Nagpakita na rin si Mr. Aragon, ang tutor, pagkatapos ng halos isang linggong pagliban nito dala ng trangkaso. Medyo numipis ang mukha nito at lumuwang ang suot nitong t-shirt. Napansin pa ni Lila na lumungkot din ang mga mata ng guro nang ipaalam sa kanya ang biglaang paglisan ni Mary Beth."Well, nakakalungkot. Matalinong bata pa naman si Mary Beth. Pero sana maipagpatuloy pa rin niya pag-aaral sa Maynila," ika ni Mr. Aragon habang nagbubuklat ng libro. Tinignan nito ang bago niyang estudyante. "Ikaw ba si Minggay? 'Yung bago nating kasama dito sabi ni Father Tonyo.""Opo. Melanie po tunay kong pangalan," sagot naman ni Minggay."Nice to meet you, Melanie or mas gusto mo Minggay na lang ang itawag ko sa'yo?" "Minggay na lang po. Doon po ako mas sanay." Nakangiti si Minggay dahil mukhang mabait naman pala si Mr. Aragon."All right then. Well, gusto ko sanang makipag-kuwentuhan pa kaya lang medyo behind na tayo sa mga lessons. Start muna tayo sa Philippine History. Please open your b
Sinusundan ng tingin ni Mr. Aragon ang bawat hakbang ni Father Tonyo. Hindi niya maitago ang kanyang kaba. Ga-munggo ang pawis niya sa noo dahil alam niya ang rason kung bakit siya nasa loob ng silid ng pari.Huminto si Father Tonyo sa bintana at tinanaw sina Minggay at Lila na nagwawalis sa bakuran. "Kumusta, Mr. Aragon?""M-ma-mabuti na..man po, Father," uutal-utal si Mr. Aragon."Kumusta pakiramdam mo? Wala ka na ba talagang trangkaso?" Sa isang saglit tila nakaramdam si Mr. Aragon ng simpatya mula sa pari. Pero hindi siya maaaring magkamali. Isa itong lobong nakabihis sa balat ng tupa. "Magaling na ako, Father. Wala na akong lagnat saka ubo.""Buti naman. Maawain talaga ang Diyos na lumikha sa lahat ng sumasamba at nananalig sa kanya." Humarap si Father Tonyo sa kanya. Nasilaw bigla si Mr. Aragon sa pulseras, relo at kuwintas ng pari pagtama ng sikat ng papalubog na araw sa mga ito. "Hindi ba, tama ako?""T-tama ka po, Father," hindi maidilat nang maayos ni Mr. Aragon ang mga mat
"Kaya't kayo mga kapatid ay mangagsipag-ingat. Sapagkat hindi lahat ng tupa ay tunay na mabubuti. Marami sa kanila ay nagbabalat-kayo lamang na mga lobo at kinakasangkapan ng demonyo upang tayo ay ipahamak," sermon ni Father Eman sa kanyang pulpito. Unang beses na nakadalo si Minggay sa misa ng pari. Parang naninibago nga siya dahil noon ang tingin niya sa mga ito ay mga totoong banal, hindi madaling magalit at tunay na malapit sa Diyos. Pero nagbago lahat iyon noong tumira siya sa Casa Del Los Benditos kasama ang dalawang pari. Doon nalaman niyang mga normal pa din silang mga tao. May mga pangangailangan, nagkakasala, natutuwa, nagagalit."Anong regalo mo kay Father Tonyo para sa birthday niya mamaya?" Kalabit sa kanya ni Lila noong tapos na ang misa. "Ako, nagpaturo lang ako kay Nana Conrada kung paano magburda. Kaya ayun, tinahi ko 'yung pangalan niya sa panyo. Iyon na ang regalo ko. Ikaw ba?""Wala, simple lang. Gumawa na lang ako ng birthday card. Wala naman din kasi akong pera p
Sabado. Walang klase si Mr. Aragon at lahat bundat pa sa nagdaang piging. Pero naalala rin ni Minggay na ngayon ang kaarawan ni Caloy. Nami-miss na niya ang kapatid niya at wala siyang regalo dito kahit man lang kahit ano. Kahit birthday card. Gumawa siya kahapon ng isa pero binalewala lang ito ni Father Tonyo at ngayon, malungkot na nakapatong lang ito sa kanyang lamesa. Ni hindi man lang ito nabasa ng pinagbigyan niya. Kinuha niya ang card at binura ang pangalan na nakalagay doon. Tinabunan niya iyon ng tinta ng ballpen at ginuhutan na lang ng mga bulaklak at paro-paro para hindi mahalata. Tapos pinalitan niya ng Caloy ang pangalan ni Father Tonyo na nakasulat.Naligo siya at nagbihis. Dahil sa hindi pa gising ang dalawang pari, nagpaalam na lang siya kay Nana Conrada na may bibisitahing kaibigan sa bayan. Pero ang totoo, pupuntahan niya si Caloy para makita at maibigay ang card sa kanya. Hindi niya alam kung paano niya ito makakasama nang hindi sila nahuhuli ni Mama Linda, pero k
