HINDI NAGTAGAL ay tumigil na ang kotse nito sa tapat ng building kung saan matatagpuan ang condo nito. Nang mga oras din na iyon ay hindi niya maintindihan kung bakit siya nito dinala doon. Mabilis ang naging mga kilos nito at sa isang iglap ay nakalabas na pala ito ng kotse at nabuksan na rin nito ang pinto ng sasakyan sa gawi niya. โAno? Hindi ka ba bababa diyan? Anong gusto mo, kaladkarin pa kita palabas?โ inis na tanong nito sa kaniya nang titigan niya lang ito.Dahil sa sinabi nito ay hindi na siya nagdalawang isip pa, dali-dali siyang bumaba ng sasakyan. Alam niyang hindi ito nagbibiro at talagang seseryosohin nito ang banta nito. Pagkababa niya ay hinawakan nitong muli ang kamay niya at pagkatapos ay hinila siya nito patungo sa elevator. Hanggang ng mga oras na iyon ay wala pa rin siyang ideya kung bakit nga ba siya dinala nito doon. Dahil ba sa mga sinabi niya kanina? Pero diba hindi naman nito narinig ang huling sinabi niya? Dahil dito ay hindi na niya naiwasan pa na hindi m
TULUYAN NITONG hinubad ang suot nitong damit sa harapan niya at mabilis itong itinulsak na lang sa paanan nito. Kasunod nito ay dumako ang kamay nito sa suot nitong pants upang tanggaling na rin ito. โAno? Panonoorin mo na lang ba ako?โ tanong nito sa kaniya. โBakit hindi ka pa maghubad?โHindi siya nakapagsalita. Kitang-kita niya ang walang ekspresyon nitong mukha at ang malalamig nitong mga mata na nakatitig sa kaniya. Kinakabahan siya, pero hindi rin niya mautusan ang kanyang mga paa na tumayo at umalis sila doon. Kahit na kabado siya ay alam niya sa sarili niya na parang gusto niya rin iyon ngunit nagdadalawang isip lang siya.Bakit ba ayaw ko pang tumakbo? May pagkakataon pa ako hindi ba para makatakas? Hindi niya maiwasang itanong sa isip niya.Biglang nanlaki ang kanyang mga mata nang lumapit na ito sa kaniya at biglang hinawakan ang dalawa niyang kamay. โAnong ginagawa mo? Huwag! Tumigil ka!โ sigaw niya nang pigilan nito ang dalawang niyang kamay gamit ang isang kamay nito at
PINAGSAKILOP niya ang kanyang mga binti upang hindi nito mahubad ang suot niyang pantalon ngunit dahil na rin sa magkalayong lakad nila ay hindi niya nagawang pigilan ito sa huli. Paulit-ulit na tumulo ang luha sa kanyang pisngi. Sa katunayan ay pinangarap niya naman talaga ang bagay na ito simula pa noon pero hindi ganito. Para siyang isang hayop na hinuhubaran ng damit nito at idagdag pa na wala itong ibang nararamdaman sa kaniya kundi ang matinding pagkapoot. Hindi niya dapat hayaan na may mangyari sa kanila sa ganuong estado.โBakit ka umiiyak? Hindi ba dapat ay nagsasaya ka dahil unti-unti mo ng nakukuha ang gusto mo?โ puno ng panunuyang tanong nito sa kaniya.Umiling siya. โHindi. Hindi ito ang gusto ko. Ayaw ko ng ganito kaya please, itigil mo na itoโฆโ pagmamakaawa niya rito. โPwede ba Asha. tigil-tigilan mo na yang pag-iyak iyak mong ganyan dahil hindi bagay sayo. Isa pa, huwag kang umarte dahil nakakasuka. Sa tingin mo ba ay uubra sa akin yan lalo na at alam kong hindi naman
