CHAPTER 24

ERIN'S POV

Ilang araw lang ang lumipas, buti na lang at gumaling na ko. Papunta ako ngayong superkamarket. Nabuburyo na rin kasi ako sa bahay. Kaya ako na ang nagdesisyon na mamili.

Umalis sila kahapon pa, hindi nga sila umuwi eh. Hindi ko nga alam bakit ako pumayag sa ganitong setup. Kung bakit hinayaan kong mangyari to. Wala naman akong magagawa eh. Si Syd yon. 

Ayoko lang talagang pakawalan siya ngayon, kahit gusto ko siyanh sisihin sa lahat. Pero dahil may amnesia siya, kaya hahayaan ko muna. Sa NGAYON. 

Nakapasok na ko sa market nang may makasalubong ako.

"Erin?" tiningnan ko siyang muli. Hindi ko siya kilala. O dahil naka sunglasses lang siya? Maski boses niya hindi ko kilala.

"It's me! Kyre!" napataas ako ng kilay. Seriously? Muli kong tinignan ang suot niya.

"HAHAHAHA! Don't mind my clothes," nakangiting sambit niya.

Hindi na ko nagtagal makipag-usap sa kaniya. Dahil feeling ko magagalit si Syd kahit wala naman siyang paki. 

"Tulungan na kita," sabi niya pa at hindi na ko tinantanan. 

"Im fine, Kyre. I can handle it," sabi ko at ngumiti. Hindi na siya tumutol pa nang isakay ko iyon sa kotse.

Nagpa-alam na ako sa kaniya bago ako nagdesisyong umuwi. Medyo gabi na pala. Kaya pala nagugutom na rin ako. Since day off ko naman, hindi na muna ako pupunta sa starry. Napagod rin ako ng ilang araw kakapuyat dahil sobrang dagsa ng tao doon.

Nakauwi naman ako ng maayos, inilagay ko na rin iyon sa ref. Since dalawang katulong lang ang andito at si Manang, Mas mabuti na ang tumulong ako. 

"Manang, ako na diyan," sabi ko at kumuha ng kutsilyo. Tinukungan ko na siyang mag-hiwa. Namiss ko rin ang mag-luto. Ngayon ko lang napansin na hindi ko na nagagawa ang mga ginagawa ng isang asawa.

"Babe naman eh!" rinig kong maarteng sabi ni Nadia. Hindi ko sila nilingon pa dahil alam ko naman ang makikita ko. Masakit na nga iyon, madadagdagan pa. Sa katunayan ay hindi ko na lang sila pinapansin. Para hindi na ko masaktan. 

Masyado na kasing masakit. Sobra na, hindi ko naman kailangan magtiis ng ganito, pero dahil ayokong iwan si Syd sa ere. Kaya nagtitiis ako.

Lumipas ang oras, nakita ko namang bumaba si Nadia. Nakabihis siya at hawak ang bag niya. Aalis siya? 

Nakita ko naman na lumabas siya dala ang kotse niya. Matapos ko siyang sundan ay pinili kong umakyat na sa taas. Pero naabutan kong bukas ang pinto ng kwarto namin. Nagdadalawang isip akong pumasok. 

Nakita ko si Syd na mahimbing na natutulog sa kama. Nakaayos na siya ng pang-tulog. Naka-topless siya at boxer. Yes, nasasaktan ako nang makitang ganito ang suot niya tuwing matutulog siya katabi si Nadia. Hindi ko maiwasang hindi masaktan sa nakikita ko. Sinusubukan ko namang pigilan eh. Iniiwasan ko namang huwag magselos at idaan na lang sa pagpikit.

Lumapit ako at tinitigan ang mukha niya. Naramdaman ko ang luha kong tumulo sa pisngi ko. Hinawakan ko ang mukha niya.

"Namimiss na kita, sobra. Syd, bumalik ka na sa dati. B-bumalik na tayo sa dati hon..." naiiyak na sambit ko habang naiyak sa harap niya. Idinikit ko ang ulo ko sa ulo niya. Gusto kong madama ang bisig niya. Nanghihina ako sa tuwing nakikita ko siyang masaya sa iba. 

