ตอนที่21เลิกดื่มได้แล้วจ้าวอินหลัว

สุราหอมกรุ่นในถ้วยเคลือบขาวยังคงเหลืออยู่ครึ่งหนึ่งบนพื้นห้อง แต่คนดื่มกลับฟุบลงไปเรียบร้อยแล้ว

จ้าวอินหลัวทอดกายลงนอนราบกับพื้น พวงผมหลุดร่วงปกแก้มที่แดงจัดจากฤทธิ์สุรา ดวงตาหวานเยิ้มครึ่งหลับครึ่งตื่นสะท้อนแสงตะเกียงไหวระริก ริมฝีปากสีอ่อนพึมพำแผ่วเบาเหมือนเพลงกล่อมเด็ก

"ซานซาเชื่อม…ใครจะซื้อให้ข้า…เห้อ…เศร้าจัง"

อวิ๋นเอ่อร์กลั้นหัวเราะขณะเช็ดหน้าให้อินหลัวด้วยน้ำเย็น ส่วนเสี่ยวหม่า…เจ้าเสี่ยวหม่าเอนตัวพิงเสา ดวงตาเริ่มเลื่อนลอย

"ข้าจะบอกความลับให้ฟัง…เงียบๆ ไว้เรื่องนี้เป็นความลับเลยนะ" เขากระซิบเสียงเบาแล้วก้มตัวลงใกล้อวิ๋นเอ่อร์กับอินหลัวที่เมาเหมือนกันทั้งคู่

"ความลับเกี่ยวกับยาปราณคู่…รู้ไหม…รู้ไหมว่า ถ้าท่านอ๋องมีความสุข จ้าวอินหลัวก็จะรู้สึกได้…แต่ที่น่ากลัวกว่าคือ…หากท่านร้องไห้…ท่านอ๋องก็จะรู้สึกเจ็บ เหมือนถูกมีดแทงกลางใจเลยทีเดียวล่ะ ฮ่าๆๆๆ"

คำพูดยังไม่ทันขาดประโยค ประตูห้องก็เปิดออกทันใด เสียงบานไม้กระทบผนัง แรงลมเย็นพัดกรูเข้ามาท่ามกลางกลิ่นสุราและเสียงหัวเราะ

หลี่เจินหรงยืนอยู่ตรงนั้น ในเสื้อคลุมดำสนิท ผมยาวสยายลงไหล่ ดวงตาคมกริบใต้คิ้วเข้มดุจเหยี่ยวสังหารกวาดมองภาพตรงห