TULOY-TULOY ANG pagbagsak ng luha sa kanyang mga pisngi. Sobrang mahalaga sa kaniya ang bagay na iyon ngunit nawala lang ng parang bula. Oo nga at sa lalaking mahal niya iyon naibigay ngunit para rito ang nangyari sa pagitan nila ay isang bagay na kapoot-poot.Pinilit niyang tumayo. Naglakad patungo sa sala kung nasaan ang nagkalat niyang mga damit. Tinanggal niya na rin ang nakatali sa kamay niya na punit nang damit niya. Isinuot niya ang mga iyon isa-isa at pilit na tinatakpan ang kanyang katawan hanggang sa bigla na lang may bumagsak sa katawan niya ang isang twalya.โMagpalit ka ng damit mo!โ sigaw nito kasunod ng pagtapon nito ng ilang mga damit sa kaniya.Pagkatapos nito ay nakita niyang naglakad ito patungo sa pinto kung saan ay hindi niya naiwasang magtanong. โSaan ka pupunta?โ tanong niya rito.Nilingon naman siya nito at nagtama ang kanilang mga mata. โBakit ko naman kailangang sabihin sayo kung saan ako pupunta?โNapalunok siya. Sinubukan niyang tumayo ngunit sobrang kirot
PUMARADA SA HARAPAN nila ang mamahaling kotse. โLawrenceโฆโ masayang usal niya nang makita niya ito. Sa kabila ng pagpapababa nito sa kaniya ay hindi niya maiwasang maging masaya at mabuhayan ng pag-asa nang makita niya ito.Bumaba ito ng kotse at naglakad patungo sa harap niya bago tinapunan ng matatalim na mga mata mga lalaking nakahawak sa kaniya. โPakawalan niyo siya.โ malamig na banta nito sa mga lalaki.โSino ka ba?โ mayabang na tanong ng parang leader nila kay Lawrence.Sa halip na sumagot ay may hinugot ito mula sa tagiliran nito at halos sabay-sabay na manlaki ang mga mata ng mga ito anng makita nila kung ano ang hawak ni Lawrence ng mga oras na iyon. โBibitawan niyo ba siya o tataniman ko ng bala yang mga bungo ninyo?โ walang ekspresyong tanong nito dahilan para magmadaling bitawan siya ng mga nakahawak sa kaniya at kumaripas ng takbo sa labis na takot. Ang isa pa nga ay nasubsob pa ngunit nagmamadali ring tumayo at mabilis na nagsitakbuhan paalis doon.Nang bitawan siya ng m
PAPASOK NA siya nang makasalubong niya si Don Lucio sa may loob ng mansyon. โKamusta na ang pakiramdam mo? Magaling ka na ba?โ tanong nito sa kaniya.โMabuti na po sir.โ magalang na sagot niya rito. โSalamat po sa mga gamot na ipinadala ninyo.โ โIkaw pa ba naman hija.โ sagot nito nang bigla na lang sumeryoso ang mukha nito habang nakatingin sa kaniya. โSiya nga pala hija, hiniling ko kay Lawrence na pagkatapos ng klase mo ay pumunta ka sa kumpanya.โ sabi nito na labis niyang ikinagulat.Talagang tiningnan niya ito na puno ng pagkalito ang mukha. โAnong sinabi ninyo sir? Sa kumpanya? Talaga?โ gulat na gulat pa ring tanong niya.Ngumiti ito at pagkatapos ay tumango sa kaniya. โOo hija.โ sagot nito.Itinikom niya ang kanyang bibig at pagkatapos ay bigla na lang napakagat labi ng wala sa oras. Gusto niya sanang tanggihan ito ngunit alam niya na wala iyong silbi dahil alam niya na lahat ng gusto nito ay dapat lang na masunod. Napabuntong-hininga na lang siya.โGusto kong mapag-aralan mo
NAKITA niya na bigla na lang bumaba ang mga mata ni Lawrence sa pagitan ng kanyang mga binti. โOkay ka na hindi ba?โ makahulugang tanong nito.Hindi niya ito pinansin. โNandito ako para mapag-aralan ang mga trabaho rito. Ano ang unang iuutos mo sa akin?โ tanong niya rito.Biglang tumaas ang sulok ng labi nito at napasandal sa swivel chair nito. โSigurado ka bang makakaya mong gawin ang iuutos ko?โTumango siya. โGagawin ko ang lahat ng makakaya ko para gawin ang iuutos niyo.โ sagot niya naman kaagad dito.โSigurado ka?โ tanong ulit nito na para bang hindi ito naniniwala sa kaniya.Muli siyang tumango at napalunok dahil biglang binalot ng kaba ang buong pagkatao niya. Ilang sandali pa ay bigla na lang itong tumayo at naglakad patungo sa harap niya. Nang makita niya ang pagkakatitig nito sa kaniya ay bigla siyang nanginig sa takot. โTanggalin mo ang damit mo.โ sabi nito.Agad na nanlaki ang kanyang mga mata dahil sa sinabi nito at pagkatapos ay mabilis siyang napaatras ngunit mabilis ni
