Chapter Two

She was dumbfounded! Hanggang sa nakarating na siya sa mall ay hindi na naging normal ang takbo ng sandali niya. She was out of herself kaya ang plano niyang pag-iikot sa buong mall ay hindi na niya nagawa. Instead, she stay at her father office feeling so exhausted, and mind drained.

Sandali nga niya lang ito nakasama sa loob ng sasakyan pero pakiramdam niya nawala ang lahat ng enerhiya niya sa katawan, o mas tamang sabihin na bigla nalang siyang nanghina.

She never thought or expect that they will meet each other again after that bittersweet moment they had four years ago, not in her lifetime and not like that.

"B...Bakit ikaw ang nandiyan?" she asked dumbfounded. "Anong ginagawa mo rito?" Sunod-sunod niyang tanong.

"Hindi pa ba obvious." Nagtaas ito ng kilay at nagkibit ng balikat. "Ako lang naman ang driver mo señorita."

"What?" halos panawan siya ng malay sa sinabi nito.

'Is he joking?' but he look so serious though.

"Don't be too shocked. Hindi ko rin gusto ito."

Bumangon ang galit sa kanyang dib-dib. "Kung ganoon naman pala, bakit ka nandito?" she hissed sarcastically.

Kung maka-akto ito ngayon parang ito pa ang galit, parang siya pa ang may kasalanan rito, and the nerve really have the guts to act that way after all he has done!

"Your father asked me of this. I don't have a heart to say 'no' to him."

"You can always find an alibi kung hindi mo talaga gustong gawin ang isang bagay!" Matigas niyang sabi.

Sanay ka naman doon di ba?' gusto sana niyang idugtong pero pinigilan niya ang sarili. There's no need to mention anything related about their past anymore. She moved on, and looking at him now she knew he did too, or maybe.. he doesn't need the moving on process dahil sa simula pa lang siya lang naman talaga ang nabaliw dito noon. Siya lang ang nasaktan kaya siya lang ang kinailangan mag move-on.

"Sinasabi mo bang kaya ko hindi tinanggihan ang Papa mo dahil gusto ko rin talaga ang maging driver mo?" sarkastiko itong lumingon. "Don't be too highly about yourself señorita. I'm doing this for your father and not for you!" He added coldly. Nasa parking lot na sila ng mall.

She gritted her teeth hardly but she tried to regain her composure. Hinding-hindi niya hahayaang makita nito na nasasaktan siya sa mga binibitawan nitong salita.

'I thought you've moved on? Kung ganoon bakit kailangan mong masaktan?'

"Really?" sarkastiko niyang sabi, pilit na itinatago ang pait sa boses. "But still, you're going to serve me, so whether you like it or not.. you must serve me well because I am still your employer, better not to forget that!"

Nakita niya ang pagtiim ng bagang nito. Maya-maya ay isang ngisi ang sumilay sa mga labi. He gave her a mocking look.

"Tsk..tsk.. tsk.. wala na nga talagang pag-asa na magbago pa ang isang tulad mo. Hanggang ngayon isa ka pa rin matapobre!"

Nagtagis ang mga bagang niya. Somehow she was affected by his words. Pero hindi niya iyon ipinahalata rito. Showing emotions aside from anger is the last thing she wished to do infront of him.

Sinalubong niya ang mga mata nito, at muli, isang sarkastikong ngiti ang ginawa niya.

At halos magdiwang siya ng makita niya ang irita na rumehistro sa mukha nito.

"I'm sorry Mr. Dela Fuente, but I was born this way. Malas mo, because you were born that way."

His eyes darkened at her last words. Kung hindi niya lang ito kilala ay manginginig siya sa apoy na nakikita niya sa mga mata nito.

"Packed your things and go back to where you came from, hindi kita kailangan dito!" Mariin niyang dugtong.

Ikiniling nito ang ulo saka ngumisi rin. A kind of smile that pissed her to her bones!

"I'm sorry too miss Santana, but I need this job badly. A person like me who was born this way need to work hard to eat at least three times a day. You will never know the feelings because you were born that way." Sarkastiko nitong sabi na binigyan pa ng emphasis ang huling sinabi nito.

She didn't say that to be mean. She said that because she wanted to pissed him off. Baka sakaling umatras ito na maging driver niya. Pero baliktad yata ang nangyayari dahil siya ang nakukunsumisyon sa mga sandaling iyon.

Sa totoo lang, hindi niya iyon gusto. Kung magiging driver niya ito, indikasyon niyon na kakailanganin niya itong makita at makaharap araw-araw, and she don't like that fucking idea! Ito ang kahuli-hulihang tao na gugustuhin niyang makita at makaharap habang nabubuhay siya.

"I was hired by your father. Kaya siya lang ang may karapatan na magpa-alis sa akin. Hangga't hindi niya iyon ginagawa, mananatili ako rito. So bear with me in this coming days mahal na prinsesa."

Matapos sabihin iyon ay bumaba na ito ng sasakyan at umibis sa bahagi niya. He open the car door for her at sa nang-uuyam na boses ay muling nagsalita.

"Pwede na kayong bumaba." sabi nito na iminuwestra pa ang daan sa kanya. "Or you want me to get a carpet para hindi madumihan ang mamahalin mong sandalyas. Sabihin mo lang at maghahanap ako. After all 'Amo' kita." binigyan diin na naman nito ang huling sinabi.

Ngumiti siya, nang-uuyam rin.

