(De Bonnevie Series #1) Athena de Bonnevie is from the wealthy and prominent French family in Cebu. Despite being wealthy, she stays down to earth and reachable. And as she keeps going around being friendly to everyone, she meets this undeniably gorgeous best friend of her twin brother that she never knew existed. And as time passes by, she slowly unlocks the door to the secrets of this oh-so-hot guy named Ares. But by the time the news came to her that he died, her whole world tore apart. Or so she thought.
Lihat lebih banyakI couldn't think straight when I heard the news.
He's gone.
Halos hindi kami makagalaw ng kapatid ko dahil sa ibinalita sa amin ng mga pinsan namin. Hindi ko inakala na dito hahantong ang lahat. I thought he would wake up from comatose, I thought he would fight it because we are waiting for him.
But I guess he didn't fight enough. Ni-hindi niya nga alam na dalawa na kaming naghihintay sa paggising niya.
Ngunit hindi na pala siya magigising pa kailanman.
"A-Athena.." My brother muttered, trying to calm me down but there's no use.
I felt dead inside. Gusto ko na lang sumunod kay Ares. Hindi.. kung hindi lang sana nangyari iyon, kung hindi lang sana kami nagkagulo, hindi sana siya matutulog ng ilang buwan. At hindi sana siya mamamatay.
It's my fault. I should've let them stay even just for a while. Now, I caused tragedy.
Nanginginig ang mga kamay ko habang pauwi kami sa Pilipinas. Dad didn't want me to go home but I wanted to. Nagpumilit ako. Gusto ko siyang makita kahit sa huling sandali lang..
"Dad, please. Allow me to see my child's father for the last time." Halos pagmamakaawa ko sa lolo ko habang magkausap kami sa phone noon.
Pumayag nga siya, ngunit sandali lang dapat ang itatagal ko. I needed to be away from stress because.. I'm pregnant.
And yet the father is dead now. My Ares is gone.
Nakalapag na ang eroplano sa Pinas ngunit nanatili akong tulala at hindi nagpapakita ng emosyon, but I know I am broken deep down inside me. my heart felt like it was shattered to pieces. I am just thankful that my brother is here to support me. Kung wala siya, hindi ko na talaga alam ang gagawin.
Baka siguro sumunod na rin ako. I mean I tried the day I received the news. But my brother was there. And I saw how devastated he was.
And I didn't want him to lose his best friend, his twin sister, and his niece or nephew all at once. So I stopped all my suicidal thoughts. Kahit na pakiramdam ko hindi ko na rin kaya.
Hindi ko kaya na wala siya. It feels different whenever I'm with him. And now that he's gone.. parang may puwang na sa puso ko. The day he died, it was like I lost the other half of me, too.
It's losing a loved one all over again.
Hindi ko maiwasang manginig at mamutla habang nakasakay sa sasakyan papunta sa ospital.
Mama held my hand tightly. I looked at her and faintly smiled at her. Tinignan ko rin ang kapatid kong nagmamaneho at maya-maya ang pagsulyap sa amin ni Mama sa backseat.
Pakiramdam ko'y matutumba ako habang nakatayo sa labas ng ospital. Pero hindi ako iniwanan ni Mama. She was with me as I was panicking inside and out. Iniwan niya lang ako nang marating ang sadya at maaninaw ang nakatatandang kapatid niya sa hallway.
"I'll give you two the time to talk." Mama said before she left.
Naglakad ako palapit sa kaniya na nakatalikod mula sa direksyon ko.
"A-Ate Ashlyn.." I weakly called her, my Ares' older sister.
It took her time before she finally faced me. The first thing I noticed was the sadness in her eyes.. and anger. She was angry at me. Hindi niya iyon maitago habang nakatingin ng diretso sa mga mata ko.
Pareho kaming namamaga ang mga mata dahil sa masamang balita. Hindi ko maiwasang masaktan na naging ganito dahil naging pabaya ako.
I was not considerate enough. And I let them.. I let them experience a tragic life. My kindness almost left my soul in the past months.. especially on that day, but now, I have realized my mistakes.
Hindi dapat ako nagpadala sa emosyon ko noon. Kahit na ganoon ang nangyari, dapat ay hindi ko hinayaang makaalis sila ng manoir. Hindi sana sila naaksidente..
"So you've finally decided to show up?" Ate Ashlyn raised her brow at me.
