CHAPTER 1 : THE QUEST

Nasa rooftop ng Fashion Department sina Silhouette at Charlotte. Napansin ni Charlotte na malalim ang iniisip ng kanyang matalik na kaibigan. Kanina pa siyang nagsasalita ngunit wala palang nakikinig.

“Ano bang iniisip mo? Kanina ka pa. Mukha na akong baliw dito. Ano bang problema, Silhouette?”

Naalala niya kung paano siya i-bully ng grupo ni Ivan. Hawak ni Ivan ang kanyang skateboard.

“Ibalik mo sa akin ‘yan, Ivan!” umaalingangaw ang boses ng dalaga habang desperado siyang makuha ang skateboard sa binata.

“Bakit, ano’ng gagawin mo? Kaya mo na ba ako, Silhouette?”

Magaling na skateboarder si Ivan ngunit natalo siya ni Silhouette sa isang friendly match. Hindi iyon tinanggap ng lalaki. Iyon ang simula ng walang tigil nitong pambu-bully sa kanya.

Nagpaikut-ikot si Ivan gamit ang skateboard ni Silhouette.

“Lumaban ka ng patas, hindi ‘yung nagnananakaw ka!”

“Alam mo ba kung anong mas masakit, Silhouette? Makuha mo man ito, hindi mo na rin ito mapapakinabangan pa. “

“Isa kang talunan! Talunan!”

Nangilid ang kanyang luha at saka siya kinabahan. Naalala niya ang usapan nila ng kanyang ate Seraphina sa rooftop ng unibersidad, habang dala ang malaking kahon na iyon.

“Buksan mo. Regalo ko sa’yo” Abut-abot ang kaba ni Silhouette.

“Wow!” Nanlaki ang kanyang mga mata sa nakita. Ang long skateboard na matagal na niyang pangarap, matte silver with black and gold trimmings on the sides, may engraved initials pa niya sa ilalim.

“I know you love it. Ate mo ako eh!” mahinang tawa ni Seraphina at sumandal sa railings. “That’s how I love you, Silhouette.”

“Hindi ko alam kung paano kita pasasalamatan.” Niyakap niya ng mahigpit ang nakatatandang kapatid.

“Sa isang kondisyon…”

“Huh, kondisyon? What? Papayagan mo na ba akong maging professional skateboarder?”

“Ingatan mo iyan. Huwag mong iwawala,” seryosong sabi ni Seraphina.

Katahimikan ang namayani sa pagitan nila, alam ni Silhouette na hindi lang ito tungkol sa skateboard. Hindi basta-basta magbibigay ng regalo ang kanyang ate ng walang hinihinging kapalit. Natitiyak niyang darating ang araw ng paniningil.

“What’s it like to marry a Mafia Boss?”

“Wake up, Silhouette. Ano bang klaseng pangarap ‘yan. Delikado yata ang naiisip mo. Erase! Erase! Erase!”

“Graduating na tayo and Ivan kept messing up with me. Sa tingin ko, kung meron akong asawa na matapang at makapangyarihan, wala nang magtatangkang saktan ako. Okay lang kahit mapaligiran ako ng maraming bodyguard.”

“Listen to me, Silhouette, hindi mo kailangan ng Mafia para protektahan ka. May pamilya at kaibigan ka naman na handang ipaglaban ka. Nandito ako!” Pumuwesto ang matalik na kaibigan na parang mangangarate. “Mag-boyfriend ka muna. Puro asawa ang iniisip mo.”

“Pero alam ko rin na may isang taong darating na parang anghel, hindi matatakot na ipagtanggol ako kaninuman.”

Susugod na sana si Silhouette ng sumulpot sa harapan niya ang isang misteryosong lalaki dala ang isang mahabang payong.

“Ibalik mo iyan sa kanya!” Nagpahinto ang lahat at nagkatinginan sa isa’t isa.

Isang lalaking naka-trench coat, matangkad, nakamaskara at naka-formal black shoes. Malakas ang loob niya kahit mag-isa lang siya.

