LOGINShare
บทที่ 33 การถือกำเนิดใหม่
Last Updated:
2025-05-24 08:55:51
Latest chapter
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 38 ข่าวลือที่ระบาดในวังหลวง
ข่าวลือเริ่มแพร่กระจายไปทั่ววังหลวงอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครในวังหลวงที่ไม่รู้ว่าองค์รัชทายาทไม่โปรดปรานพระชายาของตนทุกก้าวที่เหยียนซือเดินไปตามทางเดินที่เงียบสงบ มักจะได้ยินเสียงกระซิบกระซาบจากนางกำนัลและเหล่าขุนนาง“รู้ไหมว่าคืนที่พระชายาเข้าหอ องค์รัชทายาทไม่แตะต้องนางเลย...ผ้าขาวที่ปูไว้ขาวสะอาดไม่มีร้อยเปื้อนแม้แต่น้อย”“ทำไมจะไม่รู้? พูดตรง ๆ ก็คือ...ข้าไม่คิดว่าองค์รัชทายาทแค่จะโปรดปรานนาง แต่ในความเป็นจริงอาจรังเกียจนางด้วยซ้ำ”เหล่านางกำนัลต่างพูดคุยกันสนุกปากนับตั้งแต่นั้นคำพูดที่แพร่ไปตามวังหลวงคือ“พระชายาถูกทอดทิ้งอย่างเย็นชา”“ไม่เคยได้รับความรักจากองค์รัชทายาท”ข่าวลือเหล่านั้นขยายตัวอย่างรวดเร็ว ราวกับเพลิงไหม้ที่ยากจะดับนางกำนัลที่เห็นพระชายาเหยียนซือเดินผ่านมา ต่างก็พากันหลบหน้าและกระซิบกันเป็นระยะพระชายาเหยียนซือได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากนางกำนัลและคนในวัง แต่ไม่ได้แสดงออกเพียงแค่ก้มหน้าเดินต่อไป ทว่าในใจของนาง...ความเจ็บปวดเริ่มซึมซับเข้ามาทีละน้อยนางไม่ได้ทำเพื่อความโปรดปรานจากใคร แต่ต่อจากนี้ไปนางจะทำเพื่อปกป้องเกียรติและศักดิ์ศรีขององค์หญิงแห่งแคว้นเหิงหลาง และปกป
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 37คืนที่หัวใจถูกเฉือน
“กึก... กึก...”เสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ มือสองข้างของพระชายากำชายเสื้อไว้แน่น หัวใจเต้นช้าลงเรื่อย ๆ ราวกับเตรียมรับพร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งที่จะตามมาบานประตูถูกผลักเปิดอย่างแรงองค์รัชทายาท ก้าวเข้ามาด้วยสายตาแข็งกร้าว รูปโฉมงดงามประหนึ่งหยกขาว นั้นไม่แฝงความยินดีเลยแม้แต่น้อย“ข้าคิดว่าเจ้าจะถอนตัวกลับแคว้นเจ้าไปแล้วเสียอีก แต่กลับกัน เจ้ากลับยิ้มรับมันอย่างหน้าชื่นตาบาน”เขากล่าวเยาะด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบเหยียนซือเชิดหน้าขึ้น แม้หัวใจจะสั่นไหว“หากต้องเลือกระหว่างความอัปยศกับการทำเพื่อแคว้นให้สงบสุข…ข้าเลือกที่จะอดทน”นางตอบกลับเขาทันทีเขาหัวเราะในลำคอ สายตาเต็มไปด้วยการดูแคลน“เจ้าก็ไม่ต่างจากหมากตัวหนึ่งในกระดาน”แล้วเขาก็เดินเข้ามาช้า ๆ ย่างก้าวหนักแน่นเหมือนนักล่าที่จ้องเหยื่อ“ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่า...