Mag-log inShare
บทที่ 8-1-วิญญาณดวงที่สอง (1)
Huling Na-update:
2025-06-15 21:40:52เมื่อเพื่อนๆ ของนรีนันท์กลับไปหมดแล้ว เธอหันมามองพี่สาวที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าที่ดูเป็นกังวล นึกสงสัยอะไรบางอย่างขึ้นมา
“เมื่อกี้นี้ พี่นิวเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมอยู่ๆ หน้าซีดล่ะคะ หรือว่าพี่นิวเห็นอะไร”
“เปล่าสักหน่อย มะ...เมื่อกี้พี่คงตาฝาดน่ะ ช่างมันเถอะ เดี๋ยวพี่ไปช่วยแม่ทำอาหารก่อน”
นิรมลรีบเดินหนีเข้าห้องครัวไป นรีนันท์มองตามหลังพี่สาวไปด้วยความสงสัย
“เมื่อกี้พี่นิวเห็นอะไรกันแน่”
เย็นวันนั้น พ่อแม่ นิรมลและนรีนันท์ต่างนั่งกินข้าวด้วยกัน ทุกคนมีความสุขที่ได้อยู่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา หลังจากกินข้าวแล้ว ทุกคนต่างก็ทำกิจวัตรประจำวันของตัวเอง พ่อไปเก็บของอยู่ที่หลังบ้าน ส่วนแม่และนิรมลนั่งดูโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่น ขณะที่นรีนันท์ขึ้นไปอาบน้ำข้างบน
ติ๊ง!
เสียงข้อความจากไลน์ดังขึ้น นิรมลเปิดข้อความขึ้นอ่าน พูดพึมพำกับตัวเอง
“อะไรเนี่ย”
“มีอะไรหรือเปล่านิว ใครส่งข้อความมาเหรอลูก”
นิรมลถอนหายใจ แ
Pinakabagong kabanata
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 8-2-วิญญาณดวงที่สอง (2)
นิรมลและน้องสาวเดินขึ้นมาที่ชั้นสี่ เมื่อมาถึงพวกเธอก็ได้พบเจอกับพ่อแม่ของมาวิน และปุ้ยกับดาว เพื่อนสาวอีกสองคนที่ไปทำรายงานกันที่บ้านของนรีนันท์เมื่อวานนี้พ่อแม่ของมาวินกำลังเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟัง นิรมลยืนฟังอยู่ด้วย ยิ่งฟังก็รู้สึกว่าเหตุการณ์ต่างๆ นี้ช่างคุ้นเคย เหมือนเคยรับรู้หรือเห็นจากที่ไหน จนกระทั่งถึงประโยคสุดท้าย“...ไม่แน่ใจว่ามาวินไม่เห็นรถยนต์หรือยังไง เขาขี่รถมอเตอร์ไซค์มาเร็วมาก ก็เลยชนรถยนต์จนตาย”ภาพความทรงจำทุกอย่างย้อนกลับมาที่นิรมลอีกครั้ง เหตุการณ์ที่มาวินขี่รถด้วยความเร็ว และพุ่งชนรถยนต์คันนั้น...มันช่างเหมือนกับในฝันที่เธอฝันถึงเมื่อเช้านี้นิรมลหน้าซีดด้วยความตกใจ ค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่ง จนกระทั่งนรีนันท์สังเกตเห็นหน้าพี่สาว เธอรีบเข้ามาดูทันที“พี่นิวหน้าซีดจะเป็นลมหรือเปล่าคะ ไหวหรือเปล่า”นิรมลพยักหน้าว่าไหว พ่อแม่ของมาวิน รวมทั้งเพื่อนอีกสองคนต่างก็หันหน้ามามองนิรมลด้วยความสงสัยว่าเธอเป็นอะไร“เมื่อกี้รู้สึกหน้ามืดนิดหน่อยค่ะ น่าจะนอนน้อยมาหลายวัน” นิรมลพูดเสียงเบาหวิวทุกคนไม่มีใครติดใจสงส
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 8-1-วิญญาณดวงที่สอง (1)
เมื่อเพื่อนๆ ของนรีนันท์กลับไปหมดแล้ว เธอหันมามองพี่สาวที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าที่ดูเป็นกังวล นึกสงสัยอะไรบางอย่างขึ้นมา“เมื่อกี้นี้ พี่นิวเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมอยู่ๆ หน้าซีดล่ะคะ หรือว่าพี่นิวเห็นอะไร”“เปล่าสักหน่อย มะ...