Home / แฟนตาซี / 90 วันก่อนฉันเป็นศพ / บทที่ 9-1-ไม่น่าเชื่อ (1)

Share

บทที่ 9-1-ไม่น่าเชื่อ (1)

last update Huling Na-update: 2025-06-21 21:17:34

นรีนันท์ที่ตอนนั้นถึงจะไม่เชื่อพี่สาวก็ตาม แต่เมื่อเธอย้อนกลับไปคิดทบทวนอีกครั้ง เธอจึงตัดสินใจที่จะทำตามอย่างที่พี่สาวบอก นั่นก็คือลองสอบถามจากเพื่อนๆ ของเธอที่ไปเจอมาวินในที่เกิดเหตุ

“แกต้องไปถามแม่ของมาวินแล้วแหละ ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าของมาวินอยู่ไหน บางทีของอาจจะอยู่กับพ่อแม่ของเขาแล้วก็ได้”

นรีนันท์ค้นหาเบอร์โทรศัพท์แม่ของมาวินที่เธอเคยขอไว้สำหรับการติดต่อกันเมื่อตอนงานศพของมาวิน แต่คำตอบของแม่มาวินกลับทำให้เธอสงสัยมากขึ้น

‘แม่ยังไม่ได้ไปรับของคืนที่สถานีตำรวจเลย พ่อแม่ยังไม่ว่าง หนูมีอะไรหรือเปล่า’

“เอ่อ...นัท...ตอนนี้นัทยังไม่มีอะไรหรอกค่ะ เพียงแต่นัทนึกถึงวันที่มาวินมาที่บ้าน วันนั้นดูเหมือนว่ามาวินจะมีโน้ตบุ๊กมาด้วย”

‘งั้นเหรอจ๊ะ เอาเป็นว่าถ้าวันไหนแม่ว่างจะลองไปติดต่อที่สถานีตำรวจดูนะ’

นรีนันท์วางโทรศัพท์ เธอนึกถึงเรื่องเมื่อเช้านี้ที่พี่สาวของเธอโทรศัพท์มาเล่าเรื่องบางอย่างให้ฟัง

‘มาวินบอกว่าไฟล์รายงานที่ทำงานกลุ่มกัน อยู่ในโน้ตบุ๊กของเขา เขาอยากจะให้เอาของไปคืนให้พ่อแม่ของเขาให้หมดน่ะ’

“แล้วพี่นิวรู้ได้ยังไงกัน มาวินมาเข้าฝันพี่หรือไง”

นรีนันท์พูดเย้าแหย่พี่สาวเล่นๆ แต
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • 90 วันก่อนฉันเป็นศพ   บทที่ 9-2-ไม่น่าเชื่อ (2)

    เช้าวันรุ่งขึ้น นรีนันท์รีบมาที่มหาวิทยาลัยตั้งแต่เช้า เธอนัดเพื่อนๆ ที่ห้องคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัย หญิงสาวได้รับข้อความจากพี่สาวว่ารู้พาสเวิร์ดแล้วและพิมพ์บอกรหัสนั้นมาให้กับเธอนรีนันท์ตื่นเต้น และลุ้นมากว่ารหัสพาสเวิร์ดที่พี่สาวบอกนั้นจะถูกต้องหรือไม่ แต่เมื่อพวกเธอได้ทดลองเข้าอีเมลของมาวิน ปรากฏว่าถูกต้อง สามารถเข้าอีเมลได้ ทั้งสามคนต่างก็ดีใจกันมาก“เอาล่ะ คราวนี้กลุ่มพวกเราก็มีงานส่งกันสักที”นรีนันท์และเพื่อนๆ อีกสองคนต่างก็วุ่นวายกับการช่วยกันทำรายงานส่งอาจารย์ และสามารถส่งงานอาจารย์ได้ทันภายในวันศุกร์ตามที่กำหนดไว้ จนนรีนันท์ลืมถามนิรมลว่ารู้รหัสพาสเวิร์ดของมาวินได้อย่างไร?จนกระทั่งถึงวันเสาร์ นิรมลกลับมาถึงบ้านที่นครปฐมตั้งแต่เช้า ได้เจอกับนรีนันท์ที่กำลังเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก“พี่นิว ดีใจจังเลยค่ะที่กลับมา นัทกำลังคิดถึงพี่อยู่เลย”นรีนันท์วิ่งมากอดพี่สาวด้วยความคิดถึง นิรมลกอดน้องสาวตอบ เธอมองน้องสาวที่แต่งตัว สวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์ เหมือนว่าเตรียมตัวจะออกไปข้างนอกมากกว่าจะอยู่บ้าน“นัทจะออกไปข้างนอกเหรอ แต่งตัวจะไปไห