ในวังนี้ ไม่มีสิ่งใดเป็นของเจ้า แม้แต่...ศักดิ์ศรี”มือของเขากระชากผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออกจากศีรษะนางอย่างรุนแรง เขามองหน้าเหยียนซือตรง ๆ … ดวงตานางแดงก่ำ น้ำตายังค้างอยู่ในหางตา เขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นนางเจ็บปวดแต่เขาจำต้องเดินหน้าต่อไปองค์รัชทายาทโน้มหน้าเข้าใกล้จนลมหายใจร้อนผ่
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 36 วิวาห์ไร้ใจ
ภายใต้ท้องฟ้าของวังหลวงที่ประดับด้วยโคมแดงนับพัน ดอกไม้โปรยปรายลงจากยอดเสาเสียดฟ้าอย่างเป็นมงคลองค์หญิงเหยียนซือ ค่อย ๆ ย่างก้าวผ่านพรมแดงแห่งราชพิธี ดวงหน้านางถูกปกคลุมด้วยผ้าคลุมบางสีเลือดนกปักดิ้นทอง ลายหงส์ฟ้าโบยบินผสมกับอักษรมงคลที่ถักทอด้วยมือชั้นยอดจากทั้งสองแคว้นชุดเจ้าสาวสีชาดของนางงดงามประณีต ผ้าไหมเนื้อแน่นปักด้วยดิ้นทองสะท้อนแสงแดดยามบ่ายระยิบระยับ ชายเสื้อด้านล่างปักลายเมฆมงคลราวสวรรค์มาเยือน ผ้าคาดเอวผูกด้วยหยกสลักลวดลายมังกรทอง เป็นสัญลักษณ์ของความผูกพันระหว่างสองแคว้นแต่แม้จะงดงามเพียงใด... ใต้ผ้าคลุมนั้น นัยน์ตาของนางกลับฉายแววหม่นเศร้าจนมิอาจซ่อน — ไม่ใช่ด้วยความเขินอายในวันแต่งงาน หากแต่เป็นน้ำตาที่กลืนไม่ลงกับโชคชะตาที่ไม่อาจขัดขืนได้บุรุษที่อยู่เบื้องหน้าคือองค์รัชทายาท ผู้เย็นชาไม่ได้ยินดีกับการมงคลสมรสในครั้งนี้ ทั้งสองเข้าพิธีอย่างเสร็จสมบูรณ์ในวังหลวงที่เต็มไปด้วยเสียงฆ้องกลอง ชื่นชมยินดี… ภายใต้เสียงแสดงความยินดีนั้น กลับมีเสียงองค์รัชทายาทดังขึ้นอย่างเยียบเย็น“อย่าคิดว่าเจ้าจะได้อะไรจากการแต่งงานครั้งนี้...”เสียงทุ้มของเขากระซิบชิดหู แต่เย็นชาจนสะท้าน
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 35 พันธสัญญาระหว่างแคว้น
ท้องพระโรงรับรองแขกต่างแคว้นสองพระองค์ผู้เป็นมหาราชาผู้ทรงอำนาจแห่งสองแคว้นประทับอยู่ ณ ท้องพระโรงกลางอย่างเท่าเทียมสายตาของขุนนาง ขันที และข้าราชบริพารจับจ้องไปยังการเจรจาซึ่งอาจเปลี่ยนชะตาทั้งสองแคว้นฮ่องเต้แห่งแคว้นหวู่หลง ตรัสขึ้นด้วยเสียงหนักแน่นแต่สุภาพ“ระหว่างแคว้นของเรามีไมตรีต่อกันมาช้านาน หากจะผูกสัมพันธ์ให้มั่นคงยิ่งขึ้นไป ข้าคิดว่า...สมควรมีพันธสัญญาที่แน่นแฟ้นกว่านี้”ฮ่องเต้แห่งแคว้นเหิงหลาง หรี่พระเนตรลงเล็กน้อย ก่อนแย้มพระโอษฐ์เพียงนิด“ถูกแล้ว”ฮ่องเต้เหิงหลางพยักหน้า“องค์หญิงเหยียนซือของข้า เป็นพระธิดาผู้เปี่ยมเมตตา มีความรู้ความสามารถ ทั้งยังไม่เคยมีรอยด่างพร้อย หากถวายให้เป็นพระชายาแห่งแคว้นหวู่หลง ย่อมเป็นมงคลนัก”เสียงกระซิบกระซาบของเหล่าขุนนางเบื้องล่างเริ่มดังขึ้นแสดงความเห็นด้วยยินดีหากสองแคว้นเชื่อมสัมพันธ์กัน ขณะนั้น องค์รัชทายาทหลี่หยางเฉิน ซึ่งยืนอยู่ด้านข้างพระราชบิดา ขบกรามแน่น ลอบกำหมัดแน่นใต้แขนเสื้อฮ่องเต้หวู่หลง เหลือบมองบุตรชาย“เจ้าเห็นอย่างไร...หลี่หยางเฉิน?”วินาทีนั้นเงียบงันราวทุกสิ่งหยุดเคลื่อนไหวรัชทายาทเงยหน้าขึ้น สบพระเนตรบิดา ก่อนจ
