Chapter 3

Megan sat stiffly in the passenger seat, her arms crossed, her gaze locked onto the road ahead.

Nasa loob siya ng isang mamahaling sasakyan, at ang nagmamaneho? Ang lalaking pilit niyang tinatakasan—Primo Rafael Giovanni.

Tahimik ang loob ng sasakyan, pero ramdam niya ang bigat ng sitwasyon. Kanina lang, muntik na siyang mabugbog ng fiancée ng lalaking katabi niya ngayon. At ngayon, nasa kotse siya nito, sumasabay sa alon ng kaguluhang hindi niya inasahang hahantong sa ganito.

Hindi niya alam kung anong mas nakakabaliw—ang buong sitwasyong ito o ang lalaking mukhang enjoy na enjoy sa gulong pinagdaanan nila.

“Hindi pa rin kita maintindihan,” bulong ni Primo habang hindi inaalis ang tingin sa daan. “Gusto mong makawala, pero sumasagot ka sa fiancé ko na parang asawa talaga kita.”

Napairap si Megan. “What do you expect? Nanggugulo siya sa condo mo—at sinabunutan ako! Wala akong choice kundi lumaban.”

Ngumiti si Primo, halatang naaaliw. “You act like you’re really my wife.”

“HINDI ‘YON ANG POINT KO!” sigaw ni Megan, frustrated.

“Then ano?” Binalingan siya ni Primo, ang mga mata nitong nagniningning sa amusement. “Gusto mong mag-divorce, gusto mong lumayo, pero nandito ka sa kotse ko. At kanina, mas galit ka pa kay Allison kesa sa’kin.”

Megan clenched her fists. “Dahil kahit anong sabihin mo, kasal tayo sa papel! Kung may isang taong dapat mong ayusin, siya ‘yon, hindi ako!”

Primo smirked. “Kaya nga kita inalis doon, di ba? Para hindi ka na niya guluhin.”

“Para kang baliw,” bulong ni Megan.

Bigla siyang napalingon kay Primo. Gusto niyang pag-aralan ang ekspresyon nito, pero hindi niya mabasa.

Bakit parang hindi siya naaapektuhan sa nangyayari?

Bakit parang nag-eenjoy pa siya?

Napahinga nang malalim si Megan. Hindi niya na alam kung paano siya nalagay sa ganitong sitwasyon. Napakabilis ng mga pangyayari, hindi siya makasabay. Mula sa pagkahuli niya sa boyfriend niyang nangangaliwa, hanggang sa isang lasing na gabi na nagresulta sa isang kasal na hindi niya kailanman inakala.

And now?

Now, she was stuck with Primo Rafael Giovanni.

Biglang huminto ang sasakyan sa gilid ng isang mataas na gusali. Napakunot ang noo niya. “Bakit tayo nandito?”

Primo unbuckled his seatbelt and looked at her.

“Kailangan natin pag-usapan ang kasal natin—ng maayos.”

Megan followed Primo inside, hesitant but with no other choice. Pumasok sila sa isang private lounge sa penthouse ng hotel. Ang lugar ay tahimik at napaka-elegante. Hindi pa siya nakakapagsalita nang biglang dumating ang isang matandang lalaki na mukhang abogado.

“Ito si Attorney Suarez,” pakilala ni Primo. “Siya ang magpapaliwanag sa’yo kung bakit hindi ganon kadali ang hinihingi mong divorce.”

Megan’s jaw tightened. “Alam ko na ‘yan—kailangan ng strong reason. Pero paano kung sabihin nating napilitan lang tayo?”

Napailing ang abogado. “Miss Davis, kahit pa sabihin nating lasing kayo, may mga pirma kayo sa kasal. At dahil si Mr. Giovanni ay isang public figure, magiging malaking issue ito.”

“Magkano?” tanong ni Megan bigla.

Napatingin sa kanya si Primo. “Ano?”

Nagpatuloy siya. “Magkano ang kailangan ko para mapawalang-bisa ang kasal na ‘to?”

Tumawa si Primo, halatang nagulat sa tanong niya. “Oh, so you think money can solve this?”

Megan’s lips pressed into a thin line. “Hindi ba ganyan gumagana ang mundo mo? Lahat may presyo?”

Primo leaned in, his gaze unwavering. “Some things are more complicated than that, Megan. And this?” He pointed between them. “This is one of them.”

Biglang nag-ring ang phone ni Primo. He answered, and as soon as he did, his expression darkened.

“What the hell?” His voice was sharp, controlled, but Megan could sense the underlying tension. “Who released it?”

Megan frowned. “Anong nangyari?”

Hindi sumagot si Primo. Sa halip, ibinaling niya ang screen kay Megan. Doon niya nakita ang isang viral article—

“Billionaire Heir Primo Giovanni, Secretly Married?”

Kasama ang isang blurry photo nila kagabi habang masayang nagtatawanan sa party, may hawak na papel. At ang mas nakakapanindig-balahibo?

“The mystery woman is suspected to be a gold-digger.”

Napasinghap si Megan. “Gold-digger?! Are they insane?!”

Primo sighed. “Welcome to my world.”

Nanghina si Megan sa nakita niya. Hindi siya sanay sa ganito—sa atensyon, sa intriga.

