Chapter 2

PATULOY ang pag-agos ng luha mula sa kanyang mga mata. “Huwag please! Tumigil ka na! Huwag!” pagmamakaawa niya rito.

Ngunit kahit na anong pakiusap niya ay parang hindi nito naririnig. Ang mga labi at kamay nito ay mas naging agresibo pa lalo. Paulit-ulit siya nitong hinalikan, sa kanyang leeg, sa likod ng kanyang tenga hanggang sa kanyang mga balikat.

Patuloy siyang nagmakaawa dito at sinubukang itulak ito palayo sa kaniya ngunit halos maubusan na siya ng lakas sa pagpupumiglas at doon niya lang naisip na wala talaga siyang magagawa. Puno ng takot ang kanyang puso, hindi niya tuloy maiwasang hindi magsisi sa naging desisyon niya. Wala siyang aasahan, hindi siya nito titigilan. Napapikit siya ng mariin. “Tulong! Tulungan ninyo ako!” malakas na sigaw niya na para bang may makakarinig sa kaniya. “Huwag please… huwag…” nanginig ang kanyang mga labi sa labis na takot.

Maging ang kanyang katawan ay ang-umpisa na ring manginig, pero dahil nga mukhang lasing ito ay hindi nito pinapansin ang pagtutol niya ng paulit-ulit. Wala itong ibang nasa isip kundi ang tawagin ang babaeng nagngangalang Lily. hindi niya alam kung sino ito at kung ano ang papel nito sa buhay nito ngunit dahil sa mga galaw nito ay tiyak na isang babae itong mahalaga para kay Keizer.

Ilang sandali pa ay agad siyang napapikit ng mahigpit at napakapit ng mahigpit sa likod nito dahil pakiramdam niya ay para bang hiniwa ang ibabang parte ng katawan niya. “A-aray… masakit…” reklamo niya ngunit wala lang itong sagot at nagpatuloy sa ginagawa.

Tuloy-tuloy pa rin ang pagtulo ng luha mula sa kanyang mga mata kasabay ng pagbaon ng mga kuko niya sa likod nito. Ang napakatagal niyang ininingatan sa buhay niya ay nawala lang ng isang iglap na hindi man lang siyang nakapanlaban. Bakit? Bakit sa dinami-dami ng lalaki ay ito pa talaga?

Alam niya na noong mga oras na iyon ay wala ng silbi pa ang pagpupumiglas niya. Ang tanging magagawa na lang niya ay pumikit ng mariin habang hinahayaan itong angkinin siya. Wala siyang ibang gusto kundi ang mabilis na matapos na ang pangyayaring iyon.

Habang umuulos ito ay pasakit ng pasakit sa pakiramdam niya. Napakagat na lang siya sa kanyang mga labi habang pabaon ng pabaon ang kanyang mga kuko sa likod nito dahil sa kirot na nararamdaman niya at alam niya na mag-iiwan iyon ng marka pero wala siyang pakialam. Pakiramdam pa niya ay may kung anong nakabara sa kanyang lalamunan ng mga oras na iyon. Habang inaangkin siya nito ay wala itong ibang tinawag kundi si Lily. matinding galit ang umahon sa dibdib niya ng wala sa oras.

Ang pagtawag nito sa ibang babae ay para bang kutsilyo na paulit-ulit tumatarak sa kanyang puso. Kahit na wala siyang nararamdaman para dito ay hindi niya maiwasang masaktan. Anong karapatan nito na tawagin ang ibang babae habang inaangkin siya nito? Tama ba na gawin nito iyon?

Kahit na ano pang galit ang naramdaman niya ay tiniiis na lang niya ang lahat at inisip na malapit naman na itong matapos, kaya lang ay hanggang sa matapos ito ay pangalan pa rin ni Lily ang tinatawag nito. Halos ipikit na niya ang kanyang mga mata dahil naubusan na siya ng lakas sa magkahalong pagod at sakit. Wala na siyang lakas pa. Nanaig ang sakit sa pagitan ng kanyang mga hita. Akala pa naman niya kapag ibinigay niya ang kanyang pagka-birhen sa magiging asawa niya ay magiging masaya siya ngunit poot lang ang tanging naramdaman niya dahil hindi niya naman mahal ang pinag-alayan niya ito katulad ng pangarap niya kundi isang estranghero. Ilang sandali pa ay dahan-dahan na siyang nakatulog.

~~~~

SIKAT ng araw ang gumising kay Bella ngunit halos ayaw niyang imulat ang kanyang mga mata. Ang kanyang pakiramdam ay para siyang sinisilaban at ramdam na ramdam niya rin ang pananakit ng kanyang katawan. Hindi siya komportable at mas ipinikit pa ng mariin ang kanyang mga mata, wala siyang lakas na imulat ang kanyang mga mata at pakiramdam niya rin ay tuyong-tuyo ang bibig at lalamunan niya.

Ilang sandali pa ay bigla niyang naramdaman ang malamig na kamay sa kanyang noo kasunod nito ay ang mahinang pagpunas sa kanyang mga kamay ng paulit-ulit maging sa kanyang noo. May naririnig siyang mahihinang boses ngunit halos hindi niya iyon maintindihan, sobrang sakit din ng kanyang ulo na para bang umiikot ang paligid niya.

Hindi niya alam kung gaano pa katagal ang lumipas bago niya tuluyang naramdaman na guminhawa ng kaunti ang pakiramdam niya. Ang talukap ng kanyang mga mata ay hindi na ganun kabigat pa kaya dahan-dahan niya itong iminulat at nakita niya ang isang malamig na mukha habang nakakunot ang noo at nakatingin sa kaniya na halos ikagulantang niya a muntik na rin siyang mapatalon.

“Humiga ka lang diyan!” mabilis na sabi nito nang makita na mukhang babangon siya. Dahan-dahan diyang napahawak sa kanyang ulo dahil pakiramdam niya ay para itong hinahati dahil sa sobrang sakit.  Nang iikot niya ang kanyang paningin sa silid ay hindi iyon pamilyar sa kanya kaya wala siya sa sariling napatanong.

“Nasaan  ako?” paos na tanong niya at ramdam na ramdam niya ang tuyo niyang lalamunan.

Ilang sandali pa ay nagulat na lang siya nang marinig niya ang isang tinig. “Salamat naman at gising na si ma’am.” sabi ng isang tinig.

Ma’am? Napatanong siya sa kanyang isip ng wala sa oras. Dahil dito ay bigla niyang naalala ang mga nangyari kagabi. Matapos ang nangyari kagabi sa pagitan nila ni Keizer ay nakatayo ito sa harapan niya na parang walang nangyari at ni wala man lang bahid ng pagsisisi sa mukha nito. Wala ba itong maalala?

Hindi niya maiwasang hindi sumama ang loob niya bigla at mag-init ang sulok ng kanyang mga mata. Pakiramdam niya ay sising-sisi siya sa padalos-dalos na desisyon niya. Pagkatapos siyang iwanan ng kanyang ex-boyfriend ay basta na lang siyang pumayag na magpakasal sa isang estranghero. Ni hindi man lang niya alam kung ano ang personalidad nito o ang background nito.

Pumikit siya at ayaw niyang magsalita.

…