Nanuyo ang lalamunan ko. Napayuko ako nang maramdaman ang pangingilid ng mga luha, hindi maiwasang masaktan sa paraan ng pakikitungo niya sa akin ngayon na noon ay hindi naman ganito..
At hindi sana magiging ganito kung hindi lang ako naging bulag. I shouldn't have let toxicity get the worst out of me.
I should've kept my shit together on that day.
"You freaking have the guts, huh? After what happened? After what you've done? Really, Athena? I thought you were the last person who would leave him and push him away! Akala ko lang pala iyon?" Her voice broke.
"Ate, I'm sorry.." I said but I received something painful in return.
She slapped me. Hard.
Hard enough to make me realize all of the mistakes I've made. Enough to make me regret every single bad decision I have ever made in my entire life.
"Anong magagawa ng sorry mo, Athena? Ha? Wala na siya! Iniwan mo siya! Pwede pa sana siyang mabuhay! He could still fight! But you weren't there! And maybe he got so damn depressed of you never showing up that he decided to just lose the fight and end his fucking life! He literally can't live without you! Pero anong ginawa mo? You fucking left him! You fucking caused everything that's happened to my family! Napakawalang kwenta mo! I despise you and your entire family! Screw you!" Sigaw niya at pinagsasampal ako.
Tahimik lang akong umiiyak habang tinatanggap ang lahat ng mga masasakit na salitang binitawan niya at iilang mga sampal. I deserve it anyway. I deserve it.
"Nagsisisi ako! Nagsisisi ako na pinagkatiwalaan kita! Akala ko pa naman, sa pamilya De Bonnevie, ikaw ang pinakamatino! Akala ko makakapagtiwala na ulit ako sa pamilya niyo! Turns out, you're one of the worst in your family! Pareho lang kayo ng tatay mo!" She screamed at my face, bahagya niya pa akong itinulak. Mabuti at mabilis akong napahawak sa pader at hindi tuluyang natumba.
I can't risk losing another life, please.
"Ashlyn!" Rinig kong sigaw mula sa malayo.
It was my brother.
Agad na dumalo sa akin ang kapatid ko at inalalayan ako bago binalingan si Ate Ashlyn na nanlilisik ang mga mata sa galit.
"Don't you ever blame her!" Mariing sambit ni Apollo kay Ate.
"Putangina, Apollo! Kung hindi lang naging tanga iyang kapatid mo, e'di sana hindi ko siya sinisisi ngayon! Hindi sana mawawala ang kapatid ko at kaibigan mo! Sinira niyo ang pamilya ko! Magsama-sana kayong lahat!" Ate Lyn looked at me with so much hate and anger before she stormed out of the room.
Doon na ako tuluyang napahagulgol. I broke down in front of my brother and he was just there, staying by my side. Inalo niya ako habang mahigpit akong nakayakap sa kaniya. He never left me while I was broken.
Hindi ko matanggap. Ares is gone. I caused all the misery to their family. Dapat ako na lang ang nawala.
Tama si Ate Ashlyn, napakawalang-kwenta kong tao. I was the kindest in our family but because of what happened on that day, I almost forgot I had kindess in me. Hinayaan kong lamunin ako ng galit.
At ngayon naging ganito ang lahat. His family paid for the consequences of my stupid actions.
Kasalanan ko ang lahat.
