Chapter 6

Celeste’s POV

Maaga pa lang, maingay na agad ang paligid. Para bang walang tulog ang buong barangay may mga nagwawalis, may nag-aayos ng mesa, at yung mga bata, naglalaro na agad sa labas. May amoy ng bagong lutong kakanin na sumisingaw mula sa kapitbahay, halatang may handaan na mangyayari mamayang gabi.

Pagdilat ko, halos mapatalon ako nang marinig ang malalakas na busina. Sumilip ako sa bintana — oh my gosh, may malaking puting van na kakapark lang sa tapat ng bahay namin.

Biglang pumasok si Mama, excited na excited. “Anak, bumaba ka na. Nandito na mga pinsan mo galing Manila.”

“Pinsan?!” napaangat kilay ko. “Like… sosyal cousins?”

“Oo, mga anak ng Tito Rodel mo. Bilis na, wag ka nang magpa-star diyan.”

Agad akong tumayo, pero bago ako bumaba, inayos ko muna buhok ko gamit kamay. Hindi ako pwedeng magpakita na parang kagigising lang. Hello, first impression counts.

Paglabas ko, ayun na sila. Parang fashion show sa kalsada branded outfits, shades kahit umaga, tapos yung vibe nila parang galing city talaga. May dala pa silang malalaking bag na halatang puno ng mga gamit pang-fiesta at pang-pageant.

“Celeste!” tawag ni Mama. “Mga pinsan mo, anak.”

Ngumiti ako at kumaway. “Hi! Nice to meet you guys.”

Yung dalawang girl cousins, agad akong sinukat ng tingin. “So… you’re Celeste?” tanong nung isa, sabay irap, parang nagugulat na hindi pala ako totally probinsyana in their eyes.

“Yes, that’s me. Hi, cousin!” sabay mini pageant wave ko, para hindi halatang na-conscious ako.

Buti na lang, si Camille agad lumapit at ngumiti. “Hi, I’m Camille. Finally, I get to meet you.”

“Aww, same! You’re so pretty,” sagot ko, halos ma-relieve. At least may isa akong mabait na pinsan.

Lumapit din yung dalawang guy cousins. Medyo masungit ang aura pero hindi bastos.

“Bro, she’s cool,” sabi nung isa, parang na-impress na hindi ako nahihiya.

Napangiti ako. “Thank you, kuya. Nice to meet you.”

Sa isip ko, okay, at least may allies ako today.

Pagkatapos ng breakfast, pinatawag kami ni Mama. “Celeste, kasama ka ng pinsan mo para ma-prepare ka sa pageant mamaya.”

Halos matapilok ako sa kaba. Oh my gosh, pageant day na talaga.

Si Camille ang naging instant partner ko. Tinuruan niya ako ng hairstyle tips at paano ko dadalhin yung sarili ko.

“Girl, bagay sayo sleek ponytail, trust me,” sabi niya habang inaayos buhok ko.

“Really? Hindi ba masyadong simple?”

“Nope. With your face and confidence, less is more.”

Pero syempre, narinig ko yung dalawang girl cousins na may attitude. “Hmm. She won’t even last in the contest.”

“Yes, parang trying-hard English speaker lang siya.”

Ngumiti lang ako. “Well, we’ll see later. Sometimes surprises come when you least expect it.” sabay mini hair flip na parang pang-commercial.

By afternoon, nagpunta kami sa barangay hall para sa orientation at rehearsal. First time kong makita lahat ng candidates together nakapila kami, may naka-tshirt lang, may nakaayos na agad ng bongga kahit practice pa lang.

Una kong na-meet si Vanessa morena, chinita eyes, super friendly.

“Hi, ikaw si Celeste, diba? Candidate 5?” tanong niya, sabay abot ng kamay.

“Yes! Nice to meet you, girl,” sagot ko. Ang gaan ng loob ko agad sa kanya.

Sunod naman si Jennylyn, medyo mahinhin pero sweet, at si Roxanne, na sobrang palatawa.

“Don’t worry, Celeste. First time din namin sumali,” sabi ni Jennylyn, halos bulong.

