LOGINShare
บทที่ 14
Latest chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1611
เซี่ยหวั่นเฉินถึงกับรู้สึกเหมือน “เจอคนรู้จักในแดนไกล”เวลานี้เขาหิวจนหน้ามืดตาพร่ามัว ก้าวลงจากหลังม้าอย่างโซซัดโซเซ รีบเดินตรงไปหาเฟิ่งจิ่วเหยียนพูดให้ถูกก็คือ เขาเดินไปยังหม้อที่เฟิ่งจิ่วเหยียนตั้งไฟไว้ ข้างในต้มเนื้อสัตว์ป่า กลิ่นหอมชวนให้น้ำลายสอ!ท่ามกลางซากปรักหักพัง หม้อใบนี้กลับดูไม่เข้ากับบรรยากาศเอาเสียเลยตงฟางซื่อไม่รู้จักเซี่ยหวั่นเฉิน พอเห็นท่าทีเหมือนหมาป่าหิวโซพุ่งใส่ ก็ก้าวไปขวางไว้ทันทีเฟิ่งจิ่วเหยียนลุกขึ้นมาแนะนำ “เขาคือรัชทายาทแคว้นตงซาน”ได้ยินดังนี้ ตงฟางซื่อถึงกับชะงักลดแขนลง ปล่อยให้เซี่ยหวั่นเฉินเดินผ่านตนเองไปตรงหม้อเซี่ยหวั่นเฉินไม่ทันได้สนใจแนะนำตัว ยิ่งไม่ทันได้สนใจเรื่องมารยาทแม้เฟิ่งจิ่วเหยียนเขาก็ไม่ได้ทักทายด้วย รีบคว้าเนื้อเข้าปากก่อน เพื่อดับความหิวหยวนจั้นช่วยเขาออกมาจากคุกหลวง ให้ม้าแก่เขาเพียงตัวหนึ่ง หาได้คิดถึงเสบียงให้ติดตัวมาไม่ตลอดทาง เขาต้องหิวโหยกัดฟันเดินทาง ไม่กล้าหยุดพัก กลัวถูกทหารติดตามไล่ล่าจนถึงตอนนี้ ครั้นเห็นฮองเฮาแคว้นฉี เขาค่อยคลายความกังวลลงได้บ้าง……เซี่ยหวั่นเฉินใช้กิ่งไม้แทนตะเกียบ กินอย่างเอร็ดอร่อย ร
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1610
นอกจากถานไถเหยี่ยน ใครยังจะรู้ทางลับของ “ใยแมงมุม” ในที่แห่งนี้อีก?เซียวเหิงมั่นใจ ต้องเป็นถานไถเหยี่ยนที่หักหลังเขาแน่ ๆ!ถานไถเหยี่ยนสมควรตายจริง ๆ!!!ทว่า เหมือนจะดูถูกเขาเกินไปหน่อยแล้ว!กองทัพเหลียงแข็งแกร่งมาก ทว่าการทำสงครามพื้นราบ ย่อมเห็นทั้งหมดเพียงปราดเดียวเซียวเหิงออกคำสั่งมือธนูเหล่านั้น ให้ยิงลูกธนูอาบยาพิษออกไปไม่นาน มนุษย์โอสถตัวแรกก็โผล่มาตามมาด้วยตัวที่สอง ที่สาม…กองทัพเหลียงพลันโกลาหลเซียวเหิงตัดสินใจเด็ดขาด ให้ทหารหนานเจียงที่เหลือถอนตัวจากวงล้อมส่วนคนที่โดนพิษเหล่านั้น หากพาพวกเขาไปด้วยคงไปไม่ได้ไกล จำต้องทิ้งตัวถ่วงเหล่านี้ไว้ทหารหนานเจียงเห็นด้วยตาว่าราชครูทอดทิ้งตนเอง พวกเขาที่โดนสารพิษเห็นมนุษย์โอสถมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็ตะโกนอย่างสิ้นหวัง“ไม่! ช่วยข้าด้วย——” “กลับมา! กลับมา!!”“อ๊าก!!!”……ครึ่งชั่วยามต่อมา เซียวเหิงพาคนที่เหลือหนีมายังพื้นที่สูงที่แห่งนี้คือป่าทึบ ง่ายต่อการหลบซ่อนกรงของเสียวอู่ไม่สะดวกต่อการเคลื่อนย้าย จึงถูกปล่อยออกมา เปลี่ยนเป็นใช้โซ่เหล็กล่ามไว้แทนเขาถูกบังคับให้วิ่งตามตลอดทาง ถามอย่างหอบหายใจไม่ทัน “ท่านอา ข
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1609
