LOGINShare
บทที่ 34 ไม่อาจตัดใจ
Last Updated:
2025-05-24 08:56:35
Latest chapter
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 35 พันธสัญญาระหว่างแคว้น
ท้องพระโรงรับรองแขกต่างแคว้นสองพระองค์ผู้เป็นมหาราชาผู้ทรงอำนาจแห่งสองแคว้นประทับอยู่ ณ ท้องพระโรงกลางอย่างเท่าเทียมสายตาของขุนนาง ขันที และข้าราชบริพารจับจ้องไปยังการเจรจาซึ่งอาจเปลี่ยนชะตาทั้งสองแคว้นฮ่องเต้แห่งแคว้นหวู่หลง ตรัสขึ้นด้วยเสียงหนักแน่นแต่สุภาพ“ระหว่างแคว้นของเรามีไมตรีต่อกันมาช้านาน หากจะผูกสัมพันธ์ให้มั่นคงยิ่งขึ้นไป ข้าคิดว่า...สมควรมีพันธสัญญาที่แน่นแฟ้นกว่านี้”ฮ่องเต้แห่งแคว้นเหิงหลาง หรี่พระเนตรลงเล็กน้อย ก่อนแย้มพระโอษฐ์เพียงนิด“ถูกแล้ว”ฮ่องเต้เหิงหลางพยักหน้า“องค์หญิงเหยียนซือของข้า เป็นพระธิดาผู้เปี่ยมเมตตา มีความรู้ความสามารถ ทั้งยังไม่เคยมีรอยด่างพร้อย หากถวายให้เป็นพระชายาแห่งแคว้นหวู่หลง ย่อมเป็นมงคลนัก”เสียงกระซิบกระซาบของเหล่าขุนนางเบื้องล่างเริ่มดังขึ้นแสดงความเห็นด้วยยินดีหากสองแคว้นเชื่อมสัมพันธ์กัน ขณะนั้น องค์รัชทายาทหลี่หยางเฉิน ซึ่งยืนอยู่ด้านข้างพระราชบิดา ขบกรามแน่น ลอบกำหมัดแน่นใต้แขนเสื้อฮ่องเต้หวู่หลง เหลือบมองบุตรชาย“เจ้าเห็นอย่างไร...หลี่หยางเฉิน?”วินาทีนั้นเงียบงันราวทุกสิ่งหยุดเคลื่อนไหวรัชทายาทเงยหน้าขึ้น สบพระเนตรบิดา ก่อนจ
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 34 ไม่อาจตัดใจ
“หลี่หยางเฉิน ข่าวจากแคว้นเหิงหลาง แจ้งมาว่าจางยู่สิ้นแล้ว”ฮ่องเต้ตรัสกับองค์รัชทายาททันทีที่พระองค์ได้รับข่าวนั้นองค์รัชทายาททรุดลงไปนั่งกับพื้น ดวงตาพร่ามัวด้วยความเศร้าและความสับสน“จางยู่...ทำไมเจ้าถึงด่วนจากไปเช่นนี้...แคว้นนั้นทำอะไรกับเจ้ากัน?”“องค์รัชทายาท”เสียงของฮ่องเต้ดังขึ้นอย่างหนักแน่น“เจ้าต้องรู้...นางสิ้นด้วยโรคประจำตัวหามีใครทำสิ่งใดนางไม่”“ท่านพ่อ...ข้ารู้...แต่...”เสียงหลี่หยางเฉินสั่นคลอนด้วยความรู้สึกอัดอั้น“ขนาดนางมีโรคประจำตัว แคว้นเรายังส่งนางไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์...เหมือนผลักไสนางไปสู่การตาย”“เจ้าจงมีสติเถิด”ฮ่องเต้ตรัสด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นขึ้น“ข้ารู้ว่าเจ้ามีใจให้นาง แต่นางคือบุตรบุญธรรมของข้า และนางเองก็ยินดีแต่งออกไป เพราะนางรักเหยียนหลง องค์รัชทายาทแห่งแคว้นเหิงหลาง”ระหว่างการสนทนา องค์รัชทายาทรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ลึกยิ่งขึ้นเมื่อสายตาของมารดา—ฮองเฮา—ได้ปรากฏขึ้นข้างกายฮองเฮาทรงตรัสว่า“องค์รัชทายาท...บัดนี้แล้วเจ้าจะยังตัดใจจากนางไม่ได้อีกหรือ? เจ้าต้องยอมรับตั้งแต่ต้น นางไม่เคยรักเจ้า...นางเห็
