Share

บทที่ 1584

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
ทหารคนนั้นหอบหายใจแรง “หยวนจั้น! เป็นหยวนจั้น! เจ้านั่นออกมาจากคุกหลวงแล้ว!”

แววตาถานไถเหยี่ยนเคร่งขรึม

หยวนจั้นหรือ...

ศิษย์อาจารย์ไม่ได้พบกันนานแล้ว

ทางด้านตะวันออกของเมือง

หยวนจั้นนำทหารยอดฝีมือกลุ่มหนึ่ง ฝ่าแนวปิดล้อมของทหารหนานเจียง จากนั้นก็เปิดประตูเมือง ให้กองทัพสนับสนุนของแคว้นตงซานที่อยู่นอกเมืองเข้ามาภายในเมือง

ขุนพลที่นำทัพมาจากนอกเมือง เมื่อเห็นเขาแล้วก็ถึงกับตะลึง น้ำตารื้นขอบตา

“แม่ทัพหยวน!”

หยวนจั้นสวมเกราะเต็มยศ ขี่อยู่บนหลังม้า

“รีบจัดการต่อสู้ให้จบโดยเร็ว!”

“ขอรับ!”

พวกเขาจะเริ่มโจมตีโต้กลับจากประตูเมืองไปยังพระราชวัง

ทว่ายังไม่ทันไปได้ไกลเกินสิบกว่าลี้ ก็ถูกทหารศัตรูสกัดไว้

ทหารศัตรูมีเพียงแค่พันคน

หยวนจั้นไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตา

ทว่า คนที่นำทัพ คือถานไถเหยี่ยน

แววตาของหยวนจั้นฉายแววซับซ้อนอย่างที่สุด

ความโกรธแค้นปนเปกับความไม่เข้าใจ จนกลายเป็นคำตะโกนก้องถามด้วยความคับแค้นใจ

“ถานไถเหยี่ยน! เจ้าทรยศแคว้นตงซาน ตอนนี้ยังนำคนหนานเจียงมารุกรานแคว้นตงซาน กลับใช้ชื่อของแคว้นต้าโจวมาบังหน้า เจ้าทำร้ายตระกูลหยวน! ทำไม! ! !”

พวกเขารู้จักกันมาตั้งหลายปี เป็
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1591

    เฟิ่งจิ่วเหยียนใกล้คลอดเต็มที คาดว่าน่าจะอีกไม่กี่วันนี้เพื่อให้นางคลอดอย่างปลอดภัย เวยเฉียงจึงจัดให้นางพักอยู่ที่ตำหนักเซวียนซื่อ พร้อมทั้งจัดเตรียมหมอหลวงคอยผลัดเวรกันเฝ้าดูแลส่วนพวกอาหลิ่นก็ถูกจัดให้อยู่ที่ตำหนักด้านข้าง โดยมีนายหญิงเฟิ่งเป็นคนดูแลด้วยตนเอง เพื่อป้องกันไม่ให้กระทบกระเทือนต่อนางวันนี้นางกำลังจะไปที่ตำหนักด้านข้างเพื่อเยี่ยมเด็กทั้งสอง แต่ยังไม่ทันก้าวออกจากประตูไม้ ฝีก้าวก็พลันหยุดชะงัก สายตาจับจ้องไปที่คนตรงหน้าคนที่จู่ ๆ ก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้านาง หากมิใช่เซียวอวี้ แล้วจะเป็นใครได้อีก?เฟิ่งจิ่วเหยียนราวกับถูกตรึงอยู่กับที่ ด้วยความรู้สึกประหลาดใจส่วนเซียวอวี้ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความยินดี รีบเดินไม่กี่ก้าวก็มาอยู่ตรงหน้านางแล้ว“เหตุใดท่าน...” นางยังเอ่ยไม่ทันจบ ก็ถูกเขาโอบกอดไว้แน่น“เราเป็นห่วงเจ้า”น้ำเสียงของเซียวอวี้แหบพร่า เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เก็บกดไว้ แล้วจุมพิตเบา ๆ ที่หน้าผากของนาง จากนั้นค่อยปล่อยนาง และประคองนางให้นั่งลง“เราคำนวณวันแล้ว เจ้าใกล้จะคลอดแล้ว“ครั้งก่อนที่เจ้าคลอดพวกอาหลิ่น เราไม่สามารถอยู่เคียงข้างเจ้าได้“ครั้งนี้ไม่ว่า

