Chapter 18: OUR NIGHT

VIER'S POV

 Matinding practice ang ginawa namin ng nagdaang araw para siguraduhin na walang sinuman sa mga dancers ang magkakamali at gagalaw silang lahat hindi bilang isang grupo kundi bilang isang pagkatao na gumagalaw sa iba't-ibang katawan lang. Sinigurado rin namin na ang bawat pitik, galaw at routines ay maiisagawa sa kamang-manghang paraan na siguradong tatatak hindi lamang sa mga manonood at sa mga hurado kundi pati na rin sa malawak na mundo ng pagsasayaw gaya ng pinakaaasam at pinapangarap namin.

 Matapos ang matinding preparasyon ay maaga din namin silang pinagpahinga para makabawi sila ng lakas at makahataw ng buong sigla sa itinuturing namin na 'Gabi ng Tropical'.

 Yes. We already claimed it! Dahil alam namin na kaya naming makamit iyon.

 Sinigurado ko na walang naging abala sa kanilang pahinga kagabi gaya ng online games o social media. Maaari kasi 'yong makaapekto sa magiging performance nila mamaya kaya nilimitahan muna namin sila ni Alvin sa mga ganoong distraction para na rin sa pangarap nila at sa ganito kalaking oportunidad para sa aming lahat. 

 Ang key goal namin ay iimpress ang lahat ng makakapanood sa amin mamayang gabi at mangyayari iyon.

"Hindi ako nagkamali sa paglapit sa iyo para dito," ani Alvin na katulad ko'y nagpapakasasa rin ngayong umaga sa kape. Alam ko na kagaya ko ay matindi rin ang kabang nararamdaman niya para sa grupo at pangpakalma na namin itong mainit na kape sa ngayon. "Pang-international na 'yung piece na ginawa mo para sa amin. Salamat talaga," sinserong saad niya at mahigpit na hinawakan ang kamay ko. Nagbago na nga talaga ito. Ibang-iba mula sa kilala kong Alvin noon.

"Pangarap ko rin 'to kaya talagang binigay ko na ang lahat," sabi ko naman at mahigpit rin na hinawakan ang kamay niya. 

Sa Theatre

 Maaga kaming nagtungo sa Municipal Theatre kung saan gaganapin ang PhilDance competition at marami-rami na rin ang naroroong grupo. Paroo't parito ang mga organizer na nagsasaayos ng lugar para sa magaganap na kompetisyon na inaabangan ng lahat ng mananayaw sa bansa.

 Lumapit kami sa harapan ng stage kung saan naroroon ang ilang grupong makakalaban namin at masasabi kong, tulad namin ay kinakabahan din sila. Pero kagaya rin namin ay mukhang handang-handa rin sila sa laban na kakaharapin nila sa stage. 

'Ganyan ang fighting spirit naming mga mananayaw na kailanman ay hindi maiiintindihan ng iba,' sa isip ko habang proud na nakatingin sa bawat isa sa kanila.

"Ano'ng grupo po kayo?," tanong ng isang organizer na lumapit sa amin.

"Tropical Dancers," sagot ni Alvin at mabilis na tiningnan ng babae ang listahan na hawak niya.

"Ok. Number 7. Sumunod na lang sa akin ang lahat ng mananayaw. 'Yung mga supporters lang po, pwede po kayong manatili dito sa audience area po," sabi nito bago kami tinalikuran para ituro sa mga dancers ang dressing room ng mga ito.

"Kaya n'yo 'yan," pagchi-cheer ko pa sa Tropicals bago sila tuluyang mawala sa paningin namin.

 Gaya ng sinabi ng organizer ay naupo na muna kaming tatlo sa audience area. Mahaba-habang oras pa kasi ang hihintayin namin dahil alas-kwatro pa lang naman at alas-syete pa mag-uumpisa ang program.

 Sa pinakadulong row kami naupo para kahit papaano ay makapagrelax muna kami. Ang iba namang kasamahan ng ibang grupo ay inabala ang kanilang mga sarili sa pagkukwentuhan patungkol sa kani-kanilang mga grupo at kung gaano sila kakumpyansa na sila ang magkakampeon ngayong taon. Pero 'di kami naaapektuhan sa mga naririnig. We are too sure na this time will be our time.

 Mabilis lang na lumipas ang oras at unti-unti na ring napuno ang theatre ng mga manonood, pamilya at supporters ng mga kalahok. Nagsimula na ring magset up ng mga cameras ang pamunuan ng PhilDance at ang mga miyembro ng media na magko-cover nitong malaking event.

