บทที่6.หนุ่มน้อยแววตาซื่อ

ณ.จังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน

บรรยากาศยามเช้าของหมู่บ้านเงียบสงบ เสียงไก่ขันคลอไปกับเสียงพูดคุยในตลาดเล็กๆ ที่ผู้คนมารวมตัวกันจับจ่ายใช้สอยกันตามปกติ แต่ในวันนี้ มีภาพที่แตกต่างออกไป

ชายหนุ่มสูงยาวคนหนึ่ง ใบหน้ามีแววตาใสซื่อ แต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาคือ อาดัม หนุ่มน้อยลูกครึ่งที่พูดไทยไม่ชัดนัก มือข้างหนึ่งถือหนังสือพระธรรม ขณะที่อีกข้างหนึ่งโบกเรียกความสนใจจากผู้คน

“คุณ...อยากขึ้นสวรรค์ไหม? พูดตามผม...”

อาดัม หนุ่มน้อยใบหน้าสดใสที่สะท้อนความมุ่งมั่น ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน น้ำเสียงของเขาแฝงความกระตือรือร้น แม้จะติดสำเนียงแปลกๆ  แต่ความจริงใจที่แสดงออกทางแววตาและน้ำเสียงของเขา ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนบางคนหยุดเดิน และเริ่มมองไปที่เขาด้วยความสนใจ

“พูดตามผมครับ...” เขากล่าวต่อ พลางหยิบหนังสือเล่มเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋า “บนโลกนี้ เราอาจมีทั้งความสุขและความทุกข์ แต่บนสวรรค์ จะมีแต่ความสุขที่สมบูรณ์แบบ...”

ผู้คนเริ่มรุมล้อมรอบตัวเขา บางคนยิ้มอย่างอ่อนโยน บางคนมองด้วยความสงสัย แต่ไม่มีใครเดินหนีไปไกล อาดัมไม่ใช่เพียงแค่พูด แต่แววตาและท่าทางของเขาบอกชัดว่าเขาเชื่อมั่นในสิ่งที่เขากำลังสื่อสาร ความบริสุทธิ์ในคำพูดของเขาทำให้เกิดแรงดึงดูดที่ยากจะอธิบาย

เคียงข้างเขาคือ ชาลี บิดาผู้เป็นทั้งที่พึ่งทางกายและใจของอาดัม ทั้งสองเดินแจกจ่ายหนังสือพระธรรมให้กับชาวบ้านในตลาด เล่าเรื่องราวของความเชื่อและชีวิตที่พวกเขาเติบโตมา

ความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่ได้เป็นแค่พ่อกับลูก แต่คือการเป็นคู่หูที่สนับสนุนกันและกันในการทำงานที่ยิ่งใหญ่ อาดัมในวัยเยาว์ที่เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์และจริงใจ กลายเป็นสื่อกลางที่ช่วยสร้างความเชื่อมโยงกับผู้คนได้ง่ายดาย ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความจริงใจและความเมตตา ผู้คนจึงพร้อมเปิดใจรับฟังเรื่องราวจากเขา

แต่เมื่อเว้นว่างจากการเผยแพร่ความเชื่อ อาดัมคือชายหนุ่มที่มีเสียงเพลงดนตรีเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เขาและชาลี ทั้งสองมักจะออกตระเวนร้องเพลงตามสถานที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นงานวัด งานตลาด เวทีชุมชน หรือแม้กระทั่งในผับและบาร์เล็กๆในเมือง ที่ว่าจ้างพวกเขาไปสร้างความบันเทิง

อาดัมใช้กีตาร์โปร่งเก่าๆ ที่มีร่องรอยการใช้งานมานาน ตัวกีตาร์นั้นเคยเป็นของชาลีเมื่อครั้งยังหนุ่ม และทุกครั้งที่เขาเล่น เสียงที่ออกมานั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความหมาย เขาเคาะกีตาร์จังหวะเบาๆ ขณะเปลี่ยนคอร์ด เสียงเพลงที่เขาร้องมักจะสะท้อนถึงชีวิต ความหวัง และความเรียบง่ายในแบบที่คนฟังสัมผัสได้

ในผับเล็กๆ ที่แสงไฟสลัว อาดัมขึ้นเวทีพร้อมชาลี เขาไม่ใช่นักดนตรีมืออาชีพ แต่ทุกครั้งที่เขาร้องเพลง ความจริงใจที่ส่งผ่านน้ำเสียงของเขาก็มักจะสะกดให้ผู้คนหยุดฟัง แม้กระทั่งในบาร์ที่เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและแก้วกระทบกัน เมื่อกีตาร์ตัวเก่าของเขาดังขึ้น เสียงเพลงของอาดัมก็สร้างความเงียบงันชั่วครู่ ทุกสายตาหันมาจับจ้องที่หนุ่มน้อยลูกครึ่งผู้นี้

