2

“I’m glad you’re not that late, Caleb.”

Ashley welcomed him by the door. She was so hot in her lacy black mini-dress. Nakabuyangyang lang ang mahaba at alon-alon nitong buhok, and man, it was a double dose of sexiness. Pumulupot kaagad sa leeg ni Caleb ang dalawang makikinis na braso ni Ashley pagkapasok na pagkapasok pa lang sa condo unit nito. She immediately attacked his lips. Napipiga sa matigas niyang dibdib ang malambot nitong hinaharap. Kumiskiskis sa balat niyang natatabingan ng puting polo ang matigas nitong laman.

Nakakabaliw.

Hindi pa man nakasarado ang pinto at tuluyan na nilang nakalimutang maaaring may makakakita sa kanila. Magkahugpong ang mga bibig na humakbang sila papasok sa unit. None of them ever wanted to let go of each other’s hungry mouth. Sa pagmamadali ay halos nakagat na niya ang labi ng babae. Parang wala na silang bukas pa.

Naglakbay kaagad ang kamay ng bawat isa sa lahat ng parte’ng maaaring dantayan ng makasalanang mga kamay. Binubuksan ni Ashley ang polo niya, ibinababa niya naman ang zipper ng damit nito sa likuran. His hand immediately wandered on her skin. Pumaloob iyon sa damit nitong nabuksan at pinisil ang umbok sa matambok nitong puwetan. He had been abstained for a week. Ashley was away, and he was busy. Kaya, lahat ng init na pwedeng ilabas ngayon, ilalabas niya.

Naging matunog ang halkan, naging mabibigat ang mga hininga. Itinumba niya si Ashley sa sofa at kinubabawan ito. He pressed his body against her. Napipiga sa matigas niyang dibdib ang malambot nitong hinaharap. Kumiskiskis sa balat niyang natatabingan ng puting polo ang matigas nitong laman. Lunod na lunod siya sa pangangailangan na kahit ang tunog ng cellphone sa bulsa ay hindi na niya nagawang pagtuunan ng pansin.

Bumaba ang bibig niya sa leeg nito but his phone rang again.

Damn it!

“Won’t you answer it?”

Parang sirang plaka na paulit-ulit na nag-iingay ang aparatu. Nayayamot na umalis siya sa pagkakakubabaw kay Ashley at padarag na naupo sa sofa. His fucking phone can’t seem to keep silent. Sino ba ang siraulong tumatawag? Without looking who the caller was, he swiped it open.

“Caleb James Santibañez Romero.”

His mother’s voice echoed on the other end and he could tell that she was angry at the moment. Kapag tinatawag na siya nito sa buong pangalan, asahan nang may puputok na bulkan kung nasaan man ito. Ayaw na ayaw nitong pinaghihintay ito ng tawag.

“Shit!”

“Are you cursing me?”

“No, Mom!”

Umayos siya ng upo at pinigilan ang kamay ni Ashley na patuloy na nagtatanim ng maiinit na halik sa kanyang leeg. Her naughty hands wandered on his crotch. Muntikan na siyang mapaungol nang hulmahin ng kamay nito ang kanyang nagngangalit na umbok. As much as he wanted to be pleasured, he had to give a hundred percent attention to his mother. Sinenyasan niya itong tumigil. Walang nagawa si Ashley kung hindi ang tumayo. Naglakad ito palapit sa dining table at nagsalin ng wine sa dalawang kopita. For whatever reason ay hindi kaagad nakapagsalitang muli ang ina.

“Mom,” untag niya. Baka nagalit nang tuluyan sa pag-aakalang minumura niya ito.

“Where are you?”

Heck. The authoritative tone again.

“Nasa labas.”

“Kaninong bahay na naman? Kaninong babae ka na naman nagpalipas ng oras?”

