บทที่5.ก้อนเมฆสีเทา

ยามสายของวันจันทร์ในรั้วมหาลัยแห่งหนึ่ง

ในห้องสี่เหลี่ยม อีฟนั่งหลังงอมือซ้ายเท้าคางสายตาของเธอมองดูก้อนเมฆสีเทาเกาะกลุ่มอยู่ด้านนอกหน้าต่างกระจกพลางนิ้วยาวจับปากกาค้างไว้ แนนซี่ชำเลืองมองด้วยความสงสัย ดูอีฟไม่มีสมาธิและตั้งใจฟังการบรรยายของอาจารย์ที่ถือไมค์อยู่หน้ากระดานไวท์บอร์ดเลย ... จนจบชั่วโมงเรียน

“เป็นไรป้าว อีฟ” แนนซี่เอ่ยถาม ขณะที่ทุกคนกำลังเตรียมลุกออกจากห้อง

“เปล่า แนนซี่” อีฟตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉย

…

“ได้ข่าว ว่าใครบางคนแถวนี้หมดตัวออกไปรับจ๊อบกลางคืนดึกๆ ดื่นๆ สงสัยไปเป็นหญิงบำเรอ จนแฟนเก่าทนไม่ไหวต้องไปหาหญิงดีที่เพียบพร้อมอย่างลิซซี่”

เสียงนินทาดังมาจากกลุ่มเพื่อนของลิซซี่ที่อยู่ห่างไปแค่ไม่กี่ก้าวพลางชายตามาที่อีฟตั้งใจให้อีฟและแนนซี่ได้ยินทำให้เข้าใจได้ชัดเจนว่ากำลังสื่อถึงใคร

คำพูดเหล่านั้นไม่เข้าหูของแนนซี่ยิ่งนัก สาวพลัสไซซ์หันมองด้วยสายตาไม่พอใจเมื่อได้ยิน ยกแขนเสื้อขึ้นเหนือไหล่เตรียมจะเดินไปหากลุ่มปากหมาพวกนั้น

อีฟเห็นท่าทีของเพื่อนจึงรีบลุกจากเก้าอี้ไปฉุดแขนออกจากห้อง

“ไปเถอะแนนซี่”

“เธอจะดึงฉันทำไม ปล่อยให้มันว่าเธอทำไม”

“เอาน่า ไม่เป็นไรเพื่อน ไม่กี่เดือนก็ไม่ได้เจอพวกหล่อนละ ฉันไม่แคร์หรอกเรื่องแค่นี้เอง”

อีฟกับแนนซี่เดินออกมาด้วยอาการหัวเสียนิดหน่อย มาเจอไอวายืนเป็นสง่ารอลิซซี่ที่กำลังตรงไปหาเขา อีฟมองเขาด้วยสายตาเคืองเพราะยิ่งตอกย้ำคำพูดของกลุ่มเพื่อนของลิซซี่เมื่อสักครู่ให้คิด แต่เธอก็ไม่คิดจะเข้าไปติเตียนไอวา เพราะเธอก็เจ็บมาพอสมควรกับผู้ชายแบบเขา

“อีฟ” แนนซี่เรียกด้วยน้ำเสียงห่วงใย

“ถ้าเธอไม่อยากทำงานกับเจ๊แตงแล้วหรือรู้สึกไม่ชอบงานนั้น ลองหางานอื่นดูไหมเพื่อน”

อีฟละสายตาที่มองไอวาเลื่อนตาลงตอบแนนซี่อย่างไม่แน่ใจ

“อืม กำลังหาอยู่เหมือนกัน”

ในขณะที่กลุ่มเพื่อนของลิซซี่ยังเกาะกลุ่มใบหน้าหัวเราะพลางปากขยับ ชายตามาที่ทั้งสองราวเรื่องยังไม่จบ อีฟจ้องกลับไปในใจคิดว่าอะไรกันหนา แต่เลือกที่จะไม่แคร์

“เราไปกันเถอะแนนซี่” ..

……….

บนคอนโดสูงวิวเมืองบนโต๊ะทำงานเต็มไปด้วยเอกสารตารางแพลนงาน แซมนั่งหน้าเครียดจ้องหน้าโน้ตบุ๊ก ช่วงนี้เป็นช่วงเริ่มต้นธุรกิจของหนุ่มโปรแกรมเมอร์ ทุกอย่างไม่ค่อยราบรื่นเท่าไรนักด้วยเงินลงทุนเหลือก้อนสุดท้ายที่มีน้อยนิดแต่ธุรกิจของแซมใช้สมองมากกว่าเงินทุน เริ่มต้นเวลายังไม่ลงตัว ทำให้พอยังมีเวลาที่จะคบกับใครสักคน นิ้วคลึงขมับคิ้วขมวดดวงตาจ้องบนกระดาษ เลื่อนมือขยำกระดาษโยนทิ้งลง ลุกขึ้นไปพิมพ์ข้อความถึงใครสักคนช่วยให้ชื่นบาน

“Hi eve”

“How are you today?” (สบายดีไหม)

“Can we meet this evening?” (เย็นวันนี้ เราเจอกันได้ไหม)

….

