LOGINALJUR POINT OF VIEW "Ang ganda ng relo na 'yan. Sigurado akong magugustuhan 'yan ni Suzanne," nakangiting aniya ni Pepito habang nagmamaneho siya ng sasakyan ko. Tutungo din kami ngayon sa kompanya ni Suzanne. Gusto ko siyang kumustahin. Para malaman kung ano ang kalagayan niya ngayon. Lalo na't alam kong napagod din siya kahapon. "Sa tingin mo ba magugustuhan 'to o ni Suzanne?" seryosong tanong ko habang pinagmamasdan kong maigi ang relo. "Mahal ang relo na 'yan higit 800,000 ang halaga niyan. Kaya ano ang dahilan para hindi niya 'yan tanggapin? Isa pa, pinalagyan mo pa ng pangalan niya 'yan. Kaya siguradong hindi siya tatanggi sa relo na binili mo para sa kaniya." Gumaan naman ang loob ko. Alam ko na masasaktan ako kapag hindi 'to tinanggap ni Suzanne. So that, I'm hoping that she's going to accept this. "Yeah, I trust your words." I said with my smooth tone. Maya-maya pa, huminto ang sasakyan. Tumingin ako sa labas ng bintana. Dito ko lamang napagtanto na nandito na rin kami
SUZANNE POINT OF VIEW Nagising ako nang masakit ang ulo. Hindi pa man tuluyan na bumubukas ang mata ko. Ramdam na ramdam ko ang bigat ng katawan ko. Tila'y may lagnat yata ako sa araw na 'to. Nang dahan-dahan nang bumukas ang mata ko. Gulat akong makita ang kapatid ko, si Vincent. Naka-upo siya sa harapan ko at natutulog??? Inilibot ko ang paningin ko. Nandito na ako sa kwarto ko? Paano nangyari 'to? Pilit kong inisip kung ano ang mga ginawa ko kahapon. Hanggang sa napagtanto kong nakatulog ako sa sasakyan ni Aljur. Dahan-dahan akong bumangon hanggang sa tuluyan akong naka-upo sa kama ko. Sakto naman na biglang nagising si Vincent. "Hmm, ate," labis na pag-aalala niya. "Hmm, what are you doing? Bakit dito ka natulog at sa upuan pa talaga. May kwarto ka naman Vincent, dapat doon ka natulog. Ede sana, nakahiga ka nang maayos ngayon," mahinahon na aniya ko. Ramdam na ramdam ko nag kawalan ng gana ko ngayon sa sarili ko. "Ohh, bakit ka ganyan ngayon? May masakit ba sa 'yo ate?" lab
"Don't worry, wala akong ginagawang masama kay Suzanne. Tsk! You don't need to be jealous. Mas mabuting alagaan mo siya nang maayos, imbis na, makipag -usap ka nang ganyan sa akin ngayon, tsk!" Siya pa talaga ang may lakas ng loob para magsalita siya ng ganito sa akin?"Ayusin mo ang pananalita ko Aljur habang ginagalang pa kita. Magpasalamat ka, at hindi kita basta basta pinapatulan. Kaya umayos ka ng sasabihin mo at ng galaw mo. Tulad ng mga sinabi ko sa 'yo. Layuan mo si Suzanne. Alam ko na magkasama kayo sa isang kompanya. Pero huwag mo 'yon gagamitin para lang makuha ang loob ni Suzanne at lokohin mo. Dahil, kahit na kailan hindi ako papayag na magawa mo 'gon sa kaniya," matalim na tingin ang ibinigay ko sa kaniya. Tsk! Totoo ang sinasabi ko at seryoso ako. Dahil, hindi pwedeng gawin din ni Aljur kay ate Suzanne ang ginawa niya kay ate Faye. Hindi ko na pinatagal pa ang walang kwentang usapan na 'to. Inayosko muna ang suot ko bago ako umalis sa harapan niya.F A S T F O R W A R
"Hmm, let's go." I said seriously nang lumapit ako kay Aljur. "Yeah, sure." He said quickly. Ilang minuto pa sa gitna ng paglalakad namin. May isang sasakyan na dumating. Sasakyan ni Aljur. Agad niya akong inalalayan na pumasok sa sasakyan. Matapos ay sumunod naman agad siya sa kain at magkatabi kami ngayon.Sa loob ng kotse ay naging tahimik lamang kami. Wala akong ibang magawa kundi ang pagmasdan ang labas. Tahimik na nga ang loob ng sasakyan ramdam pa ang tahimik ng paligid sa labas. Maya-maya pa, nakaramdam ako ng antok. 'Yong tipong bagsak na bagsak na ang mata ko. Hanggang sa ...VINCENT POINT OF VIEW "Sige na Drack, it's the right time to sleep. Go to your room na, okay?" malambing kong saad sa pamangkin. Tumango naman siya at agad na sumunod sa sinabi ko. By the way, kanina pa ako naghihintay sa ate ko. Bakit ba ganito, ngayon lang ako kinabahan ng ganito. Hayts, ganito siguro kapag hindi pa masyadong sanay na mapalayo sa ate noh? Kanina pa nga, hindi pa siya umuuwi. Ang ti
"Well it's up to you. Suzanne I know hindi maayos o hindi magaan ang loob mo sa akin. But I hope that you give me chance. Chance na maging maayos Tayo sa isa't isa. Tatanggapin ko na na hindi ikaw si Faye at kikilalanin kita bilang si Suzanne. Sana talaga bigyan mo ako ng chance." I feel his love in his tone. Hindi ko naman siguro kailangan pang maging manhid sa kaniya. Maybe I will give him a chance. But still, hindi pa rin ako titigil sa tunay kong misyon. "If that so, sige it's okay to me. I want to say sorry if masyado akong naging malamig sa 'yo. You know the feeling na, parang gusto ko lang muna ilabas ang sama ng loob ko. Kaya napunta 'yon sa 'yo. That's why I'm very sorry. And I'm willing to give you a chance." Ngayon kailangan ko na ngang maging totoo sa sarili ko para magawa ko 'to sa iba. "Really? Are you sure about that? You're giving me a chance?" hindi makapaniwalang tanong niya. "Why? You don't want it? If you don't want, babawiin ko na lang," masungit kong aniya
Matapos ang lahat kanina sa restaurant. Ito kami ngayon ni Aljur naglalakad sa tahimik na lugar. Balak niya lang yata na maglakad kami. Ewan ko sa kaniya. Pero mas mabuti na rin siguro ito upang mas makilala ko pa siya. Sa nakikita ko kasi ngayon, mukhang kakaiba siya kumpara sa mga sinasabi ng iba. Kaso nga lang, be Wala ba siyang balak magsalita? Kasi hindi ako magsasalita kung tatahimik lang siya diyan. Kanina lang bago kami umalis ng restaurant nakangiti siya. Tapos ngayon, nagbago na naman? Ano 'yon mood swing, ganun?Wala naman akong ibang magawa kundi magmasid sa paligid habang dinadama ang malamig na simoy ng hangin. Maganda din dito, puro halaman puno, at butterflies. May mga sasakyan naman na dumadaan pero kunti lang. "Aljur, ano ba balak mo ngayon?" biglang kusang sambit ng bibig ko. Mukhang hindi ko na yata matiis ang tahimik ahh! Gayunpaman, patuloy pa rin kaming naglalakad."Actually, magulo ngayon ang isipan ko. Mula ng nawala si Dad, hindi na kami naging maayos pa ni







