LOGINShare
บทที่ 34 ไม่อาจตัดใจ
Last Updated:
2025-05-24 08:56:35
Latest chapter
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 42 ความจริง...ที่ว่า
ห้องครัวตำหนักหวงอวิ๋น“พระชายาทรงมาที่นี่ทำไมเพคะ”เสียงเสี่ยวเหมยเอ่ยถาม“ข้าจะทำหูล่าทังถวายเสด็จพ่อเสด็จแม่ นี้ก็เข้าฤดูหนาวแล้ว ข้ามาอยู่ที่นี่สักพักแล้ว ข้ายังไม่ได้ทำอะไรถวายพระองค์เลย”“ดีเลยเพคะ ฤดูหนาวน้ำแกงเผ็ดร้อนช่วยให้ร่างกายอบอุ่น หม่อมฉันช่วยพระชายาเตรียมเองเพคะ”หูล่าทังของแคว้นเหิงหลางมิใช่เพียงอาหารธรรมดา หากแต่เป็นตำรับโบราณสืบทอดจากยุคบรรพกษัตริย์ ที่มีสมุนไพรกว่า 18 ชนิด เช่น พริกหอมป่า รากหวงฉี กระเทียมดำ ใบชาระเหยเย็น ต้มรวมกับเห็ดหิมะ หมูตุ๋น และเต้าหู้สด รสเผ็ดร้อนลุ่มลึก ช่วยให้โลหิตไหลเวียนดี เหมาะดื่มยามหิมะตกเตรียมน้ำแกง:เคี่ยวกระดูกวัวด้วยไฟอ่อนจนเวลาล่วงเลยไปหนึ่งชั่วยามกับอีกครึ่ง กลิ่นหอมโชยกระจายไปทั่วห้องครัวใส่สมุนไพรทั้งสิบแปดชนิดลงในหม้อ เคี่ยวต่อด้วยไฟอ่อนอีกหนึ่งชั่วยาม กลิ่นหอมฉุนของยาจีนเคล้าพริกป่าเริ่มลอยอบอวลไปทั่วห้อง ดึงดูดผู้คนให้ต้องสัมผัสจากนั้นใส่หมูตุ๋น เห็ดหิมะ เต้าหู้สด เลือดเป็ด และเส้นซุ่นลงในหม้อปรุงรสด้วยซีอิ๊วขาว ซีอิ๊วดำ น้ำมันงา และน้ำส้มดำ เติมพริกป่นเผาตามความชอบ แล้วใส่แป้งมันละลายน้ำ คนให้ทั่ว น้ำแกงจะเริ่มข้นขึ้น
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 41 จูบใต้แค้น
คืนใต้แสงจันทร์เงียบสงบ มีเพียงสายลมยามค่ำที่ลอดผ่านหน้าต่าง ผ้าม่านบางๆ พลิ้วไหวตามแรงลมนั้น แสงเทียนในห้องก็สั่นไหวอ่อนๆ คล้ายสะท้อนความว้าวุ่นในใจของบุรุษที่กำลังสับสน“เหยียนซือ… ทำไมเมื่อข้าได้พบกับปิ่นมุกจันทราที่ท่านแม่มอบให้เจ้า ข้ากลับรู้สึกเหมือนเจ้าคือคนที่ข้ารักมานานแสนนาน... เป็นเพราะเหตุใดกัน? ข้าไม่เข้าใจเลย…”เสียงพึมพำขององค์รัชทายาทแผ่วเบา มือของพระองค์ยังคงกุมมือนางแน่น เขาเริ่มสับสนว่าแท้จริงแล้วรู้สึกเช่นไรกับพระชายากันแน่...องค์รัชทายาทนอนกอดพระชายาไว้แนบอก ราวกับกลัวว่าเพียงคลายอ้อมแขน นางจะหลุดหายไปจากพระองค์ลมหายใจสม่ำเสมอของนางอิงอยู่ข้างซอกคอคืนอันเงียบสงบมีเพียงเสียงหัวใจของเขาที่เต้นแรงจนได้ยินเสียงรุ่งเช้า...พระชายาเหยียนซือค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น พบเพียงเสี่ยวเหมยที่เฝ้าอยู่ไม่ห่าง“พระชายาฟื้นแล้ว เป็นอย่างไรบ้างเพคะ?”เสียงเสี่ยวเหมยเต็มไปด้วยความห่วงใย“ข้า... เป็นอะไรไป? ข้าจำได้ว่าอยู่กับเสด็จแม่ แล้วหลังจากนั้น... ภาพก็ตัดไป”“พระชายาทรงมีไข้สูงและหมดสติ เมื่อคืน องค์รัชทายาททรงดูแลพระชายาด้วยพระองค์เองเลยทีเดียว”“เขา... ดูแลข้าอย่างนั้นหรือ?” พร
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 40 ความอ่อนโยนชั่วคราว
