Chapter 73

Madeline's P. O. V.

Kinabukasan ay sabay kaming nag-umagahan ni Raven sa hapagkainan, siya na naman ang nagluto. Omelette ang aming almusal, wala ring mintis ang sarap ng kaniyang pagluluto. Kailan ko kaya matututunan ang ginagawa niya.

"Love, alam mo?" tumigil ako sa pagnguya.

"Don't speak when your mouth is full," aniya at binaba ang tasa ng kape.

"Psh, may sasabihin lang e'." Inirapan ko siya.

Napansin naman niya ang pag-iba ng mood ko, binitawan niya kaagad ang hawak niyang kutsara saka hinawakan ang kamay ko.

"I'm sorry... Sige, ano ba 'yong sasabihin mo?" tanong niya.

"Wala na, ayoko na." Pag-iinarte ko.

"Love naman..." malambing ang tono ng kaniyang boses.

"Gusto ko lang sana itanong din," tumingin ako sa kaniya habang nagsasalita. "May balak ka bang turuan akong magluto? I mean, alam ko naman kasing busy person ka, so... Gusto mo itanong kung maisisingit mo ba sa time mo yung pagtuturo sa akin sa kusina?"

Napatango siya ng ilang beses at binitawan ang kamay ko. Naghintay ako