บทที่ 7

แต่ฉันไม่เห็นม่านกระสุนที่เอ่ยเตือนพวกนั้น จึงใช้มือหยิบค้อนงัดตะปูออกมาจากกระเป๋าเป้ ทว่าขณะกำลังจะดึงตะปูออก โทรศัพท์ก็สั่นอย่างรุนแรง

ถังหมิงหลีเหรอ?

ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็น “ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งยาง” ที่เคยเพิ่มเพื่อนฉัน

ในทีวี ถ้าเพิ่มเพื่อนกันแล้วก็จะสามารถพูดคุยกับแอดมินได้ ในใจลังเลเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็ยอมรับเป็นเพื่อนกับเขา

ผู้เชี่ยวชาญระดับทอง

หลังจากเพิ่มเพื่อนเสร็จ ก็มีเสียงของคนสูงวัยดังขึ้น “สาวน้อย อย่าไปเชื่อผี ถ้าเธออยากจัดการมัน ก็ให้ทำตามที่ฉันบอก”

ร่างบางสะดุ้งตกใจ อายุเยอะขนาดนี้เขายังดูไลฟ์สดอีกเหรอ?

“เธอมีเลือดหมาดำติดตัวมาหรือเปล่า? ให้ใช้เลือดหมาดำวาดตัวอักษรคำว่า “คำสั่งของจักรพรรดิ” ที่หน้าผากของเธอ” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกล่าว

ว่ากันว่าผู้เฒ่าหลายคนจะรู้วิธีปราบผี ฉันเลยหยิบขวดเลือดหมาดำออกมา และวาดตามที่เขาบอก ผีสาวจ้องมองมาที่ฉันด้วยความเกลียดชังปนอาฆาตแค้น สายตานั้นมันทำให้ฉันรู้สึกขนลุกซู่

โชคดีที่ยังไม่ได้งัดตะปูออก ไม่อย่างนั้นคนแรกที่ตายคือฉันแน่นอน

“งัดตะปูออกได้” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางพูดอีกครั้ง

ฉันใช้ค้อนงัดตะปูออกทีละตัว ทันใดนั้นผีพยาบาลก็พุ่งตัวเข้ามาทันที เล็บสีดำที่สกปรกของเธอจ้องจะเจาะแทงทะลุเข้าที่หัวของฉัน

ฉันกลัวมากจนเอามือกุมหัวไว้ แต่พริบตาก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง พร้อมตัวอักษร “คำสั่งของจักรพรรดิ” บนหน้าผากของผีสาวตัวที่เปลี่ยนเป็นเปล่งแสงสีแดงออกมา ควันสีน้ำเงินแผ่ปรากฏขึ้นรอบ ๆ ตัว

จุนเหยาอึ้งค้าง มันได้ผลจริง ๆ

ผีสาวจ้องมาที่ฉันอย่างอาฆาตแค้น มือบางรีบหยิบค้อนงัดตะปูและตะปูที่กระจายอยู่เต็มพื้น พลันวิ่งหนีรีบออกไปจากตรงนั้น

ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก คว้ามีดสังหารแล้วค่อย ๆ ปีนขึ้นไปชั้นบนอย่างระมัดระวัง ไม่นานก็ได้ยินเสียงคำรามตรงทางเดิน

นั่นถังหมิงหลีใช่ไหม!

ฉันวิ่งไปตามเสียงนั้นจนเจอกับป้ายสีเหลืองสภาพสกปรกที่ตอกลงบนประตูไม้ บนป้ายเขียนไว้ว่า ห้องบำบัด

หญิงสาวมองลอดรอยแตกของประตูเข้าไป ก่อนจะพบว่าถังหมิงหลีถูกมัดติดกับเตียงผ่าตัดที่มีสภาพเก่าและสกปรก ขณะที่เขากำลังดิ้น ร่างหมอในชุดเสื้อคลุมสีขาวกำลังหยิบมีดผ่าตัดที่ขึ้นสนิมแตะลงไปที่คอของเขาแล้วลากกวาดลงมาเรื่อย ๆ