  • 90 วันก่อนฉันเป็นศพ   บทที่ 9-1-ไม่น่าเชื่อ (1)

    นรีนันท์ที่ตอนนั้นถึงจะไม่เชื่อพี่สาวก็ตาม แต่เมื่อเธอย้อนกลับไปคิดทบทวนอีกครั้ง เธอจึงตัดสินใจที่จะทำตามอย่างที่พี่สาวบอก นั่นก็คือลองสอบถามจากเพื่อนๆ ของเธอที่ไปเจอมาวินในที่เกิดเหตุ“แกต้องไปถามแม่ของมาวินแล้วแหละ ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าของมาวินอยู่ไหน บางทีของอาจจะอยู่กับพ่อแม่ของเขาแล้วก็ได้”นรีนันท์ค้นหาเบอร์โทรศัพท์แม่ของมาวินที่เธอเคยขอไว้สำหรับการติดต่อกันเมื่อตอนงานศพของมาวิน แต่คำตอบของแม่มาวินกลับทำให้เธอสงสัยมากขึ้น‘แม่ยังไม่ได้ไปรับของคืนที่สถานีตำรวจเลย พ่อแม่ยังไม่ว่าง หนูมีอะไรหรือเปล่า’“เอ่อ...นัท...ตอนนี้นัทยังไม่มีอะไรหรอกค่ะ เพียงแต่นัทนึกถึงวันที่มาวินมาที่บ้าน วันนั้นดูเหมือนว่ามาวินจะมีโน้ตบุ๊กมาด้วย”‘งั้นเหรอจ๊ะ เอาเป็นว่าถ้าวันไหนแม่ว่างจะลองไปติดต่อที่สถานีตำรวจดูนะ’นรีนันท์วางโทรศัพท์ เธอนึกถึงเรื่องเมื่อเช้านี้ที่พี่สาวของเธอโทรศัพท์มาเล่าเรื่องบางอย่างให้ฟัง‘มาวินบอกว่าไฟล์รายงานที่ทำงานกลุ่มกัน อยู่ในโน้ตบุ๊กของเขา เขาอยากจะให้เอาของไปคืนให้พ่อแม่ของเขาให้หมดน่ะ’“แล้วพี่นิวรู้ได้ยังไงกัน มาวินมาเข้าฝันพี่หรือไง”นรีนันท์พูดเย้าแหย่พี่สาวเล่นๆ แต

  • 90 วันก่อนฉันเป็นศพ   บทที่ 8-2-วิญญาณดวงที่สอง (2)

