LOGINShare
บทที่ 42 ความจริง...ที่ว่า
Last Updated:
2025-05-26 19:10:07
Latest chapter
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 46 สงครามแย่งดินแดน
เสียงฆ้องเตือนภัยดังสนั่นไปทั่วท้องพระโรง เหล่าขุนนางต่างเร่งรุดเข้ามาประชุมอย่างเร่งด่วน สีหน้าของทุกผู้คนเต็มไปด้วยความตึงเครียด เมื่อข่าวร้ายแพร่สะพัดไปทั่ว—กองทัพศัตรูจากแดนใต้เคลื่อนพลเข้าโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว“ศึกครั้งนี้ไม่ธรรมดา! ข้าศึกนำทัพห้าหมื่นนายบุกเข้าจู่โจมชายแดนด้านใต้ของแคว้นเรา!”เสียงฮ่องเต้ดังกังวานด้วยความเคร่งเครียด น้ำเสียงของพระองค์เปี่ยมไปด้วยแรงกดดันมหาศาลขณะที่ทอดพระเนตรไปยังขุนนางทั้งหลาย“ตอนนี้...กองทัพของเรามีกำลังเท่าไหร่?”พระองค์ตรัสถามอย่างเร่งร้อนแม่ทัพหลวงลุกขึ้นคำนับก่อนกราบทูล“บัดนี้เรามีกำลังพลเพียงสามหมื่นกว่านายพ่ะย่ะค่ะ แม้จะน้อยกว่าข้าศึก แต่หากวางแผนอย่างรัดกุมและใช้ภูมิประเทศให้เป็นประโยชน์ ก็ยังมีโอกาสเอาชนะได้พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้นิ่งไปครู่หนึ่ง พระเนตรฉายแววกังวล ก่อนตรัสหนักแน่น“แม้มันจะเสี่ยง...แต่เราก็ไม่มีทางเลือกอื่น เราต้องส่งกองกำลังไปต้านทานไว้ก่อน แล้วเร่งขอความช่วยเหลือจากแคว้นเหิงหลางให้รีบยกทัพมาสมทบ”พระเนตรของพระองค์เบนไปยังรัชทายาท พลางเปล่งวาจาอย่างเด็ดขาด“องค์รัชทายาท...ยามนี้แผ่นดินต้องพึ่งพาเจ้าแล้ว ข้าจะมอบหน้าที
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 45 ความทรงจำในอดีต
องค์หญิงแห่งแคว้นเว่ยหนาน ได้เสด็จมายังแคว้นหวู่หลง พระชายาเหยียนซือ รับเสด็จทันที“ยินดีต้อนรับองค์หญิงหยางจือ เพคะ”“ท่านคงเป็นพระชายาของท่านพี่หลี่หยางเฉิน สินะ”เหยียนซือยิ้มพยักหน้าอย่างเป็นมิตร ทว่าตัวองค์หญิงหยางจือกลับไม่แสดงไมตรีตอบเลยแม้แต่น้อย“ท่านคงทราบข่าวมาบ้างว่าข้าจะแต่งเข้าเป็นชายาอีกคนของที่นี่ เจ้าคงไม่คัดค้านสิ่งใดใช่หรือไม่”องค์หญิงยังคงพูดด้วยน้ำเสียงแน่วนิ่ง แต่เจือความท้าทาย“ก็พอได้ยินมาบ้าง... แต่ก็คงต้องรอให้องค์รัชทายาททรงตัดสินพระทัยเสียก่อน มิใช่หรือเพคะ”พระชายาตอบกลับอย่างสุขุม“ท่านไม่กลัวหรือว่าข้าจะแย่งความโปรดปรานจากองค์รัชทายาทไป?”“หากพระองค์ทรงโปรดปรานท่านมากจริง ข้าก็ยินดีถอยให้เพคะ”หยางจือหัวเราะเบาๆ“เจ้านี่ช่างใจดีเด็ดเดี่ยวเหลือเกิน ข้าชักจะชอบเจ้าแล้วสิ”พระชายาเหยียนซือมององค์หญิงหยางจืออย่างพินิจ ไม่แน่ใจว่านางต้องการจะเป็นมิตร หรือเป็นศัตรูกันแน่ในขณะนั้นเอง องค์รัชทายาทหลี่หยางเฉินก็เสด็จมาพร้อมกับจิ่นหาน สหายคนสนิท“ทั้งสองคุยอะไรกันดูสนุกเชียว”องค์รัชทายาทกล่าวยิ้มๆ“ข้าก็กำลังคุยเรื่องที่ข้าจะมาเป็นชายาอีกคนของท่านไง!”องค์หญิงห
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 44 สุราราตรี NC20++