เมื่อกี้พี่คงตาฝาดน่ะ ช่างมันเถอะ เดี๋ยวพี่ไปช่วยแม่ทำอาหารก่อน”นิรมลรีบเดินหนีเข้าห้องครัวไป นรีนันท์มองตามหลังพี่สาวไปด้วยความสงสัย“เมื่อกี้พี่นิวเห็นอะไรกันแน่”เย็นวันนั้น พ่อแม่ นิรมลและนรีนันท์ต่างนั่งกินข้าวด้วยกัน ทุกคนมีความสุขที่ได้อยู่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา หลังจากกินข้าวแล้ว ทุกคนต่างก็ทำกิจวัตรประจำวันของตัวเอง พ่อไปเก็บของอยู่ที่หลังบ้าน ส่วนแม่และนิรมลนั่งดูโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่น ขณะที่นรีนันท์ขึ้นไปอาบน้ำข้างบนติ๊ง!เสียงข้อความจากไลน์ดังขึ้น นิรมลเปิดข้อความขึ้นอ่าน พูดพึมพำกับตัวเอง“อะไรเนี่ย”“มีอะไรหรือเปล่านิว ใครส่งข้อความมาเหรอลูก”นิรมลถอนหายใจ แ
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 7-2-กลับบ้าน (2)
ช่วงที่นรีนันท์เป็นเด็ก ในตอนนั้นนิรมลช่วยเลี้ยงน้องสาวอยู่ที่บ้านระหว่างพ่อแม่ไปทำนา เธอชอบเปิดการ์ตูนภาษาอังกฤษให้น้องสาวฟังอยู่สม่ำเสมอ“A B C D E F G…”เสียงร้องเพลงดังออกจากปากของเด็กน้อย ทั้งร้องทั้งเต้นตามเพลงอย่างน่าเอ็นดู พ่อแม่กลับจากทำนามาเห็นก็ได้แต่หัวเราะ“เอาอะไรมาเปิดให้น้องฟังน่ะนิว”นิรมลในตอนนั้นเรียนอยู่มัธยมศึกษาตอนปลาย เธอนั่งมองหน้าน้อง แล้วมองหน้าพ่อแม่“หนูไปหาซื้อแผ่นซีดีมาเปิดให้น้องฟังค่ะ ให้ฟังตั้งแต่เด็กๆ แบบนี้ จะได้ซึมซับภาษาอังกฤษเยอะๆ”นิรมลไปค้นหาคลิปจากอินเทอร์เน็ตบ้าง ด้วยความที่ช่วงนั้นพอมีอยู่บ้างแต่ไม่มากนัก นรีนันท์หัวเราะชอบใจกับคลิปเหล่านี้ และไม่ทำให้นิรมลผิดหวัง เมื่อเด็กหญิงมีทักษะในด้านนี้จนกระทั่งหัดพูดภาษาอังกฤษพอได้จนกระทั่งนิรมลเข้าทำงานที่บริษัท ทำให้เธอพอมีเงินซื้อหนังสือภาษาอังกฤษ หรือหาซื้อสิ่งที่จะเสริมทักษะให้กับน้องสาวคนเดียว หรือไปหาซื้อคอร์สเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมให้กับนรีนันท์ในช่วงปิดเทอม แต่นรีนันท์เกรงใจพี่สาว จึงพยายามหามาด้วยตัวเอง“พี่นิวไม่ต้องสมัครให้นัทหรอก
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 7-1-กลับบ้าน (1)
เช้าวันรุ่งขึ้น นิรมลนั่งลงที่โต๊ะทำงาน นึกทบทวนเหตุการณ์ที่ฝันเมื่อวันก่อน เธอฝันถึงอุบัติเหตุรวมถึงฝันถึงท่านยมบาลที่บอกว่าต้องสืบหาคนร้ายที่คิดทำร้ายเธอภายในเก้าสิบวัน นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวสงสัยมากขึ้นไปอีก เธอไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย ได้แต่นั่งคิดหาคำตอบให้ตัวเองอยู่คนเดียว“มันหมายความว่ายังไงกันนะ ไม่เห็นจะเข้าใจเลยสักนิด”นิรมลทำได้เพียงนั่งบ่นพึมพำ เธอนั่งดูนาฬิกาบนโต๊ะ เห็นว่ายังไม่ถึงเวลาทำงานจึงเปิดโทรศัพท์เพื่อดูฆ่าเวลา ทำให้เห็นว่าเมื่อคืนชมพูนุทโทร. มาหา หญิงสาวเปิดไลน์ขึ้นมาหวังว่าจะทักถามเพื่อนว่ามีอะไรหรือไม่ เธอเห็นรูปที่เพื่อนส่งมาให้ เป็นรูปที่เอกภพและชมพูนุทไปนั่งกินข้าวด้วยกันเมื่อคืนนี้“เอ๊ะ!”“นิว เดี๋ยวเข้าประชุมกับผมตอนสิบโมงเช้าด้วยนะ เรื่องสินค้าตัวใหม่ที่กำลังจะลงตลาดเร็วๆ นี้”หัวหน้างานของนิรมลเดินเข้ามาในห้องมาพร้อมกับสั่งงาน ทำให้หญิงสาวต้องหันกลับมาตั้งสมาธิกับงานตรงหน้าเพื่อเตรียมข้อมูลและเข้าประชุม จนลืมเรื่องรูปของชมพูนุทและเอกภพไปเสียสนิท............................................“นิว มานั่งตรงนี้ด้วยกันสิ หนึ่งก็นั่งด้วยนะ”เสียงทักทายด