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 33 การถือกำเนิดใหม่
||ภพชาติที่สอง เรื่อง รักนี้...ใต้เงาแค้น||ค่ำคืนอันเงียบสงัด แสงจันทร์เต็มดวงลอยเด่นเหนือพระราชวังแคว้นเหิงหลาง สาดส่องลง ภายในตำหนักเฟิ่งหวงขององค์หญิง เหยียนซือ บุตรีเพียงหนึ่งเดียวของฮ่องเต้แห่งแคว้นเหิงหลาง“ไป๋เทียนหลง... ข้ารักท่าน ข้ารักท่านที่สุด...”เสียงกระซิบแผ่วเบาราวลมพัดหลุดจากริมฝีปากของนางโดยไม่รู้ตัว ในห้วงแห่งความฝันนั้น ปรากฏภาพของบุรุษรูปงามผู้หนึ่ง เขายืนอยู่ศาลากลางน้ำที่ล้อมรอบไปด้วยต้นดอกโบตั๋น โบกมือให้นางด้วยแววตาแสนอ่อนโยน ข้างกายเขา... คือสตรีที่มีใบหน้าเหมือนนางราวกับถอดแบบออกมา มู่หลิน...ชื่อที่ผุดขึ้นมาในใจโดยไม่รู้ที่มาเหยียนซือสะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึก ใบหน้านวลยังเคลือบไปด้วยหยาดเหงื่อบาง ๆ หัวใจเต้นรัวด้วยความสับสน“องค์หญิงทรงฝันร้ายหรือเพคะ?”เสียงของเสี่ยวเหมย นางกำนัลคนสนิทเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ นางเร่งก้าวเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงองค์หญิงเรียกชื่อบุรุษท่านหนึ่ง“ข้าฝันประหลาด... ฝันว่ามีหญิงสาวหน้าตาเหมือนข้า และนาง... รักบุรุษผู้หนึ่งอย่างสุดหัวใจ ทุกอย่างในฝันมันชัดเจนเหลือเกิน ราวกับ... เป็นความจริง...”“เป็นเพียงความฝันเพคะ อย่าทรงวิตก พระวรกายยังต้อ
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 32 บุตรแห่งดอกโบตั๋น
เช้าวันรุ่งขึ้น พิธีแต่งงานระหว่าง ไป๋เทียนหลง บุตรบุญธรรมของจ้าวแห่งจอมมาร และ เซี่ยซี ธิดามาร ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เหล่าบริวารและหมู่มารทั้งหลายต่างส่งเสียงสรรเสริญแซ่ซ้อง ยินดีปรีดาให้กับพิธีมงคลในครั้งนี้มู่หลิน และพวกพ้องปลอมตัวแฝงกายเข้ามาในพิธีในฐานะบริวาร เพื่อรอจังหวะที่เหมาะสม"และแล้ว... ท่านก็ต้องยอมแต่งงานกับข้าเสียที, ไป๋เทียนหลง"เซี่ยซีกล่าวเย้ยหยัน น้ำเสียงเปี่ยมด้วยชัยชนะ"หึ... มันก็แค่พิธีเท่านั้น" ไป๋เทียนหลงตอบกลับอย่างเฉยชา โดยไม่แม้แต่เหลือบตามองนาง"อย่างไรเสีย ท่านก็เป็นของข้าเพียงผู้เดียว... ข้ารักท่าน"เซี่ยซีเอ่ยด้วยความจริงใจ ทว่าตลอดช่วงเวลานับแต่วันแรกจนถึงวันเข้าพิธี ไป๋เทียนหลงกลับไม่เคยรู้สึกใด ๆ ในเชิงชู้สาวต่อเซี่ยซีเลยแม้แต่น้อย"วันนี้ ข้าชื่นชมยินดีอย่างที่สุด ที่ได้เห็นบุตรของข้าทั้งสองครองหุบเขาจอมมารร่วมกัน!"เสียงของจ้าวแห่งจอมมารกึกก้องกังวานทั่วทั้งหุบเขา ท่ามกลางเสียงโห่ร้องแสดงความยินดีจากเหล่ามารนับพัน"ขอบคุณท่านพ่อ... ที่ทำให้ข้าได้ครองรักกับคนที่ข้ารัก" เซี่ยซีเอ่ยด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุขขณะเดียวกัน มู่หลินที่ยืนปะปนอยู่ในหมู่บ