ตำหนักหวงอวิ๋น — ค่ำคืนฝนโปรยสายฝนโปรยปรายกระทบหลังคากระเบื้องอย่างแผ่วเบา กลิ่นอายดินหอมอบอวลไปทั่วตำหนักหวงอวิ๋น ภายในห้องบรรทม องค์รัชทายาทประทับอยู่บนเก้าอี้หยก กำลังทอดพระเนตรคัมภีร์เล่มหนึ่งด้วยสีหน้าผ่อนคลายเสียงประตูไม้เปิดเบาๆ พระชายาในชุดอาภรณ์คลุมบางเบาหลังอาบน้ำเดินเข้ามา ทว่าก็ต้องชะงักเมื่อเห็นบุรุษผู้เป็นสามีนั่งอยู่ภายในห้อง“เจ้าอาบน้ำเสร็จแล้วหรือ?”เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถาม พลางวางคัมภีร์ลง ดวงตาจับจ้องเรือนร่างนางไม่วางตาพระชายาสะดุ้งเล็กน้อย กอดอกด้วยความเคอะเขิน “ใช่…ท่านมาหาข้ามีเรื่องใดหรือ ก็ว่ามาเถิด”องค์รัชทายาทยิ้มน้อยๆ“นี่ห้องของข้า เจ้ามาอยู่ก็เพราะเป็นพระชายาของข้า เช่นนั้นข้าจะมาเมื่อไรก็ย่อมได้”นางเม้มริมฝีปากแน่น“เช่นนั้น…ข้าจะไปนอนกับเสี่ยวเหมย ท่านเชิญนอนบนเตียงเถิด”นางก้าวผ่านหน้าเขาไป ทว่าไม่ทันพ้นระยะ องค์รัชทายาทคว้าเอวบางไว้อย่างว่องไว ฉุดนางให้นั่งลงบนตักเขาอย่างแนบแน่น“ปล่อยข้านะ!”นางพยายามดิ้น แต่สัมผัสแน่นหนานั้นกลับทำให้ใจเต้นรัว“เจ้ากลัวข้าขนาดนั้นเลยหรือ”เขากระซิบใกล้หู มือข้างหนึ่งยกปลายนิ้วเชยคางนางให้สบตาเขา“ข้า…ไม่ได้กลัวท่า
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 43 เมื่อใจเริ่มหวั่นไหว
องค์รัชทายาทก้าวเข้าใกล้ ดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ“เหยียนซือ…ข้าไม่เคยรู้…ข้าเข้าใจผิดมาตลอด…”พระชายาเหยียนซือยังคงไม่หันกลับมา นางยืนนิ่งดวงหน้าไร้ความรู้สึก“ต่อให้ท่านรู้แล้วจะอย่างไร?”“แต่ข้ากำลังเสียใจ ข้าผิดไปแล้ว—”“ผิด?”นางเอ่ยขึ้นแทรกเสียงของนางนิ่งราวกับน้ำแข็ง“ท่านแค่เสียใจเพราะความจริงถูกเปิดเผย ไม่เป็นอย่างที่ท่านคิดไว้”องค์รัชทายาทชะงัก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด“ข้า...ข้าแค่ไม่เคยรู้เลยว่าเบื้องหลังของทุกอย่างคือเจ้า…”“ใช่สิ…ท่านไม่เคยรู้ เพราะท่านตัดสินข้าไปแล้ว ท่านเห็นข้าเป็นเพียงเครื่องแก้แค้นพี่ชายข้า”พระชายาหันกลับมามองเขาด้วยแววตาเย็นชา“ข้าเข้าใจว่าจางยู่ช่วยข้า นางไม่เคยบอกว่าเจ้าเป็นคนช่วยข้า ตั้งแต่นั้นมาข้าคิดว่านางคือผู้มีพระคุณของข้า ข้าจึงชอบนาง จนวันหนึ่งพี่ชายเจ้าเข้ามาแย่งนางไปจากข้า”“พี่ชายข้าไม่ได้แย่งจางยู่ไปจากท่าน แต่เขาทั้งสองรักกันถึงได้แต่งงานกัน ท่านต่างหากที่คิดไปเอง”“ใช่ข้าผิดเอง ข้าผิดคนเดียว”องค์รัชทายาทพยายามจะคว้ามือของนาง แต่เหยียนซือขยับมือหนี“อย่าแตะต้องข้าเลย ตอนนี้…แม้แต่คำขอโทษของท่าน ข้าก็ไม่แน่ใจว่าจะเชื่อได้ห
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 42 ความจริง...ที่ว่า