Mom Audrey's voice was devoid of emotions. Alam na alam ng ina ang mga wwomanizing escapades niya. Hinahayaan lang siya, total ay isang araw, magtitino din siya kagaya ni Tito Lorenzo. Kapag nagkita sila mamaya, sasabunin na naman siya ng ina. Hindi pa man, nananakit na kaagad ang ulo niya. Pihado, mahabang sermon ang susunod.

“I need you to get your ass up here. Right now!”

For Pete’s sake! He was almost thirty, but his mother always treated him like a boy. Nakalimutan yata ng ina na mamang-mama na siya.

“Why, Mom?” sinadya niyang iparating ang iritasyon sa boses. Kahit ang mukha niya ay literal na nayayamot. Nagsalubong ang mga kilay niya.

“I need you to meet someone.”

He became curious.

“Who?”

“Your future wife.”

Caleb knew he would marry someone someday. A girl he had not met since. Ni hindi niya lang lubos-maisip na ngayon na kaagad. It was just too soon. Nagpaalam siya sa ina at tumayo kaagad.

“Hey, where are you going?” nababahalang tanong ni Ashley nang makitang ibinuhol niyang muli ang natanggal ng mga butones sa polo at dinampot ang remote key na basta na lang nalaglag sa sahig.

"Family emergency."

Sumimangot si Ahsley. Ashley and he had been in an unconventional relationship. They were friends with benefits. No strings attached. Pero kung may isang babae man siyang gustong pakasalan, Ashley would be the one. She had been an independent woman with less drama. Pinakaayaw niya sa lahat ay ang babaeng clingy.

"Okay. Ano ba ang magagawa ko?" Matunog nitong inilapag sa table ang kopitang ininuman. With her dress almost torn, naglakad ito palapit sa kanya at yumakap. She kissed him on the lips. "You know you can call me any time."

Nayayamot man, nabibitin sa aksyon, kinailangan niyang umuwi at ipagpaliban muna ang pangangailangan ng katawan. He drove home towards the Santibañez mansion. Mas pinili niyang sa tapat ng gate na pumarada. Ano man ang magiging takbo ng usapan, wala siyang balak na magtagal. Yes and no lang naman ang kailangan. Ni wala siyang makapang anumang excitement na makilala ang mapapangasawa niya. Umibis siya ng kotse at mabilis na naglakad papasok ng bakuran.

“You’re here, at last!" ang Mommy Audrey niya na kaagad sumalubong sa kanya sa maindoor. Iginiya siya nito patungo sa library. Napansin niya sa garahe na may ibang sasakyang nakaparada. Ang isa ay sa Tito Lorenzo niya, hindi pamilyar sa kanya ang isa pa ngunit parang namumukhaan niya ang lumang van.  It looked displaced.

“Mom, why so sudden?’

Hinalikan niya ang ina na kaagad yumakap sa kanya. Nakakapagtakang wala man lang itong iritasyong ipinapakita gayong ubod ng pormal ang boses nitong kausap niya kanina. Magkaakbay silang pumanhik sa loob. Naabutan niya ang mga katulong na nagpapasok ng meryenda sa library.

“Gusto ng lolo mo.”

The family’s patriarch. Kapag ang lolo na ang nagsasalita, walang nakakahindi. He reserved his other questions. Pumasok sila sa malawak na library. The familiarity of the place greeted him. Medyo matagal-tagal na ring hindi siya nakakapasok dito. Masyado siyang naging abala sa negosyo and to his womanizing stint. May mga hindi pamilyar na mga tao sa loob. Isa sa mga iyon ang Tito Lorenzo niya na kaagad na lumapit at kinamayan siya.

“So, getting married, huh?”

May nanunudyong titig ang tiyuhin. May tinitigan ito sa isang sulok pero mas naagaw ng abuelo ang atensyon. Nakaupo pa rin ito sa wheel chair at kausap si Judge San Carlos sa tapat ng floor to ceiling french window. Masyadong engrossed sa pag-uusap ang dalawang matanda at hindi niya na ginambala pa.

“Excited?”

