Chapter 2

ISANG tikhim ang nagpalingon kay Brooke. At nang lumingon siya sa kanyang likod ay nakita niya ang lalaking nag-intrude sa townhouse nina Zarina sa Baguio. She sighed in relief nang makitang may suot na itong damit.

He was now wearing a white V-neck shirt and a boxer short. Nakabihis na ito pero hindi pa rin niya maalis ang titig niya sa katawan ng lalaki.

Mayamaya ay hindi niya napigilan ang pagkunot ng noo nang mapansin ang pagtaas ng dulo ng labi nito tanda ng pagngisi.

“Who really are you? At ano ang ginagawa mo sa townhouse nina Zarina?” tanong niya rito na nakakunot pa rin ang noo.

“I’m Seven,” pagpapakilala nito sa kanya. “At sa townhouse ng mga Samonte ako pansamantala tumutuloy habang nagbabakasyon ako dito sa Baguio,” pagpapatuloy nito. “And by the way, Zander is my friend.” dagdag nito. Kilala ni Brooke si Zander. Nakakatandang kapatid ito ni Zarina. “Siya ang nagsabi sa akin na pwede ako tumuloy sa townhouse ng mga ito.”

At sa halip na magbigay ng komento si Brooke sa sinabi nito ay itinaas niya ang hawak na cellphone na kinuha niya kanina sa kwarto. Pagkatapos niyon ay idinial niya ang numero ni Zarina. Kailangan niya itong makausap para kompirmahin kung nagsasabi ba ng totoo si Seven. Baka mamaya ay ginogoyo lang siya nito o modus operandi nito iyon para makapag-biktima. Mabuti na lang ang sigurado.

Matagal bago sinagot ni Zarina ang tawag niya.

“Oh, Brooke. Napatawag ka? May problema ba?” groogy ang boses ni Zarina mula sa kabilang linya. Mukhang nagising niya ito mula sa mahimbing na pagkatulog.

“I’m sorry, Zarina for waking you up,” hingi niya ng paunmanhin sa kaibigan. “May gusto lang sana akong itanong sa `yo. May intruder kasi sa townhouse niyo.” sabi niya, at dahil nakatingin siya kay Seven habang nakikipag-usap siya kay Zarina ay nakita niya ang pagtaas ng isang kilay nito. “Seven ang pangalan. Friend daw siya ni Kuya Zander. Do you know him?”

“Oh, Kuya Seven is there?” narinig niyang wika ni Zarina. Mukhang kilala nito ang lalaki. Pero hindi pa siya nakakasigurado kung si Seven nga itong lalaking nasa harap niya. Mamaya ginagamit lang nito ang pangalan ni Seven para makapangloko.

“I’m not sure, Zarina. Hindi ko pa kasi nakikita iyang Seven na friend ng Kuya mo. But he said to me, his name is Seven.”

“Hey, I’m telling the truth. I am Seven Montero,” narinig niyang wika ng lalaki. Pinagtaasan lang naman niya ito ng isang kilay.

“Okay, okay. Can you describe him, Brooke?” mayamaya ay wika ni Zarina sa kanya.

Kumibot-kibot naman ang labi ni Brooke. Pagkatapos niyon ay tiningnan niya ang lalaki mula ulo hanggang paa. Hanggang sa ibinalik niya ang tingin sa mukha nito. “Matangkad siya, siguro nasa 6 or 6’1 ang height niya. Uhm, medyo alon-alon iyong buhok niya. Medyo makapal iyong kilay. May shades of brown iyong kulay ng mata niya. At may mapupula siyang labi,” pagde-describe niya sa hitsura ng lalaki. Bumaba naman ang tingin niya sa katawan nito. “And he had a broad chest,” pagpapatuloy niya. He is perfect, dagdag niya sa isipan.

“In short, he is handsome?”

“Yes. He’s handsome,” mabilis naman niyang sang-ayon.

Iniwas niya ang tingin sa lalaki nang makita ang pagsilay ng ngiti sa labi nito. At kahit hindi naman siya tumingin sa salamin ay alam niyang kasimpula na ng kamatis ang magkabilang pisngi niya dahil sa hiyang nararamdaman.

“Si Kuya Seven nga iyan,” pagkompirma sa kanya ni Zarina. “Yes, I know him, Brooke. Kaibigan nga siya ni Kuya Zander.”

Napanguso naman si Brooke. “At sabi niya, dito din daw siya tutuloy habang nagbabasyon siya,” imporma niya sa kaibigan.

