บทที่3.รอ..You.

ทุ่มตรงรถแท็กซี่เทียบจอดหน้าทางเข้าไนต์คลับเจ๊แตงเปิดประตูก้าวลงจากรถด้วยชุดอลังการในเดรสขนนกสีแดงปักเลื่อมเงาวับยืนบนรองเท้าส้นแหลมมือขวาถือพัดญี่ปุ่นเครื่องรางนำโชคสะบัดให้ลมพัดเข้าที่ใบหน้าเพื่อกันรองพื้นที่หนามันเยิ้มก่อนเริ่มงาน เดินมาพร้อมกับอีฟร่างเล็กเพรียวในชุดเดรสเกาะอกสั้นโชว์ขาเนียนเรียวดูแล้วก็สวยตามสไตล์

งานปาร์ตี้คืนนี้ลูกโป่งหลากสีประดับเต็มร้านตั้งแต่ทางเข้าหน้าประตู เวลาก็เริ่มเปิดให้ลูกค้าได้จับจองที่นั่งเพื่อชมคอนเสิร์ตของนักร้องดังที่ทางร้านได้เชิญมาแสดงมาบนเวที อีฟเดินเข้าไปเตรียมตัวด้านหลังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เตรียมมาเช่นเดิม เธอมองหน้าตัวเองผ่านกระจกยาวเต็มตัวแล้วพูด กับตัวเองว่า “สู้ๆ.”

“ขยับไปหน่อยสิ” น้ำเสียงแหลมฟังแล้วไม่ค่อยรื่นหูเท่าไรนักใบหน้าที่ไม่เป็นมิตรของหญิงสาวร่างสูงหนาผิวคล้ำดันร่างผอมบางของอีฟจนเซเพื่อตัวเองได้เชิดส่องใบหน้าที่หยิ่งผยองของหล่อน หล่อนชื่อเจน

ด้วยการที่อีฟเป็นเด็กใหม่ก็ไม่ได้โต้ตอบใดๆ เธอเก็บอาการไว้แต่มองเจนด้วยสายตาแข็งทื่ออย่างไม่พอใจเช่นกัน

“อ้าวเร็วๆ สาวๆ แต่งตัวให้ไวหน่อยจ้า งานกำลังจะเริ่มแล้ว” เจ๊แตงยืนเปล่งเสียงอยู่หน้าประตูห้อง อีฟได้ยินก็ตัดอารมณ์เคืองหมุนตัวออกไปจากสถานการณ์

9.00 pm.

คืนวันหยุดสุดสัปดาห์บนคอนโดห้องของแซม หนุ่มเมืองผู้ดีรวมกลุ่มปาร์ตี้กันเล็กน้อยตามประสาหนุ่มโสด ช่วงนี้เป็นช่วงที่แซมต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตในเมืองไทยในการเริ่มทำธุรกิจ เขาจึงมีเวลาพอสมควรกับการสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนที่อยู่เมืองไทยมาก่อน เพื่อปรึกษาหาข้อมูลเพิ่มเติมให้ครอบคลุม หลังจากแฮงค์เอ้าท์ได้พอกรุ้มกริ่ม ทั้งหมดมีไอเดียที่จะไปต่อกันที่ไอริชผับร้านประจำเพราะราตรีนี้พึ่งเริ่มต้น แซมมองดูเวลาบนข้อมือในใจยังไม่ลืมว่ามีนัดไปเจออีฟแต่คงหลังจากห้าทุ่มไปแล้วซึ่งเขาแพลนเวลาไว้ในหัวเรียบร้อย

บรรยากาศที่ไนต์คลับค่ำคืนของวันวาเลนไทน์ได้เริ่มขึ้นด้วยแสงสีนักร้องแสดงบนเวทีร้องเพลงท่ามกลางสาวๆ โคโยตี้สลับผลัดเปลี่ยนขึ้นลงลูกค้าวีไอพีแจกช็อตดื่มให้กับสาวๆ ทุกคนได้ดื่มกันทั่วหน้า

งานที่ดำเนินไปอย่างสนุกแต่ดูว่าเจนที่ยืนอยู่ห่างออกไปยังคงมองอีฟด้วยหางตา อยู่เป็นพักๆ อาจเพราะหล่อนเป็นเด็กเส้นที่ชอบเขม่นเด็กใหม่ก็เป็นได้

เจ๊แตงที่ยืนข้างๆ พอคาดเดาออกถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นประจำที่ไนต์คลับแห่งนี้ได้กระซิบกับอีฟว่า

“อย่าไปยุ่งกับหล่อนนะหล่อนเป็นเมียน้อยหุ้นส่วนใหญ่ชอบอวดโตไม่ชอบขี้หน้าใครที่ดูแล้วเด่นกว่า ก็จะหาเรื่องเอาออกจากงาน เด็กหลายคนถูกไล่ออกมาแล้ว” เจ๊แตงพูดข้างหูเบาๆเตือนอีฟ เมื่อรับรู้ที่เจ๊แตงพูด อีฟก็เฉยๆ เพราะเธอเองก็ไม่ยอมก้มหัวให้ใครจูงจมูกเหมือนกัน แต่เธอจำเป็นต้องผ่านช่วงเดือนนี้ไปให้ได้ก่อนจึงเลือกจะวางเฉย