ตำหนักหวงอวิ๋นตำหนักหวงอวิ๋นเสียงฝีเท้าของขันทีดังขึ้นหน้าห้องบรรทม ขัดจังหวะความเงียบงันที่อบอวลไปไออุ่น องค์รัชทายาทที่นอนกอดพระชายาอยู่โน้มใบหน้ามองพระชายาทั้งสองสบตากัน แต่ในดวงตาของพระชายานั้น... เต็มไปด้วยรอยแดงและบวมช้ำจากการร่ำไห้ไม่หยุดตลอดคืนพระองค์เอื้อมมือไปแตะดวงหน้านางเบา ๆ อย่างลังเลแต่นางกลับเบือนหน้าหนี... ปิดกั้นแม้เพียงสัมผัส“องค์รัชทายาพ่ะย่ะค่ะ ฮองเฮาทรงรับสั่งให้องค์รัชทายาทและพระชายาเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”เสียงขันทีแจ้งผ่านเข้ามาอย่างนอบน้อม“ขอบใจมาก เดี๋ยวข้ากับพระชายาจะไปเฝ้าท่านแม่เอง”“พ่ะย่ะค่ะ”ขันทีผงกหัวถอยออกไปอย่างเงียบงันพระชายาพยายามลุกจากเตียง แต่เพียงยืดตัว ร่างบางก็เสียหลักล้มลงกับพื้น“โอ๊ะ!”องค์รัชทายาทคว้าเอาร่างนางเข้าสู่อ้อมแขนก่อนที่ร่างนั้นจะล้มกระแทกพื้นสายตาทั้งคู่ประสานกันอย่างเงียบงัน ดวงหน้าใกล้กันเพียงลมหายใจดวงตาของนางแดงก่ำ สั่นระริกไปด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นเกินจะเอ่ยขณะหัวใจของทั้งสองเต้นแรง...ในจังหวะเดียวกันเขาหันกลับไปมองผ้าขาวที่เปื้อนเลือดบนเตียง ภาพนั้นทำให้หัวใจเขาแปลบขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวนางเบือนหน้าหนีทั้งเพราะความ
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 39 ความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ (NC 20++)
ตำหนักหวงอวิ๋นแสงจันทร์อ่อน ๆ ส่องผ่านหน้าต่างห้องหอ บรรยากาศภายในห้องเงียบสงัด พระชายาเหยียนซือยืนอยู่กลางห้อง หัวใจเต้นรัว รู้สึกเหมือนร่างกายถูกกดทับด้วยน้ำหนักมหาศาล ที่ทั้งหนักหน่วงและทรมานองค์รัชทายาท หลี่หยางเฉิน ยืนอยู่ห่างจากนางเล็กน้อย วางหน้านิ่งเฉย เขามองนางโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ นอกจากความเย็นชาและความห่างเหินที่สะท้อนออกจากแววตาของเขาพระชายาข่มความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ ในคืนที่ต้องเป็นของเขา เพียงแค่ทำตามหน้าที่ที่ถูกกำหนด ไม่มีการพูดคุย ไม่มีความหวัง ไม่มีความรักองค์รัชทายาทหันไปมองเธอสักพัก ก่อนที่เขาจะยิ้มเยาะ"เจ้าคิดว่าข้ามาที่นี่เพื่อร่วมรักกับเจ้าจริงๆ หรือ พระชายา"เหยียนซือกลืนน้ำลายเก็บความรู้สึก ไม่ตอบเขาไม่ นางเพียงแค่ก้มหน้า ยืนอยู่ในตำแหน่งของตัวเอง รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ฝังลึกในหัวใจเขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ได้ตอบคำถาม รัชทายาทตวัดสายตาไปที่ผ้าขาวที่ปูบนเตียง"ข้ามานอนที่ที่เพราะคำสั่งของท่านแม่ ที่ต้องการให้ลบคำนินทาว่าเจ้าคือคนที่สามีไม่โปรด หึหึ ....ซึ่งมันก็จริงอย่างที่เขาพูดกัน”เหยียนซือสั่นเทาเบา ๆ หัวใจของนางทั้งเจ็บและ
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 38 ข่าวลือที่ระบาดในวังหลวง