ห้องครัวตำหนักหวงอวิ๋น“พระชายาทรงมาที่นี่ทำไมเพคะ”เสียงเสี่ยวเหมยเอ่ยถาม“ข้าจะทำหูล่าทังถวายเสด็จพ่อเสด็จแม่ นี้ก็เข้าฤดูหนาวแล้ว ข้ามาอยู่ที่นี่สักพักแล้ว ข้ายังไม่ได้ทำอะไรถวายพระองค์เลย”“ดีเลยเพคะ ฤดูหนาวน้ำแกงเผ็ดร้อนช่วยให้ร่างกายอบอุ่น หม่อมฉันช่วยพระชายาเตรียมเองเพคะ”หูล่าทังของแคว้นเหิงหลางมิใช่เพียงอาหารธรรมดา หากแต่เป็นตำรับโบราณสืบทอดจากยุคบรรพกษัตริย์ ที่มีสมุนไพรกว่า 18 ชนิด เช่น พริกหอมป่า รากหวงฉี กระเทียมดำ ใบชาระเหยเย็น ต้มรวมกับเห็ดหิมะ หมูตุ๋น และเต้าหู้สด รสเผ็ดร้อนลุ่มลึก ช่วยให้โลหิตไหลเวียนดี เหมาะดื่มยามหิมะตกเตรียมน้ำแกง:เคี่ยวกระดูกวัวด้วยไฟอ่อนจนเวลาล่วงเลยไปหนึ่งชั่วยามกับอีกครึ่ง กลิ่นหอมโชยกระจายไปทั่วห้องครัวใส่สมุนไพรทั้งสิบแปดชนิดลงในหม้อ เคี่ยวต่อด้วยไฟอ่อนอีกหนึ่งชั่วยาม กลิ่นหอมฉุนของยาจีนเคล้าพริกป่าเริ่มลอยอบอวลไปทั่วห้อง ดึงดูดผู้คนให้ต้องสัมผัสจากนั้นใส่หมูตุ๋น เห็ดหิมะ เต้าหู้สด เลือดเป็ด และเส้นซุ่นลงในหม้อปรุงรสด้วยซีอิ๊วขาว ซีอิ๊วดำ น้ำมันงา และน้ำส้มดำ เติมพริกป่นเผาตามความชอบ แล้วใส่แป้งมันละลายน้ำ คนให้ทั่ว น้ำแกงจะเริ่มข้นขึ้น
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 41 จูบใต้แค้น
คืนใต้แสงจันทร์เงียบสงบ มีเพียงสายลมยามค่ำที่ลอดผ่านหน้าต่าง ผ้าม่านบางๆ พลิ้วไหวตามแรงลมนั้น แสงเทียนในห้องก็สั่นไหวอ่อนๆ คล้ายสะท้อนความว้าวุ่นในใจของบุรุษที่กำลังสับสน“เหยียนซือ… ทำไมเมื่อข้าได้พบกับปิ่นมุกจันทราที่ท่านแม่มอบให้เจ้า ข้ากลับรู้สึกเหมือนเจ้าคือคนที่ข้ารักมานานแสนนาน... เป็นเพราะเหตุใดกัน? ข้าไม่เข้าใจเลย…”เสียงพึมพำขององค์รัชทายาทแผ่วเบา มือของพระองค์ยังคงกุมมือนางแน่น เขาเริ่มสับสนว่าแท้จริงแล้วรู้สึกเช่นไรกับพระชายากันแน่...องค์รัชทายาทนอนกอดพระชายาไว้แนบอก ราวกับกลัวว่าเพียงคลายอ้อมแขน นางจะหลุดหายไปจากพระองค์ลมหายใจสม่ำเสมอของนางอิงอยู่ข้างซอกคอคืนอันเงียบสงบมีเพียงเสียงหัวใจของเขาที่เต้นแรงจนได้ยินเสียงรุ่งเช้า...พระชายาเหยียนซือค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น พบเพียงเสี่ยวเหมยที่เฝ้าอยู่ไม่ห่าง“พระชายาฟื้นแล้ว เป็นอย่างไรบ้างเพคะ?”เสียงเสี่ยวเหมยเต็มไปด้วยความห่วงใย“ข้า... เป็นอะไรไป? ข้าจำได้ว่าอยู่กับเสด็จแม่ แล้วหลังจากนั้น... ภาพก็ตัดไป”“พระชายาทรงมีไข้สูงและหมดสติ เมื่อคืน องค์รัชทายาททรงดูแลพระชายาด้วยพระองค์เองเลยทีเดียว”“เขา... ดูแลข้าอย่างนั้นหรือ?” พร
You may also like
ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์19.4K viewsยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน413.4K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว58.4K viewsลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ25.1K viewsลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง112.9K viewsมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว192.8K viewsยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย645.6K viewsสตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน
องค์หญิงโนเนม543 views
