HINDI MAN GALING ang pamilya nila sa entertainment industry, may mga paparazzi na sumusunod sa kanila upang makakuha ng larawan na kanilang ilalagay sa online upang pag-usapan. Naisip nila na ang engagement ngayon ay tiyak na magiging paksa ng usapan sa susunod na mga araw dahil kontrobersyal. Ang pagpapalit ng groom to be pansamantala sa seremonya ng engagement ay isang bagay na nagpapa-imagine sa mga tao, hindi na banggitin ang mga mayayaman, kahit na para sa mga ordinaryong tao. Muntik nang makasapak si Danilo ng isang sa mga ito, ngunit pilit siyang nagpipigil at sumakay sa kotse sa napakabilis na takbo. Nakaupo ang assistant niya sa driver's seat, at sinundan siya nina Daviana at Nida sa sasakyan. Hindi pinaupo ni Nida si Daviana sa gitna. Umupo siya sa gitna para hindi na umupo si Daviana sa tabi ng kanyang ama. Parang yelo ang atmosphere sa loob ng sasakyan kaya nahihirapan na silang huminga.“Wala ka bang sasabihin sa akin, Daviana?” tanong ni Danilo nang magsimula ng umaandar
SUMASARA NA ANG talukap ng mga mata ni Daviana nang makatanggap siya ng hindi inaasahang tawag mula sa police station. Laking pagtataka ng dalaga dahil halos hatinggabi na iyon. Tamang-tama lang iyon sa kanyang pamamahinga. Kakatapos lang niyang gawin ang research projects. Lumipad sa kung saan ang antok niya nang malaman mula sa kausap na pulis na nasangkot na naman umano sa gulo si Warren Gonzales. Magulo ang pagkaka-kwento ng kausap niyang pulis kung kaya naman hindi niya lubos maintindihan ang tunay na nangyari. Isa pa, kabadong-kabado na siya dahil kung anu-ano na ang pumapasok sa isipan. Kilala niyang may saltik sa ulo ang lalaki pero hindi naman siguro intensyon na gumawa ng gulo. “Jusko ka naman, Warren. Kailan ka ba magtitino ha? Isusumbong na kita sa Mommy mo eh! Wala ka pa ‘ring character development eh ang tanda-tanda mo na!” bulong-bulong niya habang nagdadabog na kinukuha ang kanyang jacket, wallet at cellphone at inilagay iyon sa sling bag niya.Batid niyang mahihirapa
NAIKILING NI DAVIANA ang kanyang ulo sa narinig. Para siyang nabingi at nagkaroon saglit ng mental block. Imposible iyon. Baka namali lang ng pagkaintindi ang pulis sa dahilan ng gulong sumiklab sa bar. “A-Ano hong sinabi niyo? K-Kasintahan? Iyon ang dahilan ng gulo?” paglilinaw niya pa, binalewala na ang iba pang sinabi ng pulis na kanyang kaharap.“Oo, Miss na ayon dito sa report ang pangalan ng girlfriend niya ay Melissa Abalos.” kumpirma ng police officer, na nagpaawang pa nang bahagya sa bibig ni Daviana. Estranghero sa kanya ang pangalang iyon. Ibig sabihin ay ngayon lang niya narinig. “Noong nagtungo raw sila ng bar ay may nakaalitan na sa labas pa lang itong girlfriend niya na kapwa bar hoppers. Naapakan yata sa paa. Di naman sadya. Ayon napikon si Warren Gonzales nang makita niyang biglang sinabunutan ang nobya. Hinampas niya ba naman sa ulo ng bote ng alak iyong babae. Mali siya dito, Miss eh. Babae pa rin iyon eh. Hindi sana niya pinatulan. Iba pa naman ang lakas ng lalak