Nagbabasa ng librong pambata si Caloy sa isang lamesa. Banaag ang saya sa mga mata nito at manghang-mangha rin siya sa mga nakaguhit na mga duwende sa Snow White and The Seven Dwarfs habang bitbit ng mga ito ang mga piko at pala papunta sa minahan. Samantalang, hindi rin maalis ang atensyon ni Minggay sa larawan ni Father Greg sa may entrada. Anong ginagawa ng larawan ng isang pari sa aklatan? Panay ang sulyap niya rito Hanggang sa hindi na niya natiis at pinuntahan na niya ang librarian para mag-usisa. "Miss, 'di ba po si Father Greg 'yan?"Nakatingin si Minggay sa malaking larawan. Ibinaba ng librarian ang kahon ng mga index card. "Kilala mo siya?""Ummmm... opo. Kaibigan siya ng... Ummmm.. mama ko," pagsisinungaling ni Minggay. Hindi niya puwedeng sabihin na kilala niya ito dahil nakikita niya ang larawan nito sa simbahan kung saan siya nakatira ngayon. Baka mapaghinalaan pa siya nang kung ano-ano. "Bakit po may larawan ni Father Greg dito sa library?""Siya kasi ang nagpatayo nit
"Ano bang sinasabi mo?" Tanong ni Father Eman kay Minggay. Napatakbo sila ni Father Tonyo sa kanyang kuwarto nang marinig nila ang napakalakas niyang sigaw."Minggay, may nararamdaman ka ba? Masakit ba ang ulo mo o nilalamig ka?" Ipinatong ni Father Tonyo ang palad sa noo ni Minggay. "Hindi ka naman mainit.""Pero kitang-kita ko po. Si Mary Beth po talaga 'yung nasa picture. May kasama po siyang lalaki. Tapos... tapos..." hindi na niya alam ang sasabihin. Naaawa siya na kinikilabutan sa tuwing nagre-replay ang imaheng iyon ng kaibigan sa isip niya."Pero anong nakakatakot dito? Kami lang 'to ni Father Tonyo kasama si Father Greg. Mga two years ago pa yata 'to kinunan." Halos halikan na ni Father Eman ang larawan. Sinusuri niyang maigi kung ano, sino o saan ba 'yung sinasabi ni Minggay na nakakatakot sa litrato. Pero wala talaga siyang makita."Tignan niyo po 'yung pinto sa background, Father. May kamay po d'yan. Tapos yung sapatos... yung sapatos po na kulay pula, 'Yung.... 'yung.. ma
"Ano bang ginagawa mo? Bakit 'di ka sumusunod sa pinapagawa ko sa'yo, anak? 'Yung mga kapatid mo ang papayat na. Hindi ka ba naaawa sa kanila?" Hininaan ni Mama Linda ang boses para hindi sila pag-suspetsahan ng mga dumadaan."Mama, pasensya na. Nahuli kasi ako ng pari dito, si Father Tonyo, nu'ng kinukuha ko 'yung korona. Buti nga hindi ako pinakulong. Tapos sabi niya dito na lang ako tumira. Bale pareng inampon na niya ako. 'Pag tumanggi naman ako sabi niya isusumbong niya ako sa pulis. Kaya ayun, di na ako nakaalis. Hindi ko po alam gagawin ko." Totoo naman din ang sinabi ni Minggay. Naipit siya sa alok ng pari. Pero ang hindi niya sinasabi sa ina-inahan, gusto na rin niyang tumira sa simbahan. Na sa piling ng mga pari, hindi na niya kailangan pang magnakaw o makaranas pa ng gutom. Hindi nga lang niya ito maibulalas kay Mama Linda dahil natatakot siyang masabihang makasarili nito."Pero pa'no kami Minggay? Pa'no kami ng mga kapatid mo? Anong sinasabi mo? Na okay lang ka lang kasi k
Wala ng pakialam si Minggay kahit pagtinginan pa siya ng mga tao habang umiiyak. Nakaupo siya sa pinakalikod ng simbahan habang nakatingin sa Birheng Maria Ng Villapureza at sa makislap nitong korona. Nagdarasal siya sa mahal na ina na sana tulungan siya nito sa kanyang problema. Ayaw niyang magnakaw at umalis sa simbahan, pero kung hindi naman siya susunod sa utos ng ina-inahan, gano'n din ang kalalabasan. Siguradong makukulong din siya at ang mga kapatid niya ay magkakawatak-watak."Mama Mary, tulungan mo po ako. Litong-lito na ako kung ano ba ang dapat kong gawin," pagsusumamo ni Minggay. Bumalik siya sa simbahan pagkatapos niyang itago ang mga pang-linis sa lagayan nito.Nag-uumpisa nang mag-alisan ang mga maninimba. Tapos na ang misa na pinamunuan ni Father Eman. Wala naman talagang pakialam si Minggay sa mga naging sermon at pangaral ng pari. Masyadong nang magulo ang utak ni Minggay para intindihan pa ang mga ito."Kanina pa kita pinagmamasdan. Bakit ka umiiyak? Puwede kang mag