BIGLANG PUMASOK sa isip ni Asha ang mainit na sandali na namagitan sa kanila kahit na sobrang sakit ng naramdaman niya ng araw na iyon. โDahil nanatili ka pa ring nakaupo sa kabila ng lahatโฆโ biglang yumuko ito at inilapit ang mukha nito sa kaniya dahilan para mapasandal siya ng sobra sa sofa na kinauupuan niya. โGusto mo bang ulitin natin ang nangyari noong araw na iyon?โ tanong nito sa kaniya.Hindi siya nakasagot at nanatili lang na nakatitig sa mga mata nito. Hindi ba at sinabi nito na sobrang kinamumuhian siya nito pero bakit gusto nitong ulitin ang nanngyari sa pagitan nila ng araw na iyon?โHinahamon mo ba ako?โ balik niyang tanong dito. Hindi siya nagpakita ng anumang takot dahil ang akala niya kapag ginawa niya iyon ay babalik din ito kaagad sa upuan nito ngunit mali pala siya.Bigla na lang nitong hinawakan ang leeg niya. Hindi siya nakapagsalita dahil sa matinding pagkagulat. Sa sumunod na sandali pa ay bigla na lang nitong pinaghiwalay ang dalawa niyang mga hita na mas iki
ILANG SANDALI ITONG hindi nagsalita at nakatitig lang sa kaniya hanggang sa muli na naman niyang ibinuka ang kanyang bibig. โBakit kaya hindi ka na lang muna umuwi?โ tanong niya rito. Mas makakabuti siguro para sa kanila kung uuwi na lang muna ito at magpapahinga.โSige, kung yan ang gusto mo ay aalis na lang muna ako para hindi mo na ako makita pa.โ sabi nito sa kaniya na walang emosyon ang mukha.Pagkatapos lang nitong sabihin ang mga salitang iyon ay dali-dali na siyang tumayo mula sa ibabaw niya at naglakad patungo sa pinto. Bago lumabas ay tumigil muna ito sandali, hindi ito lumingon sa kaniya ngunit hindi gumagalaw at nakabitin ang kamay sa ere upang buksan ang pinto hanggang sa tuluyang lumabas at nmaiwan siyang mag-isa sa loob ng silid.Ilang sandali siyang nakatulala hanggang sa dahan-dahang gumalaw ang kanyang mga kamay at inilagay iyon sa knaiyang kaliwang dibdib. Hindi niya alam ngunit sa sumunod na sandali ay bigla na lang dumaloy ang luha sa kanyang pisngi. Biglang bumal
KITANG KITA niya kung paano sumimangot si Lawrence. โSino naman kaya yan?โ tanong nito sa kaniya.Agad niya itong pinanlakihan ng kanyang mga mata. โPaano ko malalaman kung sino? Bitawan mo ako para malaman ko.โ sabi niya rito ngunit hindi ito kaagad na pumayag.โAko na ang magbubukas ng pinto para sayo.โ sabi nito sa kaniya at pagkatapos lang nitong sabihin iyon ay kaagad na siya nitong binitawan at naglakad patungo sa pinto kaya lang ay muli itong tumigil at bumalik sa kaniya at hinawakan ng mahigpit ang kamay niya. Hinila siya nito patungo sa pinto at mukhang ayaw siya nitong bitawan.โTeka lang, bitawan mo na lang muna ako.โ sabi niya rito ngunit parang wala itong naririnig at hinila pa rin siya nito hanggang sa pinto at pagkatapos ay binuksan ito.Nakita niya ang isang lalaki na nakatayo sa harap ng pinto. โAnong problema?โ kaagad na tanong ni Lawrence dito na walang kapreno preno.โNapakaingay ninyo may natutulog na bata sa tabi ninyo. Pwede bang pakihinaan niyo naman ang mga bo