SUMIKLAB PA LALO ang naramdamang tampo ni Daviana kay Warren dahil sa tono at meaning ng sinabi nito. Nais na nga niya itong palakpakan sa pagiging mabait nito, sa ibang tao nga lang iyon. Nakahanda siyang isakripisyo nito para lang sa pansariling kapakanan. Ano pa nga bang magagawa niya? Tapos na rin naman at kung mag-aalboroto siya, wala na rin namang silbi iyon. Nagawa na niyang magpauto sa kanya.“Maraming salamat nga pala sa pagpunta. Sabi ko na eh, hindi mo ako matitiis. Huwag kang mag-alala, babawi ako sa'yo kapag naging maayos na ang lahat. Salamat sa palaging pagtulong mo sa akin, ha?” Kagaya ng malamig na klima sa labas, parang ganun ang naramdaman ni Daviana sa puso niyang yumakap. Malinaw na walang pakialam sa kanya si Warren, kahit pa siya ay magkasakit ‘wag lang ang kanyang girlfriend. At bulag siya sa katotohanang iyon.“Sige. Ayos lang.” Kumatok sa pintuan ng silid na tinigilan nila si Warren. Ilang sandali pa ay bumukas iyon at isang bulto ng babae ang lumabas. Wal
MAHILIG MAGLARO SA iba’t-ibang larangan si Warren noong ito ay bata pa. Hilig nitong mag-rides ng bike na kung saan-saan nakakarating at kabisadong mabuti na iyon ni Daviana. Mahilig din ito sa musika. Pang-atleta rin ang katawan nito kung kaya naman hindi ito basta na lang masasaktan sa mga natamo. Inaasahan ng kanyang ama na mag-aaral siya ng masteral sa ibang bansa at pagbalik ay mamanahin na niya ang kanilang family business. Subalit, matapos na maka-graduate ng college ay hindi nito sinunod ang gusto ng ama. Nanatili ito sa bansa at nagsimulang sumali sa mga racing, mapa-kabayo man iyon o sasakyan. Minsan nga sumasali pa ito sa mga endurance na para kay Daviana ay sobrang napakadelikado.“Hindi iyan, huwag kang kabahan.” palaging sagot nito kapag pinapaalalahanan ni Daviana, wala namang magawa doon ang dalaga kung hindi ang ibigay na lang ang kanyang hilig. “Magtiwala ka lang sa akin.”Lahat ay kinabaliwan ni Warren laruin, maliban na lang sa babae kung kaya naman nagtataka pa ri
HINDI NA NAGULAT pa si Rohi sa nalaman niya. Kilalang-kilala niya ang kapatid sa ama mula pagkabata. Basagulero at takaw-gulo talaga ang half-brother niya kahit na noon pang mga bata sila. Worst, ito ang madalas na nagsisimula ng gulo at aastang siya ang biktima ng kaguluhang iyon. Hindi niya masisi ang kapatid, pinalaki rin naman siya sa layaw at ang lahat ng naisin niya ay nakukuha. Bagay na malamang na hanggang sa pagbibinata nito ay dala-dala. Wala naman siyang say doon, ito pa rin ang lihitimong anak. Dala man niya ang apelyido ng ama, hindi maiaalis na siya pa rin ang outsider sa kanilang dalawa.“Kung ganun ay nasaan siya? Bakit mag-isa ka lang? Huwag mong sabihin na iniwan ka niya matapos mo siyang tulungan?” alanganing tanong ni Rohi nang hindi masasaktan ang kanyang babaeng kaharap. “Oo, eh. Kasama ang girlfriend niya. Nag-booked sila ng hotel room malapit doon sa police station.” sagot ni Daviana sa tonong sobrang nasasaktan, hindi niya alam kung bakit ang bilis niyang map
HINDI ALAM NI Daviana kung ano ang kahulugan ng salitang makalat at malinis sa binata. Ni isa naman ay wala siyang makitang kalat sa loob ng suite nito na hindi niya alam kung gaano na katagal tinitirhan ni Rohi. Pinagmasdan niyang hubarin ng lalaki ang suot nitong sapatos na panlabas matapos na isabit sa gilid ang bitbit niyang payong. Sinuot na nito ang pambahay niyang tsinelas. Ilang minutong nilingon siya nito matapos na gawin ang bagay na iyon na para bang mayroon itong nakitang problema sa bulto niya.“Pasensya na ulit, walang babaeng nakatira dito kaya naman iisa lang ang pangbahay na tsinelas. Huwag kang mag-alala, magpapadala ako dito mamaya sa utility ng hotel para naman mayroon kang masuot.” “Ayos lang. Huwag ka ng mag-abala pa. Isang gabi lang naman akong mamamalagi dito.” kumpas ni Daviana ng isang kamay upang pigilan ang binata sa kanyang pina-plano, iyong bigyan siya nito ng higaan at matutuluyan ng gabing iyon ay sapat na sa kanya. “Ayos lang naman ang mga paa ko, Roh