“วางมีดลงเดี๋ยวนี้นะ” ฉันตะโกนออกไป ร่างหมอจึงคนนั้นค่อย ๆ หันมาจ้องฉัน บนเสื้อคลุมสีขาวเปื้อนเลือดสีแดงสด และบนใบหน้าของเขามีรอยบากลึกสองแผลดูน่ากลัวสยดสยองมากมาย

ในอพาร์ตเมนต์คนชราหลังนี้เคยมีหมออยู่คนหนึ่ง เขาถูกมีดฟันจนตาย ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเขา

อันที่จริงแล้วฉันอยากจะวิ่งหนีมาก แต่เสียงของราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางก็ดังเข้ามาในหูฟัง “ไม่ต้องกลัว ใช้มีดสังหารที่ทาเลือดหมาดำสับไปที่หัวของมันเลย มันจะตายทันที”

ร่างบางกัดฟันคว้าขวดเลือดหมาดำ แล้วเทลงบนมีดสังหารจนหมดขวด จากนั้นก็ตะโกนและวิ่งเข้าหาวิญญาณหมอตัวนั้นทันที

เพียงพริบตาเดียววิญญาณหมอตนนั้นก็วิ่งเข้ามาหาฉัน มันบีบคอพร้อมยกฉันขึ้นจนตัวลอย บนใบหน้าซีดเซียวนั่นเต็มไปด้วยรอยยิ้มน่าสะพรึงกลัว เขาใช้มีดผ่าตัดกวาดลงบนใบหน้าของฉัน

ณ วินาทีนั้นเอง ถังหมิงหลีตะโกนขึ้นมา จึงทำให้ผีตัวนั้นเสียสมาธิ ฉันรีบโยนมีดสังหารให้เขาอย่างเร็ว ทันทีที่อีกคนรับมีดได้ ก็ดันมีดแทงเข้าไปที่หัวของวิญญาณหมอ

ตัวที่เคยลอยอยู่ร่วงล้มลงกับพื้นและไออย่างรุนแรง ผีตัวนั้นกลายเป็นควันสีดำแล้ว ทว่าฉันก็เผลอสูดควันดำนั่นเข้าไปโดยไม่รู้ตัว

[ดาบของท่านประธานจอมเผด็จการทำให้สวรรค์และโลกตกตะลึง แม้ผีและเทพเจ้ายังน้ำตาไหล โปรดรับความเคารพของข้าด้วยเถอะ]

[ท่านประธานจอมเผด็จการท่านคือผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ โปรดรับข้าเป็นสาวก ข้าจะดูแลท่านอาจารย์อย่างดีเลย ]

[ออกไปข้างหน้าสิ]

“เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม” ถังหมิงหลีลุกขึ้นจากโต๊ะผ่าตัด และดึงฉันขึ้นพร้อมกล่าวว่า “บ้าจริง นึกไม่ถึงเลยว่าจะโดนผีจับได้ น่าอายโคตรเลย”

ฉันเริ่มเล่าเรื่องผีพยาบาลสาวให้เขาฟัง ได้ยินแบบนั้น ร่างสูงก็หยิบดาบไม้ท้อขึ้นมา “ไป เราไปดูอะไรสนุก ๆ กันเถอะ”

พวกเราเดินมาถึงห้องทำงานชั้นบนสุด ข้างในเงียบสงัด ถังหมิงหลีค่อย ๆ เปิดประตู ข้างในมีกลิ่นเลือดและกลิ่นเน่ารุนแรง

ขณะกำลังเดินเข้าไป ไฟฉายในมือก็กะพริบ ๆ สองสามทีแล้วดับลง

“เกิดอะไรขึ้น” ฉันตบเบา ๆ ที่ไฟฉาย ไฟก็สว่างขึ้นมาและดับไปอีกครั้ง ทว่าความสว่างเมื่อครู่ทำให้ฉันเห็นหน้าซีด ๆ ของคนชรากลุ่มหนึ่ง

