หลังจากเมื่อคืนที่แทนไทฝ่าพายุกลับมาจนเปียกไปหมดทั้งตัว เช้านี้เลยมีอาการครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะไม่สบาย“ดาครับ” เสียงชายหนุ่มแหบผิดปกติจนกานดารับรู้ได้ หญิงสาวขมวดคิ้วทันทีเมื่อเดินเข้ามาใกล้ชายหนุ่ม“ไม่สบายหรือเปล่าคะ ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น” เธอถามพร้อมกับยกมือขึ้นอังหน้าผากของชายหนุ่ม “ตัวรุม ๆ วันนี้คุณพักอยู่บ้านดีกว่าค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปดูคนงานหน่อย”“ไม่เอาครับ ผมจะไปกับคุณด้วย”“แต่คุณป่วย มันจะหนักกว่าเดิมค่ะ ไปนอนพักดีกว่า” กานดาไม่ยอมให้ชายหนุ่มออกไปข้างนอกเพราะเธอรู้ดีว่าถ้าแทนไทป่วยจะหายยากมาก เพราะฉะนั้นต้องให้ชายหนุ่มรักษาตัวเองตั้งแต่ยังไม่เป็นหนัก“ดาครับ…” น้ำเสียงออดอ้อนแบบนี้กานดาไม่เคยใจแข็งได้เลยจริง ๆ“ฉันขอไปดูคนงานแป็บเดียวค่ะแล้วจะรีบกลับมา” สุดท้ายกานดาก็ต้องยอมทั้งที่พยายามใจแข็งแล้วแท้ ๆ“ผมรอนะ” แทนไทยิ้มกว้างทันทีเมื่อได้รับคำตอบที่พอใจ กานดาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากบ้านไป ชายหนุ่มมองตามจนสุดสายตาก่อนจะรีบปิดประตูบ้านลง เขามองกวาดไปทั่วบ้านแล้วเริ่มลงมือทำอะไรบางอย่าง บางอย่างที่จะตัดสินทุกอย่างต่อจากนี้ไปตลอดชีวิตของเขากานดาเดินตรวจงานจนเสร็จก่อน
“ผมไม่มีความสุขเลยสักวัน…...ดา”กานดาตัวชาวาบ ยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวหรือหันไปมอง เสียงฝีเท้าที่ค่อย ๆ ก้าวเข้ามาใกล้ทำให้หญิงสาวอย่างวิ่งออกไปจากตรงนี้แต่เธอกลับก้าวขาไม่ออกเลยสักนิด แรงกอดจากด้านหลังยิ่งทำให้กานดาอยากหนีหายไปจากตรงนี้ตอนนี้เลยยิ่งดี“ดา คิดถึง ผมคิดถึงคุณ ฮึก อย่าไปไหนอีกนะ อยู่กับผมก่อน ให้ผมได้อธิบายก่อนนะ ฮึก” กานดารับรู้ได้ถึงร่างกายอันสั่นเทาของคนที่กอดอยู่ด้านหลัง แทนไทกอดหญิงสาวเอาไว้แน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหนีหายไปอีกใบหน้าคมซบลงกับไหล่แคบของหญิงสาวปล่อยให้น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินอย่างไม่อาจห้ามได้ ความทรมานในวันที่ไม่มีหญิงสาวอยู่ชายหนุ่มรู้ซึ้งเป็นอย่างดี เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไปไหนอีกเด็ดขาด“คุณแทนปล่อยฉันก่อนนะคะ” กานดาบอกเสียงสั่นเครือแม้จะพยายามห้ามตัวเองไม่ให้ร้องไห้แต่น้ำตามันกลับไม่ยอมฟังเธอเลย“ไม่ปล่อย คุณหายไปอีก ผมไม่ปล่อย” แทนไทเอ่ยเสียงอู้อี้อยู่กับไหล่ของหญิงสาวทั้งยังกระซับกอดแน่นขึ้นด้วย“ปล่อยฉันก่อนเถอะค่ะ ถ้าใครมาเห็นเข้ามันจะดีนะคะ คุณจะทะเลาะกับคนของคุณเปล่า ๆ ” กานดาพยายามแกะมือชายหนุ่มออกจากตัว แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ไม่