"Masaya ka ba talaga sa kaniya?" pinunasan ko ang luha ko bago muling nagsalita.

"Gustong-gusto kita saktan, Syd. Bakit nagawa mo kong kalimutan?" 

Kinakausap ko ang tulog na si Syd. Kahit tulog siya, hindi maalis na malakas talaga ang appeal niya. Ang hot niya tignan. Pero wala, hindi na ako ang makakadama ng lahat ng pinpantasya ko sa kaniya. Kundi si Nadia. 

Hindi ko rin maiwasan na hindi mainggit sa kaniya, dahil nasa kaniya si Syd. Anytime pwede niyang madama ang halik at bisig ng asawa ko. 

"Hinding-hindi kita bibitawan, Syd. Hinding-hindi. Hanggang sa dumating ang alaala mo." sabi ko at hinalikan ang labi niya. Wala akong pake kung magising siya. Gusto ko lang ulit matikmang ang labi niya. Ito na lang ang kaya kong gawin para gumaan ang loob ko. Ang umasa sa kaniya.

"Huwag mo sanang hayaan na mapagod ako, dah natatakot ako, Syd." naiyak na sabi ko pa.

"HOW DARE YOU!' Nagulat ako ng biglang may sumigaw sa likod ko. Maya-maya lang ay naramdaman ko ang kamay niyang hawak ang buhok ko. Ang sakit!

"MAY BALAK KA PANG AKITIN SI SYD?!" sigaw niya sa akin at kinaladkad ako papalabas.

"What's happening here?" tanong ni Syd kahit di ko siya nakikita dahil nakahawak si Nadia sa buhok ko.

Naramdaman ko ang pagbangga ng likod ko sa pader. At sobrang sakit non. Muli kong nakita si Nadia na niyayakap ni Syd.

"MALANDI YANG BABAENG YAN BABY! I SAW HER! HINALIKAN KA NIYA!" sigaw niya at akmang susugurin ako.

"Enough, hon..." sabi niya at biglaang hinalikan si Nadia. Kaya kumalma ito. Masakit ang likod ko, pero mas masakit sa dibdib. 

Hindi ka pa rin ba sanay, Erin? 

Pero laking gulat ko nang hablutin ako ni Syd. Pinapasok niya ko sa kwarto namin at pinaupo sa swivel chair. Nagtataka naman akong tumingin sa kaniya.

Nakita ko na nilock niya ang pinto at muling hinubad ang boxer niya. Napanganga naman ako, pero deep inside kinakabahan. Anog balak niya?

Pero nagulat ako ng halikan niya si Nadia. Naghalikan lang sila sa harap ko. Maya-maya lang ay inilapag niya sa kama si nadia habang dahang-dahang hinuhubaran ng dress. Hindi agad ako nakakilos. Gusto kong tumakbo, pero mas nangibabaw ang sakit na nararamdaman ko.

Pibipigilan kong umiyak. No, hindi nila pwedeng makita na mahina ako.

Sobrang sakit na siya mismo ang nagawa ng paraan para masaktan ako. Hindi maalis ang mata ko sa mga hubad nilang katawan, nakita ko pang ibinuka ni Syd ang legs ni Nadia. Pero bago niya magawa iyon ay napapikit na lang ako. 

It's too much...

Ungol ni Nadia ang nangibabaw sa kwarto namin. Marahan ko pang tinakpan ang tenga ko.

"T-tama na, Syd... Please..." sambit ko. Naramdaman ko ang luhang nagsisipatakan sa pisngi ko.

"T-tama na..." sabi ko bago naglakas-loob na tumakbo palabas.

Naiyak akong pumasok sa kwarto habang tulala sa kawalan. Sobrang sakit. 

Muli kong inilabas ang sakit sa unan. Ibinaon ko ang mukha ko doon at umiyak nang umiyak.