CALEB’S POV
“Kailangan mo nang magmadaling magdesisyon, Caleb. Ang Dark Lord ay magiging mainipan na balang araw. At nag-iwan na siya ng paalala para sa’yo,” sabi ni Meridith pagkapasok niya habang may hawak na malaking kahon.
Kinuha ko mula sa kanya ang kahon saka ito kinuha at binuksan ngunit agad ko rin itong isinara nang makita ko ang nasa loob, at ang mga kamay ko ay nanginginig.
“Ano ang nasa loob ng kahon?” tanong ni Meridith., habang binubuksan ang takip ng kahon pero agad ko namang hinila ang kanyang kamay at umiling at bumulong sa kanya, “Vondur…”
“Hindi! Paano niya magagawa iyon?” sabi niya habang minamasahe ang kanyang ulo.
Huminga ako ng malalim saka sinabing, “Kilala siya sa kaniyang pagiging isang walang-awang tao…”
“Ibig sabihin ba niyan wala tayong pagpipilian sa sitwayong ito?”
“Huwag
AURORA’S POV Nangangapa ako ng hangin habang pinapakiramdam ang hangin na tumatama sa aking lalamunan. Sinusubukan kong sumipa at gumalaw pero ang katawan ko ay nanatiling nakalutang sa hangin.Napakasakit ng ulo ko na halos hirap na hirap na akong mag-isip ni kahit ni isang bagay. Halos hinang-hina ang katawan ko sa kawalan nito ng lakas at tila ba tuyo na ang mga labi ko dahil sa dehydration.Sa kabila nang paghihina ko, nakaramdam ako ng tulo ng tubig mula sa aking mga labi. Idinaan ko ang dila ko sa pagitan ng aking mga labi at agad na nilunok ang mga laway na namuo sa aking bibig na tila ba uhaw na uhaw.Hindi ko alam kung anuman ang likidong iyon pero naging maayos ang pag-iisip ko. Nang unti-unti kong ibinukas ang aking mga mata, nakita ko agad si Logan na nakatayo mula sa aking harapan. Sinubukan kong ngumiti pero tila lahat na ata ng laman mula sa aking mukha ay hindi na makagalaw.Ang mga mata niya aya agad namang
AURORA’S POV Hindi ko kailanman nagawang isipin na haharap ako sa ganitong kamatayan kahit pa sa mga panahong nasa dilim ako; nakalutang sa ere, may mga nakapalibot ng kanidila sa akin at isang kakaibang amoy. Ang kamatayan ko ay kapalit ng pagkabuhay ng isang demonyo. Kawalan ng pag-asa ang siyang nangibabaw sa aking puso na halos wala na maski isang kititing na pag-asa akong maramdaman. Nasa punto na ako na sumuko na lamang nang bigla na lamang nasa harapan ko na sina Caleb at Tyson, pero sigurado akong isa lamang iyong ilusyon. Kaya naman hindi na ako nagdalawang isip pa at ipinikit ko na lamang ang aking mga mata. Maya’t maya pa ay may kung anong maligamgam na likido ang siyang tumutulo sa aking mukha. Agad na bumukas ang aking mga mata, inaasahan ko na nakahanap ng paraan si Logan upang iligtas ako. Isang kulay tanso at kayumangging mga mata ang siyang bumungad sa paningin ko imbes na kulay asul. Blo
AURORA’S POV Napaungol ako nang tumingin ako sa aking tabi. Sinubukan kong pilitin ibukas ang aking mga mata hangga’t kaya ko. At bigla na lamang nanlaki ang aking mga mata nang pakiramdam ko ay nakakakita ako ng isang dagat na halos wala itong katapusan… At nang itinuon ko ang mga mata ko sa may buhangin nakita ko sina Caleb at Logan. Ang mga mukha nila ay namumula palapit sa akin. Napapahinto sila matapos ng ilan lamang mga hakbay, napapabuntong hininga saka ulit lalakad papalapit sa akin. Hindi ba’t nasa isa akong silid kung saan ginaganap ni Celeste ang kanyang ritwal? Nagpakawala ako ng sobrang napakaliit na enerhiyasa paligid ko, sinusubukang alamin kung isa na naman bai tong ilusyon mula sa mahika ni Celeste. At nang masiguro kong totoo ang mga ito agad naman akong umpo at kumaway sa kanila Nanliit ang mata ni Caleb mula sa malayo at huminto sandal saka nagmadaling tumakbo papalapit sa akin. “Aurora… Salamat sa Diyos a
AURORA’S POV Dumaing ako habang ang malamig na tubig ay dumadaloy sa buo kong katawan, at tila lahat ng pangamba ay inaalis nito sa akin. Inaalis nito lahat ng dumi sa aking katawan. Pero sa malungkot na katotohanan, hindi nito maalis ang aking mga ala-ala. Lahat ng nangyari nitong nakaraang dalawang buwan ay nakatatak sa aking isipan ng napakalalim na kahit pa magakaroon ako ng Alzheimer hindi nito kayang alisin ang mga ala-alang iyon. Itinaas ko ang mga kamay ko sa ere at saka bumuo nang mala buhawi sa aking paligid gamit ang mga tulo ng tubig. Kapareho lamang ito ng mga iniisip at mga emosyon ko nanagpapa-ikot-ikot sa aking isipan. Kailangan ko nang magpahinga… Gusto kong magpunta sa isang walang taong lugar pero mas takot akong mapunta lalo sa mas matindi pang gulo. Bigla na lamang nagsibuhos ang mga tubig na nakapalibot sa akin ng mawala ang konsentrasyon ko. Habang nagbibihis ako, nakarinig ako ng mga padyak ng paa sa l