คืนนี้เธอตั้งใจจะไม่เมาจึงพยายามหาทาง โดยการยกช็อตเมรัยตามด้วยน้ำแล้วคายคืนลงในแก้วน้ำเมื่อลูกค้าไม่ทันมอง เวลาก็ดำเนินต่อไปจวนใกล้เที่ยงคืน อีฟสอดส่องสายตามองหาหนุ่มตาน้ำข้าวที่ส่งเมสเซจเมื่อบ่าย ว่าจะมาแต่ ก็ยังไม่เห็นหรืออาจเพราะลูกค้าเยอะเต็มร้านจนมองไม่เห็นแต่เธอก็ไม่ได้พะวงอะไรมาก คิดว่า “ถ้ามาก็เจอ ก็เท่านั้น”

บนรถแท็กซี่ที่มุ่งเข้าเมืองหลวงล้อมด้วยวัดวาอารามแอร์ในรถเย็นได้ที่แซมเผลองีบเพราะฤทธิ์สุรา ได้ชั่วครู่จนมาถึงปลายทาง

“hello you” ลุงพลขับหน้าตาใจดีปลุกหนุ่มหล่อให้ตื่น

แซมสะดุ้งตื่นแต่ยังสะลึมสะลือ ขยับตามองราคาหน้ามิเตอร์ เขาล้วงเงินจ่ายค่าบริการให้ลุงพลขับรวมทิปด้วยไมตรี

“Thank you” แซมกล่าวขอบคุณพลางมือเอื้อมเปิดประตู

หนุ่มหล่อก้าวลงจากรถ ดวงตาเปิดกว้าง สมองมึนไม่คุ้นกับทางเข้าหน้าปากซอยและสถานที่ต่างจากเมื่อคืน อาจด้วยการสื่อสารที่คลาดเคลื่อนทำให้มาผิดที่ แต่เขาเดินวนออกซอยเล็กเช็กทางอยู่สักครู่ใหญ่มั่นใจแล้วว่ามาผิดที่แน่ มองดูเวลา อีก 15 นาทีจะตีหนึ่งเขานัดอีฟไว้ รู้ทันทีว่าไปไม่ทัน แต่ตัดสินใจ จะลองดูอีกครั้ง ตรงไปขึ้นตุ๊กตุ๊กที่โบกมือเรียกจอดรอตรงปากทาง ให้ไปส่งยังสถานบันเทิงแห่งหนึ่งที่เขาดูจากอินเทอร์เน็ตเมื่อคืนที่ไปมา

อีฟอยู่ในห้องแต่งตัวเตรียมตัวกำลังจะเลิกงานคืนนี้เธอไม่ได้เมาเพราะเธอไม่ได้กลืนเมรัยลงท้องเลย เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมกลับสรุปชุดคืนนี้ที่ใส่มาก็ต้องกลับบ้านไปพักผ่อน

“อีฟ คืนนี้แวะทานข้าวกับเจ๊ก่อนนะ หิวมากเลย” เจ๊แตงเดินตรงเข้ามาคุยกับอีฟ

“ที่ไหนละคะ”

“มีร้านอาหารทานตรงข้าม หน้าไนต์คลับนี้แหละ” ร้านนี้กลางวันจะเช่าขายก๋วยเตี๋ยวตกดึกเป็นร้านข้าวต้มรองรับคนมาเที่ยวและพนักงานในไนต์คลับส่วนมากคือลูกค้าประจำ

“แวะทานข้าวข้าวกันก่อนได้ค่ะเจ๊ แต่ว่าพรุ่งนี้หนูลานะคะ”

“ได้จ้า อีฟเป็นพาร์ตไทม์สะดวกวันไหนก็มาจ้ะ”

เจ๊แตงในชุดแดงใบหน้าขาววอกมันเยิ้มเพราะรองพื้นเกรดตลาดนัดที่เริ่มหมดประสิทธิภาพ นั่งตรงข้ามอีฟบนโต๊ะในร้านที่ สว่างจ้า มือถือที่สั้นอยู่ในกระเป๋าของอีฟเลื่อนตามองชมุมจอเป็น เวลา 1.30am หนุ่มแดนผู้ดีพึ่งส่งข้อความมา

"Hi eve"

“Sorry, I’m late”

เมื่ออ่านข้อความของแซมเธอไม่ได้พิมพ์ตอบแต่เงยหน้ามองไปที่หน้าทางเข้าไนต์คลับหนุ่มสูงยาวยืนโดดเด่นก้มดูมือถืออยู่ลำพัง

เธอไม่ลังเลที่จะส่งเสียงเรียกให้ดังในระยะ 5 เมตร

“Sam”

ทางที่โล่งเสียงเรียกชื่อดังชัดเจน แซมหันหน้าตามเสียงของสาวที่นั่งส่งยิ้มกว้างเขาจึงหมุนตัวเดินข้ามฝั่งตรงมาหาเธอ..