HABANG NASA KLASE siya bigla na lang akong nakatanggap ako ng tawag mula sa juristic person ng condo na may lumalabas na usok sa pintuan ng kwarto kaya naman dali-dali akong bumalik para tingnan ang kwarto dahil natatakot ako na may nangyaring masama.Pagdating ko, nadatnan ko si Lawrence na nakikipagtalo sa juristic person."Sabi ko nagluto ako at nakalimutan ko. Hindi ko sinasadyang masunog ang kusina.""Anong klaseng pagkain ang ginagawa mo na napakaraming usok?""O gusto mong magkaroon ng problema sa akin?" Pinandilatan ni Lawrence ito.Nang makita ko iyon ay dali-dali akong pumunta para pigilan siya. โTumigil ka na.โNang makita niya ang mukha ko ay agad na lumambot ang matigas na tingin ni Lawrence. Bago nagmamadaling humingi ng tawad sa legal officer ng condo."I have to apologize. Hindi na mauulit ang ganitong bagay.""nevermind "You're so beautiful, what can I give you?" That answer left me speechless. Dahil hindi ko akalain na mawawala sa isang kisap-mata ang mabangis na mo
โIkaw pa lang ang unang babaeng bibigyan ko nito.โ ang nakalagay sa card at isinulat niya.Naroon siya sa isang flower shop ng mga oras na iyon at bumili siya ng bulaklak para ibigay kay Asha at hindi niya alam kung ano ba ang dapat niyang isulat sa note dahil ang totoo ay iyon pa lang ang unang beses na bumili siya ng bulaklak para sa isang babae. Hindi niya alam kung magiging epektibo ba ang pagbibigay niya ng bulaklak kay Asha ngunit gusto niyang subukan at ipakita kay ASha na nagbago na talaga siya. Sa huli ay iyon na lang ang isinulat niya at wala na siyang maisip pa. Sana lang kapag nabasa nito iyon ay ngumiti na ito sa kaniya.Ilang sandali pa ay sumakay na siya sa kanyang kotse at pauwi na sa condo ni Asha ngunit bago pa man siya makarating doon ay dumaan na muna siya sa isang supermarket upang bumili ng ilang mga sangkap sa pagluluto. Ang totoo niyan ay ni minsan ay hindi pa niya nasusubukang magluto. Wala siyang alam tungkol sa pagluluto dahil nasanay siya na may nagluluto p
NAPATAAS ANG KILAY ni Luke nang tumingin ito sa kaniya. Nasa club sila ng mga oras na iyon. โSiguro naman ay pwede mo nang sabihin sa amin kung bakit mo na naman kami ipinatawag dito?โ tanong nito sa kaniya habang nakakunot pa ang noo.โOo nga.โ segunda naman kaagad ni Colt at ni Adam na kasama din nila ng mga oras na iyon. โHalos isang oras na tayong magkakaharap diro pero hindi ka pa rin nagsasalita.โ dagdag pa nitong sabi sa kaniya.Si Adam ay tahimik lang at nakatingin lang din sa kaniya marahil ay hinihintay din nito na magsalita siya. Napabuntong-hininga na lang siya tuloy ng wala sa oras. Ang totoo kasi kaya niya tinawag ang mga ito doon ay dahil sa may gusto siyang sabihin sa mga ito ngunit hindi niya alam kung paano siya magsisimula sa pagsasabi. Isa pa ay natatakot siya na baka mamaya ay tuksuhin lang siya ng mga ito kaya nagdadalawang isip din siya na magsalita. Napapikit siya ng mariin. Kung bakit kasi napakahirap manuyo ng babae.โAno Lawrence? Wala ka pa rin bang balak n
ILANG SANDALI PA ay bigla nitong hinawakan ang kanyang braso at hinila siya paalis doon. Medyo madiin ang pagkakahawak nito sa kanyang kamay ngunit umarte siya na parang wala lang at hindi siya nasasaktan pero ang totoo ay nasasaktan na siya.โBakit ka nakikipag yakapan sa kaniya huh?!โ sigaw nito sa kaniya sa malalim na boses. Ang mga mata nito ay nag-aapoy habang nakatitig sa kaniya. Napapikit na lang siya at napabuntong-hininga.โHindi ba pwedeng magyakapan ang magkaibigan?โ walang emosyong tanong niya rito.โSo ginawa mo iyon para lang galitin ako huh?!โ galit na tanong nito sa kaniya.Napairap siya sa inis niya. Syempre mali ito at hindi iyon ang intensyon niya. โAno bang sinasabi mo ah? Ganun na ba ako ka-desperada sa tingin mo?โ muling tanong niya rito.โTalaga ba huh? Sinadya mong gawin iyon dahil gusto mo akong pagselosin!โ sigaw nitong muli sa kaniya ngunit napapikit na lang siya ng mariin. Anong klaseng paliwanag pa ba ang gagawin niya para lang maniwala ito sa kaniya.Sa h