AURORA’S POV Nang nawala na ang aking pagkahilo, natagpuan ko na lamang ang aking sarili sa isang madilim na lugar. Nakalimutan kong isiping mabuti ang lugar kung saan ko gusto mapunta. At ang naging resulta no’n ay napunta na lamang ako sa kung saang lugar. Napakawala ako ng malalim na buntong hininga, at saka ako naglakad patungo sa lugar kung saan nanggagaling ang isang ilaw. Itinungo ako ng ilaw na iyon sa isang dalawang palapag na gusali. Ang malakas na sangsang na amoy ng alak ang siyang dahilan upang maisip kong nasa loob ako ng isang inuman. Nakakalungkot lamang dahil hindi ako umiinom. Akmang aalis na sana ako pero isang nakakatindig-balahibo na pagsigaw ang siyang nagpahinto sa akin sa paglalakad. Naglakad ako papasok at isang batang lalaki na mga nasa dose anyos na taon ay pinagguguluhan at kinakawawa ng isang grupo na mga estranghero. Ang mukha ng batang lalaki ay maputla at ang katawan nito ay nanginginig. Ang lalaking na
AURORA’S POV Taas-baba akong tumitingin sa paligid ng silid, habang ang mga kamay ko ay namimilipit at nakatingin ako ng masama kay Aslan. Ang baliw na ito ay kakasabi lamang sa lahat na ako ang reyna ng mga dragon… Ano sa tingin niya ang ginagawa niya? “Pwede ba maghinay-hinay ka na muna?... ang ulo ko ay nagsisimula nang sumakit…” sabi nito habang minamasahe ang kanyang ulo. Tumayo ako sa kanyang harapan at sa sinabi sa galit na tono, “Dapat lang iyan sayo! Kung hindi mo lamang ako iniligtas doon ay gagamitin ko sayo ang aking mahika at gagawin kang isang daga at saka kita ilalagay sa isa sa mga kahong nakuha natin…Alam mo na, iyong bagay kung saan patuloy sa pagtakbo ang isang daga…” “Huminahon ka muna munting witch… Sinabi ko lamang ang katotohanan…” namutla ang kanyang mukha at sandaling huminto sa pagsasalita. “Ano ang sinabi mo?” “Uhmmm… wala…” sabi niya at saka tumingin palayo. May itinatago siya sa ak
TYSON’S POV Nakasanayan ko na mag-imahinasyon ng mga eksenang maaaring mangyari at saka nag-iisip ng mga paghahanda sa posibleng kakaharapin na problema. Hindi ko naman intensiyon pero nangyayari na, nag-uumpisa na akong mag-alala kay Aurora at sa aming magiging anak. At kinikilabutan na ako sa nararamdamang kong ito. Matapos naming makabalik sa Pearl Palace, agad ko namang binuhat sa mga kamay ko si Aurora at dahan-dahan ko siyang dinala sa aking kwarto. Sa mga panahong may nakikita akong tao, niyuyuko ko agad ang aking ulo na tila ba mayroon akong ibinubulong sa tainga ni Aurora. Rinig na rinig ko ang pagbilis ng tibok ng puso at ng bawat paghinga niya. Agad namang napangiti ang aking labi na makita ko siyang naaapektuhan dahil masyado akong malapit sa kanya. At nang sandaling isarado ko ang pintuan ng kwarto agad naman siyang nagsalita, “Ano sa tingin mo ang ginagawa mo? Hindi ba’t dapat nagpapanggap lamang tayo?”
TYSON’S POV Gumalaw ako sa pagkatulog ko na ramdam ko ang napakasayang sensasyon. Pakiramdam ko ay kumpleto ang araw ko. Napangiti ang mga labi ko at binuksan ko ang aking mga mata. At matapos no’n, para bang kinidlatan ako ng malakas. Hindi ko intension na matulog katabi si Aurora. Hindi ko naman siya hinayaang makalapit sa akin ng sobra pero ngayon ay napakalapit niya na. Umalis ako sa kama ko at saka pinagmasdan si Aurora. Ipinagpapasalamat ko na lamang na tulog pa siya. Hindi ko gustong isipin niya na may nararamdaman ako para sa kanya, kaya naman umalis na ako bago pa man siya magising. “Aslan, Zarina, Caleb!” tawag ko nang makarating ako sa pasilyo. Si Zarina ang kauna-unahang tumambad sa harapan ko gamit ang kanyang kakayahang mag-teleport. Mukha atang napakasaya niya na pinagbigyan ko siyang magamit ang kaniyang mahik sa loob ng palasyong ito. Lumipas ang ilang sandali ay dumating na rin si Aslan. “Pupunta ako