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 31 จอมมาร...ลืมรัก
หลังภารกิจสิ้นสุด เหล่าผู้กล้ากลับสู่เขาไท่ซวนโดยสวัสดิภาพ ระหว่างทาง ไป๋เทียนหลงยังคงดูแลมู่หลินไม่ห่างกาย สายตาของเขาเต็มไปด้วยห่วงใยและอบอุ่น... จู่ๆ เขาก็ทรุดฮวบลงกับพื้นแค่ก...!เสียงกระอักเลือดดังก้องไปทั่วแนวป่า เลือดสีดำสนิททะลักออกมาจากปากของไป๋เทียนหลง ก่อนจะกระเซ็นลงบนพื้นดินอย่างน่าสยดสยอง“ท่านจอมมาร! ท่านเป็นอะไรไป!?”เฮยเฟิงร้องลั่น ก่อนจะพุ่งเข้ามาประคองร่างของเขาที่กำลังสั่นสะท้านดวงตาของไป๋เทียนหลง... พลันแปรเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท ไม่มีแววตาแห่งมนุษย์หลงเหลือ ไอสีดำเริ่มพวยพุ่งออกมารอบกาย หนาแน่นราวกับพายุเงามรณะ“ไม่! เขาถูกพิษมาร!”เซียวหานตะโกนสุดเสียง “ถอยออกมา! ตอนนี้เขาจำใครไม่ได้อีกแล้ว!”มู่หลินก้าวเข้ามาช้าๆ สั่นสะท้านด้วยความกลัว แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความหวัง นางยื่นมือไปแตะใบหน้าของเขา“ไป๋เทียนหลง... เจ้าฟังข้า... นี่ข้าเอง มู่หลิน...”แต่ยังไม่ทันสิ้นเสียง เขากลับผลักนางอย่างรุนแรง ร่างของมู่หลินลอยละลิ่วไป แต่นางออกพลังเวทสกัดไว้ฟึ่บ!ไป๋เทียนหลงคำรามต่ำ เสียงของเขาแปรเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ไม่มีใครจำได้ เสียงนั้น... ไม่ใช่ของมนุษย์อีกต่อไปร่างเขาห่อหุ้มด้วยม่
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 30 ยอมสูญเสีย
หุบเขากระดูกขาว — สถานที่ต้องห้ามที่แม้แต่วิญญาณก็ไม่กล้าเหยียบย่าง ภูเขาทั้งลูกปกคลุมด้วยหมอกสีซีดขาว ราวกับม่านวิญญาณที่ล่องลอยไม่รู้วันสิ้นสุด พื้นหินถูกกัดกร่อนด้วยพลังอาคมโบราณจนปรากฏลวดลายแปลกประหลาดตรงกลางหุบเขา มีประตูศิลาโบราณสูงตระหง่านแกะสลักอักขระลี้ลับที่ไม่มีผู้ใดอ่านออกได้ง่าย หน้าประตูนั้นคือ "อสูรกระดูกดำ" ผู้เฝ้าประตูนิรันดร์ ดวงตาสีแดงฉานดุจเลือดมองลอดผ่านม่านหมอก แววตาไร้ความปรานีใดๆ ทั้งสิ้นว่ากันว่า…แม้แต่จิตวิญญาณที่เร่ร่อน ก็ไม่อาจลอดผ่านมันไปได้โดยไม่ถูกฉีกเป็นชิ้นๆณ ใจกลางหุบเขา หลังประตูศิลา มีเพียงหนึ่งสิ่งที่ถูกผนึกไว้มาเนิ่นนานนับพันปีหอกสวรรค์จันทรา — หอกศักดิ์สิทธิ์ที่หลอมจากแสงจันทราและโลหิตของจอมยุทธสวรรค์ สามารถสังหารจ้าวแห่งจอมมารได้ในหนึ่งกระบวนท่า แต่ในขณะเดียวกัน หากตกอยู่ในมือของจ้าวจอมมาร หอกนี้จะยิ่งกลืนกินวิญญาณของผู้ถูกแทง เพิ่มพลังให้จอมมารไม่มีวันตายหอกนี้จึงถูกผนึกไว้ด้วยยันต์พันปี อาคมทั้งหกทิศ และถูกคุ้มกันด้วย อสูรประตูสังหารวิญญาณมู่หลินมองตรงไปยังประตูศิลาเบื้องหน้า ลมหายใจของนางนิ่งสงบ ริมฝีปากไม่ไหวติงแม้เพียงครึ่งคำ แต่แววตา
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 29 ล้างคำสาปมังกรดำ
การช่วยล้างคำสาปไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะเมื่อทุกคนต้องผ่านค่ายกลโบราณอันซับซ้อนมาอย่างยากลำบาก และเหนือสิ่งอื่นใด คือต้องต่อสู้กับความรู้สึกภายในใจของตนเอง หากพลาดแม้แต่นิด นั่นอาจหมายถึงการตกสู่ห้วงแห่งความตาย และหลุดเข้าไปในโลกของวิญญาณ…ตลอดกาลเมื่อข้าม สะพานวิญญาณ มาได้ เบื้องหน้าคือประตูขนาดใหญ่ที่สลักอักขระโบราณเปล่งแสงสีครามแผ่วเบา มันคือด่านสุดท้าย...ก่อนจะเข้าสู่สถานที่คุมขัง ท่านมังกรดำ“ซิ่วหยาง...ข้างหน้า คือที่คุมขังบิดาของเจ้า...เจ้าแน่ใจนะว่าพร้อมแล้ว?”มู่หลินเอ่ยด้วยเสียงหนักแน่น แววตาเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นและให้กำลังใจ“ข้าพร้อม…เข้าไปกันเลย!” ซิ่วหยางตะโกนกลับ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นเมื่อประตูโบราณเปิดออก เสียงลั่นครืนสะท้อนก้องไปทั่วโพรงถ้ำ เบื้องหน้าเบิกกว้างเผยให้เห็นถ้ำน้ำแข็งขนาดมหึมา ลมหายใจของทุกคนกลายเป็นไอเย็นทันทีที่ก้าวเข้าไป ไอเย็นแผ่ซ่านเข้ามาในร่างกายอย่างช้า ๆ ราวกับพลังบางอย่างกำลังทดสอบจิตใจของพวกเขาทีละนิดซิ่วหยางมองไปยังส่วนลึกของถ้ำ และที่นั่นเอง...บุรุษรูปงามนามว่า มังกรดำ กำลังนั่งหลับตาจำศีลอย่างสงบนิ่งอยู่ภายในผลึกน้ำแข็งหนาทึบร่
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 28 สะพานวิญญาณ
“ข้านึกว่าพวกเราจะต้องจบชีวิตอยู่ในวังวานรเสียแล้ว...”ไป๋เยี่ยนกล่าว พลางถอนหายใจยาวเฮยเฟิงหันมามองนาง ดวงตาคมเปล่งแสงอ่อนโยน“ข้าไม่มีวันปล่อยให้เจ้าตายหรอก ไป๋เยี่ยน”เขาพูดพลางยื่นมือไปลูบศีรษะของนางเบา ๆ ด้วยความอาทรไป๋เยี่ยนยิ้มเย้ย แต่แววตายังคงเปี่ยมไปด้วยความอุ่นใจ“จริงหรือ? แต่ตอนที่อยู่ในวังวานร พวกเจ้าทุกคนแทบจะหมดแรงจนจะสลบแล้วนี่นา”เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นจากทุกคน บรรยากาศคลายความตึงเครียดลงเล็กน้อย“ก็ต้องขอบคุณเจ้านั่นแหละ ไป๋เยี่ยน...