Kabanata 24

Love is pure. Love is free.

Kasabay nang paghalik ko kay Bernard ay ang pagbuhos ng ulan mula sa langit. Katumbas ng pagpatak ng ulan ay ang nakabibinging tunog ng aking naghuhurumentadong puso. Ang bawat hagod ng kaniyang labi sa akin ay pawang nagsisilbing paalala sa akin. Isang paalala para sa aking sarili na ang nakalipas ay hindi na maaari pang balikan.

Itinulak ko si Bernard ng bahagya pagkatapos ko siyang halikan. Bakas sa kaniyang mukha ang pagtataka. Maging ang kaniyang mga mata ay sumasalalim ng kaguluhan. Mariin itong nakatitig sa akin at naghahanap ng kasagutan.

"Pasensya ka na," wika ko kapagkuwan. Inayos ko ang aking sarili at hinarap ang kinalalagyan ng aming anak.

Bawat pagkabog nang puso ko ay katumbas ng isang walang kamatayang sakit at lungkot. Akala ko naiahon ko na ang aking sarili mula sa masaklap na ala-ala. Akala ko naibaon ko na sa limot ang lahat. Ngunit, sadyang mapaglaro ang aki