แทนไทยกมือถือขึ้นต่อสายหาเพื่อนอีกคนที่น่าจะคุ้นเคยและชำนาญพื้นที่มากว่าพวกเขาตู๊ดดดด ตู๊ดดด“ฮัลโหล”(ว่า)“ฉันมีเรื่องให้แกช่วยว่ะ”(อื้มรู้แล้ว พวกไอ้คริสบอกมาหมดแล้ว ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวทางนี้ฉันจะช่วยสืบอีกแรง)“ขอบใจมากราฟ”(ถ้าได้ความคืบหน้าอะไร ยังไงเดี๋ยวฉันติดต่อไป แล้วไนท์ว่าไงบ้าง)“น่าจะรู้เรื่องแล้วละแต่ฉันไม่อยากกวนมันตอนนี้ว่ะ ทางนั้นก็มีเรื่องอยู่” แทนไทว่า เมื่อนึกไปถึงเพื่อนอีกคนที่ตอนนี้ก็กำลังเจอปัญหาอยู่เหมือนกัน(อืม มีอะไรเพิ่มเติมเดี๋ยวติดต่อไป) พูดเสร็จก็วางสายไปทันที การที่ได้ราฟาแอลมาช่วยทำให้การหาตัวกานดาง่ายขึ้นเพราะด้วยธุรกิจของราฟาแอลควบคุมทางฝั่งอเมริกาและยุโรปเป็นส่วยใหญ่ทำให้ราฟาแอลคุ้นเคยกับพื้นที่มากกว่าพวกเขาที่อยู่ทางฝั่งเอเชีย แถมคนของราฟาแอลยังเก่งเรื่องแกะรอยและติดตามมากกว่าหลังจากวางสายจากเพื่อนสนิท แทนไทก็ต่อสายตรงเข้าเครื่องของพ่อตัวเองทันที และรอไม่นานปลายสายก็รับ“พ่อเอาเมียผมไปไว้ไหน” แทนไทถามเสียงราบเรียบ(เมียแกก็อยู่ที่บ้านไง) ปลายสายตอบมาเสียงเรียบไม่แพ้กัน“จะอยู่ที่บ้านได้ไงก็ในเมื่อเมียผมหายไปพร้อมกับพ่อ”(ฉันเปล่า ยัยผู้หญิงคนนั้น
“คุณต้องการอะไรปารมี” เสียงทุ้มถามขึ้นเสียงเข้ม แต่มีหรือที่หญิงสาวจะกลัวในเมื่อเธอเสียแทนไทไปแล้ว เธอก็จะทำให้แทนไทเสียกานดาไปเหมือนกัน“ความสะใจยังไงละ คุณสงสารฉัน พาฉันเข้ามาอยู่ที่นี่นั้นก็เท่ากับว่าเป็นการบอกกลายๆ ไปแล้วว่าคุณเลือกฉัน แล้วคุณคิดว่าคนฉลาดๆ อย่างเลขาคุณเขาจะทำยังไงดีนะ”“!!!”“หึ” ปารมีว่าก่อนจะเดินออกไปจากบ้านพร้อมความสะใจที่ได้เอาคืนคนอย่างแทนไทให้รู้สึกเจ็บบ้างเหมือนที่เธอรู้สึก ทิ้งไว้เพียงแทนไทที่ยืนนิ่งชาไปทั้งตัวแทนไททรุดนั่งลงกับพื้นอย่างคนหมดแรงเมื่อเข้าใจความหมายของสิ่งที่หญิงสาวต้องการจะสื่อ‘อย่ารู้ตัวในวันที่สาย’‘รู้ตัวซะแทนไท อย่าให้ต้องเสียใจในวันที่เขาไม่อยู่กับแกแล้ว’‘หึ ทำทุกอย่างเพราะสงสาร งั้นก็อย่าลืมสงสารตัวเองบ้างนะไอ้ลูกชาย’เสียงของแอนโทนี่และผู้เป็นพ่อดังขึ้นมาในหัวทันที‘ไม่มีทาง ผมไม่ยอมปล่อยให้คุณไปจากผมแน่กานดา คุณต้องอยู่กับผม ต้องอยู่กับผมเท่านั้น ผม…คุณ’ เสียงพึมพำแผ่วเบาพร้อมกับหยดน้ำตาของลูกผู้ชายที่ไม่คิดว่าจะมีไหลลงมาช้าๆ ในอกมันเจ็บไปหมดเมื่อรู้ว่าตอนนี้ข้างกายที่เคยมีใครคนหนึ่งอยู่มันว่างเปล่า ความเหน็บหนาวค่อยๆ กัดกินใจแกร
แสงแดดยามเช้าไม่ได้มีผลทำให้ร่างหนาที่นอนหลับอยู่บนเตียงอย่างมีความสุขจากเหตุการณ์เมื่อคืนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเลยสักนิดก๊อกๆ ก๊อกๆเสียงเคาะประตูทำให้คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเล็กน้อยแต่ยังไม่ยอมลืมตา มือหนาควานหาร่างบางที่กกกอดเมื่อคืนแต่กลับมีแต่ความว่างเปล่า ตาคมลืมขึ้นมามองข้างกายก็ไม่เห็นคนที่กอดเมื่อคืน จึงคิดว่ากานดาคงลงไปทำอาหารเช้าเมื่อทุกวัน จึงไม่ได้คิดอะไรแต่เสียงเคาะประตูยังคงดังไม่หยุดชายหนุ่มจึงตัดรำคาญโดยการลุกขึ้นไปเปิด แต่พอเห็นคนที่เคาะประตูแทนไทก็อยากจะปิดประตูลงซะตอนนี้เลย“แทนค่ะทำไมเมื่อวานคุณไม่ลงไปทานข้าว แม่เลขานั้นก็ด้วย” แทนไทยังไม่ได้พูดถามอะไรก็เจอคำถามรัวจากสาวเจ้าซะก่อน ทำเอาคนที่ตื่นขึ้นมาอย่างอารมณ์ดีเริ่ม หงุดหงิดขึ้นมาแล้ว“ผมจะลงไปหรือไม่ลงไปแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณละปา” แทนไทถามขึ้นเสียงเย็น สายตามองหญิงสาวอย่างไม่พอใจ“กะ ก็ปาเป็นห่วงกลัวว่าคุณจะไม่สบาย เมื่อวานปาก็ว่าจะขึ้นมาดูแต่พ่อคุณก็ไม่ยอมเอาแต่บอกว่าคุณไม่เป็นไรอยู่นั่นแหละ เป็นพ่อยังไงไม่ห่วงลูกตัวเองเลยถ้า…”“ปารมี! ที่คุณกำลังว่าอยู่คือพ่อของผม!! คุณลงไปได้แล้ว แล้วไม่ต้องหวังดีเสนอหน้าขึ้นมา
“ไม่ต้องกลัวที่รัก ครั้งนี้ผมจะถนอมคุณให้มากที่สุด เชื่อใจผมนะ” แทนไทเอ่ยปลอบเสียงนุ่ม กานดาพยักหน้าเบาๆ แทนไทยกยิ้มเล็กน้อยอย่างพอใจก่อนจะสวบบบบ!!“อ่า/อืมม” แทนไทกดดันมังกรตัวใหญ่เข้าไปถ้ำแคบทีเดียวสุดความยาว จนทำให้กานดาผวากอดร่างหนาแน่นจะกี่ครั้งก็ไม่ชินสักทีกับความใหญ่และยาวนั้น แทนไทรอจนกานดาพร้อมก่อนจะเริ่มขยับ“อ่า เบาค่ะแทน เบา พี่แทน อ่า”“อ่า แน่นมาก ซี๊ดดด” มือหนาจับสะโพกมนเอาไว้มั่นแล้วกระแทกกระทั้นแท่งใหญ่เข้ามาอย่างหิวกระหาย“อ๊ะ อ๊ะ อ่า อ๊ะ” เสียงหวานครางเสียวออกมาดังลั่นห้อง เธอส่ายหน้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน ทรมานจนไม่รู้จะระบายความเสียวนั้นออกมายังไง มือเล็กจิกเล็บลงไปที่ต้นแขนแกร่งเพื่อระบายความเสียวอีกทางแก่นกายใหญ่สอดใส่เข้าสุดออกสุดอย่างหนักหน่วงรัวเร็วไปตามอารมณ์ความกระสัน ทั้งที่ปากบอกว่าจะถนอมเธอแต่เอาเข้าจริงแทนไทแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่เมื่อด้านในนุ่มของหญิงสาวบีบรัดเอ็นใหญ่จนปวดหนึบแทนไทก้มลงจูบหญิงสาวแนบแน่นดุดันและร้อนแรง ปากหนาขบเม้มเรียวปากบางไล้เลียปากสวยดูดดึงลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจส่วนล่างยังตอกใส่ร่องสวาทที่คับแคบไม่หยุดหย่อน มือหนาบีบเคล้นอกสวยจนแดง