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 34 ไม่อาจตัดใจ
“หลี่หยางเฉิน ข่าวจากแคว้นเหิงหลาง แจ้งมาว่าจางยู่สิ้นแล้ว”ฮ่องเต้ตรัสกับองค์รัชทายาททันทีที่พระองค์ได้รับข่าวนั้นองค์รัชทายาททรุดลงไปนั่งกับพื้น ดวงตาพร่ามัวด้วยความเศร้าและความสับสน“จางยู่...ทำไมเจ้าถึงด่วนจากไปเช่นนี้...แคว้นนั้นทำอะไรกับเจ้ากัน?”“องค์รัชทายาท”เสียงของฮ่องเต้ดังขึ้นอย่างหนักแน่น“เจ้าต้องรู้...นางสิ้นด้วยโรคประจำตัวหามีใครทำสิ่งใดนางไม่”“ท่านพ่อ...ข้ารู้...แต่...”เสียงหลี่หยางเฉินสั่นคลอนด้วยความรู้สึกอัดอั้น“ขนาดนางมีโรคประจำตัว แคว้นเรายังส่งนางไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์...เหมือนผลักไสนางไปสู่การตาย”“เจ้าจงมีสติเถิด”ฮ่องเต้ตรัสด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นขึ้น“ข้ารู้ว่าเจ้ามีใจให้นาง แต่นางคือบุตรบุญธรรมของข้า และนางเองก็ยินดีแต่งออกไป เพราะนางรักเหยียนหลง องค์รัชทายาทแห่งแคว้นเหิงหลาง”ระหว่างการสนทนา องค์รัชทายาทรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ลึกยิ่งขึ้นเมื่อสายตาของมารดา—ฮองเฮา—ได้ปรากฏขึ้นข้างกายฮองเฮาทรงตรัสว่า“องค์รัชทายาท...บัดนี้แล้วเจ้าจะยังตัดใจจากนางไม่ได้อีกหรือ? เจ้าต้องยอมรับตั้งแต่ต้น นางไม่เคยรักเจ้า...นางเห็
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 33 การถือกำเนิดใหม่
||ภพชาติที่สอง เรื่อง รักนี้...ใต้เงาแค้น||ค่ำคืนอันเงียบสงัด แสงจันทร์เต็มดวงลอยเด่นเหนือพระราชวังแคว้นเหิงหลาง สาดส่องลง ภายในตำหนักเฟิ่งหวงขององค์หญิง เหยียนซือ บุตรีเพียงหนึ่งเดียวของฮ่องเต้แห่งแคว้นเหิงหลาง“ไป๋เทียนหลง... ข้ารักท่าน ข้ารักท่านที่สุด...”เสียงกระซิบแผ่วเบาราวลมพัดหลุดจากริมฝีปากของนางโดยไม่รู้ตัว ในห้วงแห่งความฝันนั้น ปรากฏภาพของบุรุษรูปงามผู้หนึ่ง เขายืนอยู่ศาลากลางน้ำที่ล้อมรอบไปด้วยต้นดอกโบตั๋น โบกมือให้นางด้วยแววตาแสนอ่อนโยน ข้างกายเขา... คือสตรีที่มีใบหน้าเหมือนนางราวกับถอดแบบออกมา มู่หลิน...ชื่อที่ผุดขึ้นมาในใจโดยไม่รู้ที่มาเหยียนซือสะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึก ใบหน้านวลยังเคลือบไปด้วยหยาดเหงื่อบาง ๆ หัวใจเต้นรัวด้วยความสับสน“องค์หญิงทรงฝันร้ายหรือเพคะ?”