Se connecterShare
แวะเวียน
Dernière mise à jour:
2025-09-08 20:25:07หลังจากที่ส่งลูกชายตัวน้อยไปเรียนเสร็จเรียบร้อย น้ำค้างก็จูงจักรยานกลับมาถึงบ้าน เจ้าของร่างบางรีบสวมหมวกสวมเสื้อคลุมเพื่อถางหญ้าออกจากแปลงผักที่ปลูกไว้กินไว้ขาย เธอไม่มีอาชีพเสริมมากมายนอกจากขายผัก เย็บผ้าที่ข้างบ้านแบ่งงานให้ทำ
เพราะเธอเลี้ยงลูกเอง เธอต้องเผชิญกับความโดดเดี่ยวตั้งแต่่ที่ยายเสียไป ตอนนั้นเธอเพิ่งรู้ตัวว่าท้องต้นไผ่ได้เพียงสองเดือนเท่านั้น เพิ่งเรียนจบมาก็ท้องเสียก่อน งานก็ไม่สามารถทำได้เต็มที่ “น้ำค้างเอ้ย ผ้าป้าเอาไปวางไว้บนแคร่แล้วนะ” เสียงป้าจันทร์ข้างบ้านร้องบอก พร้อมกับส่งยิ้มกว้างข้ามรั้วมาให้ ทั้งหมู่บ้านนี้ใครกันจะไม่ชื่นชอบน้ำค้างกับลูกของเธอ มีแต่คนรักใคร่เอ็นดู บางครั้งก็หยิบยื่นทั้งของกินของใช้มาให้ ทำให้เธอสามารถเลี้ยงลูกมาจนโตได้ขนาดนี้ “ขอบคุณนะจ๊ะป้า ป้าเอามะเขือไปทำแกงไหมจ๊ะ?” “ไม่เป็นไรลูกเอ้ย ที่หนูเอามาให้ป้ารอบก่อนยังกินไม่หมดเลย” น้ำค้างส่งยิ้มกว้างพลางพยักหน้า เธอไม่พูดอะไรต่อก้มหน้าทำงาน เธอไม่ใช่คนขี้เกียจ ทำงานนี้เสร็จก็ต่ออีกงาน เพราะต้องหาเงินจุนเจือครอบครัว ตั้งใจว่าอีกไม่นานจะลองไปหางานในเมืองทำดูเผื่อโชคดี เพราะตอนนี้ต้นไผ่ก็โตขึ้นแล้ว เธอเอาลูกไปฝากไว้ ตอนกลางวันไปทำงานเย็นมารับก็คงได้ แต่จะหางานที่ไหนที่มีเวลาตรงกับเวลาว่างของเธออันนี้สิเป็นปัญหา “พะ พี่กล้า” เสียงเรียกเบาหวิว ทุกครั้งที่เธอเรียกชื่อนี้ทีไรมักใจสั่นตลอด เธอเอ่ยเรียกชื่อคนที่นั่งอยู่บนรถกระบะสีดำคันโต เธอเห็นชัดเพราะเขานั้นลดกระจกลง หนุ่มหล่อสวมแว่นกันแดดคนนั้นเธอรู้จักเป็นอย่างดี เพราะเขาเป็นคนที่เธอให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก แต่คงตรงกันข้าม สำหรับเขาเธอมันก็แค่ผู้หญิงใจร้าย น่ารังเกียจ “จะไปไหนหรือจ้ะ?” เธอตัดสินใจร้องถามอีกฝ่ายที่ชะลอรถอยู่หน้าบ้านตน บ้านเธอมีเพียงรั้วลวดหนามกั้นวัวกั้นควายไม่ให้เข้ามากินผักเท่านั้น จึงตะโกนคุยกันได้ถนัด “...” อีกฝ่ายไม่ตอบกลับซ้ำยังชูคอตั้งเป็นห่าน ก่อนจะขับรถออกไป ทิ้งให้คนถามหน้าเสีย รอยยิ้มพลันหุบหายไปในทันที กลับโทษตัวเองว่าไม่น่าไปยุ่งไปทักเขา รู้ว่าเขากลียดยังจะอยากคุยด้วย แต่อีกคนก็มารยาทสุดทราม