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 6-2-สงสัย (2)
ชมพูนุทเดินกลับไปหาเอกภพ หญิงสาวเห็นเขานั่งก้มหน้ากดโทรศัพท์ หน้าตาดูเป็นกังวล จนเธอนึกสงสัย“มีอะไรหรือเปล่าหนึ่ง แล้วนิวล่ะ สรุปแล้วจะมาที่ร้านอาหารไหมเนี่ย”เอกภพส่ายหน้าปฏิเสธ“คงจะไม่มาแล้วละ เออ เดี๋ยวเราขอสั่งอาหารให้นิวก่อนนะ จะได้เอาไปฝากไว้ให้ที่คอนโดฯ”“แหม...อิจฉานิวจริงๆ เลย ที่มีแฟนคอยดูแลเทกแคร์แบบนี้อะ ทำไมฉันถึงไม่มีใครมาดูแลแบบนี้บ้างน้า”เอกภพหันมายิ้มให้กับชมพูนุท หลังจากที่เขาสั่งอาหารใส่กล่องเพื่อนำไปฝากนิรมลแล้ว เขานั่งมองหน้าอีกฝ่ายอย่างจริงจังจนเธอต้องหลบตาด้วยความเขิน“เราว่าคนสวยๆ อย่างชมพูน่าจะมีหนุ่มๆ มารุมจีบเยอะแยะมากกว่านะ คงจะมีตัวเลือกเยอะจนเลือกไม่ถูกใช่ไหมล่ะ”ชมพูนุทนั่งยิ้มอย่างเดียว ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ ในใจของหญิงสาวหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีต............................................ชมพูนุทรู้จักเอกภพเมื่อได้เข้ามาทำงานที่บริษัทแห่งนี้ วันแรกที่เข้ามาทำงาน หญิงสาวยังไม่รู้จักใครมากนัก นอกจากนิรมลแล้วยัง
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 6-1-สงสัย (1)
เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นเช้าวันจันทร์ นิรมลถูกปลุกด้วยเสียงเคาะประตูของน้องสาว“พี่นิว ตื่นหรือยังคะ ตอนนี้เจ็ดโมงแล้วนะพี่ ไม่ไปทำงานเหรอคะ”นิรมลสะดุ้ง หันไปหยิบนาฬิกาเพื่อดูเวลา เจ็ดโมงแล้วจริงๆ แต่ในตอนนี้เธอรู้สึกปวดหัวจนไม่อยากจะลุกขึ้น ได้แต่นอนหลับตานิ่งๆ และในการหลับตาครั้งนี้ นิรมลได้เห็นอะไรบางอย่างอีกครั้ง เหมือนเธอฝันไปนิรมลเห็นภาพเหตุการณ์การเกิดอุบัติเหตุของเธอที่ผ่านมา รวมทั้งการได้พูดคุยกับยมบาลในครั้งก่อน และการที่เธอขอโอกาสในการย้อนกลับมา เพื่อตามหาว่าใครคิดทำร้ายเธอกันแน่!ก๊อก...ก๊อก...“พี่นิว นัทออกไปแล้วนะคะ เดี๋ยวจะไม่ทันรอบรถเมล์กลับบ้าน”“เฮ้ย!”นิรมลร้องอุทาน พร้อมกับรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูทันที นรีนันท์ที่กำลังถือกระเป๋าเตรียมจะออกไปหันหน้ามามอง“นัทคิดว่าพี่นิวยังไม่ตื่นเสียอีก เมื่อวานพี่คงเหนื่อย นัทกลับแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ”นิรมลยังคงพูดอะไรไม่ออก จะคุยกับน้องสาวก็ไม่รู้ว่าจะเรียบเรียงคำพูดอย่างไร จึงได้แต่พยักหน้าอย่างเดียว นรีนันท์เดินออกจากห้องไป หญิงสาวมองตามหลั
Maaari mong magustuhan
วิถีสุริยะพิชิตเวหา
นักเขียนหนุ่มจอนสโนว,ธารน้ำแข็งแห่งขุนเขา,大冰山335 viewsข้ามีระบบปลูกผักวิเศษ
อันเข่อซิง1.7K viewsฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม)
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า121 viewsรักร้ายสาปอสูร
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา286 viewsบ่าวหญิงของศิษย์รัก
จูเฉิงกง - อันนา21 viewsตื่นขึ้นในร่างท่านหญิงตัวร้าย
หลูซื่อเต๋อ17 views