“Hoy, Silhouette. Saan mo nakuha ang upahang mascot mo? Malaki ba ang bayad mo rito?”

“Ibalik mo na iyan bago ka pa masaktan.”

“Ibalik ba ang sabi mo? Heto na!”

Itinaas ni Ivan ang skateboard ngunit hinati niya ito sa kanyang tuhod saka ibinagsak sa sahig. Isa- isang umatras ang mga kalalakihan at nagmamadaling umalis. Kapwa nagulat si Silhouette at ang estranghero sa nangyari.

“Sino ka? Bakit kailangan kang makialam? Tingnan mo ang nangyari! Salamat sa grand entrance mo!” gigil na gigil na sabi ni Silhouette habang hawak ang sirang skateboard.

“Then help yourself next time.” bulong sa kanya ng lalaki. Napapikit bigla ang dalaga.

Lulugo-lugong umuwi si Silhouette sa kanila. Tumulo ang kanyang luha habang daan. Nag-o-overthink na siya kung paano niya ipapaliwanag ang lahat. Maliwanag pa ang kanilang bakuran, tamang-tama lang ang kanyang dating para sa kanilang hapunan.

“Late ka?” sabay bukas ng ilaw.

“May inasikaso lang ako sa school.” Gustong umiwas ni Silhouette sa kanyang ate. Tiyak niyang sesermunan siya nito.

Ibinaba ni Seraphina ang baso ng alak sa center table at hinarap ang nakababatang kapatid.

“Huwag ko lang malalaman na lihim kang nakikipag-date, Silhouette.” Mahigpit niya itong hinawakan sa kanyang siko.

“I don’t have a boyfriend. I was late because of this…” Ipinakita kay Seraphina ang sirang skateboard. “I am sorry.”

Matagal na niyang sinabi sa kapatid ang bullying incidents sa kanya.

“Hindi pa tapos ang thesis ko, Silhouette. Ano bang ginawa mo at binu-bully ka niya?”

“Please naman, Ate.”

“Not today, Silhouette. Maging matapang ka na lang. Matuto kang lumaban.”

Iyon ang tandang-tandang niyang sabi nito sa kanya.

“Nandiyan ka na pala, Silhouette. Sabay-sabay na tayong kumain. Umuwi ang ate mo. Masarap ang pagkaing dala niya.” Hinila na siya ng kanyang ina.

Tahimik siyang umupo pero halata ng ama ang kakaibang lungkot sa mata ng kanyang bunso.

“Something happened today?”

“Huwag na po nating pag-usapan. Wala namang mangyayari. Hindi naman natin kayang lumaban.”

“Anak, hindi naman paglaban ng marahas ang solusyon. May paraan para ipagtanggol ang sarili.”

“Hindi na po ako umaasa kahit kaninuman na may magtatanggol para sa akin.”

“Hay naku, Silhouette. Sasabihin mo na naman, mag-aasawa ka ng Mafia boss para may magtanggol sa iyo.” Napailing si Seraphina.

“If Mafia boss still exists nowadays, why not?”

“Alam mo, Silhouette, ang mahalaga ay makahanap ka ng taong tunay na magmamahal sa iyo at hindi lang dahil kaya kang ipagtanggol.”

“Hindi mo kailangang hanapin ang proteksyon sa iba, mahal ka namin, Iha.”

“Salamat po, Nay…Tay…”

Lumaki si Silhouette sa tahanang puno ng pagmamahalan at nakita niya kung paano sila protektahan ng ama bago pa ito matali sa wheelchair. Handa niyang isakripisyo ang lahat para sa kanilang kaligtasan. Hindi niya alam kung may tao bang tulad niya na gagawa ng ganoon para sa kanya.

Malaki ang agwat nila ni Seraphina kaya ito ang overprotective sa kanya. Sa paglipas ng panahon, nakita niya ang malaking pagbabago sa pagitan nila.

“Kung hindi dahil sa iyo, hindi malulumpo si Tatay.”

Kinuha ni Silhouette ang diary at nagsulat muna roon bago natulog.