“Oh, I’m sorry, Brooke. Hindi ko kasi alam na nandiyan din si Kuya Seven. Wala kasing binabanggit si Kuya Zander sa akin. But don’t worry, he’s nice naman, eh. Iyon nga lang may pagka-chickboy,” sabi ni Zarina dahilan para lalong tumaas ang isang kilay niya. “Uhm, by the way, can you give your phone to him? I want to talk to him.”

“Okay,” sabi niya. Pagkatapos niyon ay inilahad niya ang cellphone kay Seven. Bumaba naman ang tingin nito sa cellphone niya. “Zarina wants to talk to you.” sabi niya rito.

Inabot naman ni Seven ang cellphone niya. At nang abutin nito iyon ay hindi sinasadyang nagdikit ang mga kamay nila. May naramdaman siyang parang kuryente na dumaloy sa katawan niya sa simpleng pagdidikit lang ng balat nila.

Nakatingin lang siya kay Seven habang nakikipag-usap ito kay Zarina. Nakita niyang tumatango-tango ito. “You know me, Zarina. I like cup D size,” natatawang wika ni Seven.

Nagsalubong naman ang kilay niya sa sinabi nito. What he is talking? “Of course...and beside she’s not my type.”

Lalong nagsalubong ang mga kilay niya. Is he referring to me? Bumaba ang tingin niya sa dibdib niya. Hindi naman iyon kalakihan at hindi naman iyon maliit. Sa katunayan ay sakto lang ang laki ng dibdib niya.

Inalis niya ang tingin sa dibdib at inilipat iyon kay Seven nang marinig niya ang pagtikhim nito. Tapos na itong nakipag-usap kay Zarina. At mabilis niyang tinakpan ang dibdib gamit ang palad nang mapansing nakatitig na do’n si Seven.

Akala ba niya `di nito gusto ang cup B na size? “Anong tinitingnan mo diyan? Akala ko ba Cup D ang gusto mo?” hindi niya napigilan ang pagtataray.

Seven chuckle. “Cup D size nga ang gusto ko.”

“Iyon pala, eh. Bakit nakatingin ka sa dibdib ko?”

“Bakit? Bawal ba? Kanina nga nakatingin ka din sa pagkalalaki ko,” wika nito sabay nguso sa ibaba nito. “Nakatitig ka pa nga, eh.”

Nanlaki naman ang mata niya sa sinabi nito. Ngumisi ito nang makita nito ang naging reaksiyon niya. Agad naman niyang kinalma ang sarili.

Tinaasan niya ito ng isang kilay. “Oh, you mean...the four inches?” sa pagkakataong iyon ay siya naman ang napangisi nang mawala ang ngisi sa labi nito. Mukhang nasalig niya ang ego nito.

“Four inches?” balik tanong ni Seven sa kanya sa seryosong boses.

“Yeah.”

Mas lalong sumeryoso ang ekspresyon ng mukha nito. Nagsimula na din itong lumapit sa kanya.

Napaatras naman siya. “How sure are you?” tanong nito habang patuloy itong lumalapit sa kanya. Patuloy din naman siyang umaatras. Hanggang sa wala na siyang maatrasan pa dahil tumama na ang likod niya sa malamig na pader.

“What...are you doing? Lumayo ka nga!” pero sa halip na pakinggan ito ay lalo pa itong lumapit.

“Gaano ka kasigurado na four inches lang ang alaga ko? Nahawakan at nasukat mo ba?”

Mayamaya ay nanlaki ang mga mata ni Brooke ng hawakan nito ang garter ng suot nitong boxer short. Akmang ibaba nito iyon ng tinakpan niya ang dalawang mata. “Seven! What are you doing?!” Angil niya rito.

“You’re insulting my friend. Mukhang hindi mo kasi masyadong nakita ang kaibigan ko para sabihing maliit ito.”

“Oh, my god! I’m just joking. Hindi totoong four inches iyang...iyang kaibigan mo.” tukoy niya sa pagkalalaki nito. “Actually your friend is long and big!” pasigaw na wika niya.

Wala siyang narinig mula kay Seven. Mayamaya ay narinig niya ang pagtawa nito. Inalis naman niya ang kamay na nakatakip sa mata niya. At nakita niya si Seven na tumatawa. At do’n niya napag-alaman na binibiro lang siya nito. Hindi nito totoong ipapakita sa kanya ang pagkalalaki nito. Gusto lang nitong aminin niya ang totoo. Na hindi four inches ang sukat ng pagkalalaki nito!

Arrg! Kakainis!