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1590

    เฟิ่งเวยเฉียงยืนอึ้งอยู่กับที่ มองไปยังเซียวอวี้ที่เดิมควรจะอยู่ที่หนานฉีในชั่วพริบตา ความยินดีที่ซ่งหลีกลับมาอยู่เคียงข้างนางก็ถูกทำลายจนหมดสิ้นนางทั้งตกใจและกระวนกระวายใจซ่งหลีอธิบาย: “เป็นฝ่าบาทที่ทรงไหว้วานให้ข้าพาเขาเข้าวัง”เฟิ่งเวยเฉียงคิ้วขมวดมุ่น “ฮ่องเต้ฉีมาเพื่อพบพี่หญิง หรือมาเพื่อสำรวจแคว้นซีหนี่ว์ด้วยพระองค์เอง?”เซียวอวี้ได้ยินถึงความเป็นศัตรูในน้ำเสียงของนาง หว่างคิ้วเผยให้เห็นความหนักใจ“หากเป็นอย่างหลัง เราคงไม่เข้าวังมาเพียงลำพัง“ฮองเฮาอยู่ที่ใด เราต้องการพบนาง”เฟิ่งเวยเฉียงหัวเราะขึ้นมาทันทีในเสียงหัวเราะแฝงด้วยการเหน็บแนม“คงมิใช่ว่าหนานฉีโจมตีแคว้นตงซานอยู่นานก็ไม่สำเร็จ ฮ่องเต้ฉีจึงต้องรีบร้อนมาขอคำชี้แนะหรอกกระมัง? พี่หญิงก็กำลังตั้งครรภ์อยู่ ไม่ควรที่จะต้องลำบากเช่นนี้...”เซียวอวี้ขัดคำพูดของนาง“หากมิใช่เพราะแคว้นซีหนี่ว์ เดิมทีฮองเฮาก็ควรได้อยู่ในพระราชวังหนานฉี เพื่อเตรียมตัวคลอดอย่างสงบ และเราก็ไม่ต้องแยกห่างจากพวกนางแม่ลูกเช่นกัน”ทั้งสองคนต่างก็มีความไม่พอใจและความขุ่นเคืองใจกันและกันซ่งหลีจึงออกหน้า เพื่อต้องการจะไกล่เกลี่ย “ท่านประ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1589

    “ดี! ดีมาก!” หนานเจียงอ๋องปีติยินดีอย่างยิ่งแคว้นตงซานยอมจำนนแล้ว ในที่สุดก็ยอมแล้ว!!เซียวเหิงเอ่ยต่อ“ส่วนกองทัพฉีที่อยู่นอกแคว้นตงซาน ท่านอ๋องวางใจได้ ถานไถเหยี่ยนควบคุม ‘ใยแมงมุม’ อยู่ ไม่มีทางพ่ายแพ้ต่อกองทัพฉีเป็นเด็ดขาด“เพียงแต่ ตอนนี้หนานฉีแข็งแกร่ง จำเป็นต้องหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า ดังนั้นถานไถเหยี่ยนจึงต้องรีบนำทัพกลับหนานเจียงโดยเร็ว”หนานเจียงอ๋องรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย“หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า แล้วจะถอยออกมาได้อย่างปลอดภัยหรือไม่?“กองทัพฉีจะต้องไล่ตามอย่างไม่ลดละ และนั่งรอรับผลประโยชน์ โดยจะครอบครองแคว้นตงซานที่พวกเราบุกยึดมาได้เป็นของตนเอง”ในดวงตาของเซียวเหิงมีประกายแสงลึกลับวูบหนึ่งเขาถาม“เช่นนั้นท่านอ๋องคิดว่า ตอนนี้ควรทำอย่างไร?”หนานเจียงอ๋องครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“จัดส่งกองกำลังเสริม มุ่งหน้าไปยังแคว้นตงซาน เพื่อรวมพลกับถานไถเหยี่ยน ปกป้องดินแดนที่ยึดมาได้อย่างยากลำบาก จากนั้นก็ใช้แคว้นตงซานเป็นฐานที่มั่นหลัก ในการโจมตีกลับหนานฉี ท่านราชครูคิดเห็นอย่างไร?”มุมปากของเซียวเหิงกระตุกทันทีจากนั้น เขาเอ่ยอย่างเคารพนอบน้อม“แผนการยอดเยี่ยมเช่นนี้ มีเพียงท่

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1588

    หร่วนฝูอวี้ถูกคุมขังอยู่ในกรง โดยมีทหารกองทัพชั้นยอดกลุ่มหนึ่งคุ้มกันไปตลอดทาง เดินทางออกจากหนานเจียง และมุ่งหน้าไปทางเหนือกรงนี้ทำจากเหล็กนิล ลำพังด้วยกำลังคนธรรมดา ก็ไม่อาจทำลายได้มือและเท้าของนางถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวน ซึ่งปลายอีกด้านหนึ่งของโซ่ตรวนเชื่อมติดกับมุมทั้งสี่ของกรง ดังนั้น จึงทำให้นางกลายเป็นหนึ่งเดียวกับกรงเหล็ก ไม่อาจหลบหนีได้ในเวลานี้ หร่วนฝูอวี้พิงอยู่ที่มุมหนึ่ง มือข้างหนึ่งวางอยู่บนหัวเข่าที่งอขึ้น กำลังหลับตาครุ่นคิด ตอนนี้นางคงหนีไม่พ้นแล้ว กรงนี้แข็งแรงอย่างมาก จึงกักขังนางไว้ได้เว้นแต่จะมีคนปล่อยนางออกไปหนานเจียงมีอันตรายรอบด้าน นางไม่อาจนั่งรอความตายได้ทันใดนั้น หร่วนฝูอวี้ก็ลืมตาขึ้นในดวงตาของนางฉายแววความเยือกเย็นวูบหนึ่ง......หนานเจียงหนานเจียงอ๋องได้รับรายงานการสู้รบอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าจึงเผยให้เห็นรอยยิ้มแห่งความยินดี“ดีมาก! อีกไม่นานถานไถเหยี่ยนก็จะยึดครองแคว้นตงซานได้แล้ว!”หากเป็นก่อนหน้านี้ ใครจะกล้าคิดว่า ด้วยกำลังทหารเพียงหมื่นนาย จะสามารถทะลุผ่านต้าเซี่ย แล้วเข้าไปยึดแคว้นตงซานได้โดยตรง? พิษมนุษย์โอสถ นกไม้กลไก... ใช่แ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1587