เสียงของเสี่ยวเหมย นางกำนัลคนสนิทเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ นางเร่งก้าวเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงองค์หญิงเรียกชื่อบุรุษท่านหนึ่ง“ข้าฝันประหลาด... ฝันว่ามีหญิงสาวหน้าตาเหมือนข้า และนาง... รักบุรุษผู้หนึ่งอย่างสุดหัวใจ ทุกอย่างในฝันมันชัดเจนเหลือเกิน ราวกับ... เป็นความจริง...”“เป็นเพียงความฝันเพคะ อย่าทรงวิตก พระวรกายยังต้อ
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 32 บุตรแห่งดอกโบตั๋น
เช้าวันรุ่งขึ้น พิธีแต่งงานระหว่าง ไป๋เทียนหลง บุตรบุญธรรมของจ้าวแห่งจอมมาร และ เซี่ยซี ธิดามาร ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เหล่าบริวารและหมู่มารทั้งหลายต่างส่งเสียงสรรเสริญแซ่ซ้อง ยินดีปรีดาให้กับพิธีมงคลในครั้งนี้มู่หลิน และพวกพ้องปลอมตัวแฝงกายเข้ามาในพิธีในฐานะบริวาร เพื่อรอจังหวะที่เหมาะสม"และแล้ว... ท่านก็ต้องยอมแต่งงานกับข้าเสียที, ไป๋เทียนหลง"เซี่ยซีกล่าวเย้ยหยัน น้ำเสียงเปี่ยมด้วยชัยชนะ"หึ... มันก็แค่พิธีเท่านั้น" ไป๋เทียนหลงตอบกลับอย่างเฉยชา โดยไม่แม้แต่เหลือบตามองนาง"อย่างไรเสีย ท่านก็เป็นของข้าเพียงผู้เดียว... ข้ารักท่าน"เซี่ยซีเอ่ยด้วยความจริงใจ ทว่าตลอดช่วงเวลานับแต่วันแรกจนถึงวันเข้าพิธี ไป๋เทียนหลงกลับไม่เคยรู้สึกใด ๆ ในเชิงชู้สาวต่อเซี่ยซีเลยแม้แต่น้อย"วันนี้ ข้าชื่นชมยินดีอย่างที่สุด ที่ได้เห็นบุตรของข้าทั้งสองครองหุบเขาจอมมารร่วมกัน!"เสียงของจ้าวแห่งจอมมารกึกก้องกังวานทั่วทั้งหุบเขา ท่ามกลางเสียงโห่ร้องแสดงความยินดีจากเหล่ามารนับพัน"ขอบคุณท่านพ่อ... ที่ทำให้ข้าได้ครองรักกับคนที่ข้ารัก" เซี่ยซีเอ่ยด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุขขณะเดียวกัน มู่หลินที่ยืนปะปนอยู่ในหมู่บ
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 31 จอมมาร...ลืมรัก
หลังภารกิจสิ้นสุด เหล่าผู้กล้ากลับสู่เขาไท่ซวนโดยสวัสดิภาพ ระหว่างทาง ไป๋เทียนหลงยังคงดูแลมู่หลินไม่ห่างกาย สายตาของเขาเต็มไปด้วยห่วงใยและอบอุ่น... จู่ๆ เขาก็ทรุดฮวบลงกับพื้นแค่ก...!เสียงกระอักเลือดดังก้องไปทั่วแนวป่า เลือดสีดำสนิททะลักออกมาจากปากของไป๋เทียนหลง ก่อนจะกระเซ็นลงบนพื้นดินอย่างน่าสยดสยอง“ท่านจอมมาร! ท่านเป็นอะไรไป!?”เฮยเฟิงร้องลั่น ก่อนจะพุ่งเข้ามาประคองร่างของเขาที่กำลังสั่นสะท้านดวงตาของไป๋เทียนหลง... พลันแปรเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท ไม่มีแววตาแห่งมนุษย์หลงเหลือ ไอสีดำเริ่มพวยพุ่งออกมารอบกาย หนาแน่นราวกับพายุเงามรณะ“ไม่! เขาถูกพิษมาร!”