ระหว่างที่รอข่าว เซียวเหิงออกคำสั่ง ให้กองทัพทั้งหมดตั้งค่ายขวางเส้นทาง นับจำนวนลูกธนูอาบพิษมนุษย์โอสถ เตรียมพร้อมใช้งานพวกเขาเดินทัพระยะไกล จึงไม่สามารถพกนกไม้กลไกไปด้วยได้มิเช่นนั้นก็คงใช้นกไม้กลไกบินข้ามกองทัพศัตรู บุกเข้าแคว้นตงซานไปแล้ว ไฉนเลยจะให้ถานไถเหยี่ยนมาควบคุม และฟังคำสั่งของถานไถเหยี่ยนอยู่อย่างนี้?ตอนนี้เข้าสู่เดือนเจ็ดแล้ว อาการจึงร้อนอบอ้าวเหล่าทหารเดินทางติดต่อกันหลายวัน จึงตั้งค่ายพัก ณ จุดเดิม สิ่งที่จำเป็นที่สุดคือน้ำเซียวเหิงให้พวกเขาจูงม้าไปดื่มน้ำ และตักน้ำกินแม่น้ำอยู่ใกล้ ๆ ไม่นาน ก็ตักน้ำมาได้เหล่าทหารล้อมถังน้ำ เวียนดื่มน้ำทีละคนเสียงดังอึก ๆตอนนี้ อากาศร้อนจนทนไม่ไหวมีบางคนแอบถอดเสื้อเกราะออก เพื่อให้เย็นขึ้นเซียวเหิงเห็นเช่นนั้น พลันตะคอกอย่างโมโห“สงครามกำลังจะเริ่ม ดูพวกเจ้าซิ เอื่อยเฉื่อยเช่นนี้ใช้ได้ที่ไหน!“หากกองทัพเหลียงบุกโจมตีเข้ามาในเวลานี้ พวกเจ้าจะทำอย่างไร!”เขาตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา จึงไม่พอใจที่ลูกน้องเอื่อยเฉื่อยให้พวกเขาดื่มน้ำเสร็จ ก็จัดระเบียบทันทีแม้จะเป็นการตั้งค่าย ก็ต้องจัดเตรียมกองทัพ เพื่อต้านศัตรูที่โจมตีเข
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1608
แววตาของหร่วนฝูอวี้เยือกเย็นอย่างยิ่ง“ข้าไม่มีอะไรจะพูดกับท่าน”กับศัตรูที่บุกเข้ามาในแคว้นของตัวเอง นางแทบอยากกำจัดทิ้งให้สิ้นซากหร่วนฝูอวี้พลิกตัว นอนหันหลังให้รุ่ยอ๋องรุ่ยอ๋องไม่ถือสา พูดพึมพำขึ้นมาคนเดียว“ลองเชื่อในการตัดสินใจของฝ่าบาทสักครั้งเถอะ“รวมใต้หล้าเป็นหนึ่งเดียว ไม่มีอะไรแย่ตรงไหน“ไม่ว่าจะเป็น ‘ใยแมงมุม’ หรือพิษมนุษย์โอสถ ล้วนจะทำให้ประชาชนตกอยู่ในความไม่สงบ ถูกผู้มีอำนาจหลอกใช้…” “ข้าเติบโตมาในหนานเจียง ในใจของข้า มันไม่สามารถบุกรุกได้ง่าย ๆ”รุ่ยอ๋องย้อนถาม “พวกเจ้าสร้างหมอกพิษขึ้นมาให้หนานเจียง เพื่อปกป้องประชาชนของหนานเจียงก็จริง แต่มันก็เป็นพันธการอย่างหนึ่งมิใช่หรือ?“หากไม่ใช่เพราะแคว้นอื่นจับจ้องตาเป็นมัน พวกข้าจะสร้างหมอกพิษขึ้นมาทำไม ก็เพื่อป้องกันพวกท่านไม่ใช่หรือไร!”ยิ่งพูดหร่วนฝูอวี้ก็ยิ่งโมโห จึงลุกขึ้นมานั่ง จ้องมองรุ่ยอ๋องอย่างคุกรุ่น“อย่าพยายามใช้หลักการเหล่านั้นมาโน้มน้าวข้า ข้าไม่มีทางยอม ให้แคว้นหนานฉีของพวกท่านมาปกครองหนานเจียง!“ถึงฝ่าบาทจะโง่เง่า หลงเชื่อพวกถานไถเหยี่ยนและเซียวเหิง นั่นก็เป็นเรื่องภายในของหนานเจียง พวกท่านไม่มี
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1607