ฉันกลัวมากจบเกือบโยนไฟฉายทิ้งไป แต่ถังหมิงหลีกดไหล่ปิดปากฉันไว้ เลยไม่กล้ากรีดร้องออกมาเสียอย่างนั้น

ผีชรานับไม่ถ้วนอยู่รอบ ๆ ตัวเรา หน้าของพวกมันซีดเซียว เต็มไปด้วยริ้วรอยและซากศพ นัยน์ตาที่มีสีขาวเยอะกว่าสีดำกำลังจ้องตรงมาที่เรา

เสียงของราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางดังขึ้นอีกครั้ง “อย่าตกใจ นี่เป็นแค่ผีระดับชั้นต่ำสุด ดาบไม้ท้อในมือของพ่อหนุ่มข้าง ๆ เธอคือของดีอย่างหนึ่งเลยนะ เธอบอกเขาให้ลองทำตามที่ฉันบอกสิ”

ร่างบางเอนตัวไปที่หูของถังหมิงหลีพลางกระซิบเบา “กัดปลายลิ้น และแตะลงบนดาบไม้ท้อ แล้วทำตามที่ฉันพูด”

ถังหมิงหลีผู้ใจแข็งและกล้าหาญ สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนเลย เขากัดลิ้นและพ่นเลือดออกมาหนึ่งคำ ดาบไม้ท้อก็เปล่งแสงสีทองออกมาทันที

“บนท้องฟ้ามีสิ่งที่แปลกสามอย่างคือ ดวงตะวัน ดวงจันทร์ และดวงดาว วิญญาณและพระเจ้าแทรกซึมอยู่ทั่วทุกที่!” ฉันอ่านประโยคหนึ่ง ถังหมิงหลีอ่านอีกประโยคหนึ่ง “พระเจ้าฆ่าล้าง ไม่เว้นแต่ผู้ยิ่งใหญ่ ฆ่าวิญญาณร้ายก่อนโดยใช้แสงกลางคืนจากจันทรา พระเจ้าไม่แพ้ วิญญาณยอมรับผิด รีบยอมรับกฎเดี๋ยวนี้! ”

พูดจบ เขาก็ฟาดดาบทันที ในความมืดมิดมีแสงสีทองส่องสว่างวาบจนเหล่าผีต่างตื่นกลัวและรีบหนีไป

แต่ไม่ทันแล้ว ทันทีที่แสงสีทองส่องออกไป พวกวิญญาณก็ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด และสลายหายไป

ถังหมิงหลีดูเหมือนจะหมดพลังทั้งกายและพลังใจ ขาของเขาอ่อนแรงล้มลงกับพื้น

ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกล่าว “เลือดที่ปลายลิ้นเป็นแก่นแท้ของเลือดมนุษย์ และเป็นพลังงานหยางที่หนักที่สุด ชายหนุ่มผู้นี้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ร่างกายของเขาจึงมีพลังหยางที่แข็งแกร่ง ดังนั้นเขาจึงฆ่าพวกวิญญาณได้ในคราวเดียว ตอนนี้เขาอาจจะใช้พลังมากเกินไป ถ้าได้พักสักหน่อยก็หายแล้ว”

ฉันรู้สึกโล่งอก ทว่าตอนที่กำลังพยุงถังหมิงหลีขึ้นมา กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ฉันมองไปรอบๆ พบว่าภายในห้องว่างเปล่า แต่ฉันรู้สึกแปลก ๆ แต่บอกไม่ได้ว่าแปลกตรงไหน

ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางไม่พูดอะไรอีก ฉันจึงเปิดดูม่านกระสุนในห้องไลฟ์สดแทน

[เงา! แอดมิน ดูเงาของเธอเร็ว!]