MABUTING TAO SI Daviana pero naniniwala siya na ang pinakapangit na nagawa niyang desisyon sa buhay ay ang maging kakampi ni Warren noong sila ay mga bata pa. Hindi lang sa bahay ng pamilya Gonzales pangit ang trato kay Rohi dahil maging sa kanilang paaralan ay naging tampulan siya ng tukso ng kanilang mga kapwa estudyante. Nang dahil iyon sa pangalang inaalagaan ni Warren sa kanilang school. Masyado siyang popular at iginagalang. Kapag may inutusan siyang gawing masama ang mga kaklase, walang reklamo silang sumusunod agad dito nang hindi sila ang mapag-initan at mapagbalingan ng galit. Ang hindi makakalimutan ni Daviana ay nang minsang hindi sinasadyang mabangga siya ni Rohi. Aaminin niya, siya ang may kasalanan noon dahil hindi siya nakatingin sa dinadaanan.“Warren, hindi siya ang may kasalanan—”“Huwag kang makialam, Viana. Kailangang bigyan iyan ng leksyon para alam niya kung saan siya dito lulugar! Sampid!”“Pero Warren, hindi nga—” Bago pa muling makapag-react si Daviana ay ib
HINDI MAN GALING ang pamilya nila sa entertainment industry, may mga paparazzi na sumusunod sa kanila upang makakuha ng larawan na kanilang ilalagay sa online upang pag-usapan. Naisip nila na ang engagement ngayon ay tiyak na magiging paksa ng usapan sa susunod na mga araw dahil kontrobersyal. Ang pagpapalit ng groom to be pansamantala sa seremonya ng engagement ay isang bagay na nagpapa-imagine sa mga tao, hindi na banggitin ang mga mayayaman, kahit na para sa mga ordinaryong tao. Muntik nang makasapak si Danilo ng isang sa mga ito, ngunit pilit siyang nagpipigil at sumakay sa kotse sa napakabilis na takbo. Nakaupo ang assistant niya sa driver's seat, at sinundan siya nina Daviana at Nida sa sasakyan. Hindi pinaupo ni Nida si Daviana sa gitna. Umupo siya sa gitna para hindi na umupo si Daviana sa tabi ng kanyang ama. Parang yelo ang atmosphere sa loob ng sasakyan kaya nahihirapan na silang huminga.“Wala ka bang sasabihin sa akin, Daviana?” tanong ni Danilo nang magsimula ng umaandar
NAPAHAWAK NA SA kanyang batok si Welvin na para bang mapuputukan siya doon ng ugat sa dala nitong problema sa kanilang pamilya kung kaya naman kinakailangan niyang gawin ang bagay na iyon. Lalo niyang hinigpitan ang pagkuyom ng mga kamao. Alam niya kung anong klase ng ugali mayroon ang anak niya. Sa katunayan, si Rohi ay nagdusa nang husto sa mga nakaraang taon, ngunit hindi siya nagreklamo sa kanya. Inaasahan niya kasing hindi ito papalag at titiisin na lang ang lahat upang tiisin ang lahat ng iyon. Hindi niya inaasahang maghihintay siya na sumabog at sa ganung okasyon pa talaga iyon nangyari. Bilang isang ama, wala siyang natatandaang mabuting nagawa para sa kanyang anak. Nang minsang binanggit ni Rohi ang nakaraan ay siya pa ang mas nagalit, wala rin siyang anumang tiwala na ipagpatuloy nito at hawakan ang kanilang kumpanya kahit na nakikita niya ang potensyal nito at pagiging magaling. Bagay na sobrang layo para sa kanyang kinikilalang tunay na anak na si Warren. Ganun pa man, hin