น้องสาวที่แสนเก่งของพี่”ไป๋เทียนหลงกล่าว พลางยิ้มอ่อนโยนให้น้องสาวของตนไป๋เยี่ยนเม้มริมฝีปาก น้ำตารื้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว“พี่ใหญ่...ข้ายินดีที่จะช่วยทุกคน และที่สำคัญ...ข้ายินดีที่พี่รับข้าเป็นน้องสาวอย่างไม่มีเงื่อนไขใด ๆ”“พอเถอะ...อย่ามาทำให้พี่ซึ้งตอนนี้เลย”ไป๋เทียนหลงพูดกลั้วหัวเราะเบา ๆ พลางเอื้อมมือมาตบบ่านาง“ในเมื่อทุกคนยังอยู่ครบ งั้น...เราเดินทางกันต่อเถิด” ซิ่วหยางกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น“จากที่นี่ เดินทางอีกเพียงครึ่งวันก็น่าจะถึงถ้ำของมังกรดำ ที่อยู่ของบิดาข้าแล้ว”นางหยุดเล็กน้อย สีหน้ามีความกังวลเจือปนอยู่ชัดเจน“แต
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 27 อย่าฆ่าพวกเขา..
ทุกคนถูกจับกุมและพาตัวมายัง วังปีศาจวานร สถานที่อันลึกลับและเยือกเย็น บรรยากาศรายล้อมด้วยหมอกหนา กลิ่นอายของความตายและพลังอาฆาตแผ่กระจายอยู่ทั่วกำแพงหินสีดำที่สลักลายโบราณ พื้นดินสั่นสะเทือนเป็นระยะจากเสียงคำรามลึกๆ ที่มาจากเบื้องล่าง เหมือนสัตว์ประหลาดบางตัวยังหลับใหลอยู่ในเงามืด“ท่านคิดจะทำอะไร!”มู่หลินตะโกนถาม ดวงตาเปล่งประกายแห่งความกล้าแม้ใบหน้าจะเปื้อนเลือดและฝุ่น“สังเวยแด่เทพจ้าววานรของพวกข้า”เสียงของหัวหน้าปีศาจดังกังวาน“เพื่อให้ท่านปกป้องและคุ้มครองเผ่าพันธุ์ของข้าตลอดไป!”“ปล่อยพวกเราซะเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าพวกข้าไม่เตือน!” ไป๋เทียนหลงตะโกนกลับ เสียงของเขาเต็มไปด้วยพลังและโทสะ“ฮ่า ฮ่า ฮ่า...”หัวหน้าปีศาจหัวเราะเสียงต่ำ ดวงตาแดงฉานเป็นประกายชั่วร้าย“พวกเจ้าจะตายอยู่แล้วยังมีหน้ามาขู่พวกข้าอีกหรือ? แม้แต่พลังมารในกายเจ้าก็ยังต้านไม่ไหว!”“หากพวกข้าหลุดออกไปได้ เจ้าจะเป็นคนแรกที่ข้าจะลากมาชำระแค้น!”มู่หลินกัดฟันพูดด้วยความเดือดดาล เสียงเธอสั่นด้วยทั้งโกรธและอดกลั้น“ที่นี่... ใครเข้ามาแล้วไม่มีวันได้กลับออกไป” ปีศาจหัวหน้ากล่าวเย้ยหยัน“อย่าพูดให้มาก ข้าต้
You may also like
แม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน20.7K viewsพระชายาอย่าหนีข้าไป
ป่าดอกท้อ9.3K viewsลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ23.7K viewsชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล503.2K viewsสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด
ซีไซต์340 viewsภรรยาแสนชังของท่านโหว
กะปอมพ่นไฟ2.1K viewsท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ115.9K viewsฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!
จันทร์ส่องแสง3.5K views
