CHAPTER 2 : THE IDENTITY

Sa hallway pa lang ay sinalubong na kaagad si Silhouette ng grupo ni Ivan. Naririnig niya ang malakas na tawanan ng mga ito.

“In fairness, naglalakad si Skateboard Princess. Nasaan na ang skateboard mo?” pang-aasar ng isa.

“Huwag mo ngang sirain ang araw ko, mga pangit. Para kayong mga bugok na itlog. Layuan ninyo ako!” Nagpipigil pa ng sigaw si Silhouette. Makakatawag ng pansin sa mga estudyante kapag sumigaw siya.

“Abah, matapang ka na. Wala namang nagawa ‘yung mascot mo. Sino ba ‘yun?” Biglang dumating si Jude at sinabayan si Silhouette. Napahinto saglit si Ivan. “Ikaw ba ‘yung nakamaskara kahapon, to the rescue kay Silhouette.?”

“Tara na, Silhouette. Huwag mo na silang pansinin. Nasaan na ang skateboard mo?”

“Isa ka pa. Huwag mo nang tanungin kung hindi ka rin naman mapapakinabangan sa oras na kailangan ka. Tsss!” Nauna nang naglakad si Silhouette.

Nadala niya ang inis hanggang sa kantin. Oras na nang tanghalian ngunit wala rin siyang ganang kumain.

“Charlotte, mayaman kayo, ‘di ba?”

“Mayaman, maganda, matalino, ma…” Natigilan si Charlotte sa tanong ng kaibigan. “Don’t tell me you are still thinking about marrying a mafia boss.” Kakaiba ang ngiti ni Silhouette. “May nahanap ka na ba?”

“Where in the world could I find a Mafia in this twenty first century? Sa movie na lang yata sila nag-i-exist.”

“Actually…may kilala ako na makakatulong sa problema mo.”

“Is he a Mafia? Kahit hindi boss, underground, puwede na? Tell me. Ipakilala mo ako, please!” pagmamakaawa ni Silhouette.

“Kuya ko.”

“Tsss, seryoso ako rito, Charlotte. Akala ko naman matutulungan mo ako.”

“Seryoso! Sa tingin mo ba ang nagbibiro ako?” Iniligpit ni Silhouette ang kanyang pinagkainan at saka nagmamadaling tumayo.

“Saan ka pupunta? Silhouette! Silhouette!” Nagulat si Charlotte ng may biglang kumalabit sa kanya sa likuran.

“Sis, bakit ka ba sigaw ng sigaw?”

“Bakit angtagal mo? Umalis na tuloy si Silhouette.”

“Siya ba ang ipapakilala mo sa akin? I am just wasting my time here. Goodbye. May bagong project ako, Sis kaya kailangan ko nang umalis.”

“Kuya naman eh. You promised me.”

“Charlotte, tell your friend, hindi maganda ang plano niya. Don’t ever mess with a Mafia.”

Maagang umuwi si Silhouette. Kabilin-bilinan ng ina ay huwag magpapagabi. Delikado raw ang panahon ngayon. Inabutan niya sina Simon at Salome na nakatutok sa panunuod ng telebisyon. Nagmano siya sa kanyang mga magulang.

“God bless you, Anak. Kumain na kami. May pagkain sa mesa. Eat now and wash yourself. Huwag kang magpuyat.”

“Buti naman at umuwi ka nang maaga.”

"Patuloy ang serye ng pagdukot sa mga Kabataan dito sa Kamaynilaan. Ang mga biktima ay pawang anak ng mga negosyante at matataas na opisyal ng gobyerno. Wala pang malinaw na motibo. Hanggang ngayon ay wala pa ring lead ang mga awtoridad sa kung sino ang nasa likod ng sunud-sunod na krimen," seryosong pagbabalita ng news reporter.

“Hindi pa sinabi, tiwaling negosyante at mga opisyal ng gobyerno. No harm. Mabait ang tatay ko.”

"Pero nakakatakot pa rin, Iha. Lagi kang uuwi ng maaga.”