Hindi nangyari ang gusto ko.Nalaman ni Daddylo ang nangyari sa pagitan namin ni Ate Ashlyn kaya't wala na akong nagawa ng inutusan niya ang kambal kong i-uwi ako sa manoir. He was so mad and afraid at the same time that something would happen to me and the baby inside my womb.Mabilis akong inalis ni Apollo sa lugar na iyon kahit na halos mamatay na ako sa pagmamakaawa na payagan akong makita si Ares, pero hindi sila nakinig sa akin.Hindi ko man lang nasilayan si Ares kahit sa huling pagkakataon man lang sana."Athena,"Hindi ko pinansin ang pagtawag sa akin ni Apollo. Wala akong ibang ginawa kun'di ang tahimik ma umiyak habang nakahiga sa kama ko. I heard him sigh.Wala ni isa sa amin ang binigyan ng pagkakataong makita si Ares. Walang De Bonnevie ang pinayagan ni Ate Ashlyn na masilayan ang kapatid niya. I'm hurting but I surely know that Apollo's hurting
“W-What..”Binigyan kami ni Mrs. Lynn Mansueto ng isang mabining ngiti.“Buhay ang kapatid ninyo, Athena. Hindi siya kailanman binawi sa atin ng Diyos.”Natakpan ko ang bibig ko sa gulat. Huwag mong sabihin sa akin na nagsinungaling si Tita Solene sa amin?“I-Imposible po iyan.. Ang sabi sa amin ni Tita Solene ay.. wala na ang kapatid namin..” Umiling-iling ako, hindi makapaniwala sa isiniwalat ng mag-asawa sa harapan namin ng kakambal ko.Umiling naman si Mr. Anton, “Iyon din ang akala niya, Athena. Akala niya ay namatay ang anak niya kay Apollonius. Pero hindi. Dahil ang totoo, buhay na buhay ang anak nila. Sayang nga lang at hindi nalaman ni Solene ang katotohanan bago pa man siya binawian ng buhay..” Malungkot na aniya.“Paano po naging posible iyon? How come she didn't have an idea that her own child
The next few days weren't fine at all. It’s been exactly three weeks since I left the Philippines for a stress-free pregnancy here in France. Walang araw na hindi ko sila namimiss. Araw-araw, gabi-gabi akong nangungulila sa kanila.. lalong lalo na kay Ares.There are nights where I just stare at the ceiling and overthink things. Then I’ll start crying, remembering all that has happened in my life. I can’t help but scroll on my gallery and look for my photos with Ares. Walang kwenta ang pagpunta ko rito sa France para malayo sa stress dahil nas-stress pa rin naman ako.To be honest, things are not going well with me but I am trying my best to be better. I always flash a smile like always, like before. Like I wasn't even affected at all. But deep inside, I am dying. But I am trying to be strong for the people around m
Tahimik lang ako sa buong biyahe papuntang airport. Isang pribadong jet plane na pag-aari ni Uncle Max ang sasakyan namin ni Apollo at Kuya Ryden papuntang France. Kasama namin si Kuya Ry dahil may kailangan siyang asikasuhin sa business ng mommy niya doon sa France. He’ll go on a business trip, I think. Clothing line ang negosyo nila ngunit kahit na lalaki siya at isang abogado, bihasa na siya sa negosyo nilang iyon. Bago pa man siya naging ganap na abogado ay siya na ang minsang naghahandle ng business ni Tita Amora. Pero siguro pagka-graduate ni Mari ay magfofocus na lang siya sa law firm nila, since interesado naman ang dalagitang iyon sa business nilang clothing line. “I’ll stay in France for one to two weeks. Or more, probably. Yes. Send me the details. I may be on a business trip but I can still work on it, Attorney.” Rini
I’m.. what? “Pardon?” Wala sa sariling sambit ko. “You are pregnant, Miss Athena. That is why you should stay healthy and avoid the things that would stress you out, lalo na ngayon na nagdadalang-tao ka. Hindi na lang ang sarili mo ang kailangan mong alagaan because you're bearing your child.” I’m.. pregnant? “Good thing at maaga nating nalaman ang pagbubuntis mo. Sa ngayon, hindi pa visible ang baby bump mo since three weeks pa lang naman. But by ten weeks, magiging halata na ang umbok sa tiyan mo.” She added in a happy tone. “By the first trimester of your pregnancy, you’ll feel nauseous and even vomit, or what we call morning sickness. Other sy
Hindi ko inalintana ang sasabihin ng pamilya ko at kaagad na tumakbo papuntang garahe para magmaneho patungo sa ospital. Shit! This is what I'm saying. Kaya pala kanina pa ako hindi mapakali. I should've listened to my guts. Dapat hindi muna namin sila pinaalis gayong masama ang panahon. Tita Solene, Tito Andréz, Asher, Ares, and Artemia were all inside that car. And I don't know what to do anymore! Ang sabi ng kapatid ko ay kritikal ang kondisyon nilang lahat. Oh my God. This is all our fault. Especially mine, kung sana lang hindi ako nagpadala sa emosyon ko, kung sana lang pinagana ko ang kabutihan ko, I shouldn't have let them leave the village even when the rain is pouring hard. Dapat ay pinakiusapan ko sina Dad na kahit patuluyin muna sila sa kabilang mga bahay tu
Komen