    นิรมลและน้องสาวเดินขึ้นมาที่ชั้นสี่ เมื่อมาถึงพวกเธอก็ได้พบเจอกับพ่อแม่ของมาวิน และปุ้ยกับดาว เพื่อนสาวอีกสองคนที่ไปทำรายงานกันที่บ้านของนรีนันท์เมื่อวานนี้พ่อแม่ของมาวินกำลังเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟัง นิรมลยืนฟังอยู่ด้วย ยิ่งฟังก็รู้สึกว่าเหตุการณ์ต่างๆ นี้ช่างคุ้นเคย เหมือนเคยรับรู้หรือเห็นจากที่ไหน จนกระทั่งถึงประโยคสุดท้าย“...ไม่แน่ใจว่ามาวินไม่เห็นรถยนต์หรือยังไง เขาขี่รถมอเตอร์ไซค์มาเร็วมาก ก็เลยชนรถยนต์จนตาย”ภาพความทรงจำทุกอย่างย้อนกลับมาที่นิรมลอีกครั้ง เหตุการณ์ที่มาวินขี่รถด้วยความเร็ว และพุ่งชนรถยนต์คันนั้น...มันช่างเหมือนกับในฝันที่เธอฝันถึงเมื่อเช้านี้นิรมลหน้าซีดด้วยความตกใจ ค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่ง จนกระทั่งนรีนันท์สังเกตเห็นหน้าพี่สาว เธอรีบเข้ามาดูทันที“พี่นิวหน้าซีดจะเป็นลมหรือเปล่าคะ ไหวหรือเปล่า”นิรมลพยักหน้าว่าไหว พ่อแม่ของมาวิน รวมทั้งเพื่อนอีกสองคนต่างก็หันหน้ามามองนิรมลด้วยความสงสัยว่าเธอเป็นอะไร“เมื่อกี้รู้สึกหน้ามืดนิดหน่อยค่ะ น่าจะนอนน้อยมาหลายวัน” นิรมลพูดเสียงเบาหวิวทุกคนไม่มีใครติดใจสงส

  • 90 วันก่อนฉันเป็นศพ   บทที่ 8-1-วิญญาณดวงที่สอง (1)

    เมื่อเพื่อนๆ ของนรีนันท์กลับไปหมดแล้ว เธอหันมามองพี่สาวที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าที่ดูเป็นกังวล นึกสงสัยอะไรบางอย่างขึ้นมา“เมื่อกี้นี้ พี่นิวเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมอยู่ๆ หน้าซีดล่ะคะ หรือว่าพี่นิวเห็นอะไร”“เปล่าสักหน่อย มะ...เมื่อกี้พี่คงตาฝาดน่ะ ช่างมันเถอะ เดี๋ยวพี่ไปช่วยแม่ทำอาหารก่อน”นิรมลรีบเดินหนีเข้าห้องครัวไป นรีนันท์มองตามหลังพี่สาวไปด้วยความสงสัย“เมื่อกี้พี่นิวเห็นอะไรกันแน่”เย็นวันนั้น พ่อแม่ นิรมลและนรีนันท์ต่างนั่งกินข้าวด้วยกัน ทุกคนมีความสุขที่ได้อยู่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา หลังจากกินข้าวแล้ว ทุกคนต่างก็ทำกิจวัตรประจำวันของตัวเอง พ่อไปเก็บของอยู่ที่หลังบ้าน ส่วนแม่และนิรมลนั่งดูโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่น ขณะที่นรีนันท์ขึ้นไปอาบน้ำข้างบนติ๊ง!เสียงข้อความจากไลน์ดังขึ้น นิรมลเปิดข้อความขึ้นอ่าน พูดพึมพำกับตัวเอง“อะไรเนี่ย”“มีอะไรหรือเปล่านิว ใครส่งข้อความมาเหรอลูก”นิรมลถอนหายใจ แ

  • 90 วันก่อนฉันเป็นศพ   บทที่ 7-2-กลับบ้าน (2)