เซียวหานตะโกนสุดเสียง “ถอยออกมา! ตอนนี้เขาจำใครไม่ได้อีกแล้ว!”มู่หลินก้าวเข้ามาช้าๆ สั่นสะท้านด้วยความกลัว แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความหวัง นางยื่นมือไปแตะใบหน้าของเขา“ไป๋เทียนหลง... เจ้าฟังข้า... นี่ข้าเอง มู่หลิน...”แต่ยังไม่ทันสิ้นเสียง เขากลับผลักนางอย่างรุนแรง ร่างของมู่หลินลอยละลิ่วไป แต่นางออกพลังเวทสกัดไว้ฟึ่บ!ไป๋เทียนหลงคำรามต่ำ เสียงของเขาแปรเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ไม่มีใครจำได้ เสียงนั้น... ไม่ใช่ของมนุษย์อีกต่อไปร่างเขาห่อหุ้มด้วยม่
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 30 ยอมสูญเสีย
หุบเขากระดูกขาว — สถานที่ต้องห้ามที่แม้แต่วิญญาณก็ไม่กล้าเหยียบย่าง ภูเขาทั้งลูกปกคลุมด้วยหมอกสีซีดขาว ราวกับม่านวิญญาณที่ล่องลอยไม่รู้วันสิ้นสุด พื้นหินถูกกัดกร่อนด้วยพลังอาคมโบราณจนปรากฏลวดลายแปลกประหลาดตรงกลางหุบเขา มีประตูศิลาโบราณสูงตระหง่านแกะสลักอักขระลี้ลับที่ไม่มีผู้ใดอ่านออกได้ง่าย หน้าประตูนั้นคือ "อสูรกระดูกดำ" ผู้เฝ้าประตูนิรันดร์ ดวงตาสีแดงฉานดุจเลือดมองลอดผ่านม่านหมอก แววตาไร้ความปรานีใดๆ ทั้งสิ้นว่ากันว่า…แม้แต่จิตวิญญาณที่เร่ร่อน ก็ไม่อาจลอดผ่านมันไปได้โดยไม่ถูกฉีกเป็นชิ้นๆณ ใจกลางหุบเขา หลังประตูศิลา มีเพียงหนึ่งสิ่งที่ถูกผนึกไว้มาเนิ่นนานนับพันปีหอกสวรรค์จันทรา — หอกศักดิ์สิทธิ์ที่หลอมจากแสงจันทราและโลหิตของจอมยุทธสวรรค์ สามารถสังหารจ้าวแห่งจอมมารได้ในหนึ่งกระบวนท่า แต่ในขณะเดียวกัน หากตกอยู่ในมือของจ้าวจอมมาร หอกนี้จะยิ่งกลืนกินวิญญาณของผู้ถูกแทง เพิ่มพลังให้จอมมารไม่มีวันตายหอกนี้จึงถูกผนึกไว้ด้วยยันต์พันปี อาคมทั้งหกทิศ และถูกคุ้มกันด้วย อสูรประตูสังหารวิญญาณมู่หลินมองตรงไปยังประตูศิลาเบื้องหน้า ลมหายใจของนางนิ่งสงบ ริมฝีปากไม่ไหวติงแม้เพียงครึ่งคำ แต่แววตา
You may also like
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง
ชวี่เหว่ย7.3K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้12.7K viewsท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่122.3K viewsวังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี
ทองประกาย112.9K viewsมาเฟียสาวทะลุมิติมาเป็นเจ้าของร้านผ้าไหมอันดับหนึ่ง
ต้าซินซิน4.6K viewsเด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง2.5K viewsพระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่147.1K viewsพ่ายรักพระชายาที่รัก
ชาไทยเย็น191 views