แม้จะไม่ชอบแต่ทว่าอย่างน้อย ๆ ก็เป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน “เฮ้อ~~” หญิงสาวถอนหายใจเล็กน้อย เธอพยายามข่มใจก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ ท่ามกลางแสงแดดในช่วงสาย แม้ไม่แรงมากแต่ทว่ากลับรู้สึกอบอ้าวคล้ายฝนจะตก เธอรีบเร่งมือก่อนที่จะได้ไปทำอย่างอื่นต่อ “…? …” แต่แล้วไม่นานรถกระบะคันเดิมก็วนเข้ามาจอดอีกหน คนขับก็คนเดิมนั่นแหละ แถมยังมาพร้อมกับใบหน้าไม่รับแขกอีกเช่นเคย แต่ถ้าไม่ชอบใจขนาดนั้นแล้ววนรถมาทำไมถึงสองรอบ? “พี่กล้า_” บรืน! “…” ยังไม่ทันพูดอะไรเขาก็ขับรถออกไปอีกแล้ว นี่เขาเป็นอะไรหรือเปล่านะ? น้ำค้างได้แต่แปลกใจ คิ้วเรียวขมวดมุ่น เขาอาจจะแค่่ผ่านมาดูโน่นนี่นั่นก่อนจะกลับกรุงเทพล่ะมั้ง คงไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ คิดได้ดังนั้นก็จัดผ้าถุงเตรียมจะนั่งลงถอนหญ้าต่อ แต่แล้ว… “พี่กล้ามีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?” นั่นแหละ…เขาวนรถมาจอดอีกแล้ว แต่ครั้งนี้กลับจอดนานกว่าปกติ เธอจึงมีโอกาสถามเขา และที่น่าแปลกใจไปกว่านั้นคือเขาดับเครื่องยนต์ หรือว่า… “ผัวไปไหน?” คำพูดไม่น่าหลุดออกจากปาก หนำซ้ำน้ำเสียงยังฟังดูแข็งกระด้าง หากไปพูดกับคนอื่นมีหวังโดนรองเท้าฟาดปากให้เลือดกลบ แต่โชคดีที่คนที่ถูกถามนั้นเป็นน้ำค้าง เธอทำเพียงยิ้มแห้ง ๆ ตอบกลับเขาอย่างใจเย็น “ไม่มีจ้ะ” “เหอะ” เขาหัวเราะไปหนึ่งที น้ำเสียงแฝงไปด้วยอาการของคนเย้ยหยันหลายส่วน ที่เหลือราวกับไม่เชื่อในคำพูดของเธอ ผู้หญิงคนนี้เชื่อได้ที่ไหน เห็นหน้าตาใสซื่อ พูดจ๊ะพูดจ๋าแบบนี้อย่าได้หลงเชียวเขาเคยพลาดแล้ว และจะไม่มีทางพลาดอีกเด็ดขาด “มันทิ้งไปมีเมียใหม่ หรือเห็นผู้ชายแล้วบอกว่าตัวเองไม่มีผัวล่ะ?” คำพูดร้าย ๆ พ่นออกมาไม่หยุด เขาเคียดแค้นเธอ เธอย่อมรู้อยู่แก่ใจ แต่ทำไมถึงโกรธเขาไม่ลงกันนะ “มะ ไม่ได้ทิ้งจ้ะ ตะ แต่เราจบกันไปแล้ว พี่กล้าสบายดีไหมจ้ะ ไม่เจอกันนานหลายปีเลย” ดวงตากลมส่องประกายวาววับ ยามที่ได้มองคนตรงหน้า เธอไม่เจอเจ้าของใบหน้าคมนี้มานานห้าปี ไม่เคยลืม และไม่คิดจะลืม แม้วันนี้ทุกอย่างไม่มีทางหวนกลับมาเป็นอย่างเช่นวันวาน เธอเองก็ไม่คิดก้าวก่ายเขา เพียงแค่เขาแวะเวียนมาให้พบหน้าหน่อยก็ถือว่าเป็นบุญแค่ไหนแล้ว “ถ้าไม่สบายดีแล้วฉันจะมาอยู่ตรงนี้ไหม” น้ำเสียงแข็งกระด้างบวกกับใบหน้าอึมขรึมนั่นแล้ว ก็อดนึกกลัวไม่ได้เลยจริง ๆ “อะ อ๋อ จ้ะ” เธอรู้สึกหน้าเสียเป็นอย่างมาก แต่ก็ฝืนยิ้มต่อ ดวงหน้าขาวผ่อง คิ้วเรียว จมูก ตา ปาก ทุกอย่างล้วนรับกันจนไม่อาจละสายตาได้ ทั้งสวยน่ารักได้ในคน ๆ เดียวกัน สาวในกรุงเทพบางคนก็เทียบเธอไม่ติดเลยด้วยซ้ำ “เธอเลิกยิ้มน่าเกลียดแบบนี้สักทีเถอะ” มันไม่อยากมองโว้ย! “ขะ โทษจ้ะพี่” น้ำค้างทีี่จู่ ๆ ถูกดุก็หน้าถอดสี หุบยิ้มในทันทีก่อนจะก้มหน้าหลุบต่ำ เธอเริ่มใจคอไม่ดีขึ้นมา กลัวเขาเห็นหน้าเธอแล้วความเกลียดชังจะยิ่งทวีคูณ จึงรีบถดตัวออกและกำลังจะเดินเข้าบ้านไป “จะไปไหน?” “จะ จะเข้าไปกินน้ำจ้ะ” น้ำค้างเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เหมือนคนกำลังจะร้องไห้ระคนหวาดกลัว เขาที่เห็นแบบนั้นก็เริ่มใจอ่อน ลดเสียงลงพร้อมกับถอดแว่นกันแดดออก “มาขายมะเขือก่อน ฉันจะเอาไปทำกับข้าวถวายพระ” เหอะ! เขาไม่ได้จะใจดีหรอกน่า ไม่อยากมาเจอด้วยซ้ำ แต่แค่จะมาซื้อผัก ซื้อผักน่ะเข้าใจไหม? “ดะ ได้จ้ะ เดี๋ยวหนูแถมให้พี่เยอะ ๆ นะ” น้ำค้างยิ้มได้อีกครั้ง เธอดีใจจนมือสั่นแก้มแดงปลั่ง รีบวิ่งไปหยิบตะกร้ามาเก็บผักให้เขาอย่างขยันขันแข็ง
Latest chapter
เมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก บทส่งท้าย
“ก็มันเหม็นจริง ๆ นี่ ตั้งแต่เช้าจนค่ำพี่คิดจะอาบน้ำบ้างไหมเนี่ย?”น้ำค้างเริ่มหงุดหงิดจนสีหน้าแสดงออกชัด ปกติเธอมักจะอ่อนโยนและอ่อนหวานกับเขาเสมอ แต่มาช่วงนี้เพียงเห็นหน้าก็หงุดหงิดอารมณ์เสีย ยิ่งพอเขาเข้าใกล้ก็เหม็นจนอ้วกแทบพุ่ง“พี่อาบสามรอบแล้ว” กล้ารีบยกจั๊กกะแร้ดมอย่างร้อนใจ เขาอาบสามรอบแล้วจริง ๆ จะเหม็นได้อย่างไรกัน พอโดนทักแบบนี้ก็เสียทรงเหมือนกัน ยิ่งพอเมียทำหน้าหยี ๆ ราวกับว่าเขาเป็นขยะเปียกก็ยิ่งน่าตกใจ“แม่เป็นอะไรเหรอครับ?” ต้นไผ่ที่เดินมาหาผู้เป็นแม่พร้อมกับเอ่ยปากถามอย่างห่วงใย“แม่แค่เหม็นคนไม่อาบน้ำน่ะ มาแม่หอมไผ่ทีสิจ๊ะ”น้ำค้างยิ้มกว้างให้กับลูกชายตัวน้อยที่ปีนขึ้นมาบนตัวเธอ เธอดึงตัวลูกเข้ามากอดมาหอมจนชื่นใจ เนื้อนุ่ม ๆ ขาว ๆ ของต้นไผ่ช่างน่าขย้ำเสียจริง ต่างจากคนที่ยืนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่มาก ยิ่งทำปากคว่ำแบบนั้นยิ่งไม่น่าดูเข้าไปใหญ่ ทำเสียสายตาจริง ๆ“ฟอด~~~ ชื่นใจ”“ชื่นใจได้ยังไง! นะ นั่นต้นไผ่ยังไม่อาบน้ำเลยตั้งแต่เมื่อเช้า มอมแมมเป็นลูกหม
เมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก เหม็นผัว
หนึ่งเดือนต่อมา…“พ่อจะอยู่กับไผ่กับแม่นานไหม?”“ก็ตลอดไป”“ตลอดไปคืออะไรครับพ่อ?”“ก็คือพ่อจะไม่ไปไหนไงครับ”สองพ่อลูกที่เล่นของเล่นกันจนเหนื่อยส่งเสียงพูดคุยดังเป็นระยะ น้ำค้างที่ทำกับข้าวเย็นอยู่ที่ครัวหลังบ้านได้แต่อมยิ้มกับประโยคพูดคุยในแต่ละวัน ช่วงนี้ทั้งสองคนดูเหมือนจะเข้าขาและพูดคุยกันดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน ต้นไผ่ที่เคยต่อต้านเขาก็หายขาดเป็นที่เรียบร้อย อีกอย่างทั้งสองคนก็มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น เพราะพี่กล้าเป็นคนดูแลลูกในช่วงที่เธอเข้าไปเรียนเสริมสวยในเมือง เขากลับมาทำหน้าที่พ่อของลูกได้ดีเลยทีเดียว“กับข้าวมาเเล้วจ้า” แม่ครัวที่สองหนุ่มเฝ้ารอคอยว่าเมื่อไหร่หนาจะเป็นมื้อเย็น ในที่สุดก็ทำกับข้าวเสร็จพร้อมเสิร์ฟกับข้าวที่ยกมาวางบนแคร่วันนี้มีถึงสามอย่าง ทอดปลาตัวใหญ่ ๆ ที่พ่อบอกว่าไปจับมาแต่แท้จริงซื้อจากก้องเพื่อนสนิท เพราะตนนั้นเมาหลับไปก่อน ส่วนอีกอย่างก็เป็นตำแตงกวาและแกงจืดของต้นไผ่เอง มื้อที่สุดแสนจะธรรมดาทว่ากลับอร่อยมาก ตั้งแต่กลับมากินกับข
เมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก แก๊งข้าวหลาม
“มาแล้วจ้ะ ๆ” สาวงามที่ถูกกล่าวถึงก่อนหน้าเดินมาพร้อมกับรอยยิ้มแป้น เธอมองเห็นเขากับลูกตั้งแต่ไกล ก่อนหน้าก็เห็นยิ้มแย้มดีแต่พอเข้ามาใกล้ ๆ กลับพบว่าสีหน้าเขาดูอธิบายยากสุด ๆ“พี่กล้าเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?” เธอสังเกตเห็นความผิดปกติบนใบหน้าจึงเดินเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อเอ่ยถาม“พ่อหึงแม่”เขายังไม่ทันเอ่ยสิ่งใดต้นไผ่ในอ้อมแขนก็บอกแม่ก่อนซะแล้ว ทำเอาคนเป็นแม่ยิ้มเขิน ก่อนจะยกมือขึ้นลูบศีรษะของเด็กชายตัวน้อยอย่างเอ็นดู“งั้นเหรอ เดี๋ยวต้นไผ่ไปหาคุณครูก่อนนะลูก ลูกต้องลงแข่งวิ่งนะ”เธอลอบมองหน้าพ่อของลูกก็อดขำไม่ได้ เวลานี้หน้าเขาบึ้งตึงมากเลยทีเดียว แต่ก็อุ้มลูกเดินไปส่งให้คุณครูดูแลต่อ หน้าที่เขาต่อจากนี้ก็คงเป็นการพาคุณเมียไปเปลี่ยนชุด และส่งคืนชุดให้ทางร้านกับช่างแต่งหน้า“ไปเปลี่ยนในห้องน้ำไหม? เดี๋ยวพี่รอ”“พี่หึงหนูเหรอจ๊ะ?” น้ำค้างแกล้งถามพลันเกาแขนแกร่งด้วยท่าทีออดอ้อน เวลานี้เธอทำเช่นนี้ได้โดยไม่อายใครเพราะไม่มีคนพลุกพล่านมากนัก“ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว&r
เมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก สาวงามในดวงใจ
“งีบก่อนไหมถ้าถึงในเมืองเดี๋ยวพี่ปลุก” เจ้าของเสียงทุ้มที่กำลังจัดชุดและเครื่องประดับทั้งหลายของเมียสุดที่รักไว้ด้านหลังรถแล้วจึงเอ่ยถาม“ไม่เป็นไรจ้ะพี่” เจ้าของร่างที่นั่งเบาะข้างส่งยิ้มพร้อมกับมองเขาด้วยแววตาหวานเยิ้ม เธอมองเขาอย่างไม่วางตาจนอีกคนเริ่มสงสัย“ทำไมมองพี่แบบนั้นล่ะ?”“หนูดีใจ”“หืม?”“หนูดีใจที่พี่คอยดูแลหนูกับลูกไงจ๊ะ” แววตาที่สื่อออกมาล้วนไม่ผิดเพี้ยนไปจากคำพูด เธอทั้งขอบคุณและดีใจที่มีเขาอยู่ข้างกาย ตั้งแต่ได้กลับมารักกันหนนี้เขาดูแลเธอกับลูกดีมาก ชาตินี้ไม่นึกเสียดายหรือเสียใจจริง ๆ ที่ไม่เคยโกรธเคืองเขาได้ลงเลย“ก็ลูกเมียพี่ทั้งคนนี่ รักขนาดนี้จะไม่ดูแลดีได้ไง” คนตัวโตเอ่ยเสียงน่าฟังพร้อมกับยกมือขึ้นลูบเรือนผมนุ่มอย่างเบามือ คล้ายกับอยากทะนุถนอมคนข้างกายเป็นที่สุดเวลานี้เป็นแวลาตีสี่แล้ว เขาต้องพาสาวสวยลูกหนึ่งข้างกายไปแต่งหน้าเเป็นนางป้ายของหมู่บ้าน ในงานแข่งกีฬาตำบลครั้งนี้ ก็เมียเขาสวยมากนี่นา หากไม่บอกใครจะเชื่อว่ามีลูกมาแล้ว
เมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก ฮีโร่ตัวโต
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!” น้ำค้างดิ้นหนีสุดแรงเกิด เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีถีบชายคลั่งคนนั้นออกห่าง ก่อนจะพยายามควานหาอาวุธใกล้มือที่สุด ความกลัวทำเธอเกือบสติหลุด แต่เพราะตอนนั้นเธอต้องเอาชีวิตรอด นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้!“แม่~~”“ไผ่อย่าออกมาลูก!”ใจคนเป็นแม่หล่นวูบเมื่อเห็นร่างน้อย ๆ ของลูกชายเริ่มพลิกตัวลุกขึ้นเพราะถูกรบกวนการนอน สิ่งที่ทำให้เธอกลัวต่อจากนี้ไม่ใช่การที่ถูกไอ้คลั่งนี้ทำร้าย แต่เธอกลัวมันจะทำลูกเธอด้วย!“แม่! ปล่อยแม่นะ!”