่โทรศัพท์บนโต๊ะของเธอ แล้วพูดอย่างเงียบๆ ว่า "เปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่แล้วเหรอ?"เมื่อเธอกําลังจะแตะโทรศัพท์ หลินจืออี้ก็แย่งไป“เปล่า แค่เปลี่ยนฟิล์มใหม่เท่านั้น”“อืม”ซ่งหว่านชิวไม่ได้พูดอะไรอีก หันหลังกลับไปนั่งที่ของตัวเองหลินจืออี้ยัดโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าอย่างรวดเร็ว……ตอนพักเที่ยงหลินจืออี้เรียกแท็กซี่ไปยังที่ซ่อมโทรศัพท์คนเดียวเจ้าของร้านขมวดคิ้วหลังจากตรวจสอบโทรศัพท์เครื่องเก่าของเธอที่ตกลงไปในน้ำ“คุณผู้หญิง นี่เป็นโทรศัพท์เครื่องเก่าเมื่อสามปีก่อน ผมไม่มีจอแสดงผลและแบตเตอรี่ในร้านนี้ ต้องสั่งซื้อใหม่ ซ่อมแบบนี้ก็ไม่คุ้ม ไม่งั้นคุณเปลี่ยนโทรศัพท์เครื่องใหม่เถอะ ผมมีโทรศัพท์รุ่นใหม่มากมายที่นี่ ล้วนมีส่วนลด
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0234
ในกระเป๋าของหลินจืออี้ยังมีนาฬิกาที่กงเฉินทิ้งไว้เธอไม่เข้าใจว่าทําไมเขาจึงทําแบบนี้ในขณะที่คิดไม่ตก ซ่งหว่านชิวยกข้อมือขึ้นให้ทุกคนชื่นชมบนข้อมือสีขาวราวหิมะมีนาฬิการุ่นกว้างที่เต็มไปด้วยเพชรพันอยู่ สายนาฬิกาฝังด้วยทับทิมเม็ดหนึ่งทุกช่วงระยะ แม้แต่หน้าปัดก็เต็มไปด้วยทับทิมและเพชรสีขาวมองปราดเดียวเหมือนดาวพร่างพรายที่แขวนอยู่บนข้อมือ มองไม่เห็นตัวเลขบนหน้าปัดเลยราวกับมีริบบิ้นสีเงินวาบขึ้นมาผูกที่ข้อมือคนที่รู้จักสินค้าแค่มองปราดเดียวก็รู้ว่านาฬิกาเรือนนี้ของซ่งหว่านชิวเป็นสินค้าของโรงประมูล ยากที่จะเห็นข้างนอกราคาไม่ต่ำแน่นอนเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งจับแขนซ่งหว่านชิวแล้วถามว่า “นี่ดูเหมือนของโบราณ ฝีมือไม่ธรรมดาเลย ที่สําคัญคือเหมาะกับคุณมาก คุณชายสามนี่ช่างคิดจริงๆ เลยนะ นี่คงต้องใช้เงินไม่น้อยใช่ไหม?”ซ่งหว่านชิวดึงมือกลับ เงยหน้าขึ้นมองข้อมือของหลินจืออี้ มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม"มีเงินก็ใช่ว่าจะซื้อของที่ถูกใจได้ ของที่ฉันชอบ คุณชายสามไม่สนใจราคาหรอก จริงๆ แล้วก่อนหน้านี้คุณชายสามบอกว่าจะให้นาฬิกาผู้หญิงแบบเดียวกับเขาแก่ฉัน แต่ฉันดูแล้วไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เขาจึงไปประมูล
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0233
ด้วยการพัฒนาของยุคสมัย เครื่องประดับของผู้ชายได้รับความนิยมมากขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาผู้ชายบางคนให้ความสําคัญกับการออกแบบเครื่องประดับมากกว่าผู้หญิงดังนั้นเครื่องประดับของผู้ชายก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรสิ่งที่ทําให้หลินจืออี้รู้สึกแปลกใจคือเฉินหงเหว่ยมาหาเธอจริงๆ คนรวยอย่างเขาให้ความสําคัญกับการไปมาหาสู่กันของคนมากที่สุด เขาควรไปหาซ่งหว่านชิวมากกว่าเมื่อคิดถึงตรงนี้ เปลือกตาของหลินจืออี้ก็กระตุก รู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อยเฉินหงเหว่ยจิบชาแล้วพูดอย่างช้าๆ ว่า “อาทิตย์นี้ตระกูลเฉินวางแผนจะจัดงานเลี้ยงฉลอง ผมเพิ่งได้ของดีมา ก็เลยคิดจะออกแบบของบางอย่างมาสวมใส่ในงานเลี้ยงฉลอง”เซวียมั่นเริ่มสนใจขึ้นมา “ไม่ทราบว่าของดีของประธานเฉินคือ......”เฉินหงเหว่ยหันหน้าไปทางเข้าห้องทำงานพลางตบมือบอดี้การ์ดเดินถือกล่องใส่รหัสที่คล้องข้อมือเข้ามาหลังจากปลดล็อกกุญแจมือแล้ว ให้ป้อนรหัสผ่านและเปิดกล่องออกมาก็หันกล่องไปทางเซวียมั่นและหลินจืออี้ เผยให้เห็นแซฟไฟร์แคชเมียร์คุณภาพสูง ประมาณ 25 กะรัตตามราคาประมูลปัจจุบันอยู่ที่ประมาณ 5 ล้านเหรียญสหรัฐมันเป็นของดีจริงๆ แต่ของดีๆ แบบ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0232
เสียงตบหน้าดังกังวาน ทําให้ซ่งหว่านชิวล้มลงกับพื้นซ่งหว่านชิวเจ็บไปทั้งตัวแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรฉินซวงสงสารลูกสาว จึงปกป้องเธอเอาไว้ “ตอนนี้ตีลูกไปจะมีประโยชน์อะไร? ตอนนี้สิ่งที่สําคัญที่สุดคือไม่ให้คนตระกูลกงเห็นพิรุธ!”ซ่งเสียนไป๋โกรธจนหน้าอกกระเพื่อมอย่างรุนแรง ปลายนิ้วชี้ไปที่ซ่งหว่านชิวและเอ่ยอย่างดุดันว่า “ใครกัน? ผู้ชายที่หลอกแกเป็นใครกันแน่?”ซ่งหว่านชิวรู้สึกผิดและไม่กล้าพูดอย่างชัดเจน "พ่อไม่ต้องกังวลค่ะ ไม่มีใครคิดออกถึงคนนี้แน่นอน แม้แต่คุณชายสามก็ไม่สามารถคิดออกได้เหมือนกัน หนูกับเขาตัดขาดกันแล้ว ครั้งที่แล้วดื่มกับซินหน่ามากเกินไปถึง......”เมื่อได้ยินชื่อของหลิวซินหน่า ซ่งเสียนป๋อถึงค่อยๆ ปรับสีหน้าคุณท่านกงยังต้องการให้ซ่งหว่านชิวไปตีสนิทกับหลิวซินหน่า ซ่งหว่านชิวยังคงปลอดภัยชั่วคราวเขาพูดอย่างไม่พอใจว่า “แกรีบหาวิธีให้คุณชายสามยอมลงทุนกับซ่งกรุ๊ปซะ”ซ่งหว่านชิวเพิ่งพยักหน้า โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เป็นวิดีโอสองคลิปที่เสิ่นเยียนส่งมาในนั้นมีคลิปของหลินจืออี้ที่ทดสอบหลี่ฮวนนาฬิกาข้อมือ!สีเลือดของซ่งหว่านชิวที่ฟื้นฟูมาอย่างยากลําบากหายไปทัน
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0231
ปลายนิ้วของเขาทะลุผ่านเส้นผมของเธอ คาดไม่ถึงว่าจะแฝงไว้ด้วยความอาลัยอาวรณ์หลินจืออี้กําหมัดแน่น ไม่พูดอะไรสักคํา อุณหภูมิร่างกายไม่เพิ่มขึ้นแต่กลับลดลงเธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา “มีอะไรกันไม่ได้มีหมายความอะไรทั้งนั้น อาเล็กไม่แคร์ ฉันก็ไม่แคร์ ขอแค่มีโอกาส ฉันจะจากไปแน่นอน”“เธอไม่มีทางหรอก”“……”หลินจืออี้เกร็งไปทั้งตัว แผ่นหลังสั่นเล็กน้อย เขากําลังขู่เธออยู่เขารู้ดีว่าแม่ของเธออยู่ที่บ้านตระกูลกง!