"You don't have to.." sabi niyang unti-unting bumaba. "Marami akong ganito sa mansion." She said looking at her stiletto. "Or I can always buy a new one, nakalimutan mo na ba? I am the sole heiress of my father. Marami akong pera!"

Unti-unting dumilim ang mukha nito. Nagtiim ang mga bagang. And she praises herself. She will never let him insult and mocked her or hurt her anymore. Tama na yung noon.

Today, she want him to see that she's not the same Arabella from four years ago. Patutunayan niyang mali ito ng sabihin nito kanina na hindi pa rin siya nagbabago.

"And since you are serving me now, carry this for me." Sabi niyang itinuro ang bag at coat niya.

"I am your driver and not your personal maid!" matigas nitong sabi.

"Oh? I thought you will do everything for me? Where's the confidence now? Gone with the wind?" She raised her eyebrows mockingly.

He groan darkly. Pagalit nitong hinaklit ang bag at coat niya.

"You should be careful!" She scream. nanlaki ang kanyang mga mata ng makitang tumama ang bag niya sa pinto ng kotse sa ginawa nito. "You'll ruined my bag, alam mo ba--"

"Marami ka naman pera di ba? E di bumili ka ng bago!" sabi nito saka inunahan na siyang maglakad papunta sa direksyon ng kanilang private elevator.

'The nerve!'

Nagpupuyos sa galit na sumunod siya dito. He really did know on how to make her lose herself from her right senses. Noon man hanggang ngayon. Ang kaibahan nga lang, noon.. dahil iyon sa nababaliw niyang damdamin para rito. Subalit ang sa ngayon ay dahil sa galit at matinding pagka-irita niya para rito.

'Bakit ba kailangan pang muling magkrus ang kanilang mga landas?'

Nakalimot na siya. And she tried so hard bago niya nagawa iyon.

Tinawagan niya agad ang kanyang Papa ng makarating siya sa opisina. She really want to confront him badly. Of all people bakit si Simon pa ang hi-nired nitong maging driver niya.

"It's because he is a trusted man hija."

Iyon lang ang tanging sinabi nito ng komprontahin niya.

"Mang Renato is a trusted man too Papa, kaya please, siya nalang ang gawin ninyong driver ko."

"Nag leave si Renato, umuwi sa kanilang probinsiya dahil nanganak yung misis niya, medyo matagal-tagal pa siguro iyon bago bumalik."

"Then hired another one!" 'basta huwag lang si Simon!'

"Iha, matagal bago ka makakakita ng mapagkakatiwalaang tao sa panahon ngayon, why not Simon? Ano ba ang problema sa kanya?"

"Payagan ninyo nalang ulit ako mag drive. I will be very careful this time, I promise." hinaluan niya pa ng lambing ang kanyang boses.

"You know my stand in that." matigas na nitong sabi. "I already give you your second chance but at the end you still involved in an accident. Who knows what will happen kapag pinagbigyan pa kita ngayon. I don't want to risk you at that."

"Mag-iingat na po ako."

"No Ella." He said with finality in his voice, at alam niya hindi na magbabago ang pasya kapag ganitong tumaas na ang boses nito.

"Ano bang ayaw mo kay Simon? He became your driver then. Di ba magkasundo naman kayo noon? At noong umalis ka, sa kanila ka pumunta. O anong nangyari at ganyan ang pakikitungo mo sa kanya ngayon?"

"I don't like him now Papa." mahina niyang sabi.

"And you liked him back then?" nakorner siya ng ama. Kaya natahimik siya, maya-maya'y narinig niya ang buntong hininga nito. "Kaya ka ba ganyan kay Simon dahil tanging siya lang ang hindi mo nagawang mapasunod sa gusto mo noon?"

"What do you mean?" napakunot-noo siya.

"I know your escapade back then Ella. Wala man ako palagi sa tabi mo noon, alam ko pa rin kung ano ang mga ginagawa mo, mostly your escapades with boys. All of them wanted to pleased you badly and I don't blame them, my daughter is so beautiful that every boys was crazy about."

'Yeah.. except for one man..' Mapait niyang naisip.

"Anong kinalaman non sa pinag- uusapan natin?"

"You're mad at Simon because he was the only man who turned you down. he hurt your pride at hindi mo iyon matanggap hanggang ngayon."

'It was not my pride he hurt Papa.. It was my heart.'

"Oh please Papa, that was a long time ago, nakalimutan ko na iyon. Kaya huwag ninyo na pong ipaalala. Everything has already changed, and I've changed."

"Exactly, that was long time ago, and you've change, so bakit parang hindi ka pa rin nakakamoved-on kay Simon? Do you still like him?"

Gulat siya sa narinig dito.

"I am your father, I know you like him eversince."

So alam pala nito ang baliw niyang damdamin noon kay Simon o marahil pati ang namagitan sa kanila. Pero alam din kaya nito kung gaano siya sinaktan ng lalake?

"Hindi na ngayon Papa." She said coldly. "It was just a simple crush then at nawala na sa pagdaan ng panahon."

"Then why you're acting as if you're still bitter?"

"I'm not!" Agad niyang depensa.

"Then prove it!" hamon nito sa kanya. "Let him be your driver. You won't get affected kung wala ka ng nararamdaman sa kanya."

Ano pa nga bang magagawa niya? She was cornered by her own father. Kaya sa ayaw niya at sa gusto, Simon will be her shadow. At hindi niya alam kung matatahimik pa ba ang buhay niya simula ngayon.