    ช่วงที่นรีนันท์เป็นเด็ก ในตอนนั้นนิรมลช่วยเลี้ยงน้องสาวอยู่ที่บ้านระหว่างพ่อแม่ไปทำนา เธอชอบเปิดการ์ตูนภาษาอังกฤษให้น้องสาวฟังอยู่สม่ำเสมอ“A B C D E F G…”เสียงร้องเพลงดังออกจากปากของเด็กน้อย ทั้งร้องทั้งเต้นตามเพลงอย่างน่าเอ็นดู พ่อแม่กลับจากทำนามาเห็นก็ได้แต่หัวเราะ“เอาอะไรมาเปิดให้น้องฟังน่ะนิว”นิรมลในตอนนั้นเรียนอยู่มัธยมศึกษาตอนปลาย เธอนั่งมองหน้าน้อง แล้วมองหน้าพ่อแม่“หนูไปหาซื้อแผ่นซีดีมาเปิดให้น้องฟังค่ะ ให้ฟังตั้งแต่เด็กๆ แบบนี้ จะได้ซึมซับภาษาอังกฤษเยอะๆ”นิรมลไปค้นหาคลิปจากอินเทอร์เน็ตบ้าง ด้วยความที่ช่วงนั้นพอมีอยู่บ้างแต่ไม่มากนัก นรีนันท์หัวเราะชอบใจกับคลิปเหล่านี้ และไม่ทำให้นิรมลผิดหวัง เมื่อเด็กหญิงมีทักษะในด้านนี้จนกระทั่งหัดพูดภาษาอังกฤษพอได้จนกระทั่งนิรมลเข้าทำงานที่บริษัท ทำให้เธอพอมีเงินซื้อหนังสือภาษาอังกฤษ หรือหาซื้อสิ่งที่จะเสริมทักษะให้กับน้องสาวคนเดียว หรือไปหาซื้อคอร์สเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมให้กับนรีนันท์ในช่วงปิดเทอม แต่นรีนันท์เกรงใจพี่สาว จึงพยายามหามาด้วยตัวเอง“พี่นิวไม่ต้องสมัครให้นัทหรอก

  • 90 วันก่อนฉันเป็นศพ   บทที่ 7-1-กลับบ้าน (1)

    เช้าวันรุ่งขึ้น นิรมลนั่งลงที่โต๊ะทำงาน นึกทบทวนเหตุการณ์ที่ฝันเมื่อวันก่อน เธอฝันถึงอุบัติเหตุรวมถึงฝันถึงท่านยมบาลที่บอกว่าต้องสืบหาคนร้ายที่คิดทำร้ายเธอภายในเก้าสิบวัน นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวสงสัยมากขึ้นไปอีก เธอไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย ได้แต่นั่งคิดหาคำตอบให้ตัวเองอยู่คนเดียว“มันหมายความว่ายังไงกันนะ ไม่เห็นจะเข้าใจเลยสักนิด”นิรมลทำได้เพียงนั่งบ่นพึมพำ เธอนั่งดูนาฬิกาบนโต๊ะ เห็นว่ายังไม่ถึงเวลาทำงานจึงเปิดโทรศัพท์เพื่อดูฆ่าเวลา ทำให้เห็นว่าเมื่อคืนชมพูนุทโทร. มาหา หญิงสาวเปิดไลน์ขึ้นมาหวังว่าจะทักถามเพื่อนว่ามีอะไรหรือไม่ เธอเห็นรูปที่เพื่อนส่งมาให้ เป็นรูปที่เอกภพและชมพูนุทไปนั่งกินข้าวด้วยกันเมื่อคืนนี้“เอ๊ะ!”“นิว เดี๋ยวเข้าประชุมกับผมตอนสิบโมงเช้าด้วยนะ เรื่องสินค้าตัวใหม่ที่กำลังจะลงตลาดเร็วๆ นี้”หัวหน้างานของนิรมลเดินเข้ามาในห้องมาพร้อมกับสั่งงาน ทำให้หญิงสาวต้องหันกลับมาตั้งสมาธิกับงานตรงหน้าเพื่อเตรียมข้อมูลและเข้าประชุม จนลืมเรื่องรูปของชมพูนุทและเอกภพไปเสียสนิท............................................“นิว มานั่งตรงนี้ด้วยกันสิ หนึ่งก็นั่งด้วยนะ”เสียงทักทายด

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status