นอกเมืองหลวง ในหมู่บ้านเล็ก ๆองครักษ์นำข่าวการจับกุมเซี่ยหวั่นเฉินมารายงานต่อถานไถเหยี่ยนเมื่อถานไถเหยี่ยนได้ยิน กลับมีสีหน้าเรียบเฉยและสงบนิ่งจากนั้นองครักษ์ผู้นั้นเอ่ยต่อ: “แผนการของหยวนจั้นคือ จับกุมสมาชิกราชวงศ์คนอื่น ๆ และกำจัดให้สิ้นซาก”ถานไถเหยี่ยนยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ“เช่นนั้นก็มอบหมายให้เขาไปจัดการ”“ท่านกุนซือ แล้วฮ่องเต้กับองค์รัชทายาท จะไม่สังหารก่อนจริงหรือ?”“อืม ทำตามแผนการของหยวนจั้น ถึงอย่างไรทั้งหมดนั้นก็เป็นศัตรูของเขา”ถานไถเหยี่ยนดูจะเข้าอกเข้าใจอยู่พอสมควรเขาถาม: “กองทัพฉีมีความเคลื่อนไหวอย่างไรบ้าง?”“ตอนนี้ยังคงตรึงกำลังอยู่ แต่พวกเขาตัดเส้นทางเสบียงของพวกเราอย่างชั่วร้าย ดูเหมือนวางแผนจะปิดล้อมพวกเราไว้”ถานไถเหยี่ยนไม่รู้สึกตื่นตระหนกแม้แต่น้อย“ไม่เป็นไร ตราบใดที่พวกเรายังยึดครองแคว้นตงซานอยู่ ก็ไม่ต้องกังวลว่าผืนดินแห่งนี้จะปลูกข้าวไม่ได้”......ณ แคว้นหนานเจียงหร่วนฝูอวี้ควบคุมตัวรุ่ยอ๋องไว้ ทว่ากลับเป็นแผนการที่แย่ที่สุดนางรู้ดีว่า รุ่ยหลินผู้นี้ ที่ดูเหมือนอ่อนโยนและเจรจาง่าย ความจริงแล้วดื้อดึงกว่าใครทั้งหมดอีกทั้งยังไม่รู้ว่าเขาซ่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1606
สีหน้าของตงฟางซื่อดูไม่เหมือนกำลังพูดเล่น เขามองไปยังที่ไกล ๆ พลางเอ่ยพึมพำ“หลุมศพของฮ่องเต้ซวี่หยางยังไม่เคยถูกค้นพบ“ที่ที่เป็นไปได้มากที่สุด ก็คือที่ตั้งของจุดศูนย์กลาง ‘ใยแมงมุม’ นั่นเอง”เฟิ่งจิ่วเหยียนมีสีหน้าเรียบเฉย“หาจุดศูนย์กลางให้เจอก่อน”......ในแคว้นตงซานเหล่าแม่ทัพกล่าวกับถานไถเหยี่ยน: “ท่านกุนซือ เสบียงของพวกเราเหลือน้อยลงทุกทีแล้ว! เช่นนั้นจะทำอย่างไรกันดี?”ถานไถเหยี่ยนย้อนถาม: “คนเพียงเท่านี้ จะไม่พอกินได้อย่างไร?”“ถึงแม้พวกเราจะมีคนน้อย ทว่าก็มาอยู่ที่แคว้นตงซานได้หลายเดือนแล้ว อีกทั้ง...อีกทั้งก็ยังมีการเผาเมือง เสบียงจึงไม่ได้เก็บไว้แม้แต่น้อย”แม่ทัพผู้นั้นพูดจบ ก็เสนอขึ้นว่า “ท่านกุนซือ ท่านราชครูมิใช่กำลังจะนำทหารห้าหมื่นนายมาแล้วหรอกหรือ? มิสู้ส่งจดหมายไปแจ้งเขา ให้เขานำเสบียงมาเพิ่มอีกหน่อย?”ถานไถเหยี่ยนไม่ได้คัดค้าน“ได้ ใครก็ได้ นำหมึกกับพู่กันมาที”อีกด้านหนึ่งที่คุกหลวงฮ่องเต้ถูกคุมขังอยู่ พร้อมทั้งด่าทอหยวนจั้นว่าเป็นคนทรยศต่อแผ่นดินทุกวันหยวนจั้นจะมาเยี่ยมเยียน และนำอาหารมาส่งให้ด้วยตนเองฮ่องเต้ก็ทรงทราบว่า หยวนจั้นเกลียดตนเอง
You may also like
ท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่133.2K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด104.4K viewsชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล573.8K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง74.6K viewsจวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ
ป่าดอกท้อ6.3K viewsประดุจหนึ่งหอมหวานปานน้ำผึ้ง
อาหลานเร่อ1.9K viewsฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น
บ้านเขมปัณณ์3.5K viewsรักนี้ข้าสมยอม
LiHong493 views