ข่าวลือเริ่มแพร่กระจายไปทั่ววังหลวงอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครในวังหลวงที่ไม่รู้ว่าองค์รัชทายาทไม่โปรดปรานพระชายาของตนทุกก้าวที่เหยียนซือเดินไปตามทางเดินที่เงียบสงบ มักจะได้ยินเสียงกระซิบกระซาบจากนางกำนัลและเหล่าขุนนาง“รู้ไหมว่าคืนที่พระชายาเข้าหอ องค์รัชทายาทไม่แตะต้องนางเลย...ผ้าขาวที่ปูไว้ขาวสะอาดไม่มีร้อยเปื้อนแม้แต่น้อย”“ทำไมจะไม่รู้? พูดตรง ๆ ก็คือ...ข้าไม่คิดว่าองค์รัชทายาทแค่จะโปรดปรานนาง แต่ในความเป็นจริงอาจรังเกียจนางด้วยซ้ำ”เหล่านางกำนัลต่างพูดคุยกันสนุกปากนับตั้งแต่นั้นคำพูดที่แพร่ไปตามวังหลวงคือ“พระชายาถูกทอดทิ้งอย่างเย็นชา”“ไม่เคยได้รับความรักจากองค์รัชทายาท”ข่าวลือเหล่านั้นขยายตัวอย่างรวดเร็ว ราวกับเพลิงไหม้ที่ยากจะดับนางกำนัลที่เห็นพระชายาเหยียนซือเดินผ่านมา ต่างก็พากันหลบหน้าและกระซิบกันเป็นระยะพระชายาเหยียนซือได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากนางกำนัลและคนในวัง แต่ไม่ได้แสดงออกเพียงแค่ก้มหน้าเดินต่อไป ทว่าในใจของนาง...ความเจ็บปวดเริ่มซึมซับเข้ามาทีละน้อยนางไม่ได้ทำเพื่อความโปรดปรานจากใคร แต่ต่อจากนี้ไปนางจะทำเพื่อปกป้องเกียรติและศักดิ์ศรีขององค์หญิงแห่งแคว้นเหิงหลาง และปกป
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 37คืนที่หัวใจถูกเฉือน
“กึก... กึก...”เสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ มือสองข้างของพระชายากำชายเสื้อไว้แน่น หัวใจเต้นช้าลงเรื่อย ๆ ราวกับเตรียมรับพร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งที่จะตามมาบานประตูถูกผลักเปิดอย่างแรงองค์รัชทายาท ก้าวเข้ามาด้วยสายตาแข็งกร้าว รูปโฉมงดงามประหนึ่งหยกขาว นั้นไม่แฝงความยินดีเลยแม้แต่น้อย“ข้าคิดว่าเจ้าจะถอนตัวกลับแคว้นเจ้าไปแล้วเสียอีก แต่กลับกัน เจ้ากลับยิ้มรับมันอย่างหน้าชื่นตาบาน”เขากล่าวเยาะด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบเหยียนซือเชิดหน้าขึ้น แม้หัวใจจะสั่นไหว“หากต้องเลือกระหว่างความอัปยศกับการทำเพื่อแคว้นให้สงบสุข…ข้าเลือกที่จะอดทน”นางตอบกลับเขาทันทีเขาหัวเราะในลำคอ สายตาเต็มไปด้วยการดูแคลน“เจ้าก็ไม่ต่างจากหมากตัวหนึ่งในกระดาน”แล้วเขาก็เดินเข้ามาช้า ๆ ย่างก้าวหนักแน่นเหมือนนักล่าที่จ้องเหยื่อ“ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่า...ในวังนี้ ไม่มีสิ่งใดเป็นของเจ้า แม้แต่...ศักดิ์ศรี”มือของเขากระชากผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออกจากศีรษะนางอย่างรุนแรง เขามองหน้าเหยียนซือตรง ๆ … ดวงตานางแดงก่ำ น้ำตายังค้างอยู่ในหางตา เขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นนางเจ็บปวดแต่เขาจำต้องเดินหน้าต่อไปองค์รัชทายาทโน้มหน้าเข้าใกล้จนลมหายใจร้อนผ่
You may also like
แต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม107.0K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง16.0K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่119.8K viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง26.6K viewsพระองค์ไร้ใจ ใยข้าต้องทน
ฟู่จินเฟย4 viewsขันทีเจ้าเล่ห์กับฮ่องเต้เฉยชา
จันทร์ส่องแสง248 viewsกลวิธีหนีการเป็นนางร้าย
เสี่ยวชิงเทียน8.3K viewsชะตารักชายาของจวิ้นอ๋อง
วริษา2.2K views