ในช่วงเย็นบนถนนรถติดหนัก อีฟยืนเบียดกับแนนซี่อยู่บนรถเมล์ที่คนแน่นเพื่อกลับห้องสองสาวขยับตัวไม่ได้เลยใช้เวลาพอสมควรกว่าจะมาถึงที่พัก

“อีฟ แนนซี่”

เสียงตะโกนเรียกของเจ๊แตงที่ยืนผัดอาหารอยู่หน้าเตาพลางกวักมือ

“ค่ะ” ทั้งสองตอบรับพร้อมกัน

“แวะหาเจ๊แตงกันก่อน” อีฟพูดพลางก้าวไปหาเจ๊แตง

“นั่งเลยจ้ะ สาวๆ” เจ๊แตงเตรียมยกกับข้าวมาเสิร์ฟให้ทั้งสอง

“ทานข้าวกันก่อนนะ เจ๊ทำอาหารเหนือเผื่อด้วยจ้าวันนี้” เจ๊แตงเป็นคนใจดีมีน้ำใจคอยช่วยเหลือทั้งสองตลอดและ เป็นคนจังหวัดเดียวกันกับอีฟที่ภาคเหนือ

บนโต๊ะเจ๊แตงได้จัดเรียงจานอาหารให้ทั้งสองหลังจากที่พึ่งผ่านการเดินทางที่น่าเบื่อบนท้องถนน อีฟก็ได้นั่งพักผ่อนคลาย พลางหยิบมือถือขึ้นมาดู ตาจ้องบนข้อความของแซม คิดยังลังเลในใจ เสียงของเจ๊แตงก็เอ่ยขึ้น

“คืนนี้ไปทำงานไหมอีฟ”

“อือ..คิดว่ายังค่ะเจ๊ พรุ่งนี้มีเรียนรอบเช้า อีกวัน” อีฟตอบเจ๊แตงสายตาคงมองอยู่ที่หน้าจอมือถือ แล้วนิ้วเรียวก็พิมพ์ตอบตามสิ่งที่เป็นจริง

“I’m near my apartment right now and I don't’ think I be going to the club tonight” (ตอนนี้ฉันอยู่ใกล้อะพาร์ตเมนต์และคิดว่าคืนนี้คงไม่ได้ไปที่คลับ)

แซมที่กำลังหัวหมุนอยู่กับแพลนงานที่ไม่ลงตัวสายตาเลื่อนมองจอมือถือตามเสียงข้อความ

“eve”

แซมอ่านข้อความ แต่เสียงหัวใจเรียกร้องว่าอยากเจอเธอ

“Is it possible I can go see you now?”

“ใครอะ อีฟ” แนนซี่เงยหน้าถามอีฟที่กำลังจ้องแต่มือถือโดยยังไม่เริ่มทานเลย

“แซม หนุ่มแดนนอกเจอกันวันก่อน อยากมาหา”

“มาสิ อยากเห็น” แนนซี่ที่ไม่ค่อยชอบไอวาหนุ่มเพลย์บอยเป็นทุนเดิมอยากให้เพื่อนได้ลองคบคนอื่น

“แซมจะมาเหรอ มาสิๆ มาได้นะอีฟยินดีต้อนรับเลยจ้า” เจ๊แตงพูดเสริมขึ้นเมื่อได้ยิน

อีฟนั่งนิ่งคิดอยู่ชั่วครู่ ไม่มีอะไรต้องปิดบังก็มาได้เลยตามหัวใจ

“Yes” (ตกลงค่ะ)

แซมที่ยังรอคำตอบของอีฟเมื่อได้อ่านคำ ว่า "ตกลง" เขาพับหน้าจอโน้ตบุ๊กเตรียมออกไปตามโลเคชั่นที่อีฟส่งมา

มอไซค์พาหนุ่มหล่อมาส่งหน้าอะพาร์ตเมนต์ตรงตามหมุดที่ปักไว้ตามเวลาที่นัด เสื้อผ้าฟรีสไตล์บนรองเท้าแตะหนู่มสูงยาวขาวสะอาด เดินยิ้มมาหาอีฟที่ยืนรอรับอยู่หน้าร้านเจ๊แตง

“Hi, how’s today?” (สวัสดีครับวันนี้เป็นอย่างไร)

“Good” (ดีค่ะ)

สายตาของแซมมองอีฟสวมเสื้อเชิ้ตขาวติดเข็มกลัดบนอกซ้ายกระโปรงดำ ก็พอรู้ว่าแท้จริงแล้วอีฟยังเรียนอยู่ซึ่งเธอยังไม่ได้บอกเขาเลยว่าเป็นใครมาจากไหน

“Hi, Sam welcome” เจ๊แตงยิ้มยืนต้อนรับแซมเข้ามานั่งที่ในร้าน

แนนซี่ลุกขึ้นเชิญแซมมานั่งร่วมกัน อีฟแนะนำแซมให้รู้จักแนนซี่เพื่อนของเธอ

สายตาหวานพลางม้วนตัวเอ่ยเบาๆ หล่อมากเลยอีฟ เจ๊แตงเดินมาตบไหล่แนนซี่เบาๆ

“เบาๆ มึง”

แซมค่อนข้างจะเป็นหนุ่มชิลชอบทานอาหารไทยมีมิตรสัมพันธ์กับทุกคนได้ง่าย บนโต๊ะอาหารที่ดูจะบ้านๆ แต่บทสนทนาเต็มไปด้วยความจริงใจ

อีฟเอียงหน้าถามแซม

“Would you like a drink?” (คุณอยากดื่มเครื่องดื่มไหม)

“Sure” (ได้สิ)

พลันเสียงฟ้าร้องดังแทรกส่งสัญญาณว่ากำลังจะตก อีฟรีบขอตัวพาแซมไปร้านสะดวกซื้อเพื่อหาเครื่องดื่มก่อนฝนจะมา