ต้นไผ่ไม่ฟังคำทักท้วง เด็กน้อยเปิดมุ้งออกมาเจอเข้ากับภาพชายท่าทางน่ากลัวกำลังลากตัวแม่อยู่ เด็กน้อยทั้งตกใจและเป็นห่วงแม่ ไม่สนสิ่งใดรีบวิ่งเข้าไปดึงแม่มา แต่ทว่าแรงเด็กก็มีน้อยนิด แรงผู้หญิงตัวเล็ก ๆ หรือจะไปสู้คนกำลังคลั่งยา ใช่! ไอ้บ้านี้เหมือนคนคลั่งยาในข่าวมาก ทั้งหน้าตาก็คุ้นซะเหลือเกิน!“ไอ้เปี๊ยกมึงนี่ตื่นไม่ดูเวลาเลยเว้ย!”ไอ้บ้านี่ไม่สนใจต้นไผ่สักนิดเพียงแต่ตวาดเสียงดัง ส่วนที่มันสนใจก็คือสาวเจ้าคุณแม่ลูกหน
เมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก ไฟไหม้
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…“ยังไม่ทันกินเบียร์เลย มึงอย่าลืมเก็บห้าลังนั้นไว้ให้กูนะไอ้กล้า”“โอเค ๆ ”เสียงพูดคุยของคุณพ่อลูกโตแล้วหนึ่งอย่างกล้า กับคุณพ่อป้ายแดงอย่างก้องที่เมียเพิ่งจะคลอดลูกสาวให้เป็นของขวัญ ก้องเพิ่งจะคุยกับกล้าได้ไม่กี่คำก็ต้องเดินไปเอาของต่อ วันนี้เป็นวันผูกข้อมือหนูน้อยสมาชิกใหม่ของบ้าน ชาวบ้านมากมายต่างมารวมตัวกัน กล้าที่นั่งอยู่มุมด้านข้างเขาเห็นหลานแล้วให้ของขวัญหลานเป็นทองเส้นหนึ่ง ตอนนี้ก็นั่งมองเมียตัวเองอุ้มเด็กสาวตัวน้อยอย่างชื่นชม เขาเองก็อดชื่นชมไม่ได้เดี๋ยวพี่เสกเข้าท้องให้อีกคนดีไหมจ๊ะ?“เอามาอีกสักคนไหมล่ะน้ำค้าง ดูท่าต้นไผ่น่าจะชอบนะนั่น”เป็นป้าจันทร์ผู้ใหญ่อีกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นเอ่ยหยอกล้อน้ำค้างด้วยความเอ็นดู ป้าจันทร์รู้ว่าตอนนี้กล้าดูแลน้ำค้างกับลูกดีมาก คงไม่ต้องห่วงว่าน้ำค้างจะเหนื่อยเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ชาวบ้านที่เห็นน้ำค้างและกล้ามาตั้งแต่ยังเล็กเห็นแล้วก็โล่งใจ แต่บางคนก็ยังหมั่นไส้กล้าไม่เลิกก็ยังมี“น่าจะไม่ไหวหรอกจ้ะป้า” น้ำค้าง
Vous vous intéresseriez aussi à
พ่ายรักคุณสามี
ราชินีหิมะ121.8K Vuesเกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน71.5K Vuesสตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M Vuesจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์30.8K Vuesอลเวงรักเจ้าสาวของนายบัานไร่
ฟองน้ำทะเล46 Vuesห้องเกียร์ลับของเพื่อนเนิร์ด
BB6888 Vuesหลงรักเมียชั่วคราว
อักษรเติมฝัน227 Vuesเจ้าสาวของธาวินทร์[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]
มณีภัทรสร509 Vues