AWTOMATIKO NAMANG napalingon si Lester sa kaniya nang makita nito na si Lawrence ang nasa harap ng kotse. Sa ilang beses na nag-krus ang landas ng mga ito ay alam niya na kilala na nito ito. โMukhang may problema, ayusin kaya muna ninyo?โ mahinang tanong niya rito.Umiling naman siya. โNaayos na namin at wala na kaming dapat pang pag-usapan.โ sabi niya rito.โGalit ba siya na sinundo kita?โ muling tanong nito sa kaniya dahilan para mapatitig siya rito ng ilang segundo at hindi makapagsalita. Paano niya ba sasagutin ang tanong nito e siya naman mismo ang nagpasundo dahil gusto niyang ipakita kay Lawrence na nagbago na siya.Hindi pa man niya naibubuka ang kanyang bibig upang sumagot dito nang magulantang siya dahil bigla na lang kumalabog ang hood ng sasakyan na gawa ni Lawrence. Kahit na nasa loob na sila ng kotse ay malakas pa rin ang tunog kaya nagulat pa rin siya. Puno ng paghingi ng paumanhin ang kanyang mga mata nang tumingin siya rito. โPasensya na kung ganito na naman ang nangy
NAKITA NIYA kung paano nagtagis ang mga bagang nito dahil sa sinabi niya. โHindi ba at sinabi ko na sayo na ako ang maghahatid sayo hindi ba? Hindi mo ba naiintindihan iyon?โ tanong nito sa kaniya na nanlalaki ang mga mata dahil sa galit ngunit wala siyang pakialam. Kahit na gaano ito kagalit ng mga oras na iyon ay hindi man lang siya nakaramdam ng takot.โBingi ka ba? Hindi ba at ilang beses ko na ring sinabi sayo na kay Lester nga ako sasakay.โ inis na rin niyang sabi rito.โAsha ano ba!โ malakas na sigaw nito sa kaniya at kumulo na marahil ang dugo nito dahil sa matinding galit ngunit hindi siya natinag at nanatili lang sa kanyang kinatatayuan.โUmalis ka na diyan.โ walang emosyong sabi niya rito.Ngunit hindi niya akalain na magmamatigas ito sa kaniya. โHindi. Hindi ako aalis dito hanggat hindi sinasabi na sa akin ka magpapahatid at hindi sa lalaking iyon.โ pagmamatigas pa rin nito.Sa puntong iyon ay halos sumabog na siya sa sobrang galit. โAno ba Lawrence! Kailangan ko pa bang u
NATAHIMK SANDALI si Lawrence bago siya nito tuluyang pinakawalan. Nasa pinto na ito ng kanyang kwarto at pagkatapos ay lumabas na ito at dahil doon ay nakahinga siya ng maluwag dahil akala niya ay aalis na rin ito sa wakas dahil sa nagkausap naman na sila ng maayos kaya nga lang ay nang sundan niya ito ng tingin ay nakita niya kung paano ito naglakad papunta sa may sofa at umupo doon tanda na mukhang walang balak itong umuwi katulad ng iniisip niya.Agad na napakunot ang kanyang noo. โAnong ginagawa mo pa diyan? Hindi ka pa ba aalis?โโGabi na. Delikado na ang magmaneho ngayon.โ sabi nito ngunit alam niyang palusot lang nito iyon. Wala na lang siya nagawa kundi ang magpakawala ng isang mahabang buntong hininga.โE di sumakay ka na lang ng taxi o kaya e magpasundo ka.โ suhestiyon niya naman dito.โAyoko. Hindi ako mahilig magpa-drive.โ walang emosyong sagot nito sa kaniya.โE anong ginagawa ng mga tauhan mo? Napakarami nila, siguro naman ay may pinagkakatiwalaan ka sa mga iyon.โ sabi n