She was just an ordinary girl trying to live her life, and now, she was being painted as some manipulative woman who married a billionaire for money.

“This is crazy,” she muttered. “This is absolutely crazy.”

Primo put his phone down and leaned forward, his expression serious. “Listen to me.”

Napalunok siya.

“You want out of this marriage?” tanong ni Primo. “Then follow my lead. For now, you’ll stay with me. No more running, no more escaping.”

“And if I say no?” Megan challenged.

Primo’s smirk returned, but his eyes were dead serious. “Then prepare yourself—because the media will hunt you down.”

Megan was still in shock when Primo continued, his tone leaving no room for argument.

“Alam ko ang iniisip mo—gusto mong tumakas, gusto mong mabuhay nang tahimik. Pero hindi mo na mababawi ‘to, Megan. You married a Giovanni. This isn’t just a mistake—it’s a goddamn mess that we need to fix. And the only way to fix it…” He took a deep breath. “Is to play along.”

Megan’s heart pounded. “You’re insane.”

Primo shrugged. “Maybe.”

Pero hindi siya nagbibiro. Ramdam ni Megan ‘yon.

Napalunok siya. She was officially trapped in Primo Rafael Giovanni’s world.

Biglang bumukas ang pinto nang walang pasabi.

Megan at Primo parehong napalingon.

Isang matangkad na lalaki ang pumasok, naka-relax na ngiti sa labi, pero may bahagyang pang-aasar sa mga mata. Halatang hindi ito simpleng bisita lang.

Napatingin si Primo sa lalaki, kita sa mukha ang inis. “May random na lang bang pumapasok sa mga kwarto ng hotel mo ngayon, Enzo?”

Ngumiti si Enzo Moretti—ang lalaking dati niyang pinagkakatiwalaan pero ngayon ay hindi na. “Relax, old friend. My hotel, my rules.”

Nilagpasan nito si Primo at dumiretso sa minibar na parang siya ang may-ari ng kwarto. Well, technically, siya nga.

Megan watched as Enzo casually poured himself a drink, acting like he belonged. Sino ‘to? Bakit parang ang laki ng galit ni Primo sa kanya?

Primo crossed his arms. “Your hotel’s privacy is a trash.”

Enzo chuckled. “Ouch. That hurts, Giovanni. Pero kung ako sa’yo, I’d stop worrying about my hotel and start worrying about your wife.” He turned to Megan, eyes gleaming with amusement. “Hi, Mrs. Giovanni.”

Megan blinked.

Napairap si Primo. “Cut the crap, Enzo.”

Pero hindi natinag si Enzo. He turned to Megan, his smirk widening. “So, Mrs. Giovanni, how’s married life? Or is this a temporary position?”

Napaawang ang bibig ni Megan, hindi niya alam ang isasagot.

Primo stepped forward, his presence radiating dominance. “You’re testing my patience.”

Enzo grinned. “Oh, I know.” He leaned against the minibar, sipping his drink nonchalantly. “Pero seryoso, Primo. Bakit masyado kang abala sa paghusga sa hotel ko? Ang dapat mong iniisip ngayon…” His gaze flicked to Megan before returning to Primo with a playful glint. “…eh kung paano mo mapapanatili ang asawa mo. Baka mas magustuhan niya akong kasama.”

Megan stiffened. “Excuse me—”

Bago pa siya makapag react, kumilos si Primo—mabilis.

Sa isang iglap, hinablot niya si Enzo sa kwelyo at isinandal ito sa pader nang may puwersa. Napigtas ang hawak nitong baso, bumagsak sa sahig, at nabasag.

Napatalon si Megan sa gulat. “Primo!”

Pero si Enzo? Tumawa lang, may halong pang-aasar. “Ayan. Ito ang Primo na kilala ko.”

“Shut up.” Primo’s voice was low, deadly. “You don’t touch her. You don’t talk about her. You don’t even breathe in her direction.”

Ngumisi si Enzo, walang bahid ng takot. Lalong humigpit ang pagkakahawak ni Primo. Puti na ang kanyang mga kamao sa tindi ng galit.

Megan, nanghihina pa rin sa nakita, dali-daling lumapit sa kanila. “Primo, bitawan mo siya!”

Hindi gumalaw si Primo. Nagtagpo ang mga mata nila ni Enzo, isang tahimik pero matinding digmaan ang naganap sa pagitan nila.

Hanggang sa, matapos ang ilang nakakapasong segundo, binitiwan din niya ito.

Agad namang inayos ni Enzo ang gusot sa kanyang suit, waring walang nangyari. Pinagpag pa ang manggas nito na parang may alikabok. “Tsk. Tense much?”

Nanigas ang panga ni Primo, nanginginig sa pagpipigil. “Get the hell out.”

Ngumiti si Enzo, saka tumingin kay Megan. “Pleasure meeting you, Mrs. Giovanni. I’m sure we’ll see more of each other soon.”

Binigyan niya si Primo ng isang makahulugang tingin bago siya umalis—kalma, walang bahid ng takot, at tila siya pa ang may kontrol sa sitwasyon.

Pagkasara ng pinto, agad na hinarap ni Megan si Primo, hinihingal. “Ano ‘yon?!”

Napahawak si Primo sa buhok niya, mariing bumuntong-hininga.