NAABUTAN NI DAVIANA ang ama sa dressing room na nang makita siya ay mabilis nitong itinaas ang kanyang isang kamay upang sampalin ang anak. Agad naman iyong pinigilan ni Nida na iniharang ang katawan niya sa asawang nanlilisik na ang mga mata. Dinuro na ni Danilo ang anak upang ilabas ang galit. “Hindi mo ba alam na nang dahil sa ginawa mo ay mas lumala ang sakit ni Don Madeo? Wala ka talagang kwenta kahit kailan! Bakit mo ginawa iyon? Kasalanan mo kung bakit siya ulit dinala ng hospital!”“Ano ba Danilo? Bakit si Viana ang sinisisi mo? Hindi ba dapat ay ang apo niyang si Warren dahil siya ang umalis? Tigilan mo nga ang anak mo, talipandas ka!”Natitigilan lang doon si Daviana na nakatayo. Hindi niya alam na may ganung pangyayari. Saka tama ang kanyang ina, bakit siya ang sinisisi ng kanyang ama? Hindi niya naman maiisip na ipalit si Rohi kung naroon lang si Warren. Dapat bang hinayaan na lang niya na mapahiya siya? Ganun na lang ba dapat iyon?Si Don Madeo ay orihinal na dinala sa i
BUMAON NA ANG kuko ni Daviana sa balat sa braso ni Rohi ngunit hindi pa rin naging alintana iyon ng lalaki. Lumalim pa lalo ang halik niya sa labi ng babae. Miss na miss na niya ito. At hindi na niya makakaya pang magkunwari na hindi kahit na maraming tao ang makakakita sa kanyang naging action. Karamihan sa mga nanonood pa naman ay napaismid na, lalo na iyong mga taong may edad na at alam na hindi naman dapat siya ang naroon sa stage. Samantalang ang mga taong malapit lang sa kanilang edad ay hindi maitago ang labis na excitement sa tinig. Kilig na kilig dahil pakiramdam nila ay sila ang naroon sa stage. Pinamula pa ng scene na iyon ang mukha ng ibang babae, habang ang ilan ay tinatakpan ang mukha nila.Ang pangingibabaw ng karaniwang malamig at walang reaction na tao sa gayong bagay kayaga ni Rohi ay nagpapakita kung gaano kalalim ang pag-ibig niya kay Daviana. Malinaw na ginagamit nito ang okasyon para ipakita at ipahayag ang kanyang soberanya. Ipinapabatid din noon na nais niyang
NAGNGALIT PA ANG mga ngipin ni Danilo kasabay ng makailang beses na pag-igting ng kanyang mga panga dala ng labis na inis. Gustong-gusto niyang magtungo ng stage upang hilahin at kaladkarin paalis doon ang anak, subalit ayaw iyong payagan ni Welvin. Kung hindi lang siya nahihiya na mawalan ng respeto dito, kanina niya pa iyon ginawa. Hindi naman niya pwedeng kalabanin ang lalaki dahil siya rin naman ang malilintikan sa bandang huli. Mas lalo siyang mawawalan oras na suwayin niya ito. Matagal na niyang inaasam-asam at inaabangan ang seremonya ng engagement na mangyari. Ngayon ay nagulo lang ang lahat ng iyon lalo na ang naging mga plano niya. Hindi niya alam kung ano ang mangyayari sa hinaharap ngayong sa anak sa labas pa na-engage si Daviana sa halip na kay Warren. Kumbaga, salapi na naging bato pa. Kayamanan na naglaho pa. Paniguradong hindi na siya pwedeng ma-engage pa rin kay Warren oras na mahanap ang lalaki. Napakalayo na ng posibilidad noon. Hindi na rin papayagan pa ng mga Gonz
PROBLEMADONG NAPAKAMOT NA sa kanyang ulo ang padre de pamilya ng mga Gonzales. Sa totoo lang ay hindi niya rin matanggap na magagawa iyon ng kanilang anak na si Warren, at lalong ayaw niyang masangkot doon ang anak niya sa labas. Subalit ano ang magagawa niya? Dadagdagan pa ba niya ang kahihiyang kinakaharap ng pamilya Gonzales ngayon?“Kung pipigilan natin ang ceremony ngayon, mas lalong nakakahiya Carol. Ano ang idadahilan mo pagpunta mo ng stage matapos mong pigilan ang engagement? Hindi na matutuloy dahil tumakas ang ating anak? Ipapangalandakan mo iyon?”Bumagsak na ang magkabilang balikat doon ni Carol na mukhang wala na nga yata siyang ibang magagawa. Bahagyang humapay ang kanyang katawan na hindi na mapigilan manlambot. Tama naman din ang kanyang asawa. Ang perfect na sana ng plano nila kung hindi lang sinira ng kanilang anak na si Warren. Paniguradong nang dahil din iyon kay Melissa.“Ako na lang ang pupunta ng stage upang pigilan sila,” saad ni Danilo na naikuyom na ang kany