 Nagsimula na rin akong kabahan at ma-excite at the same time habang mataman kong tinititigan ang malawak na stage sa harapan ko na sa ilang minuto lamang ay aangkinin na ng aming grupo.

'This is our night guys,' sa isip ko habang lumalagabog ang dibdib ko sa halo-halong emosyon na naglalaro doon ngayon.

"Hi," nakangiting bati sa amin, o mas tama yatang sabihin na, bati sa akin ni Steff na bigla na lamang sumulpot dito na may dala pang bulaklak.

 Nginitian lang siya ni Alvin na busy ng mga sandaling 'yon sa kanyang cellphone. Si Francis naman ay deadma lang sa kanya.

"Anong ginagawa mo dito?," naiilang kong tanong. Medyo nakakahalata na rin kasi ako sa tila panliligaw nito sa akin nitong mga nakaraang araw.

"I'm here to congratulate you in advance," sagot niya habang iniaabot sa akin ang dala niyang bulaklak. "At para na rin sumuporta sa grupo n'yo," aniya sabay kindat at pumwesto sa tabi ko.

"Salamat. Pero hindi pa naman natin alam ang resulta. Wala ka pang iko-congratulate," sabi ko pero hindi niya ako pinansin at sa halip ay tumingin sa 'di kalayuan. Noon ko napansin ang presensya ni Cloud roon na nagdulot ng rigodon sa dibdib ko.

 Nakatuon sa kanya ang pansin ng lahat ng naririto at 'di magkamayaw ang mga kababaihan sa simpleng presensya pa lamang niya. Hindi ko naman sila masisisi kung magkagulo man sila. Dahil ganoon din ang nararamdaman ko habang nakatitig ako sa kanya.

 He's standing gracefully like a real prince with his perfectly elegant, soft and gentle smile on his face habang kausap ang isa sa mga staff ng event na hindi rin mapigilan ang mapangiti sa tuwing titignan siya nito sa mukha. Kumikinang rin ang mga mata niyang talaga namang nakakatunaw  kung iyong matititigan.

 He also stood out among the others sa suot niyang white long sleeves na pinatungan niya ng dark blue vest

that compliments his wide broad shoulders and his well-built manly figure. Idagdag pa rito ang suot niyang trousers na humahakab sa mapang-akit niyang pang-upo..

 Sh*t! Hindi ko mapigilan na pagpawisan sa simpleng pagtingin lang sa kanya.

 Bakit ba kasi napakagwapo niya lalo na ngayong gabi? Kung saan-saan tuloy napadpad ang utak ko. At sino ba naman ang hindi maaakit sa pinangangalandakan niyang magandang tanawin?

"Oh my! 'Di ba siya 'yung sikat na chef na may-ari ng Jupiter's?," dinig kong sabi ng babae na nakaupo sa unahan namin.

"My God! Sobrang gwapo pala talaga niya," papuri pa nito sa hindi maitagong kilig sa kanyang pagsasalita.

"Oo, siya na nga 'yun," manghang sagot ng kasama nito. "Pasyal ulit tayo dun mga minsan," anang kasama nito at sabay pa silang napahiyaw ng malakas dahilan para mapagawi sa direksyon namin ang atensyon ni Cloud.

 Ngumiti siya sa dalawang babae sa unahan bago tuluyang napako ang tingin sa akin. Para akong kinakapos ng hininga sa paraan niya ng pagtitig sa akin. Mahigpit tuloy akong napahawak sa aking kinauupuan.

 His eyes were just neutral pero parang may iba. Parang may laman ang titig niyang iyon sa akin na hindi ko maintindihan. O baka naman nag-ooverthink lang ako sa sobrang kaba.

"Uy, si Cloud ba 'yon?," gulat na tanong sa 'kin ni Alvin nang mag-angat siya ng tingin at mapalingon sa pinagtitinginan ng lahat. "Judge siya?" aniya na halos mapaluha habang hawak-hawak ang braso ko sa sobrang galak ng makitang iginiya ng head ng organizer si Cloud sa long table na nakalaan para sa mga hurado ng kompetisyon. Ngayon kasing naroroon si Cloud ay mas panatag kami na kami na nga ang magwawagi ngayong gabi. 

 Pilit ko mang itanggi ay kinikilig ako na naririto siya. Sa isa sa mga pinakahihintay kong pagkakataon bilang mananayaw. Ang sabi ni Tiffany ay ilang ulit na raw tinanggihan ni Cloud ang offer na iyon para mag-judge pero heto siya ngayon at nakaupo na bilang hurado.