“Opo, Nay… Tay. Baka hindi pa ninyo ako tubusin kapag dinukot ako,” pabirong sabi niya. Tumayo siya at sinunod ang sinabi ng ina.

Kinabukasan ay mukhang good mood naman si Silhouette. Absent kasi si Ivan kaya wala ring magpapasimuno ng asaran sa loob ng klase. Tapos na ring tahiin ni Silhouette ang mga damit na dinisenyo niya at isasali sa rampa as their final output bago siya maka-graduate.

Pansamantala siyang dumistansya siya kay Charlotte. Gusto niyang mapag-isa. May panibago na naman siyang problema. Naghahanap siya ng modelo para sa kanyang men’s clothing. Sa halip na magmukmok ay umuwi na lang siya ng maaga.

“Hello, Nay!”

“Ano na naman ang problema ng aming mutya?” Halata sa kanyang nakasimangot na mukha. “Dumating ang ate mo.” Hindi siya umimik pero nagmamadaling tumakbo patungong lanai.

Mahigpit siyang yumakap sa taong nakaupo at nakatalikod. Pinupog niya ng halik ang pisngi nito habang humihingi ng sorry.

“Ate, sorry na! Huwag ka nang magalit akin. Don’t worry, sisiguraduhin kong maipagtatanggol ko na ang aking sarili. At huwag kang mag-alala, hahanap talaga ako ng mafia para ipa-haunting ang mga h*******k na ‘yon,” pabulong niyang sabi at humikbi ang dalaga sa balikat ng inaakala niyang ate.

“Silhouette!” Kumalas sa pagkakayakap ang babae sa labis na pagkagulat. Boses iyon ng kanyang ate.

“What?” Nagpahid kaagad siya ng luha.

“Ano’ng ginagawa mo?” tanong ng ina. Hawak nito ang tray ng merienda.

Nagtaka si Silhouette kaya humarap siya sa inaakala niyang ate. Napakunot-noo siya. “Ate?” Namilog ang kanyang mga mata at napatakip sa kanyang bibig. “Ate? What happen to you? Nagpa-plastic surgery ka ba? Noong isang araw lang nandito ka. Ambilis naman ng transformation mo.” Pinisil pa niya ang pisngi ng kausap.

“Ano bang pinagsasabi mo riyan? Bakit ngayon ka lang umuwi? Ganitong oras ba ‘yan umuuwi, Nanay? Delikado ang panahon ngayon,” sabi ni Seraphina.

Nagpalipas siya ng oras sa mall. Baka sakaling may isang lalaking papayag na maging model niya sa araw ng kanilang presentation.

Ibinaba ng ina ang merienda sa center-table. Hindi pa rin umiimik ang kanyang kausap.

“Sino siya?” Humalukipkip si Silhouette.

“Sandro, pasensiya ka na sa kapatid ko. By the way, siya si Silhouette. Linisin mo nga ang mukha mo. Puro lipstick,” patakbong umalis si Silhouette sa sobrang hiya.

“Napagkamalan yatang ako ikaw. Hayaan mo na,” matiyagang nilinis ni Sandro ang bakas ng mga lipstick sa kanyang mukha.

Saglit lang sina Seraphina at Sandro sa tahanan ng mga Balboa. Limang taon na rin siyang nagtatrabaho sa King’s Construction. Nagtaksi lang si Sandro pauwi matapos nilang pag-usapan ang kanilang bagong construction project. Huminto ang taksi sa isang madilim na kalye at hinintay ang kanyang sundo.

Pagkaupong-pagkaupo sa backseat ay ngumuso si Abra.

“Mukhang ibang proyekto ang inasikaso mo ah?”

“Ano bang pinagsasabi mo riyan? Tigilan mo nga ako at baka ka samain sa akin.” Muling ngumuso ang lalaki. Itinuro ang kuwelyo ng damit nito. Napailing si Sandro. “Ikuha mo na lang ako ng bagong damit.” May mantsa ng lipstick ang kanyang puting damit. 

Napangiti si Sandro sa pangyayari.