หนังหัวของฉันชาขึ้นมาทันที ฉันค่อย ๆ หันไปดูช้า ๆ และเพิ่งรู้ว่าเงาของฉัน…กลายเป็นร่างชายชราหลังค่อม!

“หึ หึ หึ” เสียงหัวเราะอย่างร้ายกาจดังขึ้น เงานั่นยื่นมือออกมาบีบคอฉันแน่น

วันนี้ก่อนที่ฉันจะออกจากบ้านคงไม่ได้ดูปฏิทินโหราศาสตร์แน่ ๆ ฉันสำลักครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะถูกบีบคอ

มือที่มองไม่เห็นนั้นมีพลังเหลือล้นมากจนแทบจะหักคอฉันได้ ถังหมิงหลีหน้าซีด แต่เขาพยายามลุกขึ้นและแทงเข้าไปบนเงาที่ผนัง

ทันใดนั้นก็มีเสียงอู้อี้ เล็บเล็บหนึ่งแทงเข้าไปบนเงา

ทันทีที่เงานั้นปล่อยมืออกจากร่างกายนี้ ถังหมิงหลีก็คว้าข้อมือฉันแล้วดึงไปไว้ข้างหลังเขา เขาจ้องตากับเงาผีอย่างเคร่งขรึม

เขา… กำลังปกป้องฉันหรือเปล่านะ?

นี่เป็นครั้งแรก ที่ชายคนหนึ่งเต็มใจปกป้องฉัน ฉันรู้สึกอบอุ่นมากอย่างบอกไม่ถูก

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังเอี๊ยดมาจากประตู เงาร่างหนึ่งลอยเข้ามาอย่างเงียบ ๆ ในมือถือค้อนงัดหนึ่งด้ามและตะปูหนึ่งอัน

พยาบาลหยางยาง!

เธอจ้องเขม็งไปที่อันซื่อปิง และร่างเงาดำค่อย ๆ ปรากฏชัดเจนขึ้น นัยน์ตาเธอเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น

ศัตรูมาพบกันยิ่งเกิดความริษยา

ผีพยาบาลรีบพุ่งขึ้นไปข้างบน ส่วนตอนนี้ม่านกระสุนในห้องไลฟ์สดกำลังถล่มมา

[ผีพยาบาล ปะทะ ผีชายชรา เป็นฉากที่ดีจริง ๆ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ดูหนังสยองขวัญแล้วอีกแล้ว แค่ดูไลฟ์สดก็พอ]

[ฉันขอเดิมพันห้าหมาว ผีชายชราชนะ]

[ฉันขอเดิมพันห้าหยวน ผีพยาบาลชนะ]

[เฮ้ คุณคือวิญญาณเหรอ? ข้างบนมีคนพนันกัน]

ในหัวฉันเต็มไปด้วยเส้นสีดำยุ่งเหยิงจนพูดไม่ออก คนพวกนี้น่าจะว่างเกินไป แต่พอดูการแจ้งเตือนของรางวัลที่โผล่ขึ้นมาเรื่อย ๆ จู่ ๆ ฉันก็สบายใจขึ้นทันที แม้แต่รอยขีดข่วนบนตัวฉันก็ไม่รู้สึกเจ็บ

“พวกผีปะทะกัน พวกเรารีบไปกันเถอะ” ถังหมิงหลีคว้าฉันไว้ แต่ขาของเขาก็อ่อนแรง ฉันจึงช่วยพยุงเขาจนออกมาได้อย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นฉันได้ยินเสียงกรีดร้อง จุนเหยาหันกลับไปมอง ทั้งตัวของผีอันซื่อปิงเต็มไปด้วยตะปู แต่ร่างกายเขายังคงแข็งแกร่ง เขาจับผีหยางหยางไว้แน่น ปากของเขาก็อ้ากว้างขึ้นกัดผีหยางหยาง

ในใจกลัวจนรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ขณะนั้นก็ได้ยินเสียงราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกล่าว “สาวน้อย ผีชายชราตัวนี้โกรธแค้นมาก ถ้าปล่อยให้เขากินผีสาวนั้นเข้าไป เขาจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น ถึงตอนนั้นเธอกับชายหนุ่มคนนั้นก็หนีไม่รอดหรอก”

ฉันถอนหายใจ “แล้ว…ฉันต้องทำยังไงเหรอ?”