ทว่าในวินาทีต่อมา จูบเบาๆ ก็ตกลงมา ขาดความเผด็จการและการยึดครอง เพียงแค่สัมผัสเบาๆ ขณะที่เธอเหม่อลอย นิ้วมือของผู้ชายก็เกี่ยวโซ่ที่คล้องคอเธอออกมาไผ่หยกแกว่งไกวไปมาระหว่างคนทั้งสองสีเขียวมรกตสดใสเขาพูดซ้ำ "เธอไม่มีทางหรอก"หลินจืออี้ยื่นมือไปแย่ง แต่เขาหลบได้เธอปากแข็งพูดว่า "ฉันลืมเอาลงมา"“อืม”เขาไม่ได้ถามอะไรอีก อุ้มเธอขึ้นมาแล้ววางลงบนโซฟา จากนั้นก็หยิบถุงยาออกมา“หลี่ฮวนบอกว่าก่อนนอนให้เปลี่ยนยาอีกครั้ง”“ฉันทําเอง” หลินจืออี้ยื่นมือออกไป“อย่าขยับ”กงเฉินผลักมือของเธอออก และยกเท้าของเธอขึ้นวางบนหัวเข่าของเธอหลินจืออี้นั่งนิ่งไม่กล้าขยับไปไหน มองผู้ชายตรงหน้าอ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0230
เมื่อกงเยี่ยนพูดถึงจุดอ่อน ก็ตั้งใจมองหลินจืออี้หลินจืออี้สงสัยเล็กน้อย ขณะที่กําลังจะเอ่ยปากถาม ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังมาจากด้านหลัง“หลินจืออี้”กงเฉินเดินเข้ามาด้วยขายาวๆ ชุดสูทสีดําและสีขาวที่เรียบง่ายที่สุดดูเรียบง่ายและเคร่งขรึม เช่นเดียวกับเขา ออร่าของเขาแข็งแกร่งมากจนไม่ต้องการการตกแต่งใดๆ ทั้งสิ้นเพียงไม่กี่ก้าว ความรู้สึกกดดันก็ปะทะเข้ามาแม้แต่บุหรี่ที่นิ้วของกงเยี่ยนที่ไหม้จนงอลงไป แต่ภายใต้สายตาเคร่งขรึมของเขา กงเยี่ยนถึงกับขยับตัวไม่ได้มีเพียงดวงตาของเขาเท่านั้นที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและความโกรธแต่กงเฉินเดินผ่านเขาไปอย่างไม่สะทกสะท้าน อุ้มหลินจืออี้ขึ้นมาแล้วหันหลังจากไป“อาเล็ก”กงเยี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึมอยู่ข้างหลังทั้งสองคนกงเฉินหยุดเดิน แต่ไม่ได้หันตัวกลับหลินจืออี้หันมองกงเยี่ยน เห็นสีหน้าหวาดระแวงของเขามากขึ้นเรื่อยๆ ก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกงเยี่ยนยิ้มเยาะ “อาเล็ก อาต้องไม่รู้แน่ว่า จืออี้บอกว่าขอแค่ผมพยักหน้า ก็จะยินดีที่จะไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศกับผม”ได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ดิ้นรนจะกระโดดลงจากตัวกงเฉิน เหมือนแมวที่ขนพอ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0229
เธอมองกงเฉินอย่างประหลาดใจ เขารู้ได้ยังไงว่าเธออยากกินซุปปลากงเฉินเอียงคอ เอ่ยเสียงเรียบว่า “กินเถอะ”“อืม”หลินจืออี้พยักหน้าแล้วดื่มซุปปลาเมื่อเห็นดังนั้น สีหน้าของกงเยี่ยนก็คาดเดาไม่ได้ กําตะเกียบในมือแน่นเฉินซู่หลานเอาผ้าเช็ดปากมากดที่มุมปากแล้วยิ้มเบาๆ ว่า “จืออี้ ทําไมเธอออกมากินข้าวเย็นกับน้องสามล่ะ? ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ก็ต้องเตือนเธอหน่อยว่า เรื่องที่ไม่ควรทําไม่ควรทําซ้ำแล้วซ้ำอีก สิ่งที่สําคัญที่สุดสําหรับผู้หญิงคือชื่อเสียง”หลินจืออี้หน้าซีดเผือดเธอรู้ว่าเฉินซู่หลานกําลังพูดถึงเรื่องที่เธอและกงเฉินมีอะไรกันในคืนนั้นเรื่องมันผ่านไปนานขนาดนั้น คนทั้งตระกูลกงไม่มีใครกล้าพูดต่อหน้า แต่เฉินซู่หลานกลับทําให้เธออับอายต่อหน้าคนอื่นที่โต๊ะอาหารในเวลานี้ เสียงเทน้ำชาก็ดังขึ้นบนโต๊ะพอวางกาน้ำชาลง กงเฉินก็ยกกาน้ำชาขึ้นอย่างช้าๆ สายตาเย็นชาจับจ้องไปที่เฉินซู่หลาน“ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมต้องอธิบายตารางเดินทางของผมให้คนนอกฟังด้วย คุณว่าใช่ไหมล่ะ?"คําว่า'คนนอก'ทิ่มแทงเฉินซู่หลานอย่างลึกซึ้งเธอวางตะเกียบลงอย่างแรง “เจ้าสาม คําพูดนี้ของเธอหมายความว่ายังไง?”กงเฉินค่อยๆ ว
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0228
ขณะที่หลินจืออี้กําลังจะหันหลัง ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย“อาเล็ก ไม่เจอกันนานเลยนะครับ เห็นอาไม่เป็นไร ผมดีใจมากเลยนะครับ”คนที่พูดเป็นกงเยี่ยนน้ำเสียงของเขายังคงอ่อนโยนจนเกินคําบรรยาย ราวกับว่าความอ่อนโยนนี้ได้ฝังลึกเข้าไปในกระดูก พูดอะไรก็แฝงไปด้วยความอ่อนโยนแม้ว่าคําพูดของเขาจะแฝงไปด้วยความท้าทายต่อกงเฉินก็ตามหลินจืออี้ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น สบตากับกงเยี่ยนที่เดินมาตรงหน้ากงเยี่ยนยังคงยิ้มเหมือนเดิม เอ่ยเรียกเบาๆ “จืออี้”หลินจืออี้กลับรู้สึกว่าเสียงนี้เหมือนกับงูที่เย็นชา เข้าใกล้เหยื่ออย่างเงียบๆ แล้วค่อยแลบลิ้นงูออกมา“พี่ใหญ่” เธอเรียกอย่างเย็นชาเธอได้ยินหลิ่วเหอบอกว่าเฉินซู่หลานพากงเยี่ยนกลับบ้านตระกูลเฉินโดยอ้างว่ากลับไปดูแลพ่อแม่ที่บ้านเดิมตอนนี้กงเยี่ยนเป็นกุนซือที่อยู่เบื้องหลังของตระกูลเฉิน แทบจะไม่ไปตระกูลกงเลยคุณท่านกงโกรธมากจนไม่ชอบหน้าใครเลยในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาและเนื่องจากตระกูลเฉินได้รับความร่วมมือจากตระกูลร็อคกี้เฟย์ เมื่อเร็วๆ นี้ตระกูลเฉินจึงเดินเตร็ดเตร่ในย่านธุรกิจและไม่เห็นกงเฉินอยู่ในสายตาด้วยซ้ำพอนึกถึงเรื่องพวกนี้ หลินจืออี้ก็เลือดลมพลุ่งพ
บางทีคุณอาจจะชอบ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี88.1K viewsผู้หญิงขายตัว
ลำเจียก15.0K viewsพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่226.9K viewsคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น36.1K viewsมายาทมิฬ
baiboau-เนื้อนวล18 viewsMy teddy สามีติดดิน
ปลายฟ้า/ไรท์เกว272 viewsเทพบุตรจอมวายร้าย
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา137 viewsพ่อของลูกเจระวี
ฮันนีแบล็ค108 views