“Yeah, just enjoy it! Kasi win or lose, fun experience siya,” dagdag ni Roxanne na tumatawa habang nagkukwento pa tungkol sa stage fright niya.

Napangiti ako. “Oh my gosh, thank you guys. I feel better now.”

Pero hindi lahat mabait. May group din na obvious na competitive. Si Clarisse, mestiza na parang sanay na sa pageant, at yung bestie niya na si Bianca, na todo eye-roll mula ulo hanggang paa.

“Wow, Celeste. Sosyal girl pala,” sabi ni Clarisse, half-smiling, parang may kasamang shade.

“Yes, parang too fancy for this barangay contest,” dagdag ni Bianca, sabay tawa ng mahina.

Ngumiti lang ako. “Oh, don’t worry. I’ll try my best to blend in.” sabay hair.

Yung iba, natawa. Yung rivals? Obvious na na-bad trip kasi hindi ako nadadala.

Habang nagpa-practice kami ng lakad, nilabas ng coordinators yung mga costumes.

Nang makita ko yung bikini, halos lahat ng candidates nag-react may kinabahan, may nagtakip ng mukha, may tumili pa.

“Ay! Hindi ko kaya ‘to,” reklamo ni Jennylyn, hawak-hawak yung swimsuit niya.

“Same,” dagdag ni Roxanne, “baka matumba ako sa hiya.”

Ako? Nagkibit-balikat lang.

“Hmm, okay lang. Sanay na ako.”

Nagulat sila. “Hala, parang confident mo masyado,” sabi ni Fatima, isa pang candidate na medyo reserved.

Ngumiti ako. “Well, if you wear it with confidence, it won’t even feel like you’re showing too much. Swimsuit is just fabric it’s the way you own it na importante.”

Halos mapatingin silang lahat sakin, parang nagulat. Yung iba, impressed. Yung rivals? Na-irita lalo.

Si Clarisse, napabulong kay Bianca “Feeling queen.”

Pero I just smiled wider. Exactly.

By 6 PM, punong-puno na ang barangay plaza. May ilaw, banda, at halos lahat ng tao present. Ang daming kumakain sa gilid, may mga bata pa ring nakikisilip sa stage, at may mga matatanda na nakaabang para sa coronation.

Nasa backstage kami lahat ng candidates. Ang daming energy may nagre-retouch ng makeup, may nagkakatuwaan, may nagme-meditate pa. Ako? Kalma lang, deep breaths, kasi gusto kong lumabas confident.

Biglang umakyat ang host, naka-mic at todo energy.

“Ladies and gentlemen, magandang gabi sa inyong lahat!"

Welcome to our much-awaited Fiesta Queen 2027!”

Nagpalakpakan ang crowd, may sumipol pa, may sigaw ng “Yeaaah!”

“Ngayong gabi, makikilala natin ang napakagagandang dalaga ng ating barangay. At syempre, kailangan ko ng malalakas na palakpak sa inyong mga kandidata! Ready na ba kayo?”

“Yesss!” sigaw ng audience, sabay hampas ng mga tansan at palakpak.

Isa-isa kaming tinawag.

“Candidate Number 1, Clarisse Torio!”

Ay grabe, halos sumabog ang hiyawan. Kita mong may mga fans talaga siya, siguro relatives at barkada. May nagdala pa ng kartolina na may pangalan niya.

“Candidate Number 2, Bianca Ramirez!”

Malakas din ang cheer, lalo na galing sa mga tropa niya sa gilid na may dalang torotot.

“Candidate Number 3, Fatima Cruz!”

This time, mas genuine ang palakpak ng crowd parang gusto talaga siya ng mga tao. May sumigaw ng “Go Fatim!” mula sa likod.

“Candidate Number 4, Jennylyn Torres!”

Medyo mahinhin ang palakpak pero may mga sumigaw ng, “Go Jen!” May ilang bata pang kumakaway sa kanya.

“Candidate Number 5…” tumigil sandali ang host, sabay ngiti na parang gustong i-build up ang suspense.

“…Celeste Amara Valdez!”