NABUBUHAYAN NG KAUNTING pag-asa ang mga matang nilingon na si Rohi ni Daviana. Mukhang nakuha niya ang atensyon ng lalaki na akala niya ay hindi magagawang makasagot kanina. “Masyado akong old-fashioned, Viana pagdating sa bagay na ito. Mula sa engagement hanggang sa kasal, hanggang sa ating kamatayan. Oras na sinimulan na natin ang engagement, dapat hanggang kamatayan na natin na magsasama tayo anuman ang mangyari. Makakaya mo bang gawin; ang hindi mang-iwan?” Bahagyang nagulat si Daviana pero nagawa pa rin niyang i-angat ang ulo para tingnan si Rohi. “Habangbuhay itong desisyon, Viana. Hindi ka pwedeng mag-back out oras na mahirapan ka. Kaya mo ba iyon? Napag-isipan mo na bang mabuti ito?” Lumalim pa ang tingin sa kanya ni Rohi habang naghihintay ng sagot. Hindi na matagalan ni Daviana ang mga titig nito sa kanya. Maganda nga iyon, naging blessing in disguise ang paglayas ni Warren sa kanila ni Rohi. Kung kailangan niyang ibigay ang kanyang buhay sa isang lalaki, si Rohi agad
HINDI GUMALAW SA kinatatayuan niya si Daviana na nanatili ang malamlam na tingin sa nasa harapang si Rohi. Gusto niyang sundin ang suggestion nito ngunit pinigilan niya doon ang kanyang sarili. Pinagmasdan pa siya ni Rohi nang tahimik na may nase-sense na kakaiba kung bakit ganun na lang ang hitsura ni Daviana. Hindi mapigilan ng lalaki na punahin kung gaano kaganda ni Daviana sa kanyang suot na damit. Dangan lang at ayaw niyang purihin ito nang tahasan at sa malakas na tinig dahil paniguradong iiyak siya dahil sa ibayong sakit lang din ang dulot nito sa kanya. Hindi na nakaligtas sa kanyang mga mata ang emosyon ng pagiging desperado sa mga mata ng babae niyang kaharap. Pinatay na niya ang apoy ng sigarilyo at itinapon na iyon sa basurahan. Mabagal ng humakbang palapit kay Daviana. Gusto na niyang tanggalin ang suot na coat at ibigay sa babae dahil nakita niyang nangangatal na ang labi nito sa lamig.“Anong nangyari, Viana?”“Biglang nawala sa hotel na ito si Warren, mukhang pinuntaha
ILANG SANDALI PA ang lumipas at umahon na si Daviana sa sofa at mabagal na lumabas na ng dressing room na walang sinuman ang nagbibigay sa kanya ng atensyon. Busy ang lahat sa kanilang ginagawa kung kaya naman nagawa niyang makalabas nang walang sinuman ang nakakakita. Puno ng pananantiya ang hakbang niya sa hallway, tumitingin-tingin sa paligid kahit na kahibangan kung makikita niya doon si Warren. Hindi alam ni Daviana kung saan siya papunta. Gusto niyang lumabas na ng hotel kung kaya naman pumanaog siya kung nasaan ang banquet hall na puno na ng mga bisita. Kung dadaan siya doon, agaw pansin ang kanyang suot na damit. Paniguradong makikilala siya sa isang lingon lang nila.‘Punyeta ka talaga, Warren! Ipapahiya mo ba talaga ako? Bakit mo ako iniwan dito? Tatakas ka rin lang naman pala!’Namumutla pa rin ang kanyang mukha. Sa halip na dumiretso at ituloy ang kanyang paglalakad, muli siyang umikot upang bumalik sa kanyang pinanggalingan. Hindi siya pwedeng lumabas. Dinala siya ng kany