ชาลีมองลูกชายที่เล่นเพลงด้วยรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้า เขารู้ดีว่า อาดัมไม่ใช่แค่เล่นเพลงเพื่อคนอื่น แต่เขากำลังใช้ดนตรีบอกเล่าเรื่องราวของตัวเอง และทุกครั้งที่เสียงปรบมือดังขึ้นหลังจบเพลง มันไม่ใช่แค่ความสำเร็จของอาดัม แต่ยังเป็นความภาคภูมิใจของชาลี ที่ได้เห็นความรักในดนตรีที่เขาสอนลูกชาย กำลังเบ่งบานและเดินหน้าไปในโลกกว้าง

"ลูกทำได้ดีแล้วนะ" ชาลีพูดกับอาดัมขณะเก็บกีตาร์หลังการแสดงจบลง แม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง แต่หัวใจของพวกเขากลับเต็มไปด้วยความหวังว่า วันหนึ่ง เสียงเพลงของพวกเขาอาจจะพาพวกเขาไปไกลกว่านี้...

วันหนึ่งหลังจากการแสดงเพลงจบลงในงานชุมชนเล็กๆ ผู้คนยังคงยืนปรบมือพร้อมรอยยิ้มให้กับอาดัมและชาลี เสียงเพลงของพวกเขาไม่เพียงแต่สร้างความบันเทิง แต่ยังเข้าถึงหัวใจของทุกคนในหมู่บ้านแห่งนี้

อาดัมเก็บกีตาร์โปร่งตัวเก่าลงในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง ขณะที่สายตาของเขามองไปยังท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มทองในยามเย็น

เขาหันไปหาพ่อที่กำลังเก็บของด้วยความตั้งใจ แล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงความฝันและความหวัง

"พ่อครับ..." อาดัมเริ่มต้นพูด น้ำเสียงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่ซ่อนอยู่ “เราจะไปกรุงเทพกัน ไปออดิชันที่ค่ายใหญ่แห่งหนึ่ง!”

ชาลีชะงักทันที มือที่ถือกระเป๋ากีตาร์ค้างอยู่กลางอากาศ เขาหันมามองลูกชายด้วยแววตาที่ผสมปนเประหว่างความประหลาดใจและความกังวล "กรุงเทพฯ หรือลูก? มันใหญ่โตและไม่ง่ายเลยนะ ที่นั่นไม่ได้เหมือนหมู่บ้านเล็กๆ ของเรา"

“เพื่อนของผมที่ย้ายไปกรุงเทพก่อนหน้านี้ครับ เขาแนะนำผมให้ลองไปออดิชันที่ค่ายเพลงใหญ่แห่งหนึ่ง เพื่อนบอกว่าผมมีโอกาส ผมอยากลองดูจริงๆ พ่อ!” อาดัมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความหวัง

ดวงตาของอาดัมเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น เขาพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ "พ่อ...นี่อาจเป็นโอกาสเดียวของเรา ผมรู้ว่ามันไม่ง่าย แต่ผมอยากลอง ผมอยากให้เสียงเพลงของผมไปไกลกว่านี้ ไปถึงคนที่เราไม่เคยพบเจอ"

ชาลีมองลูกชายของเขาอย่างพิจารณา ลึกๆ ในใจ เขารู้ดีว่าลูกชายมีพรสวรรค์ แต่ในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้ว่าการเดินทางไปกรุงเทพฯ เต็มไปด้วยความเสี่ยงและความไม่แน่นอน "ลูกแน่ใจแล้วใช่ไหม ว่าพร้อมเจอกับสิ่งที่เราไม่เคยเจอ?"

อาดัมพยักหน้า ดวงตายังคงฉายแววมั่นคง "ใช่ครับพ่อ ผมแน่ใจ"

ชาลีถอนหายใจเบาๆ เขารู้ว่าความฝันของลูกชายสำคัญ และในฐานะพ่อ เขาพร้อมจะเป็นแรงสนับสนุนที่ดีที่สุด เขาพยักหน้าช้าๆ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น "ถ้าลูกมั่นใจ พ่อก็จะไปกับลูก... เราจะลองกันดู"

และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการเดินทางครั้งสำคัญในชีวิตของอาดัม เส้นทางที่เต็มไปด้วยความหวัง ความฝัน และความท้าทาย หนุ่มน้อยจากหมู่บ้านเล็กๆ ทางภาคอีสาน พร้อมที่จะเผชิญโลกกว้างด้วยเสียงเพลงที่เขารักและพรสวรรค์ที่เขาเชื่อว่าจะเปลี่ยนชีวิตของเขาและครอบครัว..