“ตอนนี้เขากำลังจะกิน ซึ่งเป็นช่วงที่ร่างกายของเขาอ่อนแอที่สุด ถ้าจะฆ่า ต้องฆ่าตอนนี้เท่านั้น” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกล่าว “ฉันจะสอนอะไรเธออย่างหนึ่งซึ่งเป็นวิธีที่ง่ายที่สุด เรียกว่าห้าธาตุขับไล่”

ฉันปล่อยถังหมิงหลีลง หยิบด้ายสีแดงในกระเป๋าเป้และหยิบตะปูที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นตอกลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว และลากด้ายแดงเป็นรูปกราฟห้าเหลี่ยมเพื่อล้อมรอบผีชายชราไว้

“ดีมาก เธอยืนอยู่ในตำแหน่งไฟ และท่องบทสวดตามฉัน”

กราฟห้าธาตุคือดาวห้าแฉก มุมทั้งห้าเป็นสัญลักษณ์ของธาตุทั้งห้า คือโลหะ ไม้ น้ำ ไฟ และดิน ฉันยืนอยู่ในตำแหน่งที่เป็นสัญลักษณ์ไฟพลางทาบมือทั้งสองข้างลงบนอก แล้วลั่นวาจาด้วยน้ำเสียงดัง “ดาวทั้งห้า ส่องสว่างและมืดมิด เทพเจ้านับพัน นักบวชนับหมื่น ปกป้องจิตวิญญาณของข้า ภูตผีปีศาจทั้งห้า หลบไป รีบยอมรับกฎเดี๋ยวนี้”

ณ ตอนนี้ที่ผีชายชรากำลังกินร่างของผีหยางหยางเกือบหมดทั้งตัว ฉันก็ตะโกน “คำสั่งของจักรพรรดิ!”

เขาส่งเสียงเสียงครวญคราง ก่อนที่ร่างผีชายชราจะมีไฟลุกโชนขึ้นมา เสียงกรีดร้องของเขาดังกึกก้องราวกับหมูถูกเชือด พลันร่างของเขากระโจนเข้ามา

แต่ทันทีที่สัมผัสด้ายสีแดง เปลวไฟบนร่างกายของเขาก็ยิ่งลุกโชนมากขึ้น ด้ายสีแดงล้อมตัวเขาไว้อย่างแน่นหนาจนไม่สามารถหลบหนีได้

เปลวไฟลุกโชติช่วง ในที่สุดผีชายชราก็กลายเป็นควันสีดำลอยอยู่ในอากาศ พร้อมทั้งยังลอยเข้ามาในจมูกและปากของฉันอีกด้วย

โลกดูเงียบสงัดไปชั่วขณะ ฉันกลัวจนล้มลงกับพื้นและหยิบมือถือขึ้นมาดูม่านกระสุน

[แอดมิน เขาหล่อมากจริง ๆ เหมือนหลิงเจิ้งอิงมาเกิดใหม่เลยอ่ะ]

[แอดมิน ฉันตัดสินใจแล้วว่าต่อไปนี้เธอจะเป็นไอดอลของฉัน ทุกครั้งที่เธอไลฟ์สดฉันจะดู และทุกครั้งฉันจะให้ของรางวัลเธอเป็นจี้หยกอย่างน้อยหนึ่งอัน]

[เมื่อกี้คนที่บอกว่าถ้าฆ่าผีชายชราได้จะให้ห้ามงกุฎอยู่ไหนแล้วน้า? ออกไปแล้วเหรอ?]