Binalingan niya ang tiyuhin. He had that wry smile on his face. Napapailing siya. Ang Tito Lorenzo niya ang tumatayong ama sa kanya, therefore, he needed to be here during this 'momentous' moment- meeting his fiancée and marrying her.

What the hell!

“Son, I’d like you to meet some people,” ang ina na hinila siya patungo sa mga estrangherong nakaupo sa mahabang chocolate brown couch na nasa isang sulok, matandang lalaki at isang babae. The man looked familiar; the woman was someone he didn’t recognize. She seemed so modest, old-fashioned. Nakapalda ng mahaba, nakasuot ng blusa na nakasarado hanggang lee gang mga butones at ang manggas ay lampas sa siko. Walang anumang kolorete sa mukha, pero aaminin niyang cute ang mukha nito. Not exactly like his women. Given the chance, he wouldn’t date her. Wala siyang hilig sa batang-bata na mukhang mahina ang loob. Ang dalawang paa nito na nasasapinan ng beige doll shoes ay halos paglingkisin na.

Was she nervous?

“Are you okay, Hija? Mang Ramon?”

His mom was never like this to his women. Ilang beses na siyang nagdala ng babae sa bahay pero walang amor ang ina niya sa mga iyon. She treated them civilly. She was never this endearing. Hinahaplos pa nito ang pisngi nito at nangingislap ang mga mata.

Ngumiti at bahagyang tumango ang matanda. Mukhang pagod ang matanda at mukhang nasasabak sa manual labor. Kita sa guhit sa mukha. Ang kamay ay pinanggigitiwan ng ugat. Mistulang batak na batak ang katawan nito sa pisikal na pagtatrabaho. Other than that, the man put forth an effort to look his best. Nakasuot ito ng maayos at malinis na polo at itim na slacks.

"Okay lang kami ng anak ko, Ma'am. Maraming salamat po sa pag-estima."

So, they are father and daughter.

“Ikaw naman, Hija, do you need anything?”

Nalipat sa babae ang pansin niya. Umiling ang babae sabay wikang, “wala naman po, Ma’am. Salamat po.”

The girl was polite and shy. Ni hindi makatingin nang tuwid sa mga mata ng ina niya. Napansin niyang nakahawak ito sa kulubot na kamay ng matandang lalaking katabi nito. She was nervous but she somehow managed to exude some calmness in the air. Pinag-aralan niya ang kabuuan ng babae habang may pinag-uusapan ang ina niya at ang mga ito. Petite. Hindi masyadong maputi ngunit makinis at mukhang malinis. At mukhang maingat na magalang sa pagsagot sa bawat tanong na ibinabato ng ina. Sobrang giliw ng ina sa mga panauhin na tila nakalimutan na yata ang sinabi kaninang ipapakilala siya sa mga bisita.

Sa minsang pagtitig niya sa babae, may ideyang nabuo sa utak niya.

‘Could this be the…”

“Hijo, did you get to know yourselves already?”

Itinutulak ng nurse si Lolo Manolo kaagapay si Judge San Carlos.

“Oh, I almost forgot, Pa,” bahagya pang natakpan ng ina ang mukha at napalingon sa kanya. His Tito Lorenzo was just sitting in one corner while enjoying his drink.

“No, let me do the honor, Hija.”

Ang lapad ng ngiti ng lolo niya, sinenyasan pa siyang lumapit pa. Hinawakan ng matanda ang kamay niya at kinuha naman nito ang kamay ng babae pagkatapos. This was so lame. Napatingin siya sa babae na halatang hindi na komportable sa tinatakbo ng mga pangyayari. She wasn’t comfortable with everyone around no matter how friendly his mom was.

“Meredith, this is Caleb, ang apo ko. Cal, she is Meredith, your long time fiancée.”

Hindi na siya nagulat. As of the woman, she did not show any reaction other than simply gazing at him. Walang anumang senyales na nasosorpresa ito. Kagaya niya na batang-bata pa lang ay alam na kung kanino siya ikakasal.  

“Today is your wedding day, Caleb.”