    ใบหน้าของหร่วนฝูอวี้แสดงความโกรธอย่างชัดเจน “ถึงแม้หนานเจียงจะไม่มีที่ให้ข้าอยู่ ข้าก็ยังเป็นชาวหนานเจียง! “ท่านคิดจะให้ข้าทรยศต่อหนานเจียง เปลี่ยนไปเข้าร่วมกับหนานฉี จนกระทั่งช่วยพวกท่านยึดครองหนานเจียงด้วยหรือ? ท่านกำลังเพ้อฝันอะไรอยู่! “ยังจะใช้ลูกชายมาล่อลวงข้าด้วย ท่านคิดว่าข้าจะสนใจรึ? “ผู้ชายมีถมเถไป ส่วนลูก ในอนาคตข้าก็มีได้อีก แต่หนานเจียงมีเพียงหนึ่งเดียว!” ใบหน้าของรุ่ยอ๋องซีดลง มองนางอย่างเหม่อลอย จี๋เอ๋อร์ที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาสะดุ้งตกใจ น้ำตาไหลพรากทันที “ท่านแม่...” ดวงตาของหร่วนฝูอวี้หม่นลงเล็กน้อย ตวาดอย่างเย็นชาไร้ความปรานี “หยุดเรียกได้แล้ว!” นางจากไปอย่างแน่วแน่ ไม่เหลือช่องว่างให้ตนเองได้เสียใจ รุ่ยอ๋องหายใจหนักหน่วง ทันใดนั้น พลันออกคำสั่ง หร่วนฝูอวี้เพิ่งเดินออกจากห้อง ก็ติดอยู่ในกับดักทันที นางยังไม่ทันได้ต่อต้าน ยอดฝีมือหลายคนพลันปรากฏตัว และใส่โซ่ตรวนที่ข้อมือของนางไว้ก่อน สีหน้าของหร่วนฝูอวี้ซีดเผือด หันไปมองด้วยความไม่เชื่อ และสบกับดวงตาของรุ่ยอ๋องที่สงบนิ่ง ราวกับน้ำในบ่อน้ำโบราณ “

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1586

    หยวนจั้นกดข่มความโกรธแค้น ลดกระบี่ลง “ถานไถเหยี่ยน จำไว้ว่า ชีวิตท่านเป็นของข้า!” การแก้แค้นไม่ยาก ที่ยากคือการปลดเปลื้องพันธนาการแห่งความแค้นนั้น…… ชั่วเวลาพริบตาก็ถึงเดือนสาม แคว้นซีหนี่ว์ เฟิ่งจิ่วเหยียนพักผ่อนรอคลอดบุตรอย่างสบายใจ นายหญิงเฟิ่งย้ายมาพักอยู่ในวัง เพื่อดูแลลูกสาวด้วยตนเอง ในบรรดาบุตรทั้งสามคน ผู้ที่นางเป็นห่วงมากที่สุดตอนนี้ ยังเป็นเวยเฉียง นางได้เอ่ยกับเฟิ่งจิ่วเหยียน เป็นการส่วนตัว “ชะตาชีวิตของเวยเฉียงช่างอาภัพนัก “เดิมคิดว่าซ่งหลีจะสามารถอยู่เคียงข้างนางตลอดไปได้ คิดไม่ถึงว่าเขาก็จากไปด้วย “จิ่วเหยียน เจ้าเป็นพี่สาว และยังเป็นสหายกับซ่งหลี น่าจะช่วยไกล่เกลี่ยให้ทั้งสองคืนดีกันได้” เฟิ่งจิ่วเหยียนสงบนิ่ง “หากวัวไม่กินน้ำ บังคับให้ดื่มก็ไร้ประโยชน์ หลักการนี้ ท่านแม่ควรจะเข้าใจดี “เรื่องของพวกเขา ต้องให้พวกเขาแก้ไขด้วยตนเอง” นายหญิงเฟิ่งไม่เห็นด้วย “นี่เป็นคนละเรื่องกัน...” นางเพิ่งจะเอ่ยปาก เฟิ่งเวยเฉียงก็กลับจากราชสำนักแล้ว “พี่หญิง ครั้งนี้แคว้นตงซานจบสิ้นแล้ว! “กองทัพห

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status