ตอนที่ 8 ความไม่ชัดเจนของหัวใจ

ผู้ชายตัวใหญ่ผมสีดำมีสีขาวแซมอยู่ประปรายบ่งบอกถึงอายุที่มากขึ้นแต่กลับยังดูดีและแข็งแรงนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะมองมาที่พวกเขาสองคน

“มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ครับพ่อ” เป็นแทนไทที่เอ่ยถามผู้เป็นพ่ออย่างแปลกใจที่เห็นพ่อตัวเองอยู่ในบ้าน

“นั้นสิคะทำไมดาไม่เห็นเลยตอนที่ลงมา” กานดาเองก็แปลกใจเพราะตอนที่เธอลงมาเธอไม่เห็นนายใหญ่ของบ้านจริงๆ

“พึ่งมาถึงนะ นั่งได้แล้วฉันหิวแล้ว” เสียงทุ้มแหบเอ่ยบอก แทนไทกับกานดาจึงนั่งลงที่ประจำของตัวเองและเริ่มลงมือกินข้าวกันอย่างเงียบๆ

“แล้วพ่อจะไปอีกเมื่อไหร่ครับเนี้ย” แทนไทเอ่ยถามผู้เป็นพ่อที่ตอนนี้กำลังนั่งจิบชาสบายใจอยู่ในห้องทำงานของเขา

“นี้ฉันพึ่งกลับมาถึงแกก็จะไล่ฉันไปอีกแล้วหรือไง” ผู้เป็นพ่อถามขึ้นพร้อมกับมองไปที่ลูกชาย แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดของลูกชายหรอก ก็เป็นเรื่องปกติที่ลูกชายถามอยู่แล้ว

“เปล่าครับ ก็เห็นปกติพ่ออยู่ติดบ้านซะที่ไหน” แทนไทว่า

“คงจะอยู่สักอาทิตย์” ผู้เป็นพ่อตอบ

“แล้วรอบนี้จะไปไหนครับ”

“แถบยุโรป”

“นานแค่ไหนครับ” แทนไทยังถามต่อ ผู้เป็นพ่อก็ตอบ

“คงสักเดือน แกถามทำไมปกติไม่เห็นจะสนใจว่าฉันจะไปไหน”

“ก็แค่อยากรู้ครับไม